เงาสังหารแห่งรัตติการ

คืนหนึ่งในดินแดนต้องคำสาป เมืองแวนเดมจมอยู่ใต้เงาของพระจันทร์สีเลือด ถนนที่เคยมีผู้คนกลับว่างเปลา บ้านเรือนปิดสนิท ประตูหน้าต่างถูกล็อกด้วยโซ่เหล็ก ทุกคนรู้ดีว่าเมื่อราตรีมาเยือน นักล่าแห่งเงา จะออกมาไล่ล่า
 
กลางตรอกแคบแห่งหนึ่ง วาดอน แวมไพร์ผู้ถูกสาปยืนอยู่เงียบ ๆ แสงจันทร์ทอดเงาของเขาออกไปไกล ก่อนที่มันจะค่อย ๆ เคลื่อนไหวราวกับมีชีวิต เงาของเขาแปรเปลี่ยนเป็นหนามแหลมพุ่งแทงร่างของสิ่งมีชีวิตที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด
 
“ออกมา...”
 
น้ำเสียงเย็นเยียบของวาดอนกระซิบ
จากเงามืด ฝูงหมาป่าเงาทมิฬ กระโจนออกมา ตาสีแดงฉานของพวกมันจับจ้องเขา เขี้ยวแหลมขบกันดังกรอบแกรบ
 
หมาป่าตัวแรกพุ่งเข้าจู่โจม แต่เงาของวาดอนพุ่งขึ้นรัดมันจนกระดูกแหลก เขาเหยียดยิ้มก่อนจะพุ่งเข้าไปท่ามกลางฝูงสัตว์ร้าย เลือดสาดกระจาย อากาศเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องของหมาป่าที่ถูกฉีกกระชาก
 
แต่ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักดังก้องจากปลายตรอก
 
อัศวินสาวผู้หนึ่งก้าวออกมาจากเงามืด
นางถือดาบเล่มยาวที่เปล่งประกายสีเงิน ดวงตาสีฟ้าของนางจับจ้องวาดอนอย่างเย็นชา
 
"พอแค่นี้เถอะ แวมไพร์..."
 
เงาของวาดอนหยุดนิ่ง เขามองหญิงสาวอย่างสนใจ นี่คือ ไอรีน อัศวินนักล่าแห่งแวนเดม... และคนที่เขาอยากรู้จักมากที่สุด
 
ค่ำคืนนี้จะจบลงเช่นไร? วาดอนและไอรีนจะเป็นศัตรูหรือพันธมิตร?