เอ็กซ์ทีน

13 มีนาคม 2553

บันทึกของแวน

          “เฮ้ย ต้น!” เสียงทักทายของเด็กหนุ่ม สูง ล่ำ หน้าลูกครึ่ง พูดกับเด็กหนุ่มผอมแห้งอีกคน ผมสั้น สีหน้าไร้อารมณ์ที่กำลังวุ่นวายกับต้นไม้นานาพันธุ์บริเวณหน้าบ้านสามเหลี่ยมหน้าจั่วสีเขียวอ่อนสลับดำของเขาอยู่

“ว่าไงแวน” ร่างผอมแห้งทักทายกลับ เขาสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายพาเด็กหนุ่มอีกคนที่ ตาตี่ รูปร่างท้วมเตี้ยมาด้วย

“ทำอะไรวะเพื่อน?” แวนเดินเข้าไปแตะที่บ่าของอีกฝ่ายเบา ๆ อย่างสนิทสนม

“ตัดแต่งกิ่งไม้” ต้นตอบกลับด้วยท่าทางนิ่งเฉย

“ใช้พลังเอาสิ” แวนทำหน้าฉงนใส่อีกฝ่ายพลางพูดไปด้วย

“ทำไม่ได้หรอก มันไม่ได้เรียนรู้” ร่างผอมแห้งตอบกลับ

“เรียนรู้อะไรวะ?” เด็กหนุ่มลูกครึ่งถามต่อ

“ความอดทนไง เคยได้ยินไหมว่าอะไรที่ตั้งใจทำจะมาพร้อมกับความอดทนเสมอ ผลลัพธ์ที่ได้ถึงจะมีคุณค่าและสวยงาม” ต้นหันมายิ้มเล็กน้อยพลางตอบกลับอีกฝ่าย ขณะเดียวกันเด็กผู้ชายอีกสามคนเดินเข้ามาสมทบเพิ่มเติมพลางสงสัยว่ายืนคุยอะไรกัน

“ไอ้แวนรู้จักต้นด้วยเหรอ?” หนุ่มตี๋ตาโตเอ่ยถาม

“เออว่ะ นี่ต้นนะทุกคน ทุกคน นี่ ต้น ว่าแต่เอ็งสนใจไปนั่งเล่นบ้านเบนด้วยกันเปล่า?” แวนถือโอกาสแนะนำตัวอย่างรวดเร็วต่อหน้าเพื่อนคนอื่น ๆ พร้อมกับพูดเชิญชวนอีกฝ่าย

“ตามสบายเลย เราเข้าบ้านแล้ว” ต้นพูดจาเรียบ ๆ ยิ้มเล็กน้อยอย่างสงบก่อนที่เดินเข้าบ้าน ระหว่างปิดประตูรั้วของบ้านสายตาเขาชายตามองคนที่เหลือ เห็นหนุ่มหล่ออีกสองคน คนหนึ่งหล่อเท่ มีเสน่ห์ ส่วนอีกคนหล่อใส่แว่น ท่าทางดูจริงใจ

“มึงนี่รู้จักคนไปทั่วเลยนะแวน” ร่างสูงหล่อหันไปพูดกับแวน

“พี่พชรจะไปรู้อะไร ผมอะนายกเทศมนตรี” เด็กหนุ่มลูกครึ่งตอบกลับด้วยน้ำเสียงภูมิใจ

     ทั้ง 5 คนเดินต่อไปจนถึงบ้านสามเหลี่ยมหน้าจั่วสองชั้นสีเหลืองมัสตาร์ด ก่อนที่เจ้าของบ้านคือเด็กหนุ่มใส่แว่น หน้าตาน่ารัก จะเดินออกมาเปิดประตูต้อนรับพวกเขาและเชื้อเชิญให้เข้าบ้าน ทุกคนนั่งจับเข่าคุยกันที่โถงชั้นล่าง บ้างก็นั่งที่พื้น ไม่ก็ที่โซฟา แล้วแต่สะดวก

“ล้อมวงกันเข้ามาครับ วันนี้นักสืบเบนจะไขความลับที่ซ่อนอยู่” ร่างท้วมเตี้ยเรียกทุกคนให้ตั้งใจฟัง

“ทุกคดีจะถูกเปิดโปงและถูกไขปริศนา” หน้าตี๋ ตาโต นั่งประกบทางซ้ายของเบนพูดเสริม

“พวกมึงเล่นใหญ่เป็นละครทีวีจังวะ” เบนพูดพลางเขินตัวเอง

“เล่ามาดิ กูอยากฟัง” แวนพูดพร้อมกับแสดงท่าทางกระตือรือร้นที่จะฟัง

“พุธสัปดาห์ที่แล้ว ไอ้ทีมแพ้พนันไอ้เต้ย ไอ้ทีมเลยเป็นเบ๊ไอ้เต้ย 1 สัปดาห์ เพิ่งหมดหนี้ไปพุธที่ผ่านมา” เบนเริ่มเล่า

“โห่ น่าเบื่อ ไม่เอาเรื่องนี้ดิวะ เอาเรื่องอื่น” แวนพูดด้วยน้ำเสียงงอแง หงุดหงิด

“อา อา เอาเรื่องเด็ด ๆ เลยนะ วันต่อมากูเดินผ่านหน้าบ้านพวกนั้นยัยเก๋กำลังยืนตากผ้าอยู่ดี พวกมึงรู้ปะว่ายัยเก๋ชอบพี่ไปรท์เว้ย” เบนเล่าต่อ

“เชี่ย พี่ไปรท์บ้านถัดไปอีกหลัง คนนั้นอะนะ” ร่างท้วมเตี้ยถึงกับอุทาน

“เรื่องนี้เด็ดว่ะ แล้วไงต่อ” แวนพูด

“แล้วเรื่องของพี่ล่ะเบน?” หน้าหล่อใส่แว่นพูดสวนด้วยท่าทางเว้าวอน

“เรื่องที่พี่โน้ตขออะนะ สาวคนนั้นชื่อ ทู แต่เธอห้าวนะ จะจีบเขาก็เข้าหาดี ดี ไม่งั้นโดนชกกลับมาผมไม่รู้ด้วยนะ” เบนตอบคำถามโน้ตทำเอาหนุ่มหล่อใส่แว่นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“แล้วเรื่องที่พี่ขออะเบน?” พชรทำเสียงอ้อนบ้างเพื่อหวังจะได้คำตอบ

“เรื่องที่พี่พชรขอยังไม่มีอะไรอัปเดตนะพี่ สงสัยพวกเราต้องอยู่กันแค่นี้ไปอีกสักพักใหญ่” คำตอบของเบนทำเอาร่างสูงหล่อหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย

“เฮ้อ ไม่มีสาวสวยคนใหม่เข้าบ้างเลย” พชรพูดต่อด้วยน้ำเสียงผิดหวัง

“เก๋ไงพี่ สวยพอยัง?” แวนพูดสวนจงใจกวนประสาท

“ถ้าเก๋สวย มึงก็จีบดิ ไอ้แวน!” ร่างสูงหล่อขึ้นเสียงกลับ

“ไม่เอาพี่ ผมเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ” แวนตอบกลับ

“ไอ้Saddd” พชรพูดกับแวน

“(เสียงกระแอม) จะฟังต่อไหมครับ นักสืบกำลังจะเล่าต่อแล้วครับ” ร่างท้วมเตี้ยพูดดึงความสนใจ

“ทีเด็ดมันอยู่ที่เรื่องของพวกพี่เน พวกมึงจำพุธก่อนที่เรานั่งเล่นเกมบ้านไอ้แวนแล้วพวกพี่เนมากินข้าวเย็นด้วยได้ใช่ปะ?” เบนพูดเท้าความสามในหกคนพยักหน้า คือ ร่างท้วมเตี้ย ตี๋ตาโต และแวน

“กูได้ยินว่าแม่พี่เซนเติมการ์ดให้พันเหรียญ แม่งโคตรรวย” เบนพูดจาออกรส คำพูดของเขาทำเอาเพื่อนคนอื่นมีปฏิกิริยาตกใจเหมือนกัน

“ส่วนไอ้เซฟได้แค่ห้าร้อยเหรียญ แถมต้องใช้ถึงสิ้นเดือน ทะเลาะกันบ้านแตกแต่เช้า ตลกชิuหาย” เบนพูดต่อ

“อีกเรื่องนะ ไอ้พี่พีทแอบชอบสาวในวิลเลจ 4 แถมยังบอกอีกว่าจะออกไปทำงาน สร้างเนื้อสร้างตัว แล้วกลับมารับสาวไปอยู่ด้วย” เบนเล่าต่อ

“ถุย ลูกแหง่อย่างพี่พีทเนี่ยนะ” แวนพูดสวนพร้อมกับชักสีหน้า

“เรื่องสุดท้ายเด็ดสุด จำเรื่องสามปีก่อนที่พี่เนแอบชอบพี่วิวแล้วไปสารภาพรักได้ปะ ทุกวันนี้พี่เนยังเขินพี่วิวอยู่เลย ตื่นเต้นไม่หาย โคตรอ่อน ฮา ฮา” เบนพูดจบแล้วหัวเราะด้วยความสะใจ

“(เสียงกระแอม) เบาได้เบา ลูกพี่ผม ลูกพี่ผมเอง” หน้าตี๋ ตาโต พยายามพูดเบรก

“ไอ้ออม พวกกูอะพี่มึง พี่มึงนั่งอยู่ตรงนี้” โน้ตรีบล็อกคอคนที่พูดด้วย หน้าตี๋ตาโตพยายามดิ้น

“พวกกูอบรมสั่งสอนมึง เนรคุณเหรอวะ เฮ้ยฟ่า จัดการมัน” พชรพูดเสริมพลางออกคำสั่งกับร่างท้วมเตี้ย

“ครับลูกพี่” ฟ่าขานรับมุขก่อนที่จะเข้าไปแกล้งออมอย่างสนุกสนาน