CHESS:พลิกกระดานเทพ

    *"อากิ:เปิดร้านค้า"*

 

 

 

    [อลิส:กำลังทำการตรวจสอบเหรียญที่มี... ท่านมีเหรียญเพียงพอแล้ว เปิดใช้งานร้านค้า]

 

 

 

    ทันทีที่เสียงของอลิสจบลง หน้าต่างโปร่งใสสีขาวก็ค่อยๆ ลอยขึ้นมาตรงหน้าของเขา พร้อมเสียงกลไกเบาๆ ดัง “ติ๊ง”

 

 

 

    [ร้านค้า

 

    เหรียญที่มี:12,001 เหรียญ

 

    หมวดหมู่สิ่งของ:

 

    อาวุธ

 

    ชุดเกราะ

 

    สกิล

 

    โพชั่น

 

    อาหาร

 

    เสื้อผ้า

 

    ยารักษา

 

    หนังสือ

 

    เครื่องประดับ (ล็อค)

 

    แลกเปลี่ยน (ล็อค)

 

    ไอเท็มพิเศษ (ล็อค)

 

    สัตว์เลี้ยง (ล็อค)]

 

 

 

    แสงจากหน้าต่างร้านค้าสะท้อนบนใบหน้าของอากิ เขามองด้วยดวงตาเป็นประกาย ราวกับเด็กได้ของเล่นชิ้นใหม่

 

 

 

    'อากิ:ว้าว มีหัวข้อเยอะมาก... ถึงจะมีบางอย่างยังล็อคอยู่ แต่ไม่น่าจำเป็นในตอนนี้ ส่วนอันที่น่าสนใจคือสกิลและก็อาวุธ ฉันน่าจะลองเปิดดู'

 

 

 

    นิ้วของอากิเลื่อนกดไปที่ปุ่ม “สกิล” หน้าต่างก็เปลี่ยนในทันที เป็นหน้าใหม่ที่มีตัวเลือกยิบย่อยเต็มไปหมด

 

 

 

    [สกิล]

 

    ค้นหา:_____

 

    หมวดหมู่ที่เลือก:

 

    ต่อสู้

 

    เวทย์มนต์

 

    ใช้ชีวิต

 

    แรงค์:

 

    S (ล็อค)

 

    A (ล็อค)

 

    B (ล็อค)

 

    C (ล็อค)

 

    D (ล็อค)

 

    E (ล็อค)

 

    F]

 

 

 

    อากิมองข้อมูลที่โผล่มาอีกชุดด้วยสีหน้ามึนๆ อยู่นิดๆ ก่อนจะหันไปพูดกับอลิส

 

 

 

    *"อากิ:อลิส...มันใช้งานยังไง"*

 

 

 

    [อลิส:วิธีใช้งานมีดังนี้ค่ะ 1.ให้เลือกหมวดหมู่ที่ต้องการ สามารถเลือกมากกว่า 1 ได้

 

    2.ให้เลือกแรงค์ที่ต้องการ เลือกได้มากกว่า 1 แต่ไม่เกิน 3

 

    3.หลังจากเลือกเสร็จก็กดยืนยันค่ะ ส่วนช่องค้นหา ถ้าท่านรู้จักชื่อสกิลก็สามารถพิมพ์ชื่อแล้วค้นหาได้เลยค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:โอเค ฉันพอเข้าใจแล้ว"*

 

 

 

    หลังจากได้รับคำแนะนำ อากิก็ไม่ลังเลที่จะลองใช้งานทันที โดยเขาเลือกหมวดหมู่ “เวทย์มนต์” และเลือกแรงค์ “F” ก่อนจะกดยืนยัน

 

 

 

    [สกิล

 

    ที่เลือก: เวทย์มนต์ แรงค์ F

 

    ศรไฟ (F-⁽ᶠ⁾) – Arrow of Flame

 

    ศรน้ำแข็ง (F-⁽ᶠ⁾) – Ice of Arrow

 

    เข็มลม (F-⁽ᶠ⁾) – Wind Needle

 

    ศรหิน (F-⁽ᶠ⁾) – Stone of Arrow]

 

    อากิเบิกตากว้าง สิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่แค่ตัวอักษรในจอ แต่มันคือเวทย์มนต์จริงๆ—สิ่งที่เขาเคยเห็นแค่ในเกมหรืออนิเมะเท่านั้น

 

 

 

    *"อากิ:อลิส ฉันจะซื้อสกิลเหล่านี้ยังไง"*

 

 

 

    [อลิส:กดเข้าไปที่สกิลที่ต้องการเลยค่ะ มันจะบอกรายละเอียดการทำงานของสกิลและราคาค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ขอบใจ"*

 

 

 

    เขากดเข้าไปที่ ศรไฟ ทันที หัวใจเต้นเร็วขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ด้วยความตื่นเต้น

 

 

 

   [สกิล ศรไฟ (Arrow of Flame) แรงค์ F สกิลแบบแอคทีฟ เมื่อใช้งานจะเรียกลูกศรไฟขนาดเท่าลูกธนูออกมา สามารถยิงไปข้างหน้าหรือเล็งก่อนยิงได้ ไม่มีคำร่าย ใช้มานาต่อครั้ง 200 หน่วย มีลูกศรที่พร้อมใช้งาน 1/1 ดอก คูลดาวน์ต่อ 1 ดอกคือ 60 วิ ใช้เวลาร่าย 10 วิ ต่อ 1 ดอก

 

    ราคา: 3125 เหรียญ]

 

 

 

    "อากิ:ว้าว...เวทย์มนต์..."

 

 

 

    ดวงตาของเขาเป็นประกาย นี่คือสิ่งที่เคยฝันไว้สมัยยังเป็นเด็กอากิไม่รีรอ กดซื้อทันที โดยไม่สนใจราคาด้วยซ้ำ

 

 

 

    [ร้านค้า

 

    ยืนยันการซื้อ:สกิล ศรไฟ

 

    ราคา: 3125 เหรียญ

 

    ยืนยัน!

 

    ทำการหัก 3125 เหรียญจากบัญชี...]

 

 

 

    [อลิส:ท่านได้รับความรู้เกี่ยวกับวงเวทย์ ศรไฟ แล้วค่ะ]

 

 

 

    ทันใดนั้นเหมือนมีคลื่นข้อมูลบางอย่างไหลทะลักเข้ามาในหัวของเขา

 

 

 

    "อากิ:อึก!"

 

 

 

    อากิเวียนหัวเล็กน้อย ภาพของวงเวทย์ประหลาดๆ ผุดขึ้นในหัวของเขาอย่างชัดเจน

 

 

 

    *"อากิ:เอ๊ะ? รูปวงแปลกๆ ในหัวนี้มันคืออะไร..."*

 

 

 

    [อลิส:มันคือวงเวทย์ในการใช้สกิลศรไฟค่ะ ลองยกนิ้วขึ้น แล้วนึกถึงวงเวทย์นั้นในใจและพยายามส่งมานาเข้าไปในวงเวทย์นั้นดูสิค่ะ]

 

 

 

    อากิที่ได้ยินก็ทำตามทันที เขายกนิ้วขึ้น และตั้งสมาธินึกถึงวงเวทย์ในใจพร้อมส่งมานาเข้าไปอย่างช้าๆ

 

 

 

    แม้จะใช้เวลาประมาณ 10 วินาที... แต่มานาก็ค่อยหลั่งไหลเข้าไปในวงเวทย์

 

 

 

    "อากิ:ศรไฟ!"

 

 

 

    [อลิส:ท่านได้รับสกิล ศรไฟ(F-⁽ᶠ⁾)(Arrow of Flame) สกิลแบบแอคทีฟ เมื่อใช้งานจะเรียกลูกศรไฟขนาดเท่าลูกธนูออกมา สามารถยิงไปข้างหน้าหรือเล็งก่อนยิงได้ ไม่มีคำร่าย ใช้มานาต่อครั้ง 200 หน่วย มีลูกศรที่พร้อมใช้งาน 1/1 ดอก คูลดาวน์ต่อ 1 ดอกคือ 60 วิ ใช้เวลาร่าย 10 วิ ต่อ 1 ดอก]

 

 

 

    ในขณะนั้นเอง แท่งไฟสีส้มเข้มก็ลอยอยู่เหนือนิ้วของเขา ร้อนระอุและสั่นไหวเบาๆ เหมือนจะพุ่งออกไปได้ทุกเมื่อ

 

 

 

    "อากิ:ดะ...ได้แล้ว! ได้แล้ว อลิส!"

 

 

 

    เขาอุทานเสียงดังด้วยความตื่นเต้น จนอดยิ้มกว้างไม่ได้

 

 

 

    [อลิส:ยินดีด้วยค่ะ ท่านอากิ... ท่านได้ใช้เวทย์มนต์แล้ว]

 

 

 

    อากิแทบจะกระโดดด้วยความดีใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นแต่ความรู้สึกนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะทันใดนั้น...

 

 

 

    *"อากิ:เออ~ อลิส มันเริ่มร้อนแล้ว ทำไงดี?"*

 

 

 

    [อลิส:ก็ขว้างไปด้านหน้าสิค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:อะ–โอเค"*

 

 

 

    อากิรีบเหวี่ยงมือขว้างลูกศรไฟออกไป มันพุ่งออกจากปลายนิ้วของเขา—ลอยต่ำกว่าที่เล็งเล็กน้อย ก่อนจะชนกับกำแพงห้องอย่างจัง

 

 

 

    "ซูม!"

 

 

 

    "อากิ:ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันใช้เวทย์มนต์ได้แล้ว!"

 

 

 

    เขาหัวเราะออกมาอย่างสะใจเหมือนเด็กได้ของเล่นชิ้นโปรด แต่ทันใดนั่นเอง ก็เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านข้าง

 

 

 

    "ลีน่า:เมื่อกี้คืออะไรคะ!?"

 

 

 

    อากิหันขวับไปด้วยความตกใจ เขาไม่ได้รู้ตัวเลยว่าลีน่าเข้ามาใกล้ตั้งแต่เมื่อไร เพราะเขาเอาแต่จดจ่ออยู่กับเวทย์มนต์ในมือตัวเอง

 

 

 

    "อากิ:เออ~ มันคือเวทมนตร์น่ะ"

 

 

 

    "คริส:พี่ซื้อจากร้านค้าใช่ไหมครับ?"

 

 

 

    "อากิ:ใช่"

 

 

 

    "คริส:ว้าว... สุดยอดไปเลย! ผมยังขาดอีกพอสมควรเลยถึงจะซื้อได้... พี่สุดยอดจริงๆ!"

 

 

 

    "ลีน่า:พี่อากิ! พี่ใช้ให้ดูอีกได้ไหม? หนูอยากดูอีก~!"

 

 

 

    "อากิ:ได้แน่นอน แต่ต้องรอมันคูลดาวน์ก่อนน่ะ"

 

 

 

    "ลีน่า:อีกนานไหมคะ?"

 

 

 

    [อลิส:อีก 37 วินาทีค่ะ ท่านอากิ]

 

 

 

    "อากิ:อีกประมาณ 30 วิ รอหน่อยนะ"

 

 

 

    "ลีน่า:ค่ะ!"

 

 

 

    เวลาผ่านไปช้าๆเหมือนทั้งคู่จ้องจับเวลา

 

    30 วินาทีต่อมา...

 

 

 

    "อากิ:เอาล่ะ พร้อมละ"

 

 

 

    ลีน่าและคริสขยับตัวด้วยความตื่นเต้น ราวกับกำลังจะดูโชว์เวทมนตร์ของจริง อากิที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มบางๆ แล้วพูดเบาๆ ขณะส่งมานาเข้าไปในมือ

 

 

 

    "อากิ:ศรไฟ"

 

 

 

    แล้วมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง—แท่งไฟสีส้มเข้มลอยอยู่เหนือฝ่ามือของอากิ สั่นไหวเล็กน้อยเหมือนมีชีวิต ลีน่าและคริสเบิกตากว้างตะลึงกับภาพตรงหน้า

 

 

 

    "คริส:มะ-มันร้อนไหมครับ?"

 

 

 

    "อากิ:ลองยื่นมือมาใกล้ๆสิ"

 

 

 

    คริสลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยื่นมือเข้าไปใกล้… และยิ่งใกล้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมา

 

 

 

    "คริส:มันร้อนจริงๆ ด้วย!"

 

 

 

    "ลีน่า:ไหนๆ! ฉันลองบ้าง~"

 

 

 

    ลีน่าขยับตัวมาใกล้ และเมื่อเธอยื่นมือเข้าไป…

 

 

 

    "ลีน่า:ว้าว…ร้อนจริงๆ ด้วย!"

 

 

 

    [อลิส:สกิลกำลังจะหายไปในอีก 15 วินาที]

 

 

 

    "อากิ:หมายความว่าไงอลิส?"

 

 

 

    [อลิส:ถ้าร่ายออกมาแล้วไม่ยิงไปด้านหน้า สกิลจะสลายตัวในเวลา 45 วินาทีค่ะ]

 

 

 

    "อากิ:ทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนที่ได้รับสกิลล่ะ?"

 

 

 

    [อลิส:ดิฉันคิดว่าระบบคงไม่คาดว่าจะมีใคร...ใช้แล้วถือไว้เฉยๆ เลยไม่ได้ใส่คำเตือนไว้ค่ะ]

 

 

 

    "อากิ:โอเค…"

 

 

 

    เขาถอนหายใจเล็กน้อย แล้วก็หันไปบอกเด็กทั้งสองด้วยเสียงจริงจัง

 

 

 

    "อากิ:เอาล่ะ ทั้งสองคน หลบหน่อย ฉันจะขว้างมันไปข้างหน้า"

 

 

 

    ทั้งลีน่าและคริสที่ได้ยินก็รีบถอยหลบออกทางด้านข้าง อากิสูดหายใจเข้าลึก แล้วง้างแขนขว้างแท่งไฟออกไป

 

 

 

    มันพุ่งตรงออกไปข้างหน้า แต่ก็ดูเหมือนจะย้อยลงเล็กน้อยตอนใกล้ถึงเป้าหมาย

 

 

 

    "ซูม!"

 

 

 

    แท่งไฟกระแทกกับกำแพงของห้องดังฟึ่บ พร้อมกับกลิ่นไหม้จางๆ ลอยขึ้น ลีน่ากับคริสเดินเข้าไปใกล้แล้วลองเอามือแตะเบาๆ

 

 

 

    "ลีน่า:อ่ะ! ร้อน!"

 

 

 

    "คริส:รู้สึกจะร้อนกว่าตอนยื่นมือไปใกล้ๆ อีก"

 

 

 

    *"อากิ:อลิส... การออกแรงขว้างมีผลกับความแม่นยำด้วยเหรอ?"*

 

 

 

    [อลิส:มีความเป็นไปได้มากกว่า 80% จากจุดกระทบทั้งสองครั้งค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ให้อารมณ์เหมือนยิงธนูเลย…"*

 

 

 

    [อลิส:...มันอาจจะใช้กับธนูได้นะคะ เพราะชื่อสกิลคือ ศรเพลิง]

 

 

 

    *"อากิ:ถ้าทำได้ก็คงไม่ใช่ตอนนี้… เราคงไม่มีธนูที่ทนไฟได้หรอก"*

 

 

 

    [อลิส:ก็จริงค่ะ]

 

 

 

    ระหว่างที่อากิกำลังคุยกับอลิส เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง

 

 

 

    "โจเซฟ:นายซื้อสกิลนั้นมาเท่าไหร่?"

 

 

 

    อากิหันไปมองก่อนจะตอบด้วยสีหน้างงๆกับคำถาสของโจเซฟ

 

 

 

    "อากิ:3125 เหรียญ"

 

 

 

    "โจเซฟ:นั่นมากกว่าเหรียญที่ฉันมีตั้งสามเท่าเลยนะ"

 

 

 

    อากิที่ได้ยินก็เผลอถามกลับทันทีด้วยความสงสัย

 

 

 

    "อากิ:สามเท่าเลยเหรอ? นายมีอยู่เท่าไหร่ละนั้น?"

 

 

 

    "โจเซฟ:ของฉันเหรอ... ฉันมีแค่ 950 เอง"

 

 

 

    อากิทำตาโตอย่างไม่เชื่อหู แล้วรีบถาบอลิส

 

 

 

    *"อากิ:อลิส โจเซฟมีเหรียญน้อยเกินไปหรือเปล่า?"*

 

 

 

    [อลิส:เหรียญของท่านโจเซฟอยู่ในขั้นปกติค่ะ... ท่านต่างหากที่มีมากเกินไป]

 

 

 

    *"อากิ:ฉะ-ฉันมีมากเกินไปเหรอ?"*

 

 

 

    [อลิส:มากๆ เลยค่ะ]

 

 

 

    อากิเกาหัวด้วยสีหน้ามึนงง เหมือนไม่อยากจะเชื่อความต่างระหว่างเขากับเพื่อนขนาดนี้ โจเซฟที่เห็นอาการของเขาก็ถามขึ้นมา

 

 

 

    "โจเซฟ:แล้วนายล่ะ มีเท่าไหร่?"

 

 

 

    [อลิส:ดิฉันว่าอย่าบอกจำนวนเต็มเลยค่ะ บอกให้พอดีดีกว่าค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ได้..."*

 

 

 

    "อากิ:สี่พัน"

 

 

 

    "โจเซฟ:สี่พันเหรอ... งั้นหลังจากซื้อสกิลนั้นไปก็คงเหลือพอๆ กับฉันแล้วสิ?"

 

 

 

    "อากิ:ไม่… หลังจากซื้อแล้วก็ยังเหลือสี่พันอยู่"

 

 

 

    "โจเซฟ:…ก็สมกับความแข็งแกร่งของนายดี"

 

 

 

    หลังจากพูดจบ โจเซฟก็เดินไปหาลีน่ากับคริสที่กำลังคุยกันอย่างตื่นเต้นว่า ถ้ามีเหรียญถึง จะเลือกซื้อสกิลอะไรดี

 

 

 

    "อากิ:อลิส… ฉันไม่ได้บอกมากเกินไปใช่ไหม?"

 

 

 

    [อลิส:นั่นเรียกว่ามากค่ะ ท่านอากิ]

 

 

 

    "อากิ:แฮะๆ…"

 

 

 

    อากิยกมือเกาหัวนิดๆ อย่างเก้อๆ เหมือนจะไม่ได้ตั้งใจให้หลุดปากไปแบบนั้น อลิสที่เห็นก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม กลับเลือกจะเปลี่ยนเรื่องแทน

 

  

 

    [อลิส:แล้วท่านอากิจะไม่ดูอย่างอื่นอีกเหรอคะ?]

 

 

 

    *"อากิ:ดูสิๆ ฉันมีสิ่งที่อยากซื้ออยู่"*

 

 

 

    แล้วอากิก็กดเข้าไปที่ร้านค้า จากนั้นเลือกหมวด "โพชั่น"

 

 

 

    [โพชั่น

 

    ค้นหา:___

 

    หมวดหมู่ที่เลือก:

 

    เพิ่ม HP

 

    เพิ่ม MP

 

    ชำระล้าง

 

    พิษ

 

    แก้พิษ

 

    บัฟ (ล็อค)

 

    ดีบัฟ (ล็อค)

 

    แรงค์:

 

    S (ล็อค)

 

    A (ล็อค)

 

    B (ล็อค)

 

    C (ล็อค)

 

    D (ล็อค)

 

    E (ล็อค)

 

    F]

 

 

 

    อากิที่เห็นหน้าต่างแบบนี้ถึงกับเบิกตากว้าง เพราะเขาสังเกตตั้งแต่หน้าสกิลแล้วว่ามันล็อคเยอะมาก เขาเลยถามอลิสด้วยความสงสัย

 

  

 

    *"อากิ:อลิส ทำไมมันล็อคเยอะขนาดนี้เนี่ย?"*

 

 

 

    [อลิส:มันล็อคเพราะท่านยังไม่เข้าเงื่อนไขค่ะ ถ้าอยากให้ล็อคหาย ท่านต้องทำตามเงื่อนไขของมันก่อนค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:แล้วเธอรู้เงื่อนไขพวกนั้นไหม?"*

 

 

 

    [อลิส:รู้ค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:งั้นช่วยบอกหน่อยสิ"*

 

 

 

    [อลิส:เงื่-]

 

 

 

    ทันใดนั้น ยังไม่ทันที่อลิสจะตอบ หน้าต่างของระบบก็เด้งขึ้นมาคั่นกลางบทสนทนา

 

 

 

    {ระบบ:ท่านได้รับเควสจาก “ท่านมหาอสูรแห่งบาปที่อิ่มไม่เป็น” ต้องการตรวจสอบหรือไม่?}

 

 

 

    *"อากิ:อลิส...นี่มันคืออะไร?"*

 

 

 

    [อลิส:มันคือเควสค่ะ ท่านไปดูก่อนเถอะค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ดะ-ได้..."*

 

 

 

    อากิกดเข้าไปดูเนื้อหาเควสทันที

 

  

 

    {ระบบ:เควสจาก ท่านมหาอสูรแห่งบาปที่อิ่มไม่เป็น

 

เนื้อหาเควส:“ห้ามรับคำแนะนำเรื่องการปลดล็อคร้านขายของจาก AI”

 

รางวัล: 250 เหรียญ, EXP 125

 

ยอมรับ / ปฏิเสธ}

 

 

 

    *"อากิ:รับดีไหมอลิส?"*

 

 

 

    [อลิส:รับเถอะค่ะ ยังไงในอนาคตท่านก็ต้องรู้ด้วยตัวเองอยู่ดี ตอนนี้เก็บเหรียญไว้ก่อนดีกว่าค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:อืม…"*

 

 

 

    อากิกดรับเควสอย่างไม่ลังเล ซึ่งระบบก็ตอบรับทันที

 

 

 

    {ระบบ:รับเควสแล้ว...ทำเควสสำเร็จแล้ว ได้รับ 250 เหรียญ ได้รับ EXP 125}

 

 

 

    หลังจากนั้น อากิก็ยังไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเพื่อปลดล็อคหมวดอื่นในร้านค้า เขาเลยกดเข้าไปดูโพชั่นที่ขายไว้ก่อน

 

 

 

    [โพชั่น

 

    ค้าหา:

 

    หมวดหมู่ที่เลือก:ฟื้นฟู HP/ฟื้นฟู MP แรงค์: F

 

    โพชั่น

 

    ฟื้นฟู HP

 

    ฟื้นฟู HP แบบต่อเนื่อง

 

    ฟื้นฟู MP

 

    ฟื้นฟู MP แบบต่อเนื่อง]

 

 

 

    ‘อากิ:หืม... มีสองแบบเลยเหรอ คงต้องกดดูรายละเอียดก่อนแล้วล่ะ’

 

 

 

    เขากดเข้าไปดูข้อมูลของแต่ละโพชั่น

 

 

 

    [โพชั่น

 

    ค้าหา:

 

    หมวดหมู่ที่เลือก:ฟื้นฟู HP/ฟื้นฟู MP แรงค์: F

 

    โพชั่น

 

    ฟื้นฟู HP แรงค์ F

 

    เมื่อดื่มฟื้นฟู HP ทันที 50 หน่วย ราคา 100 เหรียญต่อขวเ

 

    ฟื้นฟู HP แบบต่อเนื่อง แรงค์ F

 

    เมื่อดื่มฟื้นฟู HP 15 หน่วยทุก 6 วิเป็นเวลา 30 ราคา 150 เหรียญต่อขวด

 

    ฟื้นฟู MP แรงค์ F

 

    เมื่อดื่มฟื้นฟู MP 5% ของ MP สูงสุดทันที ราคา 150 เหรียญต่อขวด

 

    ฟื้นฟู MP แบบต่อเนื่อง แรงค์ F

 

    เมื่อดื่มฟื้นฟู MP 2% ของ MP สูงสุด ทุก 6 วิเป็นเวลา 30 วิ ราคา 250 เหรียญต่อขวด]

 

 

 

    *"อากิ:ราคานี้แพงไหมอลิส?"*

 

 

 

    [อลิส:ถ้าตามราคาในหอคอย ถือว่าแพงค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:แพงงั้นเหรอ...แล้วราคาปกติมันเท่าไหร่?"*

 

 

 

    [อลิส:ราคาปกติอยู่ที่ประมาณ 40 เหรียญ หรือ 80 เหรียญทองแดงค่ะ]

 

 

 

    อากิถึงกับเบิกตากว้างเมื่อได้ยิน

 

 

 

    *"อากิ:เดี๋ยว... นี่มันแพงกว่าเกือบ 3 เท่าไม่ใช่เหรอ?"*

 

 

 

    [อลิส:ถ้าให้แม่นคือแพงขึ้น 2.5 เท่าค่ะ แต่ยังไงก็ถือว่าแพงจริงๆ เพราะแบบนั้น ดิฉันไม่แนะนำให้ซื้อถ้าไม่จำเป็นค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:แล้วถ้าซื้อมาเก็บไว้ก่อนล่ะ?"*

 

 

 

    [อลิส:ดิฉันก็ยังไม่แนะนำค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:ทำไมล่ะ?"*

 

 

 

    [อลิส:เพราะมันเปลืองพื้นที่ช่องเก็บของค่ะ และเราก็สามารถเปิดร้านค้าตอนไหนก็ได้อยู่แล้ว ถ้าจะใช้ก็ค่อยซื้อค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:แต่มันไม่ช้าเหรอ กว่าฉันจะกดเปิด เลือก แล้วค่อยซื้อ... แต่ของในช่องเก็บมันหยิบใช้ได้ทันทีเลยนะ?"*

 

 

 

    [อลิส:เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาเลยค่ะ ขอแค่ท่านอนุญาตให้ดิฉันใช้งานร้านค้าแทนท่านอากิ ดิฉันก็สามารถซื้อให้ทันทีเหมือนกับที่ท่านทำเองคะ]

 

 

 

    *"อากิ:เธอทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอ?"*

 

 

 

    [อลิส:แน่นอนค่ะ แถมดิฉันยังสามารถจัดการหน้าต่างไลฟ์สดได้ด้วยนะคะ]

 

 

 

    *"อากิ:โอ้ ดีเลย งั้นฝากจัดการให้หน่อย"*

 

 

 

    [อลิส:ได้ค่ะ]

 

 

 

    [อลิส:ได้รับสิทธิ์จากโฮสต์แล้ว กำลังเข้าสู่ระบบร้านค้า...เข้าสู่ระบบร้านค้าเสร็จสิ้น

 

    ได้รับสิทธิ์จากโฮสต์แล้ว กำลังควบคุมหน้าต่างผู้ชม...เข้าสู่ระบบหน้าต่างผู้ชมเสร็จสิ้น]

 

 

 

    ในตอนนั้นเองก็มีข้อความเด้งขึ้นมาบนหน้าต่างผู้ชม

 

 

 

    {\เฮคาที/:เจ้าจะไว้ใจ AI มากเกินไปหรือเปล่า เจ้ามนุษย์}

 

 

 

    {/บีลเซบับ/:ใช่ เจ้าจะไว้ใจมันมากเกินไปหรือเปล่า? ข้าเห็นทุกสิ่งที่เจ้าทำ มันก็มี AI ตัวนี้เกี่ยวข้องทั้งนั้นไม่ใช่หรือ?}

 

 

 

    ‘อากิ:พูดแบบนั้นก็ถูก...แต่ฉันไว้ใจอลิสมากกว่าพวกที่พิมพ์มานี้ซะอีก ถึงจะอยาดจะพูดแบบนี้ออกไปก็เถอะ...แต่คงไม่ได้ไม่งั้นไม่รู้ง่สฉันจะโดนอะไรบ้าง’

 

 

 

    *"อากิ:ผมไว้ใจอลิสแน่นอนครับ แถมไว้ใจกว่าตัวผมเองด้วย ดังนั้นเลิกตั้งคำถามเรื่องนี้ได้ไหมครับ"*

 

 

 

    {\เฮคาที/:ถ้าเจ้ายืนยันแบบนั้น ข้าก็จะไม่ก้าวก่ายอีก}

 

 

 

    {/บีลเซบับ/:ฮึ ระวังไว้ให้ดีล่ะ ข้าเห็นมานักต่อนักแล้ว...มนุษย์ที่หลงเชื่อสิ่งที่ตนไว้ใจมากเกินไป}

 

 

 

    *"อากิ:ท่านจะไม่ได้เห็นแบบนั้นจากผมหรอก เพราะผมน่ะ...แตกต่าง"*

 

 

 

    {/บีลเซบับ/:ฮ่าฮ่าฮ่า... ข้าชอบความมั่นอกมั่นใจของเจ้า ไว้ข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะแตกต่างได้แค่ไหน}

 

 

 

    ระหว่างที่อากิกำลังเถียงกับผู้ชมแบบเบาๆเสียง ลีน่าก็เดินเข้ามาใกล้

 

 

 

    "ลีน่า:พี่คุยกับผู้ชมอยู่เหรอคะ?"

 

 

 

    "อากิ:ใช่ แล้วหนูล่ะ เปิดหน้าต่างผู้ชมแล้วเหรอ?"

 

 

 

    "ลีน่า:เปิดแล้วค่ะ แต่มีคนดูแค่คนเดียวเอง..."

 

 

 

    "อากิ:ไม่ต้องคิดมากหรอก เดี๋ยวอนาคตก็เพิ่มขึ้นเอง"

 

 

 

    "ลีน่า:...แล้วของพี่ล่ะคะ?"

 

 

 

    "อากิ:เอ่อ...ของพี่น่ะ..."

 

 

 

    ‘อากิ:จะบอกว่ามี 4 ก็ไม่ได้ เพราะที่คุยจริงๆ ก็มีแค่ 2 คน’

 

 

 

    "อากิ:พี่มี 2 คนน่ะ"

 

 

 

    "ลีน่า:ว้าว ตั้ง 2 คนแน่ะ งั้นพวกเขาก็คงพิมพ์มาคุยบ่อยใช่ไหมคะ?"

 

 

 

    "อากิ:ก็ค่อนข้างบ่อยเลย พี่ได้คุยกับพวกเขาเรื่อยๆ"

 

 

 

    "ลีน่า:ของหนูก็เหมือนกันค่ะ เขาพิมพ์มาบ่อย แถมสอนหนูใช้ธนูด้วย! บอกเลยว่ามีประโยชน์สุดๆ"

 

 

 

    "อากิ:ถ้าเป็นแบบนั้น พี่คงต้องให้ลีน่าสอนพี่บ้างแล้วสิ"

 

 

 

    "ลีน่า:ได้เลยค่ะ!"

 

 

 

    แล้วทันใดนั้นเองลีน่าก้มลงอ่านอะไรบางอย่างจากหน้าต่าง แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

 

 

 

    "อากิ:มีอะไรเหรอ?"

 

 

 

    "ลีน่า:เหมือนเขาจะไม่ให้หนูสอนพี่ใช้ธนูน่ะค่ะ..."

 

 

 

    อากิเข้าใจในทันที และตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

 

 

 

    "อากิ:ไม่เป็นไร พี่เข้าใจนะ ของพี่ก็มีบางอย่างที่ทำไม่ได้เหมือนกัน"

 

 

 

    "ลีน่า:ค่ะ..."

 

 

 

    เธอทำหน้าเศร้า เหมือนเด็กที่อวดของเล่นใหม่ แต่ดันโชว์ของของเล่นนั้นไม่ได้ อากิเห็นแล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะปกติเขาไม่ค่อยได้ดูแลคนอายุน้อยกว่าเท่าไหร่

 

 

 

    แต่ในจังหวะนั้นเอง คริสกับโจเซฟก็เดินเข้ามา

 

 

 

    "คริส:คุยอะไรกันเหรอครับ?"

 

 

 

    "อากิ:คุยเรื่องหน้าต่างผู้ชมน่ะ พวกนายมีคนดูไหม?"

 

 

 

    "คริส:ผมไม่มีเลยครับ..."

 

 

 

    "โจเซฟ:ฉันก็ไม่มี"

 

 

 

    "อากิ:ฮึ... พวกเนื้อไม่หอม"

 

 

 

    โจเซฟได้ยินก็ถึงกับหูผึ่ง

 

 

 

    "โจเซฟ:แน่นอนสิ! ฉันไม่ใช่เนื้อหอมแบบนาย พ่อเนื้อหอมดูดอันตราย!"

 

 

 

    "อากิ:ช่วยไม่ได้ คนหล่อมันก็เป็นแบบนี้แหละ"

 

 

 

    โจเซฟได้ยินก็ส่ายหน้าเบาๆ อย่างเหนื่อยใจ ส่วนลีน่ายกนิ้วโป้งให้อากิด้วยรอยยิ้มสดใส ขณะที่คริสยืนมองดูสองคนนั้นเงียบๆ เหมือนยังจับจังหวะไม่ถูกว่าควรจะหัวเราะหรือแสดงท่าทางแบบไหนดี…

 

 

 

    ระหว่างที่ทั้งหมดกำลังหยอกล้อกันเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นแทรกบรรยากาศอารมณ์ดีนั้น

 

 

 

    "เมิ่งซิน:พูดแบบนั้นได้ คงหายดีแล้วใช่ไหม"

 

 

 

    ทุกคนชะงักและหันขวับไปทางต้นเสียงทันที เมื่อมองไปก็เห็นเมิ่งซินนั่งอยู่ไม่ไกล ลีน่าที่เห็นพี่สาวคนสนิทก็ตาโต รีบวิ่งเข้าไปหาอย่างไม่ลังเล

 

 

 

   "ลีน่า:พี่คะ!"

 

 

 

    เมิ่งซินที่เห็นลีน่าวิ่งเข้ามาก็ยืนขึ้นอ้าแขนรับโดยอัตโนมัติ

 

 

 

    "ตึบ!"

 

 

 

    เสียงร่างเล็กพุ่งเข้าชนเต็มแรงจนเตียงด้านหลังสั่นสะเทือน

 

 

 

    "โครม!"

 

 

 

    แรงปะทะส่งผลให้ทั้งคู่ล้มไปด้วยกันบนเตียงใกล้ๆ ราวกับตุ๊กตาผ้านุ่มสองตัวที่ปะทะกันก่อนจะล้มกลิ้งลงหมอน

 

 

 

    "เมิ่งซิน:อุ๊บ... แรงใช้ได้เลยนะเรา"

 

 

 

    "ลีน่า:หนูดีใจนี่นา~ ตอนที่ล้มลงไป หนูนึกว่าพี่เป็นอะไรซะอีก"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ"

 

 

 

    เมิ่งซินลูบหัวลีน่าเบาๆ อย่างอ่อนโยน ระหว่างนั้นคนอื่นก็เดินเข้ามาใกล้

 

 

 

    "อากิ:ขอบคุณสำหรับโพชั่น"

 

 

 

    อากิโค้งตัวแสดงความขอบคุณ เมิ่งซินเห็นดังนั้นก็รีบพูดขึ้นทันที

 

 

 

    "เมิ่งซิน:เฮ้ นายไม่ต้องโค้งขนาดนั้นก็ได้"

 

 

 

    "อากิ:ฉันทำแบบนั้นไม่ได้ เธอเป็นผู้ช่วยชีวิตฉัน"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:...เฮ้อ เอาที่สบายใจเลยละกัน"

 

 

 

   หลังจากนั้น อากิก็โค้งตัวอีกครั้งก่อนจะยืนตรงเหมือนเดิม

 

 

 

    "คริส:แล้วพี่ยังมีอาการอะไรอีกไหมครับ?

 

 

 

    เมิ่งซินตอบกลับอย่างรวดเร็ว

 

 

 

    "เมิ่งซิน:มีสิ"

 

 

 

    ลีน่าที่ได้ยินก็ตกใจ เงยหน้าขึ้นมามองพี่สาวด้วยสีหน้าเป็นห่วง

 

 

 

    "ลีน่า:พี่เป็นอะไรคะ บอกหนูได้เลย หนูจะช่วยเต็มที่เอง!"

 

 

 

    เมิ่งซินมองหน้าลีน่าแล้วตอบเสียงเรียบ

 

 

 

    "เมิ่งซิน:พี่หิว"

 

 

 

    "ลีน่า:..."

 

 

 

    "อากิ:..."

 

 

 

    "คริส:..."

 

 

 

    "โจเซฟ:..."

 

 

 

    ในจังหวะนั้น ทุกคนเงียบสนิทเหมือนนัดกันไว้โดยไม่ตั้งใจ เมิ่งซินที่เห็นปฏิกิริยานั้นก็พูดขึ้นทันที

 

 

 

    "เมิ่งซิน:อะไร? ฉันรีบวิ่งมาที่นี่โดยไม่ได้กินอะไรเลย การหิวก็ไม่ใช่เรื่องแปลกไม่ใช่รึไง?"

 

 

 

    "อากิ:เออ~ พวกเรายังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ"

 

 

 

    "โจเซฟ:ใช่ เธอต่างหากที่ร้อนตัว"

 

 

 

   "เมิ่งซิน:แล้วจะเงียบกันทำไมล่ะ ห๊า!"

 

 

 

   "โจเซฟ:เอ้า! แล้วจะให้พูดอะไรล่ะ?"

 

 

 

   "คริส:ใจเย็นๆ นะครับทุกคน"

 

 

 

   "โจเซฟ / เมิ่งซิน:เงียบไปเลย!"

 

 

 

    คริสที่พยายามจะห้ามกลับโดนตะโกนสวนจนหน้าหงอยในทันที อากิที่เห็นจึงเดินเข้าไปหาแล้วพูดเบาๆ

 

 

 

   "อากิ:เราไปตักอาหารกันเถอะ ปล่อยให้คนบ้าทะเลาะกันไป"

 

 

 

   "เมิ่งซิน / โจเซฟ:ได้ยินนะโว้ย!"

 

 

 

   "เมิ่งซิน:เฮ้! หยุดพูดตามฉันสักที"

 

 

 

   "โจเซฟ:เธอนั่นแหละพูดตามฉัน!"

 

 

 

   "เมิ่งซิน:หึย!"

 

 

 

    ทั้งคู่หันมาขมวดคิ้วใส่กันเหมือนเด็กทะเลาะกันในสนามโรงเรียน อากิที่เห็นก็ตบหน้าผากเบาๆ ก่อนจะเดินไปตักอาหารกับคริส ส่วนลีน่าที่เห็นก็รีบเดินตามไป

 

 

 

    "ลีน่า:ให้หนูช่วยนะคะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                  จากผู้แต่ง

 

     ก็จบกันไปอีกตอน ไว้เจอกันตอนหน้าคัฟ