..........

คุณเคยมีสิ่งที่อยากทำมั้ย? สิ่งทำให้คุณยิ้ม? สิ่งที่ทำให้คุณมีความสุข?
แน่นอนว่าทุกคนมี ฉันเองก็มีเหมือนกัน
ตอนฉันยังเป็นแค่คนนึง ที่พึ่งพ้นจากวัยเด็กเพื่อเข้าสู่วัยรุ่น ฉันไม่ใช่คนคนเก่งหรือฉลาด แค่เด็กธรรมดาคนนึงที่ชื่นชอบในการอ่านหนังสือ
ฉันมักจะจินตนาการนิทานเรื่อยเปื่อย รวมถึงเรื่องราวต่างๆที่ฉันอยากให้เป็น จนวันนึงฉันได้ลองเขียนเรื่องราวในหัวลงในสมุด ฉันค้นพบว่ามันทำให้ฉันมีความสุขอย่างน่าประหลาด เหมือนว่าได้สร้างโลกและเรื่องราวต่างๆที่ฉันอยากให้เป็น ฉันลองแต่งนิยายโดยที่ไม่มีใครรู้ ฉันมีความสุขมากจนหวังว่าอยากจะลองเป็นนักเขียน ฉันเขียนเรื่องราวต่างๆแต่ก็เก็บมันไว้คนเดียวเพราะมันยังไม่ดีพอที่จะให้ใครรับรู้ แต่ถึงอย่างไรฉันก็ไม่เสียใจนะ แค่ฉันได้เขียนมัน ได้จินตนาการเรื่องราวใหม่ๆ ก็มีความสุขมากแล้ว
ตั้งแต่เด็กฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเก่งอะไร ถนัดด้านไหน จึงไม่รู้ว่าโตขึ้นอยากจะเป็นอะไร
จนเมื่อฉันได้ลองมีความสุขกับการเขียน ทำให้ฉันคิดว่า ฉันอยากจะเป็นนักเขียนให้ได้
ฉันได้ใช้ชีวิตตามเกณฑ์ที่คนรุ่นเดียวกันควรจะเป็น ฉันใช้ชีวิตตามปกติ แต่ยังคงแต่งนิยายในหัวเรื่อย ถ้าได้ลงมือเขียนในสมุดเมื่อไหร่ ฉันจะหยุดไม่ได้เลย
แต่มันไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว...........
ฉันเจอกับปัญหาที่ใหญ่มาก ใหญ่จนฉันต้องเลิกเดินตามทางที่เคยคิดว่าอยากจะไป ฉันเริ่มเดินทางใหม่ที่ไม่คิดว่าจะได้เดิน แต่มันก็ยังคงเหมือนเดิม ฉันใช้ชีวิตไปวันๆ
สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ
ฉันลืมการเขียนนิยายไปแล้ว...
ทั้งๆที่มันไม่เคยหยุดมันได้เลยเวลามีความสุข แต่ตอนนี้ฉันสับสน
ฉันยังคงคิดเรื่องราวต่างๆในหัวของตัวเอง แต่ฉันลืมความสุขที่จะเขียนมัน ไม่ใช่แค่นั้น ฉันแทบจะลืมทุกอย่างที่เคยคิดว่าตัวองชอบหรือรัก มีเพียงแค่หนังสือและเพลงที่ยังพอเป็นความสุขของฉัน
ฉันอยากกลับไปทำในสิ่งที่รักอีกครั้ง แต่ฉันกลับรู้สึกว่าสิ่งที่อยากทำนั้น มันดีสำหรับฉันจริงๆหรือ?
ฉันได้แตต่จิตนาการเพ้อฝันไปวันๆ
ตอนนี้ฉันเหมือนตาบอด ฉันมองไม่เห็นอนาคตของตัวเอง ไม่เห็นสิ่งที่เคยมุ่งมั่นและตั้งใจทำ ฉันใช้ชีวิตไปวันๆ สับสนในตัวเอง แค่เรียบเรียงคำพูดฉันยังทำไม่ได้เลย
ฉันอยากกลับไป อยากกลับไปมีความสุขเหมือนตอนนั้น.........