กบฏไร้เดียงสา

อารัมภบท
 
          เสียงเนื้อกระทบดังลอดประตูบนรถคาราวานท่ามกลางยามค่ำคืนที่เงียบสงัด
          “เจ้า…”
          เสียงหอบหายใจถี่รดเหนือหัวร่างบางที่สั่นคลอนไปตามแรงกระแทก
          “อ๊ะ ดะ…เดี๋ยวก่อน อ๊า!”
          “ข้าให้โอกาสเจ้าพูดแล้ว”
          คนตัวสูงไม่รอให้อีกฝ่ายเอ่ยคำพูดใด ๆ เอวส่งแรงอัดเข้ารูคับแคบรัวจนนางร้องเสียงหลง
          “ซี๊ด รูเจ้าตอดรัดข้า”
          คำพูดน่าอายทำให้เธอหน้าเห่อร้อน เลือดในกายสูบฉีดหนักจนแดงไปทั้งตัว
          “หึ เจ้ามีอารมณ์กับคำพูดข้าสินะ มันรัดจนข้าแทบจะกลายเป็นบ้า”
          “อ๊ะ อ่าห์ ไม่! อื้ม”
          เกรเทลพยายามดันตัวหนีจากชายหนุ่มแต่เพราะเรี่ยวแรงหายไปเกือบหมดไม่อาจสู้พละกำลังอีกฝ่ายได้ ไม่นานก็โดนลากกลับมาอยู่ใต้ร่างหนาอย่างง่ายดาย
          เขาจับเธอนอนพลิกหันข้างแล้วยกขาเรียวอ้าขึ้นโดยที่แท่งร้อนไม่หลุดออกจากช่องทางฉ่ำเยิ้ม แขนโอบจับล็อกให้อยู่ในอ้อมกอด รัดแน่นไม่ให้คนตัวเล็กดิ้นหนีไปได้
          ใบหน้าหล่อที่บัดนี้มีเม็ดเหงื่อเกาะโดยรอบโน้มมากระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหูเล็ก
          “หึ อย่าคิดว่าจะหนีข้าไปได้”
 
          ตับ ตับ ตับ
 
          แท่งร้อนขูดไปตามผนังบางจนเด็กสาวเสียวสะท้านตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า เล็บมือจิกผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ระบายอารมณ์ นางพยายามสูดลมหายใจอย่างยากลำบาก
          เนื้อแนบเนื้อจนเกิดเสียงน่าอายดังเร้าอารมณ์ บทเพลงรักยิ่งโหมกระหน่ำไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุด
          เขาซอยถี่กระแทกตัวเข้าออกลึกจนเกรเทลจุกบริเวณท้องน้อย เมื่อรู้ว่าเธอเสียวตรงจุดไหนเขาก็จะทรมานเธอไปเรื่อย ๆ แบบนี้
          “อ่าส์ เจ้ามันนางแมวยั่วสวาทชัด ๆ เกรเทล”
          แต่ดูเหมือนจะเป็นเขามากกว่าที่ทรมาน
          จากจังหวะเร็วสลับช้าแต่เน้นกระแทกลึกจนร่างหนากระสันไปหมด อยากกลืนกินนางให้หมดทั้งตัวถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากยกนางให้ใครหน้าไหนทั้งสิ้น
          เขาสอดเข้าออกอย่างควบคุมไม่ได้ ยิ่งขยับเอวยิ่งเพิ่มความกระหาย เด็กสาวเสียวแทบขาดใจจึงเอื้อมมือออกแรงดันหน้าท้องของเขาให้ถอยห่างแต่ก็ถูกอีกฝ่ายปัดทิ้งเสมอ
          “เพราะต่อให้เจ้าหนีข้าไปไกลแค่ไหน”
          เขาเว้นจังหวะพูดเล็กน้อย
          “ข้าก็จะตามลากเจ้ากลับมา”
          แขนแกร่งจับร่างเธอพลิกหน้าคว่ำไปกับพื้นเตียง ยกก้นเธอกระดกขึ้นขาชันเข่า จากนั้นก็ค่อย ๆ ใส่แก่นกายเข้าไป แม้จะมีน้ำหวานหล่อลื่นแต่ข้างในก็ยังรัดแน่นจนเจ็บมากอยู่ดี
          “อื้อ”
          ร่างบางแขม่วท้องคลานหนีเขาจึงทำการจับเอวล็อกแน่นแล้วขยับสะโพกแทงเข้าไปลึก
          “อ่าห์ ท่านี้โคตรแน่น”
          เสียงหอบของทั้งคู่ดังแข่งกับเสียงจิ้งหรีด
          เกรเทลไม่สามารถกลั้นเสียงร้องน่าอายของตนเองได้ ในจังหวะที่เธอเผลอเขาก็กดลึกเข้าไปจนสุดโคน
          “อ๊ะ! หยุดนะ”
          เธอเสียวท้องสะท้านปนจุก เกร็งจนตัวสั่นไม่คิดว่าก่อนว่าตนเองจะตกอยู่ในสภาพนี้ได้ ร่างหนาจับแยกขาเรียวออกกว้างแล้วเริ่มขยับเอวสอบ
 
          แฮ่ก แฮ่ก
 
          แม้จะเหนื่อยหอบก็ไม่อาจดับราคะภายในตัวชายหนุ่มได้ เขายังไม่อิ่มและจะตักตวงให้ได้มากที่สุด
          “อื้ม!”
          ชายหนุ่มเอื้อมมือมาบังคับให้เธอหันหน้าไปรับจูบแสนเอาแต่ใจ ลิ้นร้อนกวาดต้อนในโพรงปากคับแคบจนเธอหมดหนทางหนีราวกับว่ามันจะสูบเอาจิตวิญญาณภายในวิ่งเตลิด
          “ปล่อย…ข้าไป อึก!”
          สมองเกรเทลพร่าเบลอไม่ทำงานหลงไหลไปกับรสชาติหวานล้ำ ทำให้เธอไม่สามารถหลุดออกมาได้ตราบใดที่เขายังไม่หยุดตักตวง
          “ตอนที่ข้าให้เวลาเจ้าหนีทำไมไม่รีบเล่า”
          เสียงแหบต่ำพูดขึ้นใบหน้าหล่อคลอเคลียถูไถบริเวณซอกคอสูดดมกลิ่นหอมรัญจวน
          “มาบอกตอนนี้คงไม่ทันแล้ว หึ”
          เขาขยับเอวสอบส่งแรงตอกเข้าลึก
          “อ๊ะ ได้โปรด”
          หญิงสาวพยายามอ้อนวอน ความเร่าร้อนจากร่างหนาส่งผลให้จิตใจเธอแกว่งกระตุกเหมือนมีแมลงบินว่อน ยิ่งประโยคถัดมามันทำให้เธอมองเขาเหมือนเดิมไม่ได้อีก
          “เจ้าเป็นของข้า”
 
------
กดใจหรือคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ได้นะคะ
หากพบคำผิด แก้ไขหรือติชม โปรดคอมเมนต์อย่างสุภาพไรท์ยินดีปรับปรุงแก้ไขค่ะ
 
Talk with writer
มือใหม่หัดแต่ง NC ห้ามบู้บี้ไรท์เชียว!!
ให้รี้ดทายว่าพ่อหนุ่มคนนี้คือใคร ใครอยากลงเรือลำไหนก็เกาะไว้ให้แน่น ๆ นะคะ