มันมาจากป่า
-
เขียนโดย Glasz
วันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2563 เวลา 01.42 น.
8 ตอน
1 วิจารณ์
10.70K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2563 15.39 น. โดย เจ้าของเรื่องเล่า
6) เข้าใกล้ความจริง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเราจึงตัดสินใจรีบเดินไปยังภัตตาคารอาหารตะวันตกของโรงแรมซึ่งตั้งอยู่ห่างจากปราสาทแห่งนี้ไม่ไกลมากนัก ท่ามกลางลมพัดแรงและฝนหิมะที่ตกลงมาทำให้พวกเราเดินทางไปถึงภัตตาคารช้ากว่าที่คาดไว้ แต่ในความโชคร้ายก็มีความโชคดีที่มีร้านขายของใช้และของที่ระลึกตั้งอยู่ระหว่างทางพวกเราจึงเข้าไปหลบลมและฝนหิมะอยู่ซักพักจนแน่ใจว่าสามารถออกเดินต่อไปได้ และในที่สุดพวกเราก็มาถึงภัตตาคารอาหารตะวันตกที่เป็นเป้าหมายจนได้
ภัตตาคารดังกล่าวเป็นภัตตาคารที่มีขนาดใหญ่พอสมควร การตกแต่งที่สวยงามบริเวณนั้นทำให้พวกเราอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ซักรูปซึ่งแน่นอนว่าพวกเราก็ไม่พลาดที่จะถ่ายรูปไว้ ถึงแม้ว่าพวกเราพึ่งพบเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดแบบนั้นมาหยกๆ แต่พวกเราทุกคนต่างกลับมาสนุกสนานกันได้อีกครั้งนั่นเป็นเพราะว่าไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศและไม่อยากให้เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ทริปท่องเที่ยวนี้ที่ใช้เวลาวางแผนมาหลายเดือนกลายเป็นทริปท่องเที่ยวสุดแย่ จึงตกลงกันว่าตอนนี้ต้องเที่ยวให้สนุกเต็มที่ เก็บความทรงจำดีๆที่สนุกสนาน และอย่าไปนึกถึงเหตุการณ์นั่นอีกเลย แถมเพื่อนที่เหลือยังปลอบใจฉันไม่ให้ฉันคิดมากเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นอีกด้วย ดังนั้นฉันจึงหยุดคิดเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและกลับมาสนุกสนานอีกครั้งนั่นเอง
ฉันกับเพื่อนๆถ่ายรูปที่หน้าภัตตาคารกันอย่างสนุกสนาน พวกเราถ่ายรูปรวมบ้าง คู่บ้าง เดี่ยวบ้าง ซึ่งช่วงที่ฉันให้เพื่อนถ่ายรูปเดี่ยวให้ก็เจอกับเรื่องประหลาดอีกครั้งนั่นคือรูปถ่ายเดี่ยวของฉันรูปแรกมีหมอกควันสีขาวที่มีรูปร่างคล้ายคนยืนอยู่ข้างๆฉัน ส่วนรูปต่อมาที่เป็นรูปถ่ายเดี่ยวของฉันอีกเช่นกันกลับไม่มีหมอกควันดังกล่าวเลย นอกจากนี้รูปถ่ายเดี่ยวที่ฉันถ่ายให้เพื่อนก่อนหน้านี้ก็ไม่มีหมอกควันอีกเช่นเดียวกันทั้งๆที่เราสองคนยืนที่ตำแหน่งเดียวกัน ระยะเวลาที่ถ่ายรูปแต่ละรูปก็ไม่ได้ห่างกันมากด้วย แถมบริเวณนั้นไม่มีหมอกควันแต่อย่างใด สร้างความงงปนสงสัยให้กับฉันเป็นอย่างมาก แต่ฉันก็ได้เก็บความสงสัยและประหลาดใจนั่นไว้ไม่บอกใครเพราะไม่อยากทำให้เพื่อนคนอื่นรู้สึกไม่ดีนั่นเอง
หลังจากถ่ายภาพเสร็จแล้วพวกเราก็เข้าไปในภัตตาคารอาหารตะวันตกทานอาหารค่ำกันอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากนั้นก็เดินสำรวจบริเวณแถวนั้นต่อเล็กน้อยแล้วเดินกลับไปยังที่พักของพวกเรา พอมาถึงที่พักฉันจึงรีบอาบน้ำเพื่อเข้านอนทันทีเพราะรู้สึกเหนื่อยจากการเดินทางมาที่นี่แถมพบเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดคิดนั่นอีก แต่ก่อนที่ฉันจะนอนเพื่อนของฉันที่พักห้องเดียวกันพูดขึ้นมาว่า
" ขอดูรูปถ่ายในกล้องตัวนั้นหน่อยได้มั้ย ? " พร้อมกับชี้นิ้วมาที่กล้องถ่ายภาพของฉัน
" ได้สิ " ฉันตอบกลับพร้อมยื่นกล้องถ่ายรูปให้เพื่อนของฉันดู
หลังจากที่เพื่อนของฉันรับกล้องถ่ายรูปจากฉันไป เธอก็เปิดดูรูปถ่ายในกล้องถ่ายรูปตัวนั้นไปเรื่อยๆ จู่ๆเธอก็มีสีหน้าหน้าตกใจและรีบวางกล้องถ่ายรูปของฉันลงบนเตียงนอนของเธอเองทันที ซึ่งตัวฉันเองที่เห็นใบหน้าตกใจและท่าทางของเพื่อนจึงถามออกไปด้วยความสงสัยว่า
" เกิดอะไรขึ้น มีอะไรรึเปล่า "
" นี่...รูปนี้เธอถ่ายที่ไหน ?" พร้อมกับยื่นกล้องถ่ายรูปมาให้ฉันดู
" ถ่ายที่ป่าสนตรงที่พวกเราเดินผ่านมายังไงล่ะ มีอะไรรึเปล่า ? " ฉันตอบหลังจากดูรูปภาพในกล้องถ่ายรูปพร้อมกับถามเพื่อนของฉันต่อถึงแม้ว่าในใจของฉันตอนนั้นรู้สึกไม่ดีเอามากๆ แถมยังบอกว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างในรูปใบนั้นแน่ๆ เพราะเพื่อนของฉันคนนี้เป็นคนที่มีสัมผัสที่หกแรงมากซะด้วย
" มีสิ...ก็ในรูปนี้ถ่ายติดวิญญาณที่อยู่ในป่าสนนั่นมาด้วย 3 ตนน่ะสิ เป็นวิญญาณที่สิงอยู่ในรูปปั้นคน 3 คนในป่าสนนั่นยังไงล่ะ! " เพื่อนของฉันตอบ ซึ่งคำตอบนี้ทำเอาฉันอึ้งและขนลุกไปหมดทั้งตัว
ภัตตาคารดังกล่าวเป็นภัตตาคารที่มีขนาดใหญ่พอสมควร การตกแต่งที่สวยงามบริเวณนั้นทำให้พวกเราอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ซักรูปซึ่งแน่นอนว่าพวกเราก็ไม่พลาดที่จะถ่ายรูปไว้ ถึงแม้ว่าพวกเราพึ่งพบเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดแบบนั้นมาหยกๆ แต่พวกเราทุกคนต่างกลับมาสนุกสนานกันได้อีกครั้งนั่นเป็นเพราะว่าไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศและไม่อยากให้เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ทริปท่องเที่ยวนี้ที่ใช้เวลาวางแผนมาหลายเดือนกลายเป็นทริปท่องเที่ยวสุดแย่ จึงตกลงกันว่าตอนนี้ต้องเที่ยวให้สนุกเต็มที่ เก็บความทรงจำดีๆที่สนุกสนาน และอย่าไปนึกถึงเหตุการณ์นั่นอีกเลย แถมเพื่อนที่เหลือยังปลอบใจฉันไม่ให้ฉันคิดมากเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นอีกด้วย ดังนั้นฉันจึงหยุดคิดเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและกลับมาสนุกสนานอีกครั้งนั่นเอง
ฉันกับเพื่อนๆถ่ายรูปที่หน้าภัตตาคารกันอย่างสนุกสนาน พวกเราถ่ายรูปรวมบ้าง คู่บ้าง เดี่ยวบ้าง ซึ่งช่วงที่ฉันให้เพื่อนถ่ายรูปเดี่ยวให้ก็เจอกับเรื่องประหลาดอีกครั้งนั่นคือรูปถ่ายเดี่ยวของฉันรูปแรกมีหมอกควันสีขาวที่มีรูปร่างคล้ายคนยืนอยู่ข้างๆฉัน ส่วนรูปต่อมาที่เป็นรูปถ่ายเดี่ยวของฉันอีกเช่นกันกลับไม่มีหมอกควันดังกล่าวเลย นอกจากนี้รูปถ่ายเดี่ยวที่ฉันถ่ายให้เพื่อนก่อนหน้านี้ก็ไม่มีหมอกควันอีกเช่นเดียวกันทั้งๆที่เราสองคนยืนที่ตำแหน่งเดียวกัน ระยะเวลาที่ถ่ายรูปแต่ละรูปก็ไม่ได้ห่างกันมากด้วย แถมบริเวณนั้นไม่มีหมอกควันแต่อย่างใด สร้างความงงปนสงสัยให้กับฉันเป็นอย่างมาก แต่ฉันก็ได้เก็บความสงสัยและประหลาดใจนั่นไว้ไม่บอกใครเพราะไม่อยากทำให้เพื่อนคนอื่นรู้สึกไม่ดีนั่นเอง
หลังจากถ่ายภาพเสร็จแล้วพวกเราก็เข้าไปในภัตตาคารอาหารตะวันตกทานอาหารค่ำกันอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากนั้นก็เดินสำรวจบริเวณแถวนั้นต่อเล็กน้อยแล้วเดินกลับไปยังที่พักของพวกเรา พอมาถึงที่พักฉันจึงรีบอาบน้ำเพื่อเข้านอนทันทีเพราะรู้สึกเหนื่อยจากการเดินทางมาที่นี่แถมพบเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดคิดนั่นอีก แต่ก่อนที่ฉันจะนอนเพื่อนของฉันที่พักห้องเดียวกันพูดขึ้นมาว่า
" ขอดูรูปถ่ายในกล้องตัวนั้นหน่อยได้มั้ย ? " พร้อมกับชี้นิ้วมาที่กล้องถ่ายภาพของฉัน
" ได้สิ " ฉันตอบกลับพร้อมยื่นกล้องถ่ายรูปให้เพื่อนของฉันดู
หลังจากที่เพื่อนของฉันรับกล้องถ่ายรูปจากฉันไป เธอก็เปิดดูรูปถ่ายในกล้องถ่ายรูปตัวนั้นไปเรื่อยๆ จู่ๆเธอก็มีสีหน้าหน้าตกใจและรีบวางกล้องถ่ายรูปของฉันลงบนเตียงนอนของเธอเองทันที ซึ่งตัวฉันเองที่เห็นใบหน้าตกใจและท่าทางของเพื่อนจึงถามออกไปด้วยความสงสัยว่า
" เกิดอะไรขึ้น มีอะไรรึเปล่า "
" นี่...รูปนี้เธอถ่ายที่ไหน ?" พร้อมกับยื่นกล้องถ่ายรูปมาให้ฉันดู
" ถ่ายที่ป่าสนตรงที่พวกเราเดินผ่านมายังไงล่ะ มีอะไรรึเปล่า ? " ฉันตอบหลังจากดูรูปภาพในกล้องถ่ายรูปพร้อมกับถามเพื่อนของฉันต่อถึงแม้ว่าในใจของฉันตอนนั้นรู้สึกไม่ดีเอามากๆ แถมยังบอกว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างในรูปใบนั้นแน่ๆ เพราะเพื่อนของฉันคนนี้เป็นคนที่มีสัมผัสที่หกแรงมากซะด้วย
" มีสิ...ก็ในรูปนี้ถ่ายติดวิญญาณที่อยู่ในป่าสนนั่นมาด้วย 3 ตนน่ะสิ เป็นวิญญาณที่สิงอยู่ในรูปปั้นคน 3 คนในป่าสนนั่นยังไงล่ะ! " เพื่อนของฉันตอบ ซึ่งคำตอบนี้ทำเอาฉันอึ้งและขนลุกไปหมดทั้งตัว
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องเล่า
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ