สามศพ

น้ำค้างหลังฝนตกหยดใส่กระท่อมปลายนาดัง  ติ๋ง ติ๋ง  ซึ่งก่อนหน้านี้ได้เกิดพายุพัดถล่มทางตอนเหนือของประเทศไทย  ฝนห่าใหญ่ได้ชะล้างลิ่มเลือดด้วยเวลาอันรวดเร็วก่อนศพจะส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งรบกวนโสตประสาทของชาวบ้านในละแวกนั้น  หากแต่อะไรที่อยู่ในกระท่อมที่ปลูกไว้สุดลูกหูลูกตาไม่ส่งเสียงร้องขอความเป็นธรรมในรูปของกลิ่น  ก็คงไม่อาจมีใครรู้ได้ว่า  เกิดอะไรขึ้นที่นั่น ?
" เก็บไว้เป็นหลักฐานให้หมดนะ  ทั้งรองเท้า  เสื้อผ้า  ชุดชั้นในนั่นด้วย " ผู้กองชี้นิ้วสั่งลูกน้องยศน้อยกว่าตัวเองไม่กี่ขั้นให้รวบรวมหลักฐานทุกชิ้นที่ตกอยู่ในที่เกิดเหตุให้หมด    เพราะนอกจากจะไม่มีรอยนิ้วมือแล้วศพก็ยังอยู่ในสภาพ  ที่หน้าตาถูกกรีดเละจนไม่สามารถแยกแยะชิ้นส่วนว่าส่วนไหนเป็นอะไร ตรงอวัยวะเพศยังได้ถูกมีดผ่าเป็นแผลลึกยาวเลยขึ้นมาจนถึงสะดือ  หลายคนที่เห็นก็อยากจะโก่งคออาเจียนกับสภาพศพและกลิ่นที่คาวเสียยิ่งกว่าปลาเน่าตายมาหลายวัน  แต่ด้วยหน้าที่แล้วพวกเขาไม่อาจทำได้ นอกจากจะกลั้นหายใจเป็นระยะเพื่อไม่ให้กลิ่นเข้าสู่ปอดในปริมาณที่มากจนเกินไป  
" นี่มันเป็นพื้นที่ของใคร   ลองเช็คดูสิหมวด   แล้วเรียกเจ้าของเข้ามาสอบปากคำด้วย " ผู้กองยังคงสั่งต่อ
" ผู้กองครับ   ดูนี่สิครับ  บนตัวเหยื่่อมีรอยสักด้วยครับ  ผมว่าเหมือนผมเคยเห็นที่ไหน " เลิศตำรวจรุ่นน้องพลิกศพเกลี่ยเนื้อที่เริ่มเน่าออกถ่ายรูปรอยสักขนาดเล็กเก็บไว้เป็นหลักฐาน
ผลการชันสูตรพลิกศพออกมา  ปรากฏประวัติผู้ตายชื่อ  นางสาว เดือนแรม  ร่มเย็น  อายุ 28 ปี เป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง  ลูกสาวคนเล็กของนายตุ่ม  และนางชบา  ร่มเย็น  โดยได้คบหาดูใจกับแฟนหนุ่มชื่อ โป้ง มาเป็นเวลาครึ่งปี  และเขาก็เป็นพนักงานบริษัทเดียวกันกับผู้ตายด้วย  นอกจากนั้นไม่ปรากฏข้อมูลใดๆที่เกี่ยวข้อง  ไม่ว่าจะเป็นสิ่งผิดกฏหมายทุกชนิด  อาญชากร  ลักทรัพย์  หรือเล่นไพ่ไฮโล  จัดได้ว่าเป็นบุคคลที่มีประวัติใสสะอาดคนหนึ่ง  ทว่า  รูปสี่นิ้วที่ติดอยู่หน้าแฟ้มประวัติ  เธอ...อยู่ในข่ายของสาวประเภทสองที่รูปร่างหน้าตาดีทีเดียว  ชื่อเก่าของนางสาวเดือนแรมนั้น คือ นายประวุทธ  ร่มเย็น  ได้ผ่าตัดแปลงเพศเมื่อวันที่  5 มกราคม  2535  โดยศัลยแพทย์ธนา   ชูกำปั้น  หมอประจำโรงพยาบาลผ่าตัดเสริมความงามชื่อดังแห่งหนึ่ง
" สวยกว่าผู้หญิงอีกนะเนี่ยหมวด   นี่ถ้าไม่รู้ประวัตินะ  ยังไง๊ ยังไง ก็ดูไม่ออกว่าเป็นกะเทย เน๊อะ  จ่าดูดิ " จ่าสิบเอก รังสรร  ยื่นกระดาษที่ถ่ายซีร็อครูปผู้ตายให้จ่าอีกคนดู  
" หยุดวิจารณ์กันได้แล้ว  แล้วที่ผมสั่งให้ไปสืบชื่่อเจ้าของที่ล่ะ  เป็นไงบ้าง  ได้เรื่องบ้างมั้ย  " เลิศหมุนเก้าอี้รอฟังคำตอบ
" ไปสืบมาแล้วครับ  แต่เราไม่พบชื่อผู้รับผิดชอบหรือเจ้าของตัวจริง  เจอแต่คนดูแลที่ตรงนั้นน่ะครับ  เขาบอกว่ามีนายทุนใหญ่จ้างให้เฝ้าพื้นที่ไว้  อย่าให้ใครเข้ามายุ่มย่าม เพราะถัดไปก็เป็นสวนลิ้นจี่เกือบร้อยไร่แน่ะครับ  สงสัยเจ้าของเขาคงกลัวโจรมาโขมยพวกลิ้นจี่ไปขาย  และแถวนั้นก็ไม่ค่อยมีบ้านคนหรือหมู่บ้านเท่าไหร่  เขาว่า...ในวันเกิดเหตุ  ฝนมันตกหนักทั้งคืน ไม่ได้ยินเสียงคนร้องหรืออะไรเลยครับ  หมวดลองคิดดูขนาดรถคนร้ายมันยังไม่ขับเข้ามาเลย  แหม~ ฉลาดจริงๆ อุ้มศพใส่กระสอบแบกเดินเข้ามา  คงกะว่าน้ำฝนมันจะช่วยชะล้างรอยเท้าแล้วก็โคลนที่ติดให้สะอาดหมดจด  ไร้ร่องรอย วิธีการแนบเนียนไม่ธรรมดา  ก็ถ้าเป็นโจรกระจอกทั่วไป  มันก็คงต้องรนบ้างล่ะ อย่างน้อยก็ต้องทิ้งหลักฐานไว้บ้างแต่นี่ดูสิ...  ไ่ม่มีแม้กระทั่งรอยนิ้วมือ  หรืออะไรไว้เลย  แล้วทีนี้งานหนักก็มาตกอยู่ที่พวกเรา  ต้องมาคอยสืบทีละนิดๆ " จ่ารังสรรบ่นร่ายยาว  พาลให้เขาคิดอะไรออก
       ที่ตลาดเดินเท้าใจกลางเมืองเชียงใหม่  มีร้านขายของจำพวกสแตนเลสรืออะไรก็ตามที่เป็นเครื่องเงินทุกชนิดวางขายให้เกลื่อน  เดินลึกเข้าไปอีกก็มีร้านขายเสื้อผ้าแฟชั่นในแบบต่างๆ ทั้งรองเท้า เสื้อเชิ้ต  เข็มขัด นาฬิกา  จิปาถะ  ที่พ่อค้าแม่ค้าจะสรรหามาวางขาย  ระหว่างทางที่ตำรวจหนุ่มผ่านไปนั้นก็ทำให้คนในพื้นที่ที่อยู่มาช้านานต่างมองเป็นตาเดียวกัน เพราะความอยากรู้อยากเห็น  ไม่ว่าใครก็รู้ว่าเขาเป็นตำรวจที่ทั้งดุ ทั้งเก่ง และเอาจริงกับผู้ก่อการร้ายโดยไม่สนใจผู้มีอิทธิพล  หรือใครหน้าไหนทั้งนั้น  และยังรู้อีกด้วยว่า เขาเข้ามาในนี้เพื่อจุดประสงค์หลักอย่างเดียว  " คือสืบอะไรบางอย่างแน่นอน ! "