เอ็กซ์ทีน

31 มีนาคม 2553
บันทึกของพีท
 
          “ไม่น่าเชื่อว่าไอ้เนจะยอมโดนกักบริเวณกับเขาด้วย” ร่างใหญ่ หน้าดุ ผิวสีเข้ม พูดกับหนุ่มหน้าตี๋ใส่แว่นตา รูปร่างอวบ ผิวขาวกระจ่างใส พวกเขากำลังเดินบนถนนภายในวิลเลจไปเรื่อย ๆ ยามบ่ายแก่
“ก็ถ้ามันไม่ยอมพ่อมันจะไม่เติมการ์ดให้อีกเลย คนที่ขอแม่เติมการ์ดทุกวันอย่างมึงไม่เข้าใจหรอก” พีทพูดจากวนประสาทอีกฝ่าย
“ไอ้ห่า แว้งเข้าตัวกูเฉย” เซนตัดพ้อกับตัวเอง
“แต่เสียดายมึงไม่มาแจม แม่งอย่างมัน อย่างกับหนังซูเปอร์ฮีโร่สู้กัน” พีทพูดทวนถึงเรื่องราวที่เพิ่งผ่านมาไม่นาน
“สรุปมึงชอบความรุนแรงว่างั้น?” ร่างใหญ่ยักษ์ถามอีกฝ่าย เขาไม่ค่อยเข้าใจความคิดของเพื่อนตัวเองเท่าไหร่
“ไม่ใช่แบบนั้น กูแค่อยากใช้พลังออกลีลาท่าทางบ้าง อยู่แต่ในนี้ใช้ชีวิตไปวัน ๆ มันน่าเบื่อ” ใส่แว่นร่างอวบตอบกลับ
“อีกอย่าง กูอยากวัดกับไอ้ท็อปมานานแล้ว” พีทพูดต่อ
“แล้วเป็นไง?” เซนยิงคำถาม เขารู้ดีว่าผลลัพธ์เป็นอย่างไร แต่ชอบทำให้อีกฝ่ายเขินจนปล่อยไก่กว่ามาก
“แพ้ดิครับ ใครจะไปคิดว่าสสารมืดของแม่งจะโหดขนาดนั้นวะ” ร่างอวบพูดออกมาตามที่เซนคิดไว้ไม่มีผิด
“แต่ที่โหดกว่านะคือ ยัยพลอย พลังจิตอะไรไม่รู้ จับพวกกูลอยแข็งทื่อกลางอากาศ ขนาดไอ้ท็อปยังไม่รอดเลย มึงคิดดู” พีทเริ่มนินทาบุคคลที่สาม
“กูเห็นละ กูแอบดูอยู่ พวกมึงสู้กันตูมตามไอ้เxี้ย กูนึกว่าเกิดสงคราม” หน้าดุพูดตอบ
“หลังจากนี้กูไม่ยุ่งกับไอ้พชรละ กลัวพี่สาวมันว่ะ เห็นเรียบร้อย วัน ๆ เอาแต่เรียนกับอ่านหนัง sad โหดเฉย” ตี๋ใส่แว่นพูดจาออกรสชาติสุด ๆ
 
     วัยรุ่นหนุ่มทั้งสองคนเดินมาหยุดที่หน้าบ้านสามเหลี่ยมหน้าจั่วสองชั้นสีเหลืองมัสตาร์ด บังเอิญเจอเจ้าของบ้านคือเด็กหนุ่มใส่แว่นหน้าตาน่ารักพอดี เบนเห็นว่าใครยืนอยู่ที่หน้าบ้านจึงรีบก้าวเท้าหวังจะเข้าไปข้างในให้เร็วที่สุด
 
“อ่าว น้องเบน จะรีบไปไหนครับน้องรัก” พีทรีบพูดตะเบ็งเสียง
“สวัสดีครับพี่พีท พี่เซน มีอะไรกันหรือเปล่าครับพี่ มาหาผมถึงบ้านเชียว” เบนรู้ว่าหนีไม่พ้นเลยออกมาคุยด้วยแต่โดยดี ไม่อย่างนั้นข้าวของในบ้านจะพังเสียหายแน่จากความคิดของผู้มาเยือน
“พี่คิดถึงน้องเบนไงเลยแวะมาหา มีเรื่องขอความช่วยเหลือนิดหน่อย” ร่างอวบพูดต่อพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่
“ให้ช่วยอะไรครับพี่ ผมช่วยพี่ไม่ได้หรอกคร้าบ” เบนตอบกลับ
“นะน้องรัก พี่ต้องการเอ็งว่ะ” พูดจบพีทใช้พลังเปิดรูหนอนมิติแสงตรงหน้าพวกเขา
“มึงไปกับกู” หน้าตี๋ใส่แว่นจับไปที่หัวไหล่ขวาของเด็กหนุ่ม
“อะไรพี่ ไปไหน ไม่ไป” เบนพยายามขัดขืนทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีประโยชน์
“มึงอย่ามาเล่นตัวมึงรู้ว่ากูจะพามึงไปไหน มึงไปอ่านใจน้องเขานะ ว่าสรุปแล้วน้องเขามีใจให้กูหรือเปล่า” พีทพูดต่อ คราวนี้มือทั้งสองจับไปที่ไหล่ทั้งสองข้างของเด็กหนุ่ม
“เรื่องของพี่ พี่ก็จัดเองดิ” เบนไม่ยอมให้ความร่วมมือ
“ไป ไอ้Sad!” สิ้นเสียงของร่างอวบ เขาถีบเด็กหนุ่มหายเข้าไปในรูหนอนที่มีแสงสว่างเจิดจ้า ก่อนที่เขาและเซนจะตามเข้าไปในนั้น