ท้าให้รักกระชากใจนายวิศวะ
เขียนโดย Rsew1999
วันที่ เมื่อวาน เวลา 11.16 น.
แก้ไขเมื่อ เมื่อวาน 11.24 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ตอนที่ 1 ภารกิจสำคัญ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเสียงขับร้องทำนองเพลงสันทนาการจากเหล่านักศึกษาเฟรชชี่หน้าใหม่ของคณะดังลั่นสนั่น ก้องไปทั่วบริเวณลานสนามหญ้ากว้างกลางแดดบ่ายวัน
ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น......
หลังจากที่ถูกสั่งวิ่งวอร์มร่างกายเป็นเวลาเกือบชั่วโมงเต็มๆ กิจกรรมสันทนาการในพิธีรับน้องแห่งคณะสถาปัตยกรรมก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ...... ฉัน เจนนี่ เป็นนักศึกษาปีหนึ่งหน้าใหม่ก็จำใจต้องเข้าร่วมพิธีนี้เช่นกัน.....
ส่วนตัวฉันไม่ได้มีปัญหาอะไรกับการมาทำกิจกรรมนี้เพื่อจะได้ทำความรู้จักคนใหม่ๆ อยู่แล้ว เห็นก็มีแต่การต้องมาทนร้อน ทนเหนื่อยเนี่ยแหละนะที่ทำให้ฉันอยากกลับบ้านใจแทบขาด TT
“อะแฮ่ม!”
เสียงทุ้มต่ำดังกระแอมขึ้นไม่ห่างมากนัก เรียกหญิงสาวหน้าหวานในชุดนักศึกษาถูกระเบียบให้หันตามไป นัยนต์ตาสีน้ำตาลประกายก็จ้องมองไปยังใครอีกคนที่ยืนจับไมค์มั่น
ภูเขา สตาฟรุ่นพี่ปีสาม เจ้าพ่อวงการเพลย์บอย คารมดี ใครๆ ต่างก็ว่าเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาทั้งหล่อและเฟรนด์ลี่ที่สุดในคณะ แค่เสียงเบาๆ จากเขาก็สะกดทุกเสียงให้เงียบลง
“ต่อไปนี้จะเป็นกิจกรรมสุดท้ายของวันแล้วนะครับน้องๆ”
ฝ่ามือบางยกขึ้นปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดเกาะไรผมช้าๆ ก่อนฉันจะละความสนใจจากรุ่นพี่หน้าหล่อบนเวทีมาจัดการปัดป่ายขากางเกงวอร์มที่เปื้อนเศษหญ้า
ใบหูก็เงี่ยฟังไปด้วยอย่างตั้งใจ ได้แต่หวังในใจลึกๆ ว่าพี่ภูเขาคนนั้นจู่ๆ คงจะไม่สั่งให้วิดพื้นหรือทำอะไรบ้าบอแบบนั้นอีกเพราะแขนฉันแทบหลุดออกมาจากตัวทั้งท่อนอยู่แล้ว
“เกมนี้… พี่ขอตั้งชื่อว่า จีบให้ได้ ถ้าเธอแน่จริง”
ทันทีที่เขาว่าจบ เสียงเฮอาจากกลุ่มนักศึกษาก็ดังขึ้นตอบทันที
“เห้ยย จีบเลยเหรอพี่!”
“จีบพี่ภูเขาปะคะะะ”
ภูเขาที่รับหน้าที่เป็นคนจับไมค์ได้แต่หัวเราะปรามเบาๆ ให้กับความอ้อล้อของเหล่ารุ่นน้อง
“ใจเย็นๆ ครับ ยังไม่ถึงตาพี่ เอ้ย-ไม่ใช่! เอาเป็นว่าวันนี้เราจะให้กลุ่มเฟรชชี่ของน้องๆ สุ่มจับฉลากหาตัวแทน คนที่ต้องรับหน้าที่ทำภารกิจแล้วพี่จะบอกอีกทีว่าต้องจีบใคร โอเคมั้ย?”
คำว่า “จีบใคร” ที่พี่ภูเขาจงใจเน้นทิ้งท้ายนั่นแหละ ที่ทำเอาฉันเริ่มรู้สึกเสียวสันหลังวูบเหมือนมีลางร้ายกำลังจะคืบคลานเข้ามาหาในอีกไม่ช้า….
“น้อง เจนนี่!”
ก็แหงสิ… ชื่อฉันเล่นโดนสุ่มออกมาเป็นตัวแทนจากเฟรชชี่นับร้อย ถ้าไม่เรียกว่าลางร้าย จะให้เรียกว่าอะไรได้ TT
“อะไรนะคะ?! ชื่อหนูหรอ?”
ฉันแทบจะสำลักน้ำเปล่าที่กำลังยกดื่มอยู่ พลางหันไปมองรุ่นพี่ปีสองสายศิลป์ที่นั่งล้อมเป็นวงอยู่รอบสนามหญ้าเล็ก ๆ หน้าคณะสถาปัตย์
“เอาเลย เจนนี่!/สู้เขาเจนนี่~~”
เพื่อนๆ ต่างก็พากันตะโกนแซวใหญ่ ยิ่งทำให้ฉันเขินจนอยากจะมุดดินหนี ทั้งชีวิตตลอด 18 ปี ฉันไม่เคยมีความรักอะไรกับใครเขาสักนิดแล้วจู่ๆ จะให้ไปจีบคนที่ก็ยังไม่รู้ว่าใครเนี่ยนะ?!
“น้องเจนนี่จะได้เป็นตัวแทนรับหน้าที่ประจำเฟรชชี่ปีนี้น้า~”
พี่อิง พี่ว้ากสาวสุดจี๊ดของคณะว่าต่อ ยืนยันสิ่งที่ฉันไม่อยากเชื่อกับหูตัวเอง เธอลากเสียงจบอย่างมีจริตก่อนจะชวนให้คนอื่นๆ ปรบมือลั่น
“ถือเป็นกิจกรรม Ice Breaking ของทุกๆ ปีที่คณะเราจัดร่วมกับคณะวิศวะนะคะ เพราะเราสองคณะต้องพึ่งพาอาศัยกันบ่อยๆ ทุกปีเลยจำเป็นต้องมีคนคอยเชื่อมสัมพันธ์เอาไว้ ถ้าน้องเจนนี่ไม่อยากทำ จะต้องรับหน้าที่เป็นคนช่วยตัดโมเดลให้ทุกคนในคณะตลอดหนึ่งเดือน!”
ห-ห๊า!? ช่วยตัดโมเดลให้ ทุก คน ใน คณะ เป็น เดือน เนี่ยนะ?!
ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ สายตาก็หันไปมองหน้าทั้งเพื่อนๆ เฟรชชี่ที่นั่งขนาบข้างและเหล่ารุ่นพี่จากหลายปีรอบลาน ทุกคนยิ้มหน้าแป้นไปตามกันๆ
แหงล่ะ มีแรงงานทาสช่วยตัดโมเดลให้ฟรีเป็นเดือน ใครจะไม่ชอบกันแต่กับฉันที่ต้องไปทำแบบนั้น มันไม่ต่างอะไรกับการขายวิญญาณให้ซาตานเลยสักนิดนี่ ใครมันจะไปโง่ยอมทำกันล่ะ?!
“แล้ว… แล้วถ้าหนูทำสำเร็จล่ะคะ?”
ด้วยความกลัวที่ต้องถูกใช้งานอย่างหนัก ฉันก็เผลอยกมือถามอย่างลนๆ
“อ๋อ ไม่มีรางวัลหรอกจ้ะ นอกจากเกียรติยศของคนกล้า!”
เกียรติยศเหรอคะ… ตอนนี้หนูอยากกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่มากกว่าค่ะพี่ TT
“และคนที่โชคดีจะถูกจีบจากน้องเจนนี่คนสวยในภารกิจนี้ก็คือ…”
เสียงรัวกลองดีดตึงตัง ก่อนพี่อิงจะหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งจากกล่องสุ่มและยื่นมาให้ฉัน
“และเป้าหมายของน้องเจนนี่ ก็คือคนคนนี้...”
ฉันรับกระดาษใบเล็กที่หนักเหมือนใบสั่งตายมาเปิดดู ก่อนจะอ่านชื่อที่เขียนไว้ในนั้นออกเสียงมาเสียงเบาๆ
“ภูผา วิศวกรรมศาสตร์ ปี 3”
ไม่มีเสียงตอบอะไรจากเพื่อนๆ และรุ่นพี่ จู่ทุกคนก็เงียบ ทำสีหน้าอึ้งๆ ในขณะที่ฉันยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเจ้าของชื่อคนนี้น่ะเป็นใคร?
“อะไรนะะะ!?”
หลังจากนั้นไม่นาน เสียงกรี๊ดของเพื่อนๆ ก็ดังลั่น
“นี่แกได้จีบพี่ภูเหรอ!? โอ๊ยยยย เอาจริงดิ!?”
“โอ้โหหห งานหินเลยนะเจนนี่”
ฉันได้ยิ้มแห้งๆ รับคำแซวจากทั้งเพื่อนและรุ่นพี่
“ได้ตัวซีเครตเลยนะเนี่ย พี่ภูคนนี้… ขึ้นชื่อว่าทั้งเย็นชา ปากร้าย ขี้เบื่อ แถมมีแต่คนบอกว่า...ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลยนะ!”
พี่ภูเขาว่าต่อ ส่วนฉันยิ่งฟังก็ยิ่งเริ่มรู้สึกเหมือนถูกโดนลากเข้าถ้ำเสือไปแล้วโดยไม่สมัครใจ
ในใจลึกๆ ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าเอาน่า แค่ขอไลน์เอง จะยากอะไรนักหนา...
แต่หน้าฉันกลับเอาแต่ยิ้มแห้งตอนที่เดินกระย่อง กระแย่งออกไปยืนตรงกลางวง ตามพี่ภูเขาที่กวักมือเรียก
“อะๆๆ ไม่รู้จักไม่เป็นไร เดี๋ยวยังไงก็จะได้รู้จักกันอยู่ดี ^^”
พี่ภูเขาพูดขึ้นยิ้มๆ แต่สายตาก็แฝงความขำขันไว้
“หรือถ้าน้องไม่กล้า…จะเซ็นสัญญาทาสแทนก็ได้นะ”
สัญญาทาส!?
ฉันเบิกตากว้าง จะให้ฉันตายคาชีวิตมหาลัยปีหนึ่งเหรอ! ไม่มีทางซะหรอก!
“หนูกล้าค่ะ จีบก็จีบ!”
เจนนี่โหมดสู้ชีวิตเริ่มแล้วค่ะ! แต่ขอร้องเถอะชีวิตอย่าสู้กลับก็พอ.....
ฉันตอบพลางกัดฟันแน่นเรียกเสียงเฮดังสนั่นจาก กลุ่มเพื่อนและรุ่นพี่รอบๆ สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นรอยยิ้มมีเลสนัยของพี่ภูเขาที่ยืนข้างตัว
อะไรกันเนี่ย? เขาคงไม่ได้วางแผนคิดจะให้ทำอะไรแปลกๆ ใช่มั้ยนะ…
ตกเย็น ทันทีที่กิจกรรมรับน้องของเราจบลง ฉันก็รีบตามสืบจากเพื่อนๆ ผู้หญิงคนอื่นว่าพี่ภูผาเจ้าของชื่อน่ะหน้าตาเป็นยังไง เขาชอบอยู่ตรงไหนของมหาลัยเพราะถ้าจะให้ฉันเล่นเดินสุ่มห้าโดยไม่รู้จักหน้าตาหรืออะไรเลยนี่มันก็ยากไปนะ!
“พี่ภูผาก็-หน้าตาหล่อๆเท่ๆ ตัวสูงม้าก ผิวขาว ชอบเดินเร็วๆ เห็นพี่ๆในคณะบอกว่าเขาชอบอ่านหนังสือด้วยนะ อยู่แถวลานหน้าตึกวิศวะนั่นแหละ หน้าพี่เขาเหมือนคนที่เธอรู้จักเลย เห็นแล้วก็รู้แน่นอน!”
ฉันจำคำของน้ำฟ้า เพื่อนสาวที่สนิทตั้งแต่มัธยมต้นไว้ขึ้นใจ ปลายเท้าก็เดินย่อง ถ้ำมองหาคนไปตามคำบอก ในใจก็แอบงงคำว่าเหมือนคนที่เธอรู้จักนั่นไม่น้อยแต่ฉันก็ไม่ได้ถามอะไรมากและในที่สุดก็เห็นคนที่น่าจะใช่
ผู้ชายคนนั้นนั่งหันหลังอยู่บนม้านั่งหน้าตึก
เขาสวมใส่เสื้อวิศวะสีเลือดหมู กางเกงยีนส์เข้ารูป ขายาว
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าแล้วค่อยๆ ออกตัว เดินตรงเข้าไปหาเขา ในใจก็เต้นระรัวขณะที่ยกมือแตะแผ่นหลังแน่น
“ส-สวัสดีค่ะ”
คนถูกเรียกถอนหายใจออกมาเสียงดังก่อนหันหน้ามาช้าๆ และจ้องมองฉัน ทันที่ได้พิจารณามองดูใบหน้าของเขาดีๆ. นี่มัน….! พี่ภูเขา?
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้

รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ