หนังสือแห่งความรัก
9.3
2) Chapter 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 2
ความเดิมจากตอนที่แล้ว .....
....บนห้องของผมที่แสนจะอบอุ่นไปด้วยแสงไฟสีนวล ไม่รู้เป็นเพราะอะไรที่ผมชวนเธอขึ้นมาบนห้องของผมแบบนั้น ผมเป็นอะไร หรือหัวใจของผมมันคิดไม่ซื่อกับเธอ.....
ผมเชื่อนะว่าเธอคงไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายอย่างที่ทุกๆคนกำลังมองเธอ แค่เธอดูเหมือนคนไม่มีที่ไป ผมได้แต่นั่งดูโทรทัศน์ไปเรื่อยๆโดยไม่มีคำพูดใดๆเอื้อนเอ่ยออกมา ....
.....เป็นประจำที่ผมต้องละเมอสิ้นสุดแค่เพียงเท่านี้ เมื่อผมพยายามคิดไม่ซื่อกับเธอ หรือผมจะเป็นคนทำบาปไม่ขึ้นนะเนี่ย.... ???
.... หญิงสาวคนที่อยู่ในฝันผมตลอดก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย เธอเป็นหญิงสาวที่ทำงานอยู่ร้านกาแฟสดข้างบ้านผมนั่นเอง เธอดูเป็นคนเก่งที่ทุกครั้งที่ผมมองเธอจากริมหน้าต่างชั้น 2 บริเวณหน้าโต๊ะที่ทำงานของผม มักจะเห็นเธอยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ คอยต้อนรับลูกค้าด้วยหน้าตาที่ดูเป็นมิตรเสียเหลือเกิน .....
....วันหนึ่งที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว ผมกลับมายืนอยู่ในร้านของเธอโดยไม่ทันรู้ตัวว่าตัวเองเข้ามาตอนไหน จนมีคนมาทักผม ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเธอที่มีใบหน้ารอยยิ้มที่คุ้นเคยเสียเหลือเกิน ผมแทบหยุดหายใจเมื่อได้ยินเสียงเธอมือไม้กลับสั่น เหมือนคนเจ้าเข้า หน้าซีดเผือกทันที เป็นอาการที่ทำให้ฝ่ายหญิงถึงกลับต้องแอบยิ้ม จนผมรู้สึกเขินอายเสียเหลือเกิน
.... ผมไม่เคยลืมช่วงเวลาดีๆ วันนั้นเลย จนผมเริ่มไปบ่อยขึ้น บ่อยขึ้นเรื่อยๆ เราสองคนคุ้นเคยกัน
....วันแห่งความสุขย่อมมีความทุกข์คละเคล้ากันไป เมื่อเวลาแห่งความสุขเริ่มจางหายหมดไป เหตุการณ์เกิดขึ้นวันที่ผมได้นัดเธอไปดูหนังด้วยกัน แต่มันกลับ..........................
ติดตามต่อฉบับหน้าจร้า ............................
ความเดิมจากตอนที่แล้ว .....
....บนห้องของผมที่แสนจะอบอุ่นไปด้วยแสงไฟสีนวล ไม่รู้เป็นเพราะอะไรที่ผมชวนเธอขึ้นมาบนห้องของผมแบบนั้น ผมเป็นอะไร หรือหัวใจของผมมันคิดไม่ซื่อกับเธอ.....
ผมเชื่อนะว่าเธอคงไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายอย่างที่ทุกๆคนกำลังมองเธอ แค่เธอดูเหมือนคนไม่มีที่ไป ผมได้แต่นั่งดูโทรทัศน์ไปเรื่อยๆโดยไม่มีคำพูดใดๆเอื้อนเอ่ยออกมา ....
.....เป็นประจำที่ผมต้องละเมอสิ้นสุดแค่เพียงเท่านี้ เมื่อผมพยายามคิดไม่ซื่อกับเธอ หรือผมจะเป็นคนทำบาปไม่ขึ้นนะเนี่ย.... ???
.... หญิงสาวคนที่อยู่ในฝันผมตลอดก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย เธอเป็นหญิงสาวที่ทำงานอยู่ร้านกาแฟสดข้างบ้านผมนั่นเอง เธอดูเป็นคนเก่งที่ทุกครั้งที่ผมมองเธอจากริมหน้าต่างชั้น 2 บริเวณหน้าโต๊ะที่ทำงานของผม มักจะเห็นเธอยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ คอยต้อนรับลูกค้าด้วยหน้าตาที่ดูเป็นมิตรเสียเหลือเกิน .....
....วันหนึ่งที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว ผมกลับมายืนอยู่ในร้านของเธอโดยไม่ทันรู้ตัวว่าตัวเองเข้ามาตอนไหน จนมีคนมาทักผม ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเธอที่มีใบหน้ารอยยิ้มที่คุ้นเคยเสียเหลือเกิน ผมแทบหยุดหายใจเมื่อได้ยินเสียงเธอมือไม้กลับสั่น เหมือนคนเจ้าเข้า หน้าซีดเผือกทันที เป็นอาการที่ทำให้ฝ่ายหญิงถึงกลับต้องแอบยิ้ม จนผมรู้สึกเขินอายเสียเหลือเกิน
.... ผมไม่เคยลืมช่วงเวลาดีๆ วันนั้นเลย จนผมเริ่มไปบ่อยขึ้น บ่อยขึ้นเรื่อยๆ เราสองคนคุ้นเคยกัน
....วันแห่งความสุขย่อมมีความทุกข์คละเคล้ากันไป เมื่อเวลาแห่งความสุขเริ่มจางหายหมดไป เหตุการณ์เกิดขึ้นวันที่ผมได้นัดเธอไปดูหนังด้วยกัน แต่มันกลับ..........................
ติดตามต่อฉบับหน้าจร้า ............................
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ