ท้าให้รักกระชากใจนายวิศวะ

    เสียงขับร้องทำนองเพลงสันทนาการจากเหล่านักศึกษาเฟรชชี่หน้าใหม่ของคณะดังลั่นสนั่น ก้องไปทั่วบริเวณลานสนามหญ้ากว้างกลางแดดบ่ายวัน

ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น......

   หลังจากที่ถูกสั่งวิ่งวอร์มร่างกายเป็นเวลาเกือบชั่วโมงเต็มๆ กิจกรรมสันทนาการในพิธีรับน้องแห่งคณะสถาปัตยกรรมก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ...... ฉัน เจนนี่ เป็นนักศึกษาปีหนึ่งหน้าใหม่ก็จำใจต้องเข้าร่วมพิธีนี้เช่นกัน.....

   ส่วนตัวฉันไม่ได้มีปัญหาอะไรกับการมาทำกิจกรรมนี้เพื่อจะได้ทำความรู้จักคนใหม่ๆ อยู่แล้ว เห็นก็มีแต่การต้องมาทนร้อน ทนเหนื่อยเนี่ยแหละนะที่ทำให้ฉันอยากกลับบ้านใจแทบขาด TT

“อะแฮ่ม!”

     เสียงทุ้มต่ำดังกระแอมขึ้นไม่ห่างมากนัก เรียกหญิงสาวหน้าหวานในชุดนักศึกษาถูกระเบียบให้หันตามไป นัยนต์ตาสีน้ำตาลประกายก็จ้องมองไปยังใครอีกคนที่ยืนจับไมค์มั่น

     ภูเขา สตาฟรุ่นพี่ปีสาม เจ้าพ่อวงการเพลย์บอย คารมดี ใครๆ ต่างก็ว่าเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาทั้งหล่อและเฟรนด์ลี่ที่สุดในคณะ แค่เสียงเบาๆ จากเขาก็สะกดทุกเสียงให้เงียบลง

“ต่อไปนี้จะเป็นกิจกรรมสุดท้ายของวันแล้วนะครับน้องๆ”

     ฝ่ามือบางยกขึ้นปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดเกาะไรผมช้าๆ ก่อนฉันจะละความสนใจจากรุ่นพี่หน้าหล่อบนเวทีมาจัดการปัดป่ายขากางเกงวอร์มที่เปื้อนเศษหญ้า

     ใบหูก็เงี่ยฟังไปด้วยอย่างตั้งใจ ได้แต่หวังในใจลึกๆ ว่าพี่ภูเขาคนนั้นจู่ๆ คงจะไม่สั่งให้วิดพื้นหรือทำอะไรบ้าบอแบบนั้นอีกเพราะแขนฉันแทบหลุดออกมาจากตัวทั้งท่อนอยู่แล้ว

“เกมนี้… พี่ขอตั้งชื่อว่า จีบให้ได้ ถ้าเธอแน่จริง”

     ทันทีที่เขาว่าจบ เสียงเฮอาจากกลุ่มนักศึกษาก็ดังขึ้นตอบทันที

“เห้ยย จีบเลยเหรอพี่!”

“จีบพี่ภูเขาปะคะะะ”

    ภูเขาที่รับหน้าที่เป็นคนจับไมค์ได้แต่หัวเราะปรามเบาๆ ให้กับความอ้อล้อของเหล่ารุ่นน้อง

“ใจเย็นๆ ครับ ยังไม่ถึงตาพี่ เอ้ย-ไม่ใช่! เอาเป็นว่าวันนี้เราจะให้กลุ่มเฟรชชี่ของน้องๆ สุ่มจับฉลากหาตัวแทน คนที่ต้องรับหน้าที่ทำภารกิจแล้วพี่จะบอกอีกทีว่าต้องจีบใคร โอเคมั้ย?”

     คำว่า “จีบใคร” ที่พี่ภูเขาจงใจเน้นทิ้งท้ายนั่นแหละ ที่ทำเอาฉันเริ่มรู้สึกเสียวสันหลังวูบเหมือนมีลางร้ายกำลังจะคืบคลานเข้ามาหาในอีกไม่ช้า….

“น้อง เจนนี่!”

ก็แหงสิ… ชื่อฉันเล่นโดนสุ่มออกมาเป็นตัวแทนจากเฟรชชี่นับร้อย ถ้าไม่เรียกว่าลางร้าย จะให้เรียกว่าอะไรได้ TT

“อะไรนะคะ?! ชื่อหนูหรอ?”

ฉันแทบจะสำลักน้ำเปล่าที่กำลังยกดื่มอยู่ พลางหันไปมองรุ่นพี่ปีสองสายศิลป์ที่นั่งล้อมเป็นวงอยู่รอบสนามหญ้าเล็ก ๆ หน้าคณะสถาปัตย์

“เอาเลย เจนนี่!/สู้เขาเจนนี่~~”

     เพื่อนๆ ต่างก็พากันตะโกนแซวใหญ่ ยิ่งทำให้ฉันเขินจนอยากจะมุดดินหนี ทั้งชีวิตตลอด 18 ปี ฉันไม่เคยมีความรักอะไรกับใครเขาสักนิดแล้วจู่ๆ จะให้ไปจีบคนที่ก็ยังไม่รู้ว่าใครเนี่ยนะ?!

“น้องเจนนี่จะได้เป็นตัวแทนรับหน้าที่ประจำเฟรชชี่ปีนี้น้า~”

    พี่อิง พี่ว้ากสาวสุดจี๊ดของคณะว่าต่อ ยืนยันสิ่งที่ฉันไม่อยากเชื่อกับหูตัวเอง เธอลากเสียงจบอย่างมีจริตก่อนจะชวนให้คนอื่นๆ ปรบมือลั่น

“ถือเป็นกิจกรรม Ice Breaking ของทุกๆ ปีที่คณะเราจัดร่วมกับคณะวิศวะนะคะ เพราะเราสองคณะต้องพึ่งพาอาศัยกันบ่อยๆ ทุกปีเลยจำเป็นต้องมีคนคอยเชื่อมสัมพันธ์เอาไว้ ถ้าน้องเจนนี่ไม่อยากทำ     จะต้องรับหน้าที่เป็นคนช่วยตัดโมเดลให้ทุกคนในคณะตลอดหนึ่งเดือน!”

     ห-ห๊า!? ช่วยตัดโมเดลให้ ทุก คน ใน คณะ เป็น เดือน เนี่ยนะ?!

     ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ สายตาก็หันไปมองหน้าทั้งเพื่อนๆ เฟรชชี่ที่นั่งขนาบข้างและเหล่ารุ่นพี่จากหลายปีรอบลาน ทุกคนยิ้มหน้าแป้นไปตามกันๆ

     แหงล่ะ มีแรงงานทาสช่วยตัดโมเดลให้ฟรีเป็นเดือน ใครจะไม่ชอบกันแต่กับฉันที่ต้องไปทำแบบนั้น มันไม่ต่างอะไรกับการขายวิญญาณให้ซาตานเลยสักนิดนี่ ใครมันจะไปโง่ยอมทำกันล่ะ?!

“แล้ว… แล้วถ้าหนูทำสำเร็จล่ะคะ?”

     ด้วยความกลัวที่ต้องถูกใช้งานอย่างหนัก ฉันก็เผลอยกมือถามอย่างลนๆ

“อ๋อ ไม่มีรางวัลหรอกจ้ะ นอกจากเกียรติยศของคนกล้า!”

    เกียรติยศเหรอคะ… ตอนนี้หนูอยากกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่มากกว่าค่ะพี่ TT

“และคนที่โชคดีจะถูกจีบจากน้องเจนนี่คนสวยในภารกิจนี้ก็คือ…”

     เสียงรัวกลองดีดตึงตัง ก่อนพี่อิงจะหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งจากกล่องสุ่มและยื่นมาให้ฉัน

“และเป้าหมายของน้องเจนนี่ ก็คือคนคนนี้...”

ฉันรับกระดาษใบเล็กที่หนักเหมือนใบสั่งตายมาเปิดดู ก่อนจะอ่านชื่อที่เขียนไว้ในนั้นออกเสียงมาเสียงเบาๆ

“ภูผา วิศวกรรมศาสตร์ ปี 3”

     ไม่มีเสียงตอบอะไรจากเพื่อนๆ และรุ่นพี่ จู่ทุกคนก็เงียบ ทำสีหน้าอึ้งๆ ในขณะที่ฉันยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเจ้าของชื่อคนนี้น่ะเป็นใคร?

“อะไรนะะะ!?”

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงกรี๊ดของเพื่อนๆ ก็ดังลั่น

“นี่แกได้จีบพี่ภูเหรอ!? โอ๊ยยยย เอาจริงดิ!?”

“โอ้โหหห งานหินเลยนะเจนนี่”

ฉันได้ยิ้มแห้งๆ รับคำแซวจากทั้งเพื่อนและรุ่นพี่

“ได้ตัวซีเครตเลยนะเนี่ย พี่ภูคนนี้… ขึ้นชื่อว่าทั้งเย็นชา ปากร้าย ขี้เบื่อ แถมมีแต่คนบอกว่า...ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลยนะ!”

     พี่ภูเขาว่าต่อ ส่วนฉันยิ่งฟังก็ยิ่งเริ่มรู้สึกเหมือนถูกโดนลากเข้าถ้ำเสือไปแล้วโดยไม่สมัครใจ

ในใจลึกๆ ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าเอาน่า แค่ขอไลน์เอง จะยากอะไรนักหนา...

    แต่หน้าฉันกลับเอาแต่ยิ้มแห้งตอนที่เดินกระย่อง    กระแย่งออกไปยืนตรงกลางวง ตามพี่ภูเขาที่กวักมือเรียก

“อะๆๆ ไม่รู้จักไม่เป็นไร เดี๋ยวยังไงก็จะได้รู้จักกันอยู่ดี ^^”

พี่ภูเขาพูดขึ้นยิ้มๆ แต่สายตาก็แฝงความขำขันไว้ 

“หรือถ้าน้องไม่กล้า…จะเซ็นสัญญาทาสแทนก็ได้นะ”

สัญญาทาส!?

  ฉันเบิกตากว้าง จะให้ฉันตายคาชีวิตมหาลัยปีหนึ่งเหรอ! ไม่มีทางซะหรอก!

“หนูกล้าค่ะ จีบก็จีบ!”

เจนนี่โหมดสู้ชีวิตเริ่มแล้วค่ะ! แต่ขอร้องเถอะชีวิตอย่าสู้กลับก็พอ.....

     ฉันตอบพลางกัดฟันแน่นเรียกเสียงเฮดังสนั่นจาก กลุ่มเพื่อนและรุ่นพี่รอบๆ สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นรอยยิ้มมีเลสนัยของพี่ภูเขาที่ยืนข้างตัว

อะไรกันเนี่ย? เขาคงไม่ได้วางแผนคิดจะให้ทำอะไรแปลกๆ ใช่มั้ยนะ…

     ตกเย็น ทันทีที่กิจกรรมรับน้องของเราจบลง ฉันก็รีบตามสืบจากเพื่อนๆ ผู้หญิงคนอื่นว่าพี่ภูผาเจ้าของชื่อน่ะหน้าตาเป็นยังไง เขาชอบอยู่ตรงไหนของมหาลัยเพราะถ้าจะให้ฉันเล่นเดินสุ่มห้าโดยไม่รู้จักหน้าตาหรืออะไรเลยนี่มันก็ยากไปนะ!

“พี่ภูผาก็-หน้าตาหล่อๆเท่ๆ ตัวสูงม้าก ผิวขาว ชอบเดินเร็วๆ เห็นพี่ๆในคณะบอกว่าเขาชอบอ่านหนังสือด้วยนะ อยู่แถวลานหน้าตึกวิศวะนั่นแหละ หน้าพี่เขาเหมือนคนที่เธอรู้จักเลย เห็นแล้วก็รู้แน่นอน!”

     ฉันจำคำของน้ำฟ้า เพื่อนสาวที่สนิทตั้งแต่มัธยมต้นไว้ขึ้นใจ ปลายเท้าก็เดินย่อง ถ้ำมองหาคนไปตามคำบอก _{ในใจก็แอบงงคำว่าเหมือนคนที่เธอรู้จักนั่นไม่น้อยแต่ฉันก็ไม่ได้ถามอะไรมากและในที่สุดก็เห็นคนที่น่าจะใช่}

ผู้ชายคนนั้นนั่งหันหลังอยู่บนม้านั่งหน้าตึก

เขาสวมใส่เสื้อวิศวะสีเลือดหมู กางเกงยีนส์เข้ารูป ขายาว

     ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าแล้วค่อยๆ ออกตัว เดินตรงเข้าไปหาเขา ในใจก็เต้นระรัวขณะที่ยกมือแตะแผ่นหลังแน่น

“ส-สวัสดีค่ะ”

คนถูกเรียกถอนหายใจออกมาเสียงดังก่อนหันหน้ามาช้าๆ และจ้องมองฉัน ทันที่ได้พิจารณามองดูใบหน้าของเขาดีๆ. นี่มัน….! พี่ภูเขา?