What the Love like Hell รักร้ายหลอมใจ นายเจ้าชายโลกันต์
เขียนโดย 
Killolat
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2567 เวลา 15.01 น.
แก้ไขเมื่อ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 12.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) ~ผิดผี~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
สภาพเหลือแค่บ็อกเซอร์กับจีสตริง เมื่อคืนฉันฝันว่าขี่ม้าโพนี่ฮี้ก๊อบๆ ลื่นสไลด์เดอร์วู้วี้บนเรนโบว์ หม่ำช็อกโก้บานาน่าหวานฉ่ำ เบิ่งดูรอยลิปแดงสุด
เซะซี่แปะกระจายเป็นสติ๊กเกอร์หัวใจต้อนรับวาเลนไทน์บนร่างกำยำนั่น แล้ววกกลับมามองรอยจ้ำแดงตามตัวฉัน…
If we nope เยเย้กัน คงเล่นดีดหนังกะติ๊กมั้งแม่~ T [] T
“แก…แก…แก๊ต้องรับผิดชอบ!!! > [] <”
“รับผิดชอบเชี่ยไร!? เธอปล้ำฉันชัดๆ!!!”
“สภาพฉันเมาแอ๋ป้อแป้ จะเอาแรงที่ไหนไปจับกดผู้ชายตัวเท่าควาย~ ฮือออ นายมันไม่ใช่ลูกผู้ช๊ายย!!! TTOTT”
“กล้าพูดเนอะ อิป้ากินเด็ก! ทำยังกะเป็นครั้งแรก…เฮ้ย จริงดิ???”
“แง๊งงง!!!! ไม่ย๊อมไม่ยอม~ ฉันอยากเก็บไว้ให้โยง่าา แจ็คก้า น้าเดช จัสตินบีเบ๋อ…โอ้ My Cherry~ กระซิกๆ …ใครก็ได้ไม่เอาไอ้หัวแดง!”
“โว้ยย รำคาญ! หวงแหนปานนั้น ไม่เย็บปิดซะว๊ะ!”
“โฮ๊~ โฮ โฮ่ โฮ โฮ!!!! TTTT [] TTTT”
“เออ ขอโทษๆ …ก็มันเกิดขึ้นแล้ว ให้ฉันแก้ไงเล่า?”
“ฮึกๆ นายต้องคบกับฉัน! T^T”
“ห้ะ เอ่อะ หมายถึงแบบเพื่อนกันมันส์ดีที่เค้ากำลังฮิตๆ หรอ? …ยี้! ไม่เอาว้อย รู้ว่าฉันลีลาเด็ดแต่เธอต้องหักห้ามใจบ้างนะ!”
“ไม่ใช่เว้ย! คบแบบ F A N แฟนพัดลม Boy friend Girl friend กุ๊กกิ๊ก Lover Couple, Ya know??”
“เพื่อไรวะ เกลียดกันตายโหง ชอบซาดิสม์อ่อป้า?”
“เซ้าเว่า! ถ้าฟ้าต้องเสียตัว ฟ้าต้องได้เป็นแอร์!”
“I'm not understood.”
พูดไม่ได้อย่าฝืน แสลงหูโว้ย! -^-
“ฉันไม่ยอมโดนเจาะไข่แดงฟรีหรอกย่ะ! เคยดูบริดเจอร์ตั้นมะ คบกันเพื่อให้ฉันโซฮอต พอมีหนุ่มหล่อมาจีบ เราก็เซย์กู๊ดบาย~”
“เอาที่สบายใจเลยป้า ตูกลับละ - -”
ป๊าดดด ฟันแล้วทิ้งนี่หว่า - [] -
ใส่ชุดเสร็จมันเตรียมเผ่นเลย
หุ่นฉันแซ่บนัวอยู่เด้อ แสร้งอาลัยอาวรณ์สักติ๊ดได้ป่าว
“เดี๋ยว! เย็นนี้แวะมาเจอพ่อฉันด้วย”
“เอ๊า! จริงจังอ่อ”
หน้าฉันเหมือนลาล่าลูลู่มั้ยล่ะเอ้อ Look my eyes! เวรี่ๆ ซีเรียสมั่ก -*-
“ถ้ายังอยากมีชีวิต นายต้องมา”
“จิ๊ ยุ่งยากจริง”
…
ก๊อกๆๆ
เอ๊ะ ไอ้หัวแดงมันลืมของรึไง? หรือเปลี่ยนใจอยากกลับมาซ้ำอีกรอบ >w<
แอ๊ด~
ไม่ใช่ละ -_- พอเปิดมาป๊ะป้าข้างห้อง
และนี่คือตำนานการกำเนิดมนุษย์ป้า ผัวแกเพิ่งหมดอายุ (เรียกเป็นนมบูดเลย) เมื่อต้นปี นับแต่นั้น ป้าแกก็เครซี่ เดินๆ อยู่แว้ดด่าคน ชอบทำตัวเป็น
กล้อง cctv สอดส่องชาวบ้าน ซุบซิบลงกลุ่มสวัสดีวันจันทร์ วันไหนใจดีป้าจะแจกของกินฟรี แลกกับการฟังแกขิง แต่รสมือแกแซ่บนัวอยู่เด้อว่าไม่ได้
“เมื่อคืนหนูลืมปิดประตู คนได้ยินกันทั้งคอนโด ป้าสะดุ้งตื่นละเสียวแว้บบ นึกถึงตอนไอ้แก่ยังอยู่ ฮุ้ย พูดแล้วน้ำลายสอ ช่วงน้ำผึ้งพระจันทร์นะแรงดี
กระปี้กระเปร่า ดึกๆ ลุกมาช่วยกันตำบักฮุ้งจนร่ำรวยส่งลูกหลานไปเรียนเมืองนอกได้เกียรติ์นิยมตั้ง 3 คน ^.^ บลาๆๆๆๆ”
ฟังป้าแกแพล่มซะเยิ่นยาว สรุปเมื่อคืนลืมปิดประตู >\\\< และได้ตำบักฮุ้งมากินฟรีถุงนึง
.
(ณ โรงแรม 5 ดาวใจกลางกรุง)
เนื่องจากเมื่อวานป๊ายุ่ง ติดสาวหรืองานไม่รู้แหละ เย็นนี้เลยนัดดินเนอร์ + HBD ย้อนหลัง
เป็นครั้งแรกในรอบสิบปีที่สาวเปรี้ยวสวนมะยมเรียกแม่อย่างฉันแต่งตัวมิดชิด เพื่อปกปิดรอยจ้ำแดงจากค่ำคืนหรรษา
เสื้อคอเต่าแขนยาว กางเกงเลกกิ้ง จัดส้นตึกมั่นโหนก ห่มขนเฟอร์เบาๆ เสริมสง่าด้วยจิลเวอรี่วิบวับ
Red lover อย่างฉันต้องโดดเด่นทุกรันเวย์ ปกปิดอย่างทรงพลัง!
ทีนี้เหลือแค่ไอ้หัวแดงละ
“เฮโหล้~ Where are you??? ^0^”
[หลังเธอเนี่ย แดงๆ ใช่ป่ะ]
ติ๊ด
ต๊ายย~ ตอบเสร็จกดตัดสาย No maners ฝุดๆ
รอบัญชีหนังหมาเต็มเล่มเมื่อไหร่ ฉันฟ้องแม่ทองหยองแน่ เอาให้นายไม่เหลือหูซักข้าง!
ว่าแต่หลังไหนฟะ?? บั้นท้ายสุดสะบึมบะราหึ่มหึ้มหั่มของฉันไม่มีทางซ้ำใคร Impossible ที่นายจะจำผิด -0-
ฟันธงมันสตอเบอแหล เพิ่งบึ่งออกจากบ้านชัวร์!
“ไหนอะ เห็นแต่อากาศธาตุ?”
[อุ้ย จำผิดกับถังขยะหน้าโรงแรม]
ติ๊ด
กรี๊ดๆๆ ไอ้หัวพริกชี้ฟ้า! เดี๋ยวนายเจอส้นตึกมหาประลัย!!!
พอเดินออกไปรับหน้าโรงแรมก็เห็นมันยืนจังก้าอยู่จริง
ต่าแว่ แฮ้! แต่ว่า…เชิตขาวปลดกระดุม 3 เม็ด กางเกงเสลค คัตชูหนังดำหุ้มส้น
“เป็นบ้าเหรอ ใส่ชุดนักเรียนมาทำไม? -o-*”
“ก่อนถามส่องกระจกรึยัง? เนี่ย ทางการสุดในชีวิตละ…หรือเธอจะเอาชุดฟุตบอลแตะช้างดาว ^^”
จบข่าว อุตส่าห์ยิ้มอย่างหล่อ
โถ่ๆๆ พ่อคนใจบุญ ไม่น่าเลี้ยงหมาในปาก
“That is, So lucky ป๋าเดี๊ยน very chill~”
“สโปกไทยเหอะขอร้อง จั๊กกะเดียมหูว่ะ”
“แหมๆ จั๊กจี้ใจก็บอกหรืออยากให้เว่าอีสาน ^3^”
“…ก็ยังน่ารักกว่า”
“งุ้ย~ >\\\< ไรง่าา จู่ๆ หยอดเฉยเบย~”
ฉันทุบหลังตานั่นดัง ปั่กๆๆ กลบเสียงใจเต้นตึกตั่กๆ
“โอ๊ยๆ น่ารักษาโว้ย น่าจับไปบำบัดให้หายแรด!”
“กรี๊ดๆๆๆ!!!”
No halo~ Baby, I'm the reason why Hell's so hot~
อุ๊ต๊ะ ริงโทนดังห้ามทัพ
“Inferno~ Baby, I'm the reason why bad's so fun~”
“ไม่รับวะ มัวแต่เต้นยุกยิก -*-”
สงสัยใคร่รู้ เด็กวัยกำลังโตก็เงี้ย ในฐานะรุ่นพี่เดี๊ยนใจดีตอบให้หน่อยละกัน
“ก็เพลงมันเพราะอ่ะ แล้วไง ฉันเซะซี่อ๊ะป่าว~ ^0^”
พูดพร้อมโชว์ทเวิร์คอย่างพริ้ว ท่านี้เด็ดฉันภูมิใจนำเสนอ เพราะหัดกับนังดัมปี้เป็นเดือนๆ จนเอวเคล็ด
ไอ้หัวแดงมองเหยียดส่ายหัวด๊อกแด๊ก
“หึ๊ เหมือนหนอนเลือด”
วี๊ดดด แว้งกัดเก่งยิ่งกว่างูเห่า >*<
“ปากคอเราะร้าย! ระวังเห๊อะ ดึกๆ ฉันจะไปดึ๊บๆ บนตัวนาย!”
“อื๋อ~”
ดูทำหน้าหวาดผวาสุดตรีน - -*
ถึงท่านเทพที่เคารพ ช่วยบอกทีมันจะรักฉันกี่โมง?
ถ้าไม่เห็นว่าหล่อกว่าขวดซอส ป่านนี้เดี๊ยนขอเทิร์น
ฮ่วย! หมดมู้ด รีบรับสายป๋าดีฝ่าา
[ยุไสน๊ออิหล้า]
“Please speak english! หนูพาแฟนมาด้วย เดี๋ยวเค้าหาว่าเราเป็นฝรั่งขี้นก >0<”
“ไม่ทันละป่ะ -_-”
“เซ้าเว้า!!!…อะแฮ่ม~ กำลังแล่นจ้า ป๋าอย่าลืมสั่งของโปรดหนูน้าา จุ๊บๆ”
“หนูอะไรตัวเท่าช้าง”
“หนูอยากโดนอุ้มๆ ~ วุ้ย! ไม่เล่นดิ กวนบาทางี้ อยากกินน้ำแดงแทนข้าวไง๊!?”
“#%^&฿$€*!!!”
“%^&฿$$&^%!!!”
ไม่ได้ด่ามันจะแด่ๆๆ เข้าสูตรเดิมเดินเถียงกันปากเปียกปากแฉะ
.
“แฮปปี้ เบิร์ดเดย์ ทู๊ยู~ แฮ๊ปปี้เบิ๊ดเด๋ๆๆ ทู๊~ ….เชอรี่!”
ปุ้ง!
เสียงระเบิดพลุกระดาษดังเปรี้ยงปร้างปิดจบเพลง HBD สำเนียงอีสานของฝรั่งหัวทองชุดสูทดำบนเวที
ดีที่ป๋าเหมาห้องอาหารไว้ ฉันเลยอายน้อยหน่อย
…ซะเมื่อไหร่
“กร๊ากกก!!! วะฮ่าๆๆ ไอ้ลุงนั่นแม่มโคตรฮา ^ [] ^”
ป้าบ!
“My father โว้ย!”
หัวแดงโดนฝ่ามืออรหันต์ตบซะทิ่มเสียทรง
“อูย มือคนหรืองวงช้างวะ หนักชิบ!…เออ สมเป็นพ่อเธอ”
นี่ชมช้ะ? …ฉันว่าไม่ - -^
“แหม๋ๆๆๆ ~ ใครจะไปดีเด่เท่าแม่ทองหยอง”
“แม่เธอมั้ง”
งึ๊ดดดด!!!!!
“เอิ๊ก~ อิหล้าา…โอ๊ะ ซอรี่ ไอแอม ‘เดวิด สมิท’ โฮ่ๆๆ ยูคือ New boy friend แม่นบ๊”
ป๋าหน้าแดงเดินเป๋เซเข้ามาเมคเฟรนด์
โห สภาพ…เมาก่อนไม่รอเลยน้าา
“No no”
ไอ้หัวแดงพยายามสปีคอิ้งลิชตอบ
ซอมเบิ่งดิ๊ มันจะไปได้ซักกี่น้ำ -.-
“Only one night stand”
กรี๊ดดด~ ทีงี้พูดชัดเชี๊ยว!!! >\\\<
“…”
“Just kidding!…โฮะๆๆ ^o^;;”
ฉันแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน เพราะป๋าเริ่มแผดรังสีอำมหิต
เดี๋ยวนายได้เป็นไอ้หัวแดง (ชุบเลือด) สมใจ ไม่รู้ซะแล้วว่าป๋าหวงลูกสาวแค่ไหน
เอวี่ติงป๋าเปย์ให้ตามใจฉัน ผู้ชายแค่ขำๆ ลูบคลำพอหยวนได้
แต่ถ้ารู้ว่าโดนเจาะไข่แดง มันเนี่ยแหละจะเจอลูกตะกั่ว พร้อมโทษประหารเจ็ดชั่วโคตร
“หนูรักเค้าา เนี่ยๆ ฮีพามาขอหมั้น! ม๊วฟๆๆๆ >3<”
ฉันกระชากคอเสื้อมันลงมาเจิมรอยลิปแดงทั่วหน้า
“เฮ้ย! เธอ…!!!”
ฮัลโหลเทศกิจ ขอเบิกตะกร้อครอบปากด่วน!
อ่อ ไม่มี งั้นใช้มือแทนละกัน
หมับ!
“โอ้~ So cute เปิบๆ ข่อยสั่งเค้กตำถาดรอแล่ว ^0^”
“วี๊ดดด เป็นตาแซ่บ~ สเปเชี่ยลแองโชวี่บ่ >v<”
“เยสสส”
!Situation Clear!
ฉันแฮปปี้ ป๋าแฮปปี้ เวรี่กู๊ดด~
ก็หวังว่าพอหายแฮงค์ป๋าจะไม่สั่งบึ้มบ้านใคร…
ว๊ายยย สลัดไทยน่ากินจุง *0*
อย่างู้นงี้เลยเนอะ อนาคตช่างมัน ตอนนี้ขอเปิบก่อน
.
ป้อนข้าวหมาในปากตัวที่ 1…
ป้อนข้าวหมาในปากตัวที่ 2…
3…4…5…
เฉลยจ้าา How to กำราบปากหมา คือเสาะหาซัมติงมาอุดไว้ อีเว้นต์นี้จึงผ่านพ้นไปด้วยดี
“ไงล่าา ตำปลาร้าจุกๆ มากับเจ๊คุ้มมั้ยจ้ะพ่อหนุ่ม~”
“เฮ๊อะ! จะอ้วก! เธอเล่นจวกคนเดียว หน้าฉันกลายเป็นข้าวเหนียวแล้วมั้ง”
“อุ้ยๆ ซอรี่~ สงสัยฉันจำผิดกับกระติ๊บ ^^”
พอเราเดินจ้ำอ้าวจอดถึงหน้าประตูโรงแรมเตรียมแยกย้าย ไอ้หัวแดงก็สร้างฟีลมาคุเงียบกริบไปพักใหญ่ ก่อนหันมาพูดด้วยสีหน้าจริงจังไม่ติงนัง
“อย่าลืมทำตามสัญญาด้วย…ฉันต้องไม่เห็นหน้าเธออีก”
วี้ดด ไอ้หน้าตัวเมีย!
โรลเพลย์เป็นซามูไรชักดาบใส่กันหน้าด้านๆ ถึงขั้นนี้ยังกล้าฟันแล้วทิ้ง > [] <*
“ได้ดิ งั้นฉันไล่นายออก!”
“เอ๊า อิป้าเนรคุณ!”
ดูดู๊~ ทำเป็นฉุน ตัวเองหอมแดง (ยังติดเล่น) เป็นคนเดียวง๊ายยย
อะๆ เพราะส้มตำอร่อยมาก ครั้งนี้ฉันจะลองเปลี่ยนวิธีเถียงแบบมีสมองดูซักครั้ง
“คิดสิ คิ๊ดดด ขาด ผอ. ใครจะบริหารโรงเรียน เนี่ย พรุ่งนี้เปิดเทอมละ”
“ยัย 18 มงกุฏ 11 รด!!!”
เอ๊ะ นี่ด่าหรือใบ้หวย?
ชิชะ! ไอด้อนแคร์
“ปลงเสียเถอะเบบี๋ เป็นแฟนเดี๊ยนเริ่ดจะตาย จูบเก่ง กอดอุ่น เครื่องฟิตสตาร์ทติดง่าย ไม่อิดออดแอ๊บแบ๊ว แถมสวยและรวยมาก เส้นใหญ่กว่าก๋วยจั๊บ
พ่อเป็นนักการเมือง แม่เป็นดาวฮาวาร์ด ควีนบิดคอยน์ เทพน้ำเต้าปูปลา ของโปรดคือส้มตำปูปลาร้า นายยังดีกว่าตอนโย รายนั้นฉันไม่ฮาร์ดเซลล์ให้
ฟังหร๊อก เน้นมอมเหล้าโอนลี่…อ้าวเฮ้ย! นายจะไปไหน? ฟังฉันพล่ามให้จบก๊อนนน”
(จบตอน)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
