ทรมาน

  ทรมาน

(ทางเดิน+ห้องเรียน)

           เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินตามทางระเบียงในยามกลางวันแบบโดดเดี่ยว เดินไปที่ห้องเรียนจากนั้นก็เจอ 2 สาวขาแกล้งประจำของห้อง ดินสอก็ไปนั่งที่โต๊ะมุมห้องแล้วจากนั้นเชอร์รี่กับเมเปิลก็เดินเข้าไปหาดินสอที่โต๊ะ แล้วถามว่า

           เชอร์รี่ : นี่ ยัยดินสอจ๊ะ วันนี้เธอเอาอะไรมากินละจ๊ะ

           ขณะที่ดินสอกำลังมองเชอร์รี่ เมเปิลก็เห็นกล่องข้าวของดินสอ

           เมเปิล : (หยิบกล่องข้าว) อุ้ย! เชอร์รี่ ดูนี่สิ กล่องข้าวของยัยดินสอนะ

           เชอร์รี่ : ลองเปิดดูซิแก

           เมเปิล : ข้าวไข่เจียวนะแก หน้าตาดูจืดชืดมากอะ

           เชอร์รี่ : ไหนขอดูหน่อยสิ ว่า หน้าตาจืดชืดอย่างงี้จะต้องทำยังไงให้มันน่าอร่อยดี

           เชอร์รี่ก็ทำกล่องข้าวของดินสอหลุดมือ

           เชอร์รี่ : อุ๊ย! หลุดมือนะ ขอโทษทีน้าาา แต่แบบนี้ข้าวไข่เจียวของแกก็น่ากินมากเลยละจ๊ะ ดินสอจ๊ะ กินเข้าไปเลยนะจ๊ะ ไม่มีใครห้ามแกกินหรอกน้าาา 55555555555+

           จากนั้นเสียงหัวเราะก็ดัง แล้วดินสอก็เดินออกจากห้องเรียนไปห้องน้ำ ส่วนเชอร์รี่ก็คิดแผนสนุกบางอย่าง

(ฉากห้องน้ำ)

            ดินสอเดินเข้าไปในห้องน้ำห้องแรกแล้วก็ร้องไห้ ส่วนเชอร์รี่กับเมเปิลก็เดินตามเข้าไปแบบเงียบๆ เชอร์รี่หยิบถังน้ำเพื่อไปลองน้ำจนน้ำเกือบเต็มถัง จากนั้นเชอร์รี่ก็สาดเข้าไปในห้องน้ำห้องที่ดินสออยู่ พอดินสอเปียกไปทั้งตัวทั้ง 2 คนก็หัวเราะแบบสะใจ

             เชอร์รี่ : สะใจจริงๆ 555555+

            ดินสอไม่มีทีท่าว่าจะทะเลาะด้วยแต่กลับนั่งอยู่ในห้องนั้นอย่างเฉยๆ จนกว่าทั้ง 2 คนจะออกไปและก็รอให้ชุดแห้งไปด้วย

(ตอนเย็น)

           เมเปิลก็เจอยัยดินสอเดินกลับบ้านอยู่คนเดียว แล้วก็เดินเข้าไปทักว่า

           เมเปิล : ไงจ๊ะ ยัยดินสอ (ผลักลงไปนั่งกับพื้น)

           ดินสอ : มันจะมากเกินไปแล้วนะเมเปิล (ลุกขึ้นมาตบหน้าเมเปิล)

           เชอร์รี่ : เมเปิล ไม่เป็นอะไรใช่ไหม

           เมเปิล : ไม่เป็นอะไรหรอกจ้ะเชอร์รี่

           เมเปิล : แกนี่พูดได้แล้วเหรอจ๊ะ ยัยดินสอแสนจน

           เชอร์รี่ : อุ๊ย! เมเปิลพูดแรงแทงจิตใจไปรึเปล่านะ แต่ก็คงไม่แรงหรอกมั้ง 55555+ เมเปิลอย่าเอาความจริงของดินสอมาพูดใส่อย่างงี้ดิ

           เชอร์รี่+เมเปิล : 555555555+

           ดินสอ : จนแล้วไงละ มันหนักหัวพวกเธอไหมล่ะ คนจนก็มีจิตใจเหมือนกันนะ ไม่ใช่เห็นใครจนแล้วจะมาแกล้งได้นะ สะใจพวกเธอรึยังละ

           จากนั้นดินสอก็วิ่งหนีออกมาจากตรงนั้น ส่วนเชอร์รี่ก็บอกกับเมเปิลว่า

           เชอร์รี่ : นี่เมเปิล ฉันคิดแผนสนุกอย่างหนึ่งได้แล้วละ

           เมเปิล : อะไรอีกละจ๊ะเพื่อนรัก

           เชอร์รี่ : เดี๋ยวเธอก็รู้น่า

           จากนั้นเชอร์รี่ก็ได้โทรหาใครคนหนึ่ง (แฟนเก่าเชอร์รี่) แล้วก็ได้ว่าจ้างสำเร็จ

           เชอร์รี่ : พี่คะ หนูจ้างพี่ไปขมขื่นผู้หญิงคนหนึ่งหน่อยสิ แล้วเดี๋ยวหนูโอนเงินไปให้ 3 แสน

(ระหว่างทางเดินกลับบ้าน)

           ระหว่างเดินกลับบ้าน ดินสอก็เจอกับผู้ชายคนหนึ่งดูทีท่าจะเข้าหาแต่ดินสออย่างเดียว

           ดินสอ : นายเป็นใครนะ ทำไมต้องเดินตามฉันด้วย

           ชาย : หึหึ พี่เป็นใครหนูไม่ต้องรู้หรอกจ้ะ

           ดินสอ : (วิ่ง) ใครก็ได้ค่าาาช่วยหนูด้วย

           ชาย : (วิ่งตาม) คือจะวิ่งหนีพี่งั้นเหรอจ๊ะ น้องสาว

          ดินสอก็สะดุดเท้าตัวเอง ชายก็ได้วิ่งจนถึงตัวเธอ จากนั้นก็ต่อยที่ท้องของดินสออย่างจัง ชายก็ลากดินสอเข้าไปในพงหญ้า ส่วนเชอร์รี่ก็ได้แอบอัดภาพทั้งหมดจนชายคนนั้นเสร็จ พอดินสอตื่นขึ้นมาก็ร้องไห้เสียใจอย่างมาก จากนั้นก็เดินกลับบ้านไปแบบปกติ

(บ้าน)

          ดินสอเข้าไปในบ้านแล้วแม่ก็ทักดินสอว่า

          แม่ : ดินสอ ลูกไปทำอะไรมา ถึงได้กลับดึกเอาป่านี้ แล้วทำไมเนื้อตัวมอมแมมกลับบ้านมาแบบนี้ละ

          ดินสอ : (มองหน้าแม่) อย่ายุ่งน่าแม่ ทำไมแม่ต้องจนด้วย ตั้งแต่พ่อตายไป แม่ก็มาเป็นหนี้ หนีพวกตามหนี้อีก หนู เกลียด เกลียดครอบครัวนี้ที่สุดเลย (วิ่งขึ้นไปบนห้อง)

          แม่ : ดินสอ (ตะโกน)

(ห้องนอน)

          ดินสอก็วิ่งเข้าไปในห้อง แล้วก็มานั่งร้องไห้ที่โต๊ะ จากนั้นภาพจากการโดนกลั่นแกล้งก็โผล่ขึ้นมา เช่น การโดนโยนกระดาษใส่ โดนขังในห้องน้ำ โดนล้อว่า ไอ้ลูกไม่มีพ่อ,ดูยัยนี่สิ ชุดนักเรียนโคตรเก่าเลยวะ โดนสาดน้ำใส่ ดินสอก็หยิบมีดคัดเตอร์ขึ้นมากรีดแขนตัวเอง เพื่อพยายามลบภาพเหล่านั้นออกไป แล้วแม่ก็เปิดประตูเข้ามาก็เห็นดินสอเอามีดคัดเตอร์มากรีดแขนตัวเอง

          แม่ : ดินสอ ลูก ทำอะไรนะลูก

          ดินสอ : อย่ามายุ่งน่าแม่

          แม่ : (กอด) อย่าทำแบบนี้ลูก ไม่เอา แม่ไม่อยากให้ลูกหายไปเหมือนพ่อแกนะ

          ดินสอ : ปล่อยหนู หนูไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว

          แม่ : ลูกไม่เอา อย่าพูดแบบนี้ให้แม่ได้ยินสิลูก แม่รู้ว่า ลูกโดนกลั่นแกล้งมาจากโรงเรียนมาเยอะ แต่ลูกก็ต้องอดทนหน่อยลูก

จากนั้นดินสอก็กอดแม่พร้อมกับร้องไห้ในอ้อมกอดในอกแม่ จนวันรุ่งขึ้น

(โรงเรียน มุมประชาสัมพันธ์)

           ทุกคนก็มุงดูบางอย่าง พอดินสอเข้าไปเท่านั้นก็เห็นภาพตัวเองที่โดนกระทำเมื่อวานก็รีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น

           เชอร์รี่ : ดูเหมือนว่า ยัยดินสอมันจะเห็นแล้วละนะเมเปิล ดูสิว่า จะทำยังไงต่อ

           เมเปิล : ชักเริ่มสนุกแล้วสินะเชอร์รี่

(ห้องน้ำ)

           ดินสอวิ่งเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับหยิบมีดคัดเตอร์ขึ้นมากรีดแขนตัวเองซ้ำไปซ้ำมา 7 แผล จากนั้นดินสอก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เดินกลับเข้าห้องเรียนแบบปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

(ห้องเรียน)

           พอดินสอเข้าไปถึงในห้องเรียน ทุกคนก็หันมาคุยซุบซิบถึงดินสอกันใหญ่ จนถึงเวลาพักเที่ยง เพื่อนๆ ผู้ชายในห้องก็เดินเข้าไปหาดินสอ

           เพื่อน : นี่ ดินสอจ๊ะ เมื่อวานสนุกไหมล่ะ ดูเหมือนในรูปเธอกำลังจะสนุกเลยนะเนี่ย 555555555+

           ดินสอ : (เสียงสั่น) อย่ามายุ่งกับฉันนะ ฉันจะเป็นยังไงพวกนายก็ไม่เคยช่วยฉัน มีแต่หัวเราะซ้ำเติม

           จากนั้นดินสอก็วิ่งออกไปจากห้อง วิ่งไปที่ชั้น 3 พอถึงชั้น 3 ดินสอก็ปีนราวจากนั้นก็โดดตึกลง (ก่อนโดดตึกเชอร์รี่กับเมเปิลก็มาเห็นจนดินสอโดดถึงพื้นตาย)

            หลังจากนั้น นายชายก็ถูกตำรวจจับในข้อหาขมขื่น ตอนนั้นมีชาวบ้านได้เห็นชายลากดินสอเข้าไปในพงหญ้า ส่วนเชอร์รี่กับเมเปิลก็โดนไล่ออกจากโรงเรียน เพราะเนื่องจากทำให้ภาพพจน์ของโรงเรียนเสียหายหนักมาก เพื่อนในห้องต่างก็เป็นพยานในการตายของดินสอเช่นกันว่า นางสาวเมเปิลกับนางสาวเชอร์รี่เป็นตัวบงการทั้งหมด

            ส่วนเพื่อนในห้องก็ต้องโดนทำโทษตามกันไปด้วย เพราะเพื่อนโดนแกล้งขนาดนั้นไม่คิดจะช่วยกันเลย แม่ของดินสอ ณ ตอนนี้ก็โศกเศร้าเสียใจเป็นอันมาก เนื่องจากสามีของคุณแม่ดินสอได้เสียชีวิตลงไปด้วยโรคหัวใจตั้งแต่ดินสออายุได้ประมาณ 14 ปี และมาถึงปัจจุบันดินสอได้เสียชีวิตลง ณ อายุ 17 ปี