เมื่อแบรด...ผิด!

             มีอนงค์นางหนึ่งงามเทียบหมี
             แลอ้วนพี ดูจดั่งพลังสาร
             นางเปรียบเหมือนสาวน้อยร้อยชาตินาน
             คอยพบพานคนรักที่อยากเจอ.
                    มาวันหนึ่งเดินหยุดสะดุดอยู่
                    ข้างประตูเวียงชัยเขตไชยศรี
                    ทั้งผู้คนล้วนต่างมามากมี
                    คลี่ส่าหรีสะไบพัดระงับกาย.
        ไหนขอดูให้รู้แน่อยู่แก่จิต
         คะนึงนิจพิจไปโอ้ใครหนอ
        พ่อสุดที่เทียมรัก  ใจลออ
        พ่อหนอพ่องามดั่งวาดปราชญ์เทียบชม.
                     สะกิดถามลุงข้างข้างว่าใครเล่า
                     เขาน่ะเขาใครกันอย่าแกล้งเฉย
                     ลุงแก่แก่แหงนหน้าอ้าปากเชย
                     นี่ไม่รู้เสียเลย  หรือว่าใคร.
         เขาเป็นคนต่างถิ่นต่างแดนที่
         ชื่อเขามีแบรดพริตจิตสงสัย
         เป็นดาราเงินล้านดอลล่าร์ไง
         เจ้าเป็นใครจึ่งไม่รู้ดูชอบกล.
                      แม่นางงามนามเมืองเรื่องขี้เหร่
                      มองชะแง้ชะเง้อละเมอหา
                      พ่อแบรดพริตขมองอิ่มจนสุดตา
                      นี่ล่ะหนาเนื้อคู่ตรูมาเชย.
        กลับมาบ้านนั่งคิดพิชิตเจ้า
        พ่องามเล่าเขาไม่รู้ดูเฉยเฉย
        แจกลายเซ็นต์เส้นเขียนสะบัดเชย
        กล่าวลาเอ่ย เพื่อพักผ่อนท้องทะเล.
                        ภาพทั้งภาพฝังติดนิ่งแนบอยู่
                        ในเปลือกตาทั้งคู่รู้เสมอ
                        ยามหลับไหลไฝ่ฝันฉันรักเธอ
                        เฝ้าพร่ำเพ้อเฮ้อ!รักอยู่ร่ำไป.
       เมื่อรักมากแลไม่อยากพลาดในรัก
       เธอเผลอผลักฝันมากมายไปให้ถึง 
       พ่อแบรดพริตหนุ่มงามสุดรำพึง
       ฉันจะบึ่งลงใต้ชายทะเล..
                       ทั้งข้าวสารข้าวเปลือกไม่เลือกแล้ว
                       แม่ตวงแก้วตวงหวด*เผื่อออกขาย
                       ได้เงินล้วนถ้วนทั่วออกทัวร์กลาย
                       เร่งลงใต้หมายเจอซิกส์แพ็คส์งาม.
      ฝ่ายแบรดพริตอิ่งแอบแนบโจลี่
      ที่ใต้มีSEA,SANDแหล่งความหมาย
      มาพักผ่อนล้วนปลื้มคลื่นซัดทราย
      แม้แต่ปลายเท้านวดอวดฝีมือ.
                  ส่วนแบดบอยน้อยหนุ่มรุ่นเก้าเก้า(2499)
                  สำรวมเข้าสาวถึงพึ่งยาผี
                  แอบหนียักษ์นางมารมาSEE-SEA
                  มิรู้ที่ตัวตายวายชีวา.
                      นางมารเฒ่าสาวแก่แลมาถึง
                      ดูสิมึงมาแก้ ... แก่ตาได้ 
                      ไอ้แบดผิด ปลิดชีพดูเป็นไร
                      มีสาวใส้ให้กากินอิ่มเปรมปรีย์.
       เมียไม่อยู่ชายภู่ถือโอกาส
       อย่างมีมาดเคล้าโลมโฉมมีสี
       ไปเกาะแกะแคะค่อนละอ่อนเทวี
        อย่างพี่แบรดผิดมีอยู่ร่ำไป
                 เป็นอีกเรื่องที่อยากเล่าเคล้าประสบ
                 แอบไปหมกเม็ดมาเขียนเทียมเสียดสี
                 สังคมไทยผู้ชายชอบย่ำยี
                 เราจึงมีเรื่องมาเล่าเฝ้าควรจำ..
 
 
 
                 *หวด  -ภาษาอีสานหมายถึงภาชนะที่ใช้นึ่งข้าวเหนียวทำจากไม้ไผ่สานเป็นทรงสอบก้น  ปากบนกว้าง
          ปล.เรื่องนี้ไม่แน่ใจว่าจะลงเป็นอะไรดีค่ะเลยลงเป็นนิยายสั้นๆเชิงเรื่องเล่าแต่อ้างไปไกลหน่อย....อ่านเล่นๆแก้เบื่อนะคะ...ผิดถูกประการใดผู้เขียนขอน้อมรับคำติเตียนด้วยความเต็มใจ....
      *  หากอยากจับใจความได้  ลองอ่านเรื่องย่อก่อนนะคะ....
ด้วยความขอบคุณค่ะ
 
 
              ขอบคุณที่หลงมาอ่านมาค่ะ.