แฟนเก่า

               แก้วรู้ดีว่า  ไม่ควรมาหาเคนเลย   แต่ทำไงได้ล่ะ  คนเดียวที่พึ่งได้ตอนนี้มีเพียงเคนคนเดียว  .....
                เคนกับแก้วเคยรักกันมาก่อนและรักกันมากซะด้วยเกือบจะแต่งงานกันอยู่แล้วด้วยซ้ำ    แต่เมื่อสามปีก่อน   แก้วเกิดไปเจอกับพี่ปานหนุ่มต่างถิ่นที่มาทำงานเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างเขื่อนแถวบ้านแล้ว    แก้วเกิดรักพี่ปานเข้า    รักมากจนทำให้แก้วเผลอตัวเผลอใจ    และแล้วก็ตัดสินใจหนีไปอยู่กับเขาที่ต่างจังหวัด     
               ที่นั่น  แก้วได้รู้ว่าพี่ปาน  ที่แก้วมองว่าเป็นปานเทพบุตรที่หล่นมาจากฟ้าเพื่อแก้วคนเดียว    ได้กลายเป็นยมบาลจากขุมนรกที่ทำให้แก้วต้องเจอแต่เรื่องที่เจ็บปวดใจเหลือเกิน      แก้วหาโอกาสหนีมาตลอด     และเพิ่งสบโอกาสเอาเมื่อเย็นวันวาน    ตอนที่พี่ปานต้องออกไปทำงานต่างจังหวัดและไกลมากจากที่อยู่     งานต้องอยู่โยงเป็นเวลาหลายวัน   และไม่เอื้อให้แก้วติดตามไปด้วย   ถึงพี่ปานไม่ได้ขังแก้วไว้เหมือนในละครน้ำเน่า  แต่ในเรื่องจริงแล้วไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย   ที่แก้วจะหนีได้   ทั้งสายตาของแม่พี่ปาน  ทั้งญาติๆพี่ปาน  แล้วนี่ยังไม่รวมกับเมีย    ..เมียที่พี่ปานมีอยู่แล้วที่แสนดุดัน  ตบตีจิกหัวใช้งานแก้วสารพัดนั่นอีก 
                 ครอบครัวนี้ มีแต่พี่ปานที่เป็นคนหาเงินคนเดียว   ทุกคนให้ความสำคัญกับพี่ปานมาก    แม้แต่เมียคนที่คอย"จับตา"แก้ว  ยังต้องยอมให้แก่พี่ปาน   เมื่อพี่ปานสั่งให้คอยดูแก้วเอาไว้     "ถ้ามันหายไป  กูจะฆ่ามึง!   ไม่เชื่อลองดู!"  นั่นคือ  คำสั่งของพี่ปานที่มีบอกเมีย  ผ่านมาทางแก้วที่มีอาการผวาด้วยความกลัว
เขาฆ่าคนได้ง่ายๆแน่ๆ   แก้วคิด  เพราะตลอดเวลาที่อยู่กับพี่ปาน  แก้วไม่เคยมีความสุขเลย   ไม่ว่าทางกายหรือทางใจ    แต่หากจะว่าไป  คงมีเพียงช่วงเดียวเท่านั้น  ที่แก้วรู้สึกว่าตัวเองมีความสุข   คือตอนที่พี่ปานป้อจีบเธอตอนที่เจอกันใหม่ๆ   ทุกอย่างช่างงดงามเหลือเกิน   การที่มีโอกาสได้อยู่กับคนรักแบบถึงเนื้อถึงตัว     ที่แก้วคาดหวังจากเคนไม่ได้      แตกต่างกันเหลือเกินกับตอนอยู่กับพี่ปาน   พี่ปานพูดหวาน  สายตาที่มองจนแก้วสะเทิ้นอายนั่น    คำพูดดีๆเบาๆตรงริมหูที่พี่ปานชอบพูดย้ำกระซิบยามสัมผัสตัวแก้วนั่นอีกเล่า   ยิ่งทำให้แก้วหวั่นไหว  เพราะเคนไม่เคยแม้แต่จะจูบแก้วเลย   แค่จับมือแก้วเท่านั้นเอง    แต่พี่ปาน  เขาช่างต้องการให้ทุกส่วนของแก้วเป็นของเขาเพียงเดียว  ในยามห่างสายตาผู้คน
              ไม่น่าแปลกนักที่แก้วจะ  "เลือก"พี่ปาน  แทนที่จะเลือกเคนที่แสนเย็นชาบ้าทำงาน  คนรักมานานเนา    เคนที่ช่างป่าเขาบ้านนอกจริงๆ  มือสากๆ  หยาบกร้าน  กลิ่นเนื้อตัวที่สาบสางจากงานที่ทำหามรุ่งหามค่ำ   เสื้อผ้าตัวเก่าที่ใส่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า   "กลิ่นเหมือนไม่เคยซัก"....   แก้วเคยกระเซ้าเคนแบบนี้ตอนที่ยังรักกัน   เวลาเคนเดินไปส่งแก้วที่บ้านตอนค่ำ.
                      แต่วันนี้   ต่างจากที่ผ่านมาสามปี  แก้วรู้ว่า  สิ่งที่แก้วทำกับเคนมันมากเกินที่ใจผู้ชายคนหนึ่งจะรับได้   เวลาที่ผ่านมา  แก้วได้แต่หวังว่า   เคนจะช่วยเธอ   และยังอ้าแขนรับเธอ  หรืออย่างน้อยก็ช่วยให้เธอ  "ผ่าน" ทุกอย่างในวันนี้ไปได้   แก้วลงมือทุบประตูเปลือกไม้หนักๆจากบ้านที่ปลูกอยู่ในสวนท้ายป่า  ห่างไกลหมู่บ้าน
                     ฝนตกหนักจนเกือบกลบเสียงทุกเสียง   เธอเปียกไปหมดทั้งตัว  ทั้งเหนื่อยและหิว  แต่ทั้งหมดนี้ไม่เท่ากับใที่เธอคาดหวังเลย......
 
                      โปรดติดตามตอนต่อไป.....