World Extension

เมืองเฟย์เดียในยามเช้าอาบไปด้วยแสงแดดสีอำพัน เสียงเกือกม้ากระทบพื้นถนนหินดังประสานกับเสียงพ่อค้าแม่ค้าตะโกนเรียกลูกค้าอย่างคึกคัก เมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ตั้งอยู่ตรงชายป่า มีขอบเขตเป็นแนวกำแพงเตี้ย ๆ ที่กั้นเขตแดนระหว่างความปลอดภัยกับความไม่รู้ด้านนอก สำหรับใครหลายคนที่นี่อาจเป็นแค่ทางผ่านสำหรับนักผจญภัยฝึกหัด แต่สำหรับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังก้มหน้าก้มตานั่งเขียนรายงานเควสอยู่ในห้องพักเล็ก ๆ บนชั้นสองของโรงเตี๊ยมกลางเมือง นี่คือจุดเริ่มต้นของโลกทั้งใบ

อิน—เด็กหนุ่มรูปร่างผอมสูง ผมสีฟ้าเข้มยาวระต้นคอที่มักยุ่งเหยิง ดวงตาสีน้ำเงินจางคล้ายผืนน้ำสงบ ไม่สะท้อนความตื่นเต้นของโลกภายนอก เขาวางปากกาและถอนหายใจเบา ๆ มองแผ่นกระดาษที่เขียนว่า "สำเร็จ: รวบรวมสมุนไพรป่าชั้นนอก" คำว่า ‘สำเร็จ’ บนกระดาษมันช่างตลกดี เพราะถึงจะสำเร็จ แต่เขาก็รู้ดีว่าตัวเองแทบไม่มีใครสนใจ

อินเดินออกจากโรงเตี๊ยมพร้อมถุงผ้าธรรมดาที่ใส่สมุนไพรอยู่ เขาเดินอย่างเงียบ ๆ ฝ่าผู้คนที่มักจะไม่สังเกตเห็นเขา บ้างก็ชนไหล่เขาแล้วไม่หันมามอง บ้างก็หัวเราะเยาะเมื่อเห็นเสื้อคลุมธรรมดา ๆ ที่เขาสวม เด็กสาวนักเวทคนหนึ่งกระซิบกับเพื่อนเสียงดังพอให้ได้ยิน

“นั่นไง เจ้าอินอีกแล้ว นักผจญภัยไร้ความสามารถ…”

เสียงหัวเราะคิกคักตามมา อินไม่พูดอะไร เดินผ่านไปเหมือนไม่ได้ยิน เขาชินชากับเรื่องแบบนี้เลือกจะไม่สนใจ

เมื่อเดินถึงกิลด์นักผจญภัย ประตูไม้เก่าถูกผลักออก เสียงจ้อกแจ้กด้านในดังระงมเหมือนตลาดสด มีโต๊ะไม้เรียงเป็นแถว และพนักงานสาวด้านหน้าโต๊ะต้อนรับ อินเดินไปยื่นเควสให้เธอ

พนักงานสาวรับเอกสารไปเหลือบตามองเพียงครู่ แล้วส่งเสียงเบา ๆ เหมือนกลั้นหัวเราะ “สำเร็จเหรอ… ฮะๆ เอ่อ ได้ค่ะ จะดำเนินเรื่องให้นะคะ”

อินพยักหน้าเบา ๆ แล้วถอยออกมาอย่างเงียบ ๆ นั่งรอที่มุมหนึ่งของกิลด์ ระหว่างนั้นเสียงซุบซิบยังคงลอยมาไม่หยุด

“นี่มันเควสเก็บหญ้าใช่ไหม ฮ่าๆ คนอะไรอ่อนแอขนาดนั้น”

“มีคนแบบนี้อยู่ในกิลด์ด้วยเหรอเนี่ย ไม่ไล่ออกไปสักทีนะ”

เด็กหนุ่มนิ่งเงียบ ดวงตายังคงมองตรงไปข้างหน้า มือกำถุงสมุนไพรแน่น

บางที… การเป็นคนธรรมดาในโลกที่เต็มไปด้วยพลัง อาจจะเหนื่อยกว่าที่ใคร ๆ คิด

อินเดินออกจากกิลด์ด้วยแสงแดดที่เริ่มร้อนระอุมากขึ้น เสียงหัวเราะจากกลุ่มนักผจญภัยด้านหลังยังคงลอยตามหลังมา เขาไม่หันกลับไปมอง ไม่ได้เพราะไม่โกรธ… แต่เพราะมันชินชาเกินกว่าจะรู้สึกอะไรอีก

เขาเดินตรงไปยังลานป่าทางตอนใต้ของเมือง ที่ซึ่งเป็นที่ตั้งของแหล่งสมุนไพรป่าชั้นนอก—สถานที่เดียวที่นักผจญภัยระดับล่างอย่างเขาจะไม่ถูกไล่ตะเพิดหรือโดนแย่งเควสไปกลางคัน

ตลอดทางที่เดินไป อินหยุดก้มมองรอยเท้าบนดิน มันมีทั้งรอยรองเท้า และรอยเท้าสัตว์ รอยหนึ่งใหญ่เกินกว่าจะเป็นสัตว์ป่าธรรมดา แต่เขาก็เดินต่อไปโดยไม่ลังเล

"แค่ไม่เข้าไปลึกก็ไม่เป็นไร..." เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

ใต้ร่มไม้ใหญ่ อินหย่อนตัวลงนั่งบนโขดหิน ก่อนจะหยิบสมุนไพรบางชนิดขึ้นมาดูอย่างละเอียด นิ้วเรียวยาวของเขาแตะที่ใบไม้ ก่อนจะวางลงอย่างเบามือ ความเงียบของป่าทำให้เขารู้สึกสงบกว่าตอนอยู่ในเมืองเสียอีก

เขาใช้เวลาร่วมชั่วโมง ค่อย ๆ รวบรวมสมุนไพร พร้อมกับเขียนบันทึกเล็ก ๆ ในสมุดพกของตน
‘สมุนไพรสีคราม เจอใกล้ตอไม้เก่า หายาก แต่มีอยู่ในช่วงเช้าถึงสายเท่านั้น’
เขาเขียนไว้เงียบ ๆ ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครรู้ว่าข้อมูลเหล่านี้มาจากการลงพื้นที่ด้วยตนเองทุกวัน

อินใช้มีดสั้นธรรมดา ๆ ตัดสมุนไพรอย่างชำนาญ ถึงแม้จะไม่มีพลังเวทที่แข็งแกร่ง แต่ความแม่นยำในมือของเขากลับน่าประหลาด จนดูเหมือนกับว่าเขา “เข้าใจ” ธรรมชาติของสิ่งเหล่านี้ดีเกินไป

เสียงขู่อย่างแผ่วเบาจากพุ่มไม้เรียกความสนใจเขา อินชะงัก หันไปอย่างระวัง ตรงหน้าคือหมาป่าตัวเล็กสีเทา ดวงตาวาวโรจน์ มันเป็นหมาป่าที่หลุดเข้ามาจากเขตป่าชั้นกลาง คิ้วของเขากระตุกเล็กน้อย

"อย่าเข้ามานะ..." เขาเอ่ยเสียงเบา ไม่ใช่เสียงขู่ แต่เหมือนจะวิงวอนมากกว่า

หมาป่าเริ่มก้าวเข้ามาใกล้ อินถอยหลังช้า ๆ มือจับด้ามมีดแน่น—มีดที่ไม่เคยได้ฟันใครเลยนอกจากต้นไม้และสมุนไพร

และเหมือนโชคช่วย ร่างของสัตว์ป่ากระตุกเล็กน้อยก่อนจะหันหลังวิ่งหนีไป อินยังยืนอยู่ที่เดิม สะกดลมหายใจนิ่ง ๆ ไม่ใช่เพราะกลัว... แต่เพราะแค่การ “ต้องป้องกันตัว” ก็ใช้พลังชีวิตไปเกือบหมดแล้ว

เขาใช้เวลาอีกพักใหญ่ก่อนจะรวบรวมของแล้วมุ่งกลับไปที่เมือง สะพายถุงผ้าขึ้นบ่า ดวงตายังทอดมองไกลออกไป

อินไม่ได้คิดว่าตัวเองอ่อนแอ
เขาแค่ยังไม่รู้ว่า "ต้องแข็งแกร่งไปเพื่ออะไร"

บ่ายคล้อย แสงแดดเริ่มอ่อนแรงลงเมื่ออินเดินเข้ามาถึงหน้ากิลด์นักผจญภัยอีกครั้ง
เขาปรับกระเป๋าเล็กน้อย แล้วเดินตรงเข้าไปโดยไม่พูดอะไรกับใคร

บรรยากาศในกิลด์ยังคงคึกคักตามปกติ กลุ่มนักผจญภัยที่นั่งดื่มหัวเราะกันเสียงดัง
บางคนหันมามองอินเพียงชั่วครู่ แล้วก็หันกลับไปพร้อมเสียงหัวเราะหยันที่เจ้าตัวทำเหมือนไม่ได้ยิน

"โห… เจ้าคนนั่นอีกแล้วเหรอ?"
"อย่าบอกนะว่าไปเก็บดอกไม้มาอีกน่ะ ฮ่า ๆ ๆ"

คำพูดเหล่านั้นแทงทะลุหูอินโดยไม่จำเป็นต้องตั้งใจฟัง
เขาเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์พนักงานสาวที่กำลังวุ่นอยู่กับการตรวจสอบเควส

"เอ่อ... ผมมาส่งเควสครับ" อินพูดเบา ๆ ขณะยื่นถุงผ้าให้

พนักงานสาวหยุดมือเล็กน้อย ก่อนจะหยิบถุงมาดู ท่าทางเหมือนจะคุ้นชินกับการมาของเขา
เธอเปิดถุงออก กลิ่นหอมจาง ๆ ของสมุนไพรลอยออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

"นี่คือ... ใบลินธาร่า? กับ... สมุนไพรตระกูลน้ำเงินอีกหลายชนิด" เธอเลิกคิ้วนิด ๆ ขณะพลิกดูทีละใบ
"ปริมาณก็ครบ คุณภาพก็ดี… อืม ใช่เลย ครบทุกอย่าง"

อินพยักหน้ารับเบา ๆ แล้วก้มหน้ารอ
แม้ว่าเขาจะทำสำเร็จเหมือนทุกครั้ง แต่ก็ไม่มีใครกล่าวชม หรือแม้แต่สนใจ

"เควสผ่านค่ะ… ได้ค่าตอบแทน 300 เซลล์"
พนักงานสาววางเหรียญเงินสามเหรียญไว้ตรงหน้าเขา พร้อมรอยยิ้มบาง ๆ ที่แฝงความรู้สึกสงสารไว้จาง ๆ

อินหยิบเหรียญใส่ถุงอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะกล่าวขอบคุณ แล้วหมุนตัวเดินจากไป

เขาไม่เหลือบมองโต๊ะไหนอีกเลย เดินมุ่งตรงออกจากกิลด์
ขณะผ่านกลุ่มนักผจญภัยเจ้าปัญหา เสียงแซวตามหลังมาก็ยังคงดังเหมือนเดิม

"ดูสิ~ รอดกลับมาได้อีกวันหนึ่งแล้วแฮะ!"
"ระวังจะโดนดอกไม้กัดตายซะก่อนนะ เจ้าหนู!"

เสียงหัวเราะตามหลังเขามาเป็นระลอก
อินเดินออกจากกิลด์โดยไม่หันกลับไป ดวงตาของเขายังคงนิ่ง ไม่ไหวติง

เขาหยุดยืนที่ลานหน้ากิลด์ เงยหน้ามองท้องฟ้าสีส้มของยามเย็น
ราวกับกำลังถามตัวเองว่า—“จะเดินทางแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน”

แต่แล้ว… รอยยิ้มจาง ๆ ก็ผุดขึ้นที่มุมปาก
เขาพึมพำเบา ๆ

"อย่างน้อย… วันนี้ก็ไม่ตาย"

และเขาก็เดินต่อไปข้างหน้า
อย่างเงียบงัน… ในโลกที่เต็มไปด้วยเสียงผู้คน

—จบตอนที่ 1—

แนะนำตัวละคร

1. อิน

• เพศ: ชาย
• ลักษณะภายนอก: หน้าตาหวานคล้ายผู้หญิง รูปร่างผอม สูงเล็กน้อย
• นิสัย: เงียบขรึม ถ่อมตัว ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเก่ง มีนิสัยอดทน และไม่โต้ตอบใครกลับแม้จะถูกเยาะเย้ย
• สิ่งที่แสดงให้เห็นในตอนนี้:
  • มีความรู้เรื่องสมุนไพร และสามารถเก็บสมุนไพรได้อย่างแม่นยำ
  • มีทักษะการเอาตัวรอดในป่า รู้จักวิธีจัดการกับอสูรเล็ก ๆ เช่นการล่อ การอ้อม การซ่อนตัว
  • เคลื่อนไหวเงียบ จนสัตว์ป่าไม่ทันรู้ตัว
  • ไม่ใช้พลังเวท หรือแสดงฝีมือการต่อสู้ให้ใครเห็นเลย
• สรุป: อินยังถูกมองว่าเป็นนักผจญภัยระดับต่ำจากคนในเมือง แต่จากการกระทำจะเห็นได้ว่าเขามีฝีมือซ่อนอยู่

ข้อมูลเบื้องต้น: เมืองเฟย์เดีย (Faidia)

ที่ตั้ง:
– เมืองชายขอบทางตอนใต้ของจักรวรรดิอีเทอเรียส (Ethereus Empire) 
– ตั้งอยู่ในประเทศ Torzar ทวีปตะวันออก (Redeast)

ลักษณะภูมิประเทศ:
– ล้อมรอบด้วยป่าทึบและเนินเขาเตี้ย ๆ
– มีแม่น้ำสายเล็กไหลผ่านทางตะวันตกของเมือง
– อยู่ใกล้ "ป่าสคาโร" ซึ่งเป็นพื้นที่ลึกลับและอันตรายสำหรับนักผจญภัยมือใหม่

ลักษณะเมือง:
– เมืองขนาดเล็กแต่มีความคึกคักในฐานะจุดเริ่มต้นของนักผจญภัย
– สิ่งปลูกสร้างทำจากไม้และหินท้องถิ่น มีกลิ่นอายชนบท
– มี “กิลด์นักผจญภัย” ตั้งอยู่กลางเมือง เป็นอาคารใหญ่ที่สุด
– ตลาดของเมืองเปิดตลอดวัน มีทั้งพ่อค้าแม่ค้าท้องถิ่นและพ่อค้ารับจ้าง

ความเป็นอยู่และสังคม:
– ประชากรส่วนมากเป็นชาวบ้านและนักผจญภัยแรงค์ล่าง
– ความเชื่อในเทพเจ้า
– ผู้คนไม่เป็นมิตรกับนักผจญภัยแรงค์ต่ำ โดยเฉพาะพวกที่ดูอ่อนแอ
– มีข่าวลือหนาหูเกี่ยวกับมอนสเตอร์ในป่าใกล้เมือง

จุดเด่นของเมือง:
– เป็น “จุดเริ่มต้นของเส้นทางผจญภัย” สำหรับผู้ไม่มีประสบการณ์
– ใกล้พื้นที่เควสระดับต่ำ เหมาะสำหรับการฝึกฝน
– มีโรงเตี๊ยมราคาถูกหลายแห่ง แต่คุณภาพไม่ค่อยดีนัก
– มีร้านขายอุปกรณ์เวทและอาวุธระดับ 1–2 ดาว อยู่จำนวนจำกัด
– ระบบกิลด์นักผจญภัยมีอิทธิพลมาก ควบคุมกิจกรรมต่าง ๆ ในเมืองเกือบทั้งหมด

สิ่งที่ต้องระวัง:
– กิลด์ไม่รับรองความปลอดภัยของนักผจญภัยแรงค์ D หรือต่ำกว่า หากออกนอกเขตเมือง
– เควสบางรายการอาจถูกบิดเบือนหรือแฝงไว้ด้วยความอันตรายมากกว่าที่ระบุ
– มีแก๊งนักผจญภัยที่คอยรังแกแรงค์ต่ำอยู่เป็นประจำ (หนึ่งในนั้นคือกลุ่ม “แบล็คฮอร์น”)