Love Wayo รักสุดใจเจ้าชายสายลม

ฉันวิ่งมาโรงพละในสภาพที่โทรมไปด้วยเหงื่อเรียกสายตาทุกคนได้เป็นอย่างดี

“อีฟมาแล้ว เย้!!~” ทั้งโรงพละกึกก้องไปด้วยเสียงเฮ

“เป็นอะไรไปน่ะ ตาเธอดูแดงๆบวมๆพิกลนะ T_T” สโนวมองด้วยสายตาเป็นห่วง

ฉันลองเอามือแตะที่ตาดู…มันบวมจริงๆด้วย =_=

“ไม่มีอะไร คงเพราะฉันนั่งดูหนังเกาหลีจนร้องไห้มากเกินไป =o=”

แล้วสโนวก็ไม่ถามอะไรอีก ฉันนั่งข้างๆสโนวกับเพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆ โรงพละที่ดูโล่งเต็มไปด้วยไฟหลากสีกับของกินมากมาย

“เฮ้~อดัมอีฟมาแล้ว มานั่งนี่เร็วเข้า” ไอ้ผู้ชายที่นั่งข้างๆกวักมือตะโกนเรียกคนๆหนึ่ง

“อ…อดัม! o_O” ฉันผงะด้วยความตกใจจนชนที่นั่งสโนวข้างๆ

“ว…เหวอ! นังบ้า! แกจะทำฉันตกเก้าอี้หวอออกนะเฟ้ย!! >[]<”

แหม…=^= นับวันสโนวน้อยของฉันก็ยิ่งสลัดคราบนางฟ้ากลายเป็นสถุลขึ้นทุกวัน ต้องเป็นเพราะอีตาซันไลท์แหงๆที่ฉุดเพื่อนฉันให้ดิ่งลง

“…” ฉันมองร่างสูงโปร่งที่ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆฉันโดยไม่พูดอะไร

“อะแฮ่ม เรามาดื่มกันดีกว่านะทุกคน~” เพื่อนๆทุกคนยกแก้วขึ้นมาตามคำประกาศของหัวหน้าห้อง ยกเว้นคนข้างๆฉันที่นั่งนิ่ง ฉันพยายามไม่หันไปมองเค้าเพื่อไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา

….ไปตายซะ..เอวานีน…. คำนี้ทำฉันเจ็บ T_T

ฉันก้มหน้าซึมไปซักพัก ก่อนจะกระดกซดเครื่องดื่มในแก้มไปเต็มๆ

พรวดดดด!!! >3< ฉันพ่นมันออกมาแทบจะในทันที

“ยี๋~ ยัยขี้ เธอทำฉันหมดหล่อ!=[ ]=” ซันไลท์ที่นั่งตรงข้ามฉันโวยขึ้น  ฮิฮุๆ ถือว่าเราเจ๊ากันนะยะ ^.^

“อูแหวะ! นี่มันน้ำบ้าอะไรอ่ะ รสชาติขมปะแล่มๆ >~<”

“อ๋อ มันคือเหล้าองุ่นน่ะ ^^b” ชายคนหนึ่งแถลงไข

“นี่ จะบ้ารึไงฮะ!!!= = เรายาง..เป็นนักเรียนอยู่เลยนะ! มากินเหล้าแบบนั้น มันไม่ถูกนาโว้ยย!~=[]=” ฉันเอาทู้

กระทืบโต๊ะแล้วดึงคอเสื้อไอ้คนที่พูดตะกี้ ฉันรู้สึกมึนๆพิลึก

“เฮ้ย! ยัยส้วมเอาขาลงนะ ฉันเห็นกกน.ลายหมีพูเธอแล้วนะโว้ยย!(/ [ ]\ //)” ซันไลท์พูดแล้วรีบเอามือปิดตา

“นายก็อีกคน…ชอบเอาไอ้โค้กนรกมากรอกปากฉันนักใช่ม้ายยย =A= ดี! วันนี้แหละ ฉัน…จาเอาเหล่าอาหงุ้น…กรอกปากแก เอื๊อก~” ฉันพูดแล้วอมเหล้าเข้าปาก

“เฮ้ยๆๆ!ใครก็ได้จับยัยนี่ไว้ ยัยนี่มันเมาแล้ว!”

“เอื๊อก~ปล่อยว้อยยย~ ช้านนน..ม่ายมาว… ฮึ่ก!” ฉันกลืนมันลงไปอีกอึก ก่อนจะกระดกขวดยกเอามาอมไว้ในปากใหม่ แล้วกระโจนไปใส่ซันไลท์

“ซ้อยค่อยแหน~~><” ฉับพลันมือเล็กๆของสโนวก็พยามยามยื้อดึงคอเสื้อฉันไว้อย่างสุดชีวิต

“ปล่อย~! =[]=”

“ไม่ปล่อย!>[]<” สโนวยืนยันเสียงแข็ง

“ปล่อยดิว๊า ~! =[]=” 

“ม่ายย~ ใครจะยอมให้เธอจูบซันไลท์กัน! >O<”

แควก! ฉันรั้งตัวไปทางอีตาซันไลท์ที่คร่อมอยู่ สโนวก็ไม่ยอมปล่อย จนสุดท้ายเสื้อที่ถูกสโนวกำไว้เลยขาด

“เวรแล้วไง -O+!” ซันไลท์เหวี่ยงตัวฉันออก ก่อนจะคลานหนีไวเป็นแมลงสาป แต่ฉันยังไม่ลดละความพยายามจะคลานตามไปกรอกเหล้าเข้าปากเค้าให้ได้

หมับ!

จ๊วบ!

“โอ้~ โน้ว ~(0////0)” สโนวมองตาค้าง

“=[]= ง่ะ!!” ซันไลท์และคนอื่นๆทำหน้าตะลึง!

“O////O โฮ้วว~” บางคนก็เบิกตาโพล่ง

“อื้ม~ อื้อ!...อา…>///////<” <<ฉัน

ที่เป็นแบบนี้เพราะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น! จู่ๆวาโยก็ดึงฉันเข้ามาจูบต่อหน้าทุกคน
ฉันพยายามจะผละออกแต่เค้ากลับใช้มือรัดเอวและต้นคอของฉันเอาไว้จนฉันดิ้นไม่หลุด แถมยิ่งดิ้นมากขึ้นเท่าไหร่ริมฝีปากนุ่มๆก็ยิ่งบดเบียดเข้ามามากขึ้นเท่านั้น กลิ่นอายกับความร้อนรุ่มจากเค้ามันทำให้ฉันเคลิ้มจนแทบจะสิ้นสติ สัมผัสของเค้าเริ่มลุกล้ำเข้ามาทำฉันแทบละลาย…ริมฝีปากร้อนแผ่วค่อยๆดูดเหล้าองุ่นออกจากปากฉันจนเกลี้ยงก่อนจะค่อยๆผละออกช้าๆอย่างอ่อนโยน…

ฉันขาอ่อนและทรุดตัวลงเพราะจูบที่เร่าร้อนนั่น ใบหน้าร้อนแผ่วจนรู้สึกเหมือนถูกไฟรนหน้า ฉันแตะที่ริมฝีปากที่ยังหลงเหลือไออุ่นอยู่…มันรู้สึกต่างกับตอนที่ซันไลท์จูบโดยสิ้นเชิงเพราะมันไม่ใช่แค่เอาปากทาบกัน แต่โยใช้…อร๊ายย!!
จะบ้าแล้ว…! ฉันจะบ้าแล้ว!!!>//////<
ฉันคิดผิดจริงๆที่เคยไปสบประมาทนายเรื่องจูบ แต่ไหนว่าไม่เคยจูบผู้หญิงไง! โกหกรึเปล่า??หรือว่า..กับผู้ชายยย!!=[ ]=// …ไม่มั้ง
                “น…นายกลืนมันลงไปใช่รึเปล่า…?” ชายคนนึงถามอึ่กอั่ก
                ฉันคิดไปเองรึเปล่า?..ว่าเค้ามีท่าทางแปลกไปหลังจากจูบเสร็จ…สายตาของเค้าดูเหม่อล่องลอยและหวานหยาดเยิ้ม ใบหน้าขาวซีดแดงก่ำไปด้วยสีเลือดฝาดทั่วทั้งหน้า เหงื่อเริ่มผุดออกมาเต็มไปหมดโดยเฉพาะบริเวณใบหน้าและซอกคอ เสียงหอบถี่ๆดังขึ้นอย่างเป็นจังหวะ ตอนนี้ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเค้าหลั่งสารฟิโรโมนแรงไปนะ (//////)
                “ใช่…” คำพูดเพียงคำเดียว ทำให้ผู้ชายในนี้ทุกคนแย่งกันเบียดเสียดออกรูประตูกันแทบหน้าคว่ำ และลากผู้หญิงบางคนออกไปจนหมด…ชักจะรู้สึกถึงลางร้ายแล้วสิ =_____=

“ฉันไปก่อนนะ ระวังไอ้หมอนั่นด้วยล่ะ หากเหล้าเข้าปากมันแม้แต่เพียงหยดเดียว จากเจ้าชายจะกลายเป็นหมาป่าหื่นกระหายทันที!” ซันไลท์พูดแล้วลากสโนวที่ยืนทำหน้าเอ๋อออกไป พร้อมตะโกนไล่ชะนีสาวที่ยืนบิดไปบิดมามองวาโยยังกะจะขย้ำเค้าแล้วกลืนกินไปทั้งตัว เห็นแล้วโมโหเป็นบ้า ไม่ใช่แค่ฝ่ายนั้นที่มองมาแต่หมอนั่นยังมองยัยพวกนั้นด้วยสายตาเสียวๆเร้าอารมณ์กระตุกต่อมเลือดกำเดาอีก! -*-

กร๊าซซซ ถ้าซันไลท์ไม่ลากยัยพวกนั้นออกไปฉันคงได้ฆ่าคนแน่ๆ

ปัง!!!

พวกนั้นปิดประตูโรงพละทิ้งฉันให้อยู่กับเจ้าชายที่เหล้าเข้าปากเพียงหยดเดียวก็จะกลายร่างเป็นหมาป่าหื่นกระหาย…คงไม่หรอก(มั้ง)โยเป็นควบคุมอารมณ์เก่งจะตาย…ว…หว๋ายยย >///<   

ฉันขอถอนคำพูดบรรทัดตะกี้ด่วนจี๋! เพราะตอนนี้หมอนั่นย่างสามขุมเข้ามาหาฉันพร้อมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อสีดำของตนเองเผยให้เห็นแผ่นอกขาวๆที่มีเหงื่อไหลออกมา ใบหน้าของเค้าก็ดูเซ็กซี่เป็นบ้าเวลาที่แดงฝาดไปด้วยพิษเหล้า
                “เอวานีน…” น้ำเสียงแหบพ่านเอื้อนเอ่ยชื่อของฉันอย่างแผ่วเบา สายตาของเค้าทอดมองมาอย่างเย้ายวน

ฉันถอยห่างจากเค้าด้วยคามกลัว(ใจตัวเองว่าจะเผลอจับเค้ากด) รู้ตัวรึเปล่า ว่านายทำให้ฉันที่เมาเกรียนสร่างเมาตาสว่างแล้วเปลี่ยนอารมณ์มาเป็นคลั่งนายจนแทบบ้าแทน >////<

ภาพชายหนุ่มหุ่นนายแบบเผยอกขาวๆ ผมสีดำซอยสไลด์ถึงต้นคอกับใบหน้าขาวซีดที่หล่อเหลาเกินกว่าจะบรรยายที่บัดนี้เปลี่ยนเป็นสีแดง ริมฝีปากบางได้รูปเปลี่ยนไปเป็นสีแดงชาดพร้อมกับใบหน้า หอบหายใจถี่ๆจนอกกำยำกระเพื่อมไปช้าๆตามจังหวะของลมหายใจ ณ ตอนนี้เค้าก็กำลังจะเดินเข้ามาหาฉันมือก็ค่อยๆปลดเข็มขัดออก กรี๊ด~~!!อย่าถอดออกมาเชียวนะ! ตาบ้าโรคจิต!>////<   

ฉันเข่าอ่อนทันทีเมื่อเผลอคิดถึงความรู้สึกเร่าร้อนตอนเค้าจูบฉันกับภาพที่ยั่วอารมณ์ตอนนี้มันชวนฉันจิ้นไปไกลจนก้าวขาไม่ออก

หมับ! มันมาแล้ว~ ไอ้เย็นชาในคราบหมาป่าหื่นกระหายมันมาจับที่แขนฉันแล้ว…!
                อีตาซันไลท์ทำไมนายถึงทิ้งฉันได้ลงคอ T^T ในนาทีที่ฉันสติไม่ค่อยจะเต็มเพราะความเมา นายน่าจะลากฉันออกไปด้วยสิ! ฮือๆ…TTOTT

“ฉันรักเธอ…เป็นของฉันได้ไหม…” ริมฝีปากน่าจูบพ่นคำพูดสุดสยิวออกมาด้วยน้ำเสียงชวนตบะแตก

 “ไม่เอา! ปล่อยฉันนะ!!อีตาปลาตาย >////<”

ฉันสะบัดมืออกแต่เค้ากลับไม่ยอมปล่อยแล้วกดไหล่ฉันลงกับพื้น จากนั้นก็ขึ้นคร่อมฉัน ฮือๆแม่จ๋าหนูโดนผู้ชายจับกดแล้ว~อย่านะ ถ้านายทำอะไรฉันพ่อฉันเอากระสุนยัดปากนายแน่!~ TTOTT

ใบหน้าแดงก่ำโน้มลงมาจนจมูกโด่งๆเกือบจะชนกับจมูกของฉัน มือของเค้าลูบไล้ใบหน้าของฉันเบาๆ อีกมือก็ปลดกระดุมกางเกงจนเผยให้เห็นบ็อกเซอร์สีแดงสลับน้ำเงิน ตอนนี้ฉันรู้สึกสะอึกเหมือนเลือดกำเดาค้ำคอจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว

“ฉันอยาก…ให้เธอเป็นของฉัน…”

“ทั้งร่างกาย…และหัวใจ…”
                >/////< อ๊ากกก!!~ แต่ฉันยังไม่พร้อมจะเป็นของนายนะย๊า!!! TT////TT
                ฉันใช้มือดันอกกว้างๆของเค้าให้ออกห่างแต่แรงเค้าเยอะจนฉันต้านไม่ไหวจึงเปลี่ยนเป็นทุบอกแทน
                ตุบ!ตุบ!ตุบ!ตุบ!

 เหมือนกับเอามือทุบกำแพงหิน TT[]TT เจ็บมือเป็นบ้าเลย~สุดท้ายฉันเลยได้แต่พยายามดันอกเค้าออกไปอย่างเก่า ซึ่งจะดันหรือไม่ดันก็คงไม่ต่างกันทำไมผู้ชายถึงได้แรงควายแบบนี้…!!

วาโยโน้มริมฝีปากมาสัมผัสแก้มฉันก่อนจะเลื่อนประกบกับปากฉันอย่างดูดดื่ม มือฉันที่วางทาบอยู่อกแข็งแกร่งที่เปลือยเปล่าของเค้าสัมผัสได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงโครมคราม จูบหอมหวานนั่นทำให้ฉันเคลิบเคลิ้มจนอ่อนระทวยยอมอยู่อย่างนั้นไม่กระดิกตัวไปพักนึง…แต่จูบนั่นก็เริ่มบดขยี้ริมฝีปากของฉันจนเพิ่มระดับไปเป็นความเร่าร้อนและยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ…มือของโยเริ่มไม่อยู่นิ่งอีกต่อไป เค้าลูบไล้ไปทั่วร่างกายบอบบางของฉัน เค้าเสียการควบคุมไปแล้ว…!

“อา…อื้อ!” ฉันเผลอครางออกมาก่อนจะรีบส่งเสียงแข็งกร้าวในลำคอให้เค้าหยุดก่อนที่อะไรมันจะเกินเลยไปมากกว่านี้…และก่อนที่ฉันเองจะสูญเสียสติสัมปชัญญะไป “ย…อย่า…” ฉันพยายามกลั่นคำพูดออกมา

 “วาโย…หยุด…นะ” ริมฝีปากของเค้าเริ่มพรมจูบและลากไซร้ไปทั่วซอกคอของฉันและต่ำลงมาเรื่อยๆ บางครั้งฉันก็จะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นไอติมที่โดนโลมเลียอยู่ มือของเค้าก็ลูบคลำจับนู่นจับนี่จนมันเกินเลยไปถึงไหนต่อไหน น้ำตาของฉันไหลออกมาเพราะสัมผัสที่รุนแรงของเค้าแต่เค้าก็ยังไม่หยุด ฉันรวบรวมน้ำเสียงและสติทั้งหมดเพื่อพูดคำๆนึงออกไป

“นายไม่รักฉันแล้วรึไง!”

ฉันตะโกนออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เค้าชะงักแล้วขบริมฝีปากตัวเองแน่นจนเลือดกระซิบ “ขอโทษ...”
ร่างสูงเริ่มทึ้งหัวตัวเองไปมาเหมือนต้องการเรียกสติให้กลับคืนมา จังหวะนั้นฉันเลยเอาขวดไวน์เปล่าๆที่กลิ้งมาใกล้มือพอดีฟาดเข้าที่ต้นคอเค้าเต็มแรงจนขวดไวน์แตก

เพล้ง!!

วาโยสลบลงไปคาไหล่ฉัน น…หนักเป็นบ้า ฉันจะถูกทับตายอยู่แล้วนะ…แอ่ก! (=^=)~
ฉันค่อยๆดันเค้าให้ลุกขึ้น มันง่ายกว่าตอนเค้าตื่นเยอะเลย ฉันสำรวจดูตัวเองที่ตอนนี้กระดุมที่จดอยู่แทบไม่มีเพราะโดนปลดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ยังดีที่โยไม่ป่าเถื่อนถึงขั้นจะฉีกกระดุมฉัน รอยจูบของเค้าฉันเองก็ไม่รู้ว่ามีมากรึเปล่าแต่ตอนนั้นมันรู้สึกเหมือนโดนโลมเลียไปทุกอณูรูขุมขนเลย ฮือๆ TT^TT

ฉันชกอกโยที่นอนเดี้ยงอยู่อย่างแค้นใจ และสุดท้ายที่แย่ที่สุดคือฉันต้องเป็นคนพยุงผู้ชายตัวใหญ่ด้วยแรงอันน้อยนิดของฉันกลับห้อง โชคดีที่คุณลุงไม่อยู่ ไม่งั้นหากเห็นสภาพหลุดลุ่ยของฉันกับเค้าตอนนี้คงต้องอธิบายกันอีกยาว

“เฮ้อ~” ฉันทิ้งตัวหมอนั่นลงที่เตียง แล้วล้มตัวลงนอนบนแขนเขา กลิ่นเหงื่อจางๆผสมเข้ากับกลิ่นเหล้าองุ่นลอยมาจางๆ รวมถึงกลิ่นหอมเย้ายวนที่แสนคุ้นเคยจากตัวเค้าด้วย ใจเต้นไปหมดเลย…น่าหมันไส้จริงๆ ผู้ชายอะไรหน้าหล่อหุ่นดี แถมกลิ่นยังน่าคลุกอีก -///-

“นี่…เธอ?!?” วาโยดูท่าทางสะดุ้งเมื่อเห็นฉัน

“ตื่นแล้วเหรอ?...” ฉันเหลียวไปมองคมหน้าหล่อเหลาอย่างอายๆ

“ไปทำอะไรมา?!”

“นายจำไม่ได้รึไง…ว่านายเมา…แล้วนาย…ก…ก็…ก็….ก็”

“หา? ฉันเมา!!!” ตะโกนเอาโล่รึไง?(////)

“งั้นเธอก็…” วาโยกราดตามองฉันที่มีรอยจ้ำแดงๆอยู่ทั่วบริเวณโดยเฉพาะแถวๆซอกคอ ริมฝีปากบวมเจ่อบ่งบอกถึงการโดนบดขยี้ด้วยการจูบ เสื้อผ้าล่อแหลม หัวกระเซิง

“เสียตัวแล้วเหรอ?!?” เค้าทำหน้าแบบต้องการคำตอบอย่างด่วน

เพี๊ยะ!

ฉันเผลอตบหน้าเค้าไปฉาดนึงเพราะความรู้สึกอายที่คิดถึงเรื่องที่เค้าทำกับฉัน

“เปล่าซะหน่อย!! เราแค่จูบกัน…และ…และนายก็…(///////)” ฉันจะเล่ายังไงไม่ให้เค้าคิดลึกดีเนี่ย?!

“พอเหอะ...หุบปาก” โยลูบแก้มตัวเองที่พึ่งโดนฉันตบป่อยๆ ก่อนจะหลุบตาลงไม่สบตาฉันใบหน้าของเค้าแดงก่ำไปถึงติ่งหู นั่นสิทางที่ดีฉันว่าเราอย่าพูดถึงเรื่องนี้เลยดีกว่า -////-

 “…อยากตาย!-_-^” โยขยี้หัวตัวเองอย่างยุ่งเหยิงแล้วถอนหายใจออกมายาว มองฉันแบบปลงๆ เฮ้ย!ถึงขั้นจะตายเลยเรอะ!?ฉันเป็นฝ่ายเสียหายนะ!ฉันต่างหากควรจะพูดคำนี้ นี่นายทำเอาซะฉันรู้สึกเป็นคนผิดเลยเนี่ย…-*-

“ทำไมต้องมองแบบนั้นด้วย!?กับฉันมันแย่นักรึไง! =////=” ฉันเถียงไปอายไป

“เออ กับหมายังดีกว่า -_-^”

“นี่ นาย!” เคยทำกับหมาแล้วเหรอ? =.,=^

“ฉันไม่อยากเสียเวอร์จิ้นให้กับคนหลอกลวง!”

“T__T” เจ็บจี๊ด

จากวันนั้นเราก็แทบมองหน้ากันไม่ติดเค้าชอบตื่นเช้าไปโรงเรียนก่อนฉันทุกวัน ไม่ยอมกลับบ้านมากินข้าวตอนเย็นแถมไม่เคยพูดกับฉันเลยซักคำ ฉันมองก็หันหน้าหนี ไม่หนีก็ทำเมิน เป็นแบบนี้มาเดือนนึงแล้ว ลุงโทนัสเองก็ยังไม่กลับมาเลย..แถมยังมีข่าวคาวๆออกมาว่า ‘อีฟอดัมเตียงหัก อย่าร้างกันโดนสิ้นเชิง’ เพ้อพกมาก! ฉันยังไม่ได้เป็นคุณเมียของไอ้บ้านั่นซักหน่อย จะมายงมาหย่าอะไรกันล่ะ!! >///<

ยัยสโนวเองก็บ้าพูดฉันถึงเรื่องตอนนั้นให้ฉันฟังอยู่นั่นแหละ

“โยนี่ท่าทางจะจูบเก่งเนอะ >////< ฉันอิจฉาเธอจัง”

“…”

“รู้ไหมว่าที่เค้าได้อันดับ 1ของเจ้าชายในโรงเรียนนี้ก็คงเพราะเรื่องนี้แหละ>O<”

“หา?!”

“ก็ตอนเมาเค้าเซ็กซี่จะตาย~”

“อย่าบอกนะว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เค้าเป็นแบบนี้”

“ก็ใช่น่ะสิ ทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าโยเมาแล้วเป็นยังไง เลยไม่มีใครให้เค้าแตะเหล้าซักครั้ง”

“หว๋า!! งั้นแบบนี้ยัยผู้หญิงพวกนั้นมันไม่เคยมอมเหล้าโยเลยเหรอ?” ฉันหมายถึงพวกยัยร่านที่เคยยืนจ้องโยที่โรงพละ…และผู้หญิงคนอื่นอีกมากมายก่ายกอง -[]-

“โยจมูกไวจะตาย โดยเฉพาะกลิ่นเหล้า อะไรที่มันมีเหล้าผสมเค้าไม่โง่ไปกินหรอกย่ะ แต่เคยมีอยู่ครั้งนึงตอนเกรด 4 โยเผลอกินเข้าไป..แล้วคนที่เข้าไปจัดการก็คืออีฟ…นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมทุกคนถึงทิ้งเธอไว้ในโรงพละยังไงล่ะ”
เพราะทุกคนคิดว่า…ฉันจะปราบหมาป่าหื่นกระหายนั่นได้เหมือนอีฟทำงั้นเหรอ?! พวกแกทั้งหลายที่ทิ้งฉันไว้…คงไม่รู้สินะ ว่าฉันนี่แหละเกือบถูกปราบ TTTT[ ]TTTT

“ตกลงว่ามันเป็นยังไงเหรอ? เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?? เธอปราบโยได้ยังไงเหรอ???>////<”
“…” ฉันใช้ขวดไวน์ทุบหัวเค้า…แต่ฉันจะไม่เล่าให้เธอฟังแน่ๆสโนว