ชอบนะนายเทควันโด

ต่อมาหลังจากนั้นเราก็คิดถึงพี่เขาไม่หยุด เลยตัดสินใจว่าถึงจะจีบพี่เขาไม่ได้อย่างน้อยได้เห็นหน้าเขาก้ยังดีเลยตัดสินใจไปขับรถผ่านหน้ายิมเหมือนเดิม ไปส่งน้องรอรับน้องได้เห็นตอนเขาสอนก็รู้สึกมีความสุขดี แต่พอหลังจากนั้นวิทลัยเราก็ปิดเทอม แต่น้องเรายังต้องไปเรียนพิเศษอยู่และช่วงนั้นคือป้าเราต้องไปอบรมที่ต่างจังหวัดเราเลยต้องเป็นคนไปรับส่งน้องตลอด เช้า-เย็น ตอนเช้าก็ไปเวท ตอนเย็นก็ไปซ้อมต่อ บอกเลยว่าเหนื่อยมากเพราะต้องตื่นแต่เช้าอะเนอะ แต่ก็นะเพราะผู้ชายตื่นเช้าขนาดไหนก็ทำได้555555555555555555 เราไม่ได้หวังอะไรมากเลยขอแค่ได้เห็นหน้าพี่เขาทุกวันก็พอ แล้วชีวิตก็วนเวียนอยู่แบบนั้นไปเรื่อยๆ จนวิทลัยเราเปิด พอเปิดเทอมเราก็วุ่นๆกับเรื่องเรียนและเรียนต่อเลยไม่มีเวลาได้ไปสนใจพี่เขานัก อาจจะลืมพี่เขาไปชั่วขณะเลยก็ได้ แต่พอวันนึงตอนเย็นเราได้ไปรับน้องเราที่ยิมกับป้าแต่ดันไม่เจอพี่เขาเหมือนทุกที และเราก็ได้อยู่ว่าพี่เขาขึ้นไปกรุงเทพไปทำไมนะหรอ เราก็ไม่รู้หรอก แต่เราบังเอิญได้ยินป้าเราพูดกับผู้ปกครองที่ยิมว่าพี่เขามีแฟนอยู่ที่กรุงเทพ เรื่องนั้นทำเอาเราซึมมากและคิดว่าคงจะไม่อยากชอบพี่เขาอีกแล้ว แต่ก็นะได้แค่พูดพอเอาจริงๆก็ทำไม่ได้หรอก แล้วพี่เขาก็หายไปอยู่กรุงเทพซะนานเป็นเดือนเลย อาจจะไปอยู่กับแฟนเขาก็ได้มั้ง แต่ก็นะเราก็ไม่รู้ว่าจริงรึป่าว แต่เราก็ไม่ยอมถอยหรอกอีกอย่างเราไม่ได้คิดจะไปแย่งเขาซะหน่อยแค่ขอดูเป็นอาหารตาอาหารใจแค่นั้นเอง แต่เรื่องมันไม่ใช่แค่นั้นนะสิ (วันนี้เราขอเล่าเท่านี้ก่อนนะคะช่วงนี้งานเยอะมากเดี๋ยวจะมาอัพใหม่นะคะ)