นิรันดร์รัตติกาล

ณ เมืองหมาป่าแอมารัค1 
บะ อรู๊วววววววว   เสียงหมาป่าหอนรับกันเป็นทอด ระหว่างนั้นอิไลอัสผู้นำหมาป่าเดินนำฝูง เตรียมพร้อมกิจกรรมออกล่าในค่ำคืนนี้ 
“คืนนี้เป็นคืนสำคัญ ประเพณีล่าประจำหมู่บ้านของเรา เหล่าหมาป่าวัยหนุ่มทั้งหลาย ใครที่ล่าสัตว์ไหญ่ได้ จะถือว่าผ่านการคัดเลือกเป็นฝูงล่าตระเวน” อิไลอัสพูดปลุกใจ เสียงหอนตอบรับกันเกรียวจากหมาป่าวัยหนุ่มเลือดร้อนที่อยากออกล่าไวๆ หมาป่าวัยหนุ่มส่วนใหญ่จะเข้าร่วมประเพณีนี้กันหมด เพราะการที่ได้เป็นหน่วยลาดตระเวนจะถือว่ามีหน้ามีตาแกตระกูล และยังถือเป็นการแสดงถึงการโตเต็มวัยพร้อมที่จะมีคู่ ผู้ชนะสามารถเลือกหญิงที่ตนเองต้องการได้ก่อนใคร หากฝ่ายหญิงใจตรงกัน ทั้งสองก็จะได้จัดพิธีแต่งงานก่อนคนอื่น 
“ข้าจะออกไปสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ อย่าคิดเล่นตุกติกกันเชียว และถึงแม้ลูกชายข้าจะออกล่าด้วย ก็จะไม่มีการช่วยเหลือพิเศษใดๆ ทุกคนเท่าเทียมกันหมด”รอบนี้มาร์เชลลูกชายคนโตของอิไลอัสก็ลงแข่งด้วย ส่วนมาร์คัสยังเป็นหมาป่าน้อยได้แต่งงอแงอยากจะออกไปด้วย 
“เจ้ารออยู่นี่ เดี๋ยวข้ากลับมา  และจะพาของขวัญมาฝากเจ้านะ”มาร์เชลพูดกับมาร์คัสพลางเอามือลูบหัวน้อง ส่วนมาร์คัสน้อยแบะปากนิดหน่อย พร้อมพยักหน้างึกงึก เชื่อฟังคำที่พี่ชายพูด 
เหล่าหมาป่าที่จะลงแข่งล่าต่างเตรียมความพร้อม พากันหอนปลุกใจกัน คนอื่นๆในหมู่บ้านก็มายืนให้กำลังใจ ส่งเสียงเชียร์ลูกหลานตัวเองอย่างสนุกสนาน 
“อย่าลืมหล่ะ ห้ามล้ำไปที่ป่าฝั่งซ้ายเด็ดขาด นั่นเป็นถิ่นของพวกคาวินัส” อิไลอัสพูดเตือนหมาป่าหนุ่มทั้งหลาย 
“มีเวลาให้ล่าแค่ 1 ชั่วโมง จงจับสัตว์ใหญ่ที่สุดมาให้ได้ เอาล่ะ เตรียมพร้อม ออกล่าได้”อิไลอัสให้สัญญาณ แล้วหนุ่มๆก็กลายร่างเป็นหมาป่าพร้อมวิ่งเข้าป่ากันไป ทิ้งระยะสักครู่ อิไลอัสจึงค่อยๆกลายร่างและวิ่งตามหมาป่าเหล่านั้นไป 
ภายในป่าเต็มไปด้วยฝูงหมาป่าวิ่งออกล่ากันกระจัดกระจาย เหล่าสัตว์น้อยใหญ่ในป่าต่างพากันวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอด มีกวางตัวหนึ่งที่หนีไปจนมุมติดกับต้นไม้ มีหมาป่า 3 ตัวกำลังล้อมเหยื่อ ต่างฝ่ายต่างรีบกระโดดตะครุบกวางเพราะกลัวจะโดนอีกฝ่ายแย่งไป แต่เจ้ากวางก็กระโดดหลบไปได้ กลายเป็นเจ้าสามหมาป่าตะครุบกันเอง ล้มกลิ้งกันอุตลุด เป็นภาพที่ตลกมาก ด้วยเพราะเป็นการล่าครั้งแรก แต่ละคนเลยยังไม่ชำนาญเท่าไหร่ อิไลอัสวิ่งมาดูความเรียบร้อยว่าไม่มีใครบาดเจ็บจึงไปดูทางอื่นต่อ 
ตัดภาพไปที่มาร์เชลกำลังวิ่งไปพร้อมกับคาร์เร็กเพื่อนสนิท ทั้งสองวิ่งไปไกลกว่าตัวอื่นมากและลึกเข้าไปในป่าเรื่อยๆ 
“คาร์เร็ก เราพอแค่นี้เถอะ ถ้าไปไกลกว่านี้จะไปถึงเขตที่ไม่ควรข้ามไปได้นะ” 
“อย่าป๊อดหน่อยเลยหน่ามาร์เชล ข้าได้กลิ่นแปลกๆทางนี้ ตามมาเถอะ อาจจะเจอสัตว์พิเศษก็ได้น้า”คาร์เร็กพูดพลางวิ่งต่อไปไกลเรื่อยๆ 
“เรายังไม่เคยมาแถวนี้กันนะ อันตรายเกินไปแล้วคาร์เร็ก กลับกันเถอะ”มาร์เชลพยายามชวนเพื่อนกลับแต่ก็ไม่เป็นผล 
“กลิ่นเจ้านี่แน่” คาร์เร็กหยุดกึก พร้อมหมอบลง มาร์เชลที่วิ่งตามมาก็หมอบตามด้วย ภาพตรงหน้าเป็นงูสีดำตัวมหึมา กำลังรัดบดร่างหมีป่าเตรียมจะกลืนลงท้อง  
“ดูท่าไม่ใช่สัตว์ธรรมดา งูดำทมิฬแบบนี้ อาจเป็นสัตว์จากมนต์ดำก็ได้ เรารีบไปกันเถอะ” มาร์เชลพยายามชวนคาร์เร็กกลับ แต่คาร์เร็กก็ยังดื้อที่จะอยู่ต่อ 
“เจ้ากลับไปก่อน ข้าจะจับเจ้างูนี่กลับไป รอมันกินอิ่มข้าว่ามันคงเคลื่อนไหวได้ช้า ข้าจัดการเองได้ไม่ยาก” 
“มันอันตรายเกินไป ข้าไม่ทิ้งเจ้าไว้หรอก” 
แกร็ก! เสียงเหยียบกิ่งไม้ดึงความสนใจเจ้างูยักษ์ มันหันมาตามเสียงจึงเห็นว่ามีหมาป่าสองตัวซุ่มอยู่ 
“หืม โชคดีของข้าจริงๆ วันนี้จะได้กินทั้งหมีป่า ทั้งหมาป่าเผ่าแอมารัค แบบนี้ข้าคงจำศีลไปได้อีกยาว”เสียงงูพูดขึ้นทำให้สองหมาป่าหนุ่มตกใจอย่างมาก 
“นี่มันพูดได้?”คาร์เร็กพูดด้วยความตกใจ  
“ก็เช่นเดียวกับพวกเจ้านั่นแหละ ยอมเป็นอาหารของข้าดีๆซะเถอะ” พูดไม่ทันขาดคำ งูยักษ์พุ่งเข้ามาหาสองหมาป่าหนุ่ม ทั้งคู่หนีกระเจิงไปคนละทาง จนคลาดกัน ฝ่ายคาร์เร็กหนีได้ แต่มาร์เชลยังโดนตามอยู่ มาร์เชลวิ่งหนีอย่างไม่ดูทิศทาง ฝั่งงูก็ตามมาเร็วอย่างไม่ลดละ จนมาถึงทางตันมาร์เชลยืนประจันหน้าด้วยความเหนื่อยหอบ เจ้างูเล่นกับอาหารที่อยู่ตรงหน้าอย่างสนุกสนาน ใช้หางแกว่งล่อไปที่มาร์เชลเหมือนเล่นกับลูกหมา ทำให้มาร์เชลโกรธจัดกระโดดงับหางของงูนั่นไว้ ด้วยความเจ็บงูจึงสะบัดร่างของมาร์เชลไปกระแทกต้นไม้อย่างแรงจนขาหัก มาร์เชลเสียท่าและคิดว่าไม่รอดแน่ งูยักษ์เลื้อยเข้ามาแล้วใช้หางค่อยๆรัดตัวของมาร์เชล เพื่อให้กระดูกหักก่อนจะกลืนลงท้อง แต่จู่ๆก็มีบางอย่างมาดึงความสนใจงูยักษ์นี่อีกครั้ง 
“นี่มันวันดีอะไรของข้า มีทั้งหมี ทั้งหมาป่า แล้วยังเด็กเลือดผสมนี่อีก เดี๋ยวข้าค่อยกลับมาจัดการเจ้าทีหลังนะหมาน้อย” งูยักษ์พูดพลางปล่อยมาร์เชลลงเเล้วมุ่งหน้าไปยังสิ่งที่สนใจทันที  
“จะปล่อยให้มันไปทำร้ายเด็กไม่ได้” มาร์เชลที่สะบักสะบอมทั้งตัวพยายามยันร่างตัวเองขึ้นเพื่อจะตามงูตัวนั้นไป 
ฝ่ายคาร์เร็กที่วิ่งหนีออกมาได้จึงรีบกลับไปที่เมือง ซึ่งตอนนี้หมาป่าหนุ่มเกือบทุกคนกลับมาพร้อมที่เมืองหมดแล้ว แต่ละคนต่างโชว์สัตว์ที่ตัวเองล่ามาได้ คนในหมู่บ้านโห่ร้องอย่างสนุกสนาน ด้วยความที่เวลาใกล้จะหมดอิไลอัสยังไม่เจอลูกชายตัวเองก็มีความกังวลใจอยู่ไม่น้อย คนนอื่นๆต่างก็รอการกลับมาของสองหนุ่ม คิดว่าคงได้สัตว์ใหญ่กลับมา เมื่อเห็นคาร์เร็กไกลๆทุกคนจึงโห่ร้องต้อนรับ แล้วพากันดูว่าจับสัตว์อะไรได้กลับมา แต่ทุกคนก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นคาร์เร็กกลับมาตัวเปล่า และกลับมาเพียงคนเดียวด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก 
“อิไลอัส ช่วยด้วย มาร์เชลโดนจับไป มันเป็นความผิดข้า ข้าไม่ยอมฟังเค้า ข้าทิ้งเค้าไว้แล้วหนีมาคนเดียว”คาร์เร็กพูดทั้งน้ำตา ตัวสั่นด้วยความกลัว 
“มาร์เชลอยู่ที่ไหน บอกข้ามาเดี๋ยวนี้!!”อิไลอัสตะหวาดลั่น 
“พวกเราวิ่งไปใกล้กับเขตฝั่งซ้าย ไปเจองูดำตัวใหญ่พูดได้ แล้วมันก็โจมตีพวกเราจนหนีกันไปคนละทาง” 
“คาลิปโซ่!!”อิไลอัสพูดขึ้นเหมือนรู้จักชื่อของงูตัวนี้ ไม่รอช้าอิไลอัสรีบไปช่วยมาร์เชลทันที โดยมีหมาป่าลาดตะเวนอีก 4 ตัวตามไปด้วย คาร์เร็กทรุดลงกับพื้นพลางร้องไห้ตัวสั่นด้วยความรู้สึกผิด คนอื่นๆในหมู่บ้านจึงเข้ามาปลอบ 
“มาร์เชลจะไม่เป็นอะไร เจ้าวางใจเถอะ” เอวาแม่ของมาร์เชลพูดปลอบ เพราะไม่อยากให้ทุกคนเสียขวัญกัน แต่ในใจก็หวั่น เพราะคนเก่าแก่ต่างรู้กันดีถึงความร้ายกาจของคาลิปโซ่ 
“พาไปที่บ้านข้าก่อน ต้องเชคดูว่าโดนพิษมาหรือไม่”เทเรซ่าแม่มดประจำหมู่บ้านพูดขึ้น แล้วส่งสัญญาณให้คนช่วยพยุงคาร์เร็กไปถึงที่บ้าน เมื่อเชคเบื้องต้นก็พบว่าคาร์เร็กไม่มีบาดแผลใดๆจากการโดนงูโจมตี จึงเอาน้ำชาสมุนไพรให้คาร์เร็กดื่ม 
“นี่จะช่วยให้เจ้าผ่อนคลาย ดื่มซะ” 
“ข้าไม่เป็นไรเลย ท่านเทเรซ่า เป็นห่วงก็แต่มาร์เชล ว่าแต่คาลิปโซ่คือชื่อของเจ้างูผีนั่นเหรอ ท่านเคยเจอมันเหรอ?”คาร์เร็กถามพลางรับชามาดื่มโดยดี  
“ถ้าฟังตามที่เจ้าอธิบายก็น่าจะใช่นาง แต่นางไม่น่าจะกล้ามาในเขตเเถวนี้ได้ ช่างเป็นเรื่องแปลก”เทเรซ่าพูดพลางทำหน้าครุ่นคิด 
“นางเหรอ?”คาร์เร็กทำหน้าสงสัย 
“เดิมทีนางก็เป็นแม่มดเหมือนข้า แต่ด้วยความหลงผิด เข้าสู่ด้านมืดเลยโดนคำสาปสะท้อนกลับตัวเอง ส่วนมาร์เชลเค้าจะปลอดภัย เจ้าวางใจเถอะ นอนพักผ่อนซะก่อน” ด้วยฤทธิ์ชาทำให้ง่วงซึม คาร์เร็กผลอยหลับไปหลังจากดื่มชาหมดไม่นาน 
 

1 หมาป่าเชื้อสายแอมารัค เป็นเชื้อสายเก่าแก่ และเป็นต้นกำเนิดของมนุษย์หมาป่า มีความแข็งแกร่งและพิเศษกว่าหมาป่าเชื้อสายอื่น