หนังสือแห่งความรัก
9.3
1) เริ่มต้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหนังสือแห่งความรัก
“ถ้าไม่นับว่าวันนี้เป็นวันสิ้นปี มันก็เปรียบเสมือนวันธรรมดาทั่วไปที่ผมก็ยังคงต้องนั่งนับถอยหลังคนเดียว มองออกไปนอกหน้าต่างที่มีแสงพรุสลัวๆตลอดทั่วทั้งคืน ผมได้แต่หยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่เมื่อเช้ามีคนเอามันมาใส่ไว้ในที่เก็บของที่โรงเรียนของผม ค่ำคืนที่แสนยาวนานกว่าทุกๆวันกำลังจะหมดไป ผมได้แต่นอนฟุบลงบนเตียงหลังจากอ่านหนังสือเล่มใหญ่ที่ยังไม่จบ”
............ครั้นเสียงหนึ่งทำให้ผมต้องสะดุ้งเฮือกใหญ่ เสียงนั้นดังนอกทางหน้าต่าง ทำให้ผมต้องคล้อยตามเสียงนั้นไป เห็นหญิงสาวร่างน้อยๆกำลังนั่งเล่นหิมะที่กำลังตกลงมา เธอเป็นคนที่ทำให้ใจผมรู้สึกดีขึ้น ที่อย่างน้อยก็ไม่ใช่ผมคนเดียวที่ต้องอยู่คนเดียวในคืนนี้.....
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่ารอใครอยู่หรือครับ” เสียงชายหนุ่มถาม
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เหมือนใจฉันบอกว่าจะมีคนมาที่นี่” หญิงสาวทักตอบ
.............ในตอนนั้นผมมองออกไปรอบกายทั่วทั้งบริเวณที่ผมยืนอยู่ มีแต่เพียงผมกับเธอที่ยืนอยู่ท่ามกลางสายลมหิมะที่เยือกเย็น มีต้นไม้ที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ ทำให้ต้นไม้ทุกต้นเหมือนถูกละเลงสีให้กลายเป็นสีขาว ถนนสองฝั่งฟากดูขาวโพลนไปทั่วทั้งถนนสายนั้น ความรู้สึกมันช่างดูอ้างว้างเคว้งคว้าง เงียบเหงาหนาวเย็นเข้าไปถึงขั้วหัวใจของผมเหลือเกิน........................
ความเงียบนั้นทำให้ได้ยินเสียงลมหายใจของทั้งสอง แต่กลับไม่มีใครที่จะเริ่มพูดอีกต่อไป เธอนั่งก้มลงเขียนอะไรไว้ที่พื้น กับผมที่ยืนมองสายฝนหิมะที่ตกลงมาเรื่อยๆ .........
....บนห้องของผมที่แสนจะอบอุ่นไปด้วยแสงไฟสีนวล ไม่รู้เป็นเพราะอะไรที่ผมชวนเธอขึ้นมาบนห้องของผมแบบนั้น ผมเป็นอะไร หรือหัวใจของผมมันคิดไม่ซื่อกับเธอ.....
อ่านต่อฉบับถัดไป...................ติดตามกันด้วยนะจ๊ะ
“ถ้าไม่นับว่าวันนี้เป็นวันสิ้นปี มันก็เปรียบเสมือนวันธรรมดาทั่วไปที่ผมก็ยังคงต้องนั่งนับถอยหลังคนเดียว มองออกไปนอกหน้าต่างที่มีแสงพรุสลัวๆตลอดทั่วทั้งคืน ผมได้แต่หยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่เมื่อเช้ามีคนเอามันมาใส่ไว้ในที่เก็บของที่โรงเรียนของผม ค่ำคืนที่แสนยาวนานกว่าทุกๆวันกำลังจะหมดไป ผมได้แต่นอนฟุบลงบนเตียงหลังจากอ่านหนังสือเล่มใหญ่ที่ยังไม่จบ”
............ครั้นเสียงหนึ่งทำให้ผมต้องสะดุ้งเฮือกใหญ่ เสียงนั้นดังนอกทางหน้าต่าง ทำให้ผมต้องคล้อยตามเสียงนั้นไป เห็นหญิงสาวร่างน้อยๆกำลังนั่งเล่นหิมะที่กำลังตกลงมา เธอเป็นคนที่ทำให้ใจผมรู้สึกดีขึ้น ที่อย่างน้อยก็ไม่ใช่ผมคนเดียวที่ต้องอยู่คนเดียวในคืนนี้.....
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่ารอใครอยู่หรือครับ” เสียงชายหนุ่มถาม
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เหมือนใจฉันบอกว่าจะมีคนมาที่นี่” หญิงสาวทักตอบ
.............ในตอนนั้นผมมองออกไปรอบกายทั่วทั้งบริเวณที่ผมยืนอยู่ มีแต่เพียงผมกับเธอที่ยืนอยู่ท่ามกลางสายลมหิมะที่เยือกเย็น มีต้นไม้ที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ ทำให้ต้นไม้ทุกต้นเหมือนถูกละเลงสีให้กลายเป็นสีขาว ถนนสองฝั่งฟากดูขาวโพลนไปทั่วทั้งถนนสายนั้น ความรู้สึกมันช่างดูอ้างว้างเคว้งคว้าง เงียบเหงาหนาวเย็นเข้าไปถึงขั้วหัวใจของผมเหลือเกิน........................
ความเงียบนั้นทำให้ได้ยินเสียงลมหายใจของทั้งสอง แต่กลับไม่มีใครที่จะเริ่มพูดอีกต่อไป เธอนั่งก้มลงเขียนอะไรไว้ที่พื้น กับผมที่ยืนมองสายฝนหิมะที่ตกลงมาเรื่อยๆ .........
....บนห้องของผมที่แสนจะอบอุ่นไปด้วยแสงไฟสีนวล ไม่รู้เป็นเพราะอะไรที่ผมชวนเธอขึ้นมาบนห้องของผมแบบนั้น ผมเป็นอะไร หรือหัวใจของผมมันคิดไม่ซื่อกับเธอ.....
อ่านต่อฉบับถัดไป...................ติดตามกันด้วยนะจ๊ะ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ