เก็บไว้.

งานแต่งงานของพีรดนย์และภัทรธิดา ถูกจัดขึ้นที่บ้านสีขาวหลังงามที่พึ่งสร้างเสร็จไม่นาน ภาพพรีเวดดิ้งถูกจัดวางไว้อย่างสวยงามราวกับจัดแสดงในแกลเลอรีของเจ้าบ่าว ดอกกุหลาบสีขาวจัดเป็นพุ่มช่อแซมกับดอกลิลลี่สีส้ม เก้าอี้สีขาวตั้งเรียงเป็นแถว สายลมพัดผ่านผ้าม่านบางสีขาวพลิ้วไสว ซุ้มดอกไม้ถูกประดับด้วยดอกไม้สีสวยกลมกลืนไปกับบรรยากาศในงาน ฉากถ่ายภาพโทนขาว-พีชมีอักษรตัวแรกของชื่อบ่าวสาวติดอยู่ดูเรียบหรู ธีมงานเป็นสีขาว ครีม น้ำตาลอ่อน ทุกอย่างถูกรังสรรค์อย่างลงตัวโดยทีมออแกไนซ์ฝีมือดี

บ่าวสาวสวมชุดแต่งงานเรียบง่าย เจ้าสาวสวมชุดกระโปรงสีขาวความยาวประมาณกลางหน้าแข้งเผยให้เห็นขาเรียวงามยืนอยู่บนรองเท้าส้นสูงสีครีม เจ้าบ่าวสวมชุดสูทสีครีมเสื้อเชิ้ตด้านในสีขาว แขกเหรื่อทยอยเข้ามาในงาน ผลัดเปลี่ยนกันเข้ามาถ่ายภาพกับบ่าวสาว โต๊ะตัวยาวคลุมผ้าสีขาวจัดเตรียมไว้สำหรับวางของขวัญที่แขกนำมาให้กับบ่าวสาว

ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง สวมสูทเข้ารูปสีครีมคลุมทับเสื้อคอกลมสีขาว ชายเสื้อสอดเข้าในกางเกงขายาวสีน้ำตาลอ่อน ในมือถือห่อของขวัญสีขาวผูกริบบิ้นสีแดง กล่องรูปทรงสี่เหลี่ยมดูจากภายนอกคล้ายกับกรอบรูป เจ้าสาวหันไปมองเขาแล้วหยุดนิ่งไปราวกับเวลาหยุดเดินไปชั่วขณะ แล้วกลับเป็นปกติในชั่วพริบตา

เขาวางกล่องของขวัญไว้ที่โต๊ะตัวยาวก้าวเดินเข้ามาแสดงความยินดีกับบ่าวสาว เจ้าบ่าวโผเข้าสวมกอดเขาจนเซไปด้านหลัง ทั้งสองพูดคุยกันอย่างสนิทสนมใบหน้ายิ้มแย้ม เจ้าบ่าวกล่าวขอบคุณเขาที่ช่วยให้การสร้างบ้าน และจัดการหาออแกไนซ์ฝีมือดีทำให้งานแต่งดำเนิ่นไปได้ดีไม่มีอะไรติดขัด แม้จะมีเวลาเตรียมงานน้อย

ชายหนุ่มหันไปค้อมศีรษะลงเล็กน้อยยิ้มทักทายเจ้าสาวโดยที่ไม่ได้พูดคุยอะไรกัน ชมพู่ยกกล้องขึ้นถ่ายภาพ ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งยืนเคียงข้างเจ้าบ่าวที่กำลังกอดไหล่เขา คนในภาพยิ้มแย้มให้กับกล้องอย่างมีความสุข

บนเวทียกระดับสูงเล็กน้อย บ่าวสาวยืนเคียงกุมมือกัน บนจอโปรเจคเตอร์ฉายภาพบ่าวสาวตั้งแต่เด็กจนโต แต่ละห้วงเวลาก่อนที่ทั้งคู่จะมาพบและรักกัน ภาพที่เจ้าบ่าวขอเจ้าสาวแต่งงาน

เจ้าบ่าวก้มลงประทับรอยจูบลงบนริมฝีปากของเจ้าสาวอย่างแผ่วเบา บรรยากาศภายในงานอบอวลไปด้วยความสุขและความยินดีของแขกที่มาร่วมงาน

ความรัก ความห่วงใย ความปรารถนาดี ยังคงมีอยู่เต็มหัวใจยากเกินที่จะเก็บซ่อนไว้ ในมุมหนึ่งที่ลับสายตาบ่าวสาวและแขกเหรื่อที่มาร่วมแสดงความยินดี ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋ากางเกงซับที่ดวงตาทั้งสองข้าง

'เวลาไม่ได้เดินช้า เพียงแต่ความทุกข์ทำให้เรารู้สึกว่าเวลาของความเจ็บปวด ช่างเนินนานเหลือเกิน'

หญิงสาวผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้ามาชนแก้วกับชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งสวมสูทเข้ารูปสีครีม

“คุณไม่สบายหรือเปล่าคะ ดูหน้าซีดเซียวนะคะ” หญิงสาวสวมชุดกระโปรงสีพีชเอ่ยถาม ขณะยื่นแก้วเครื่องดื่มมาชนแก้ว

ชายหนุ่มที่ยืนหลบมุมอยู่ ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นชนกลับอย่างเบามือพลางเก็บผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋า ทำทีเป็นยกมือสอดเข้ากระเป๋ากางเกง ค้อมศีรษะลงเล็กน้อย 

“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ” เขายกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบสายตามองไปที่บ่าวสาว

“ทำไมคุณมายืนหลบมุมคนเดียวล่ะคะ ไม่ไปนั่งที่โต๊ะรวมกับคนอื่น ดิฉันสังเกตเห็นว่าหญิงสาวหลายคนอยากจะทำความรู้จักกับคุณ”

ชายหนุ่มหันหน้ามองไปที่หญิงสาวที่กำลังสนทนาด้วย “รวมถึง…คุณด้วยหรือเปล่าครับ”

หญิงสาวยิ้มตอบ ส่งสายตาที่บ่งบอกถึงความปรารถนาที่อยู่ลึกในใจ โดยไม่ได้เอ่ยตอบอะไรเขา

“เหนื่อยไหมครับ”

“ไม่เหนื่อยค่ะ วันนี้มีช่างภาพหลายคนเลย…บ้านหลังนี้ใช่มั้ยคะ ที่พี่เร่งออกแบบเมื่อสามเดือนที่แล้ว”

“ใช่ครับ…พี่แนะนำชมพู่ให้…” สายตากานต์มองไปที่บ้านสีขาวที่เขาเป็นคนออกแบบเองกับมือ “วันสำคัญของเพื่อน…ก็อยากให้ออกมาดีที่สุดครับ”

ชมพู่ยื่นมือไปกอดต้นแขนขวาของกานต์ ศีรษะพิงซบที่หัวไหล่ เขายกมืออีกข้างขึ้นมาแตะที่เรือนผมของเธอ เอียงศีรษะลงมาพิงศีรษะเธอ

“ขอบคุณนะครับ”

ชมพู่ละมือและศีรษะออกจากกายชายหนุ่ม “ค่ะ วันนี้ดื่มหนัก ขับรถมาเองรึเปล่าคะ”

“พี่ไม่ได้ขับรถมาครับ ตั้งใจจะอยู่ทำธุระ แล้วก็เที่ยวก่อนเลยเช่าห้องพักไว้ จอดรถทิ้งไว้ที่โรงแรมครับ สุดสัปดาห์นี้ไม่ติดงานใช่ไหม พี่เห็นตารางงานชมพู่แล้ว”

“ว่างค่ะ”

“ครับ ไปเที่ยวด้วยกันอีกนะครับ” กานต์หันมามองเธอ รอยยิ้มอ่อนโยนนั้นเกินจะทัดทานได้ เขาหันไปมองบ่าวสาว เจ้าสาวกำลังยืนหันหลังโยนช่อดอกไม้มาให้เพื่อนเจ้าสาวที่กำลังรอรับ เขายกแก้วเครื่องดื่มขึ้นเหนือศีรษะเล็กน้อยแล้วกระดกรวดเดียวหมดแก้ว

งานแต่งงานนี้คงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาไม่อยากวางสาย แล้วไปนอนเงียบเหงาอยู่ในความมืดสลัวตามลำพังในวันนั้น เพียงใครสักคนที่จะพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง แสดงความอ่อนแอออกมาได้อย่างเปิดเผย แม้ว่าเธอจะหลับใหลไปโดยไม่ได้ล่วงรู้ถึงความรู้สึกที่อยู่ในก้นบึ้งหัวใจดวงนี้

บ้านที่ออกแบบให้ กำลังจะกลายเป็นเรือนหอให้กับคนที่เขารัก

‘การได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข ก็ทำให้เรามีความสุขไปด้วย’