Grimms. เมืองยมฑูต

 มี E-book ใน MEB น้าาา เป็นเรื่องยาว หลายตอน แต่ละตอนสั้นๆ

 

---

 

100 ปีต่อมา

“มีวิญญาณไปเกี่ยวพันกับชาวซีลีส์ ภารกิจนี้ฉันจะนำเอง” เสียงของเซอร์ซี่กล่าวกับยมทูตฝ่ายสัมพันธ์อีก 20 ราย เธอแต่งกายเรียบๆ ด้วยสีดำทั้งชุด หากมนุษย์เห็นคงคิดว่าเธอเป็นต้นแบบของยมทูตทั่วโลกตามความเข้าใจของมนุษย์

 

เธอก้มมองดูรายงานอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจออกมา “ภารกิจนี้ทำควบคู่กับหน่วยอารักขา”

 

เอเดนเดินเข้ามา สีผมของเขาตอนนี้เป็นสีเขียวน้ำทะเลแต่ก่อนหน้านี้เขาก็เปลี่ยนมันไปเรื่อยๆ แล้วแต่อารมณ์ของเขาในช่วงนั้นๆ การแต่งกายของเขาเรียกได้ว่าเป็นแฟชั่นนิสต้าตัวพ่อ เขาสวมกางเกงสีคู่สีกับเบลเซอร์สีแดง มีเสื้อตัวในเป็นเชิ้ตสีขาว

 

“รายงานตัว” เขาพูดขึ้นก่อนจะยิ้มตอบสีหน้าเหนื่อยหน่ายของเซอร์ซี่

 

เซอร์ซี่กรอกตา ก่อนจะเดินนำพวกเขาก่อนจะเคลื่อนพวกเขาด้วยพลังของเธอในชั่วพริบตา พวกเขาอยู่หน้าอาณาจักรของซีลีส์

 

---

 

 

อาคารถูกตกแต่งอย่างเข้ากับธรรมชาติ อาคารเป็นทรงโรมันสีขาวออกเทาอ่อน มีต้นไม้และไม้เลื้อยขึ้นอยู่เต็มแต่ดูแล้วสบายตา ทางเข้าที่ใหญ่โตแต่ดูสง่ากำลังถูกรุกล้ำโดยกลุ่มยมทูต ก่อนที่เซอร์ซี่จะดีดนิ้วเพื่อส่งสัญญาให้คนที่อยู่ภายใน ซีลีส์ตนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าประตู

 

“เซอร์ซี่ ไม่เจอกันนานนะ” ซีลีส์ตนดังกล่าวยิ้มกว้างก่อนจะยื่นมือออกไปจับกับเซอร์ซี่ เธอยื่นมือที่ใส่ถุงมือหนังสีดำออกไปจับตอบ ยกยิ้มกว้างขึ้น ไม่ว่าอาณาจักรไหนก็หลงรักในรอยยิ้มและอัธยาศัย (ที่เธอสร้างมาพิเศษเพื่อรับหน้าที่โดยเฉพาะ) เธอดูอารมณ์ดี และมีชีวิตชีวา

แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช้ความรู้สึกจริงๆ ของเธอ แต่เป็นการแสร้างปั้นหน้า

 

เอเดนมองอีกฝ่ายยิ้มแหยะๆ แล้วได้แต่คิดในใจว่าเพื่องานเธอจึงต้องฝืนยิ้ม ทั้งที่เธอไม่ใช่แบบนั้นเลยแท้ๆ เป็นเพราะความสามารถพิเศษที่ดันเป็นที่ต้องการในสายงานนี้

“2 ปีแล้วเลโอ” เซอร์ซี่เริ่มเข้าประเด็นอย่างไม่รอช้า “วันนี้ฉันมาเพราะมีวิญญาณที่มีความเกี่ยวข้องกับพวกซีลีส์ พวกเขาต้องการการตัดสินใจค่ะ”

“ผมขออนุญาตแล้ว เธอต้องการอยู่กินกับซีลีส์ตนหนึ่ง ถ้าเธอตัดสินใจอย่างนั้นผมก็ยินดี” เซอร์ซี่โล่งใจที่งานนี้ง่ายกว่าที่คิด ปกติแล้วถ้าเป็นแวมไพร์จะเกิดเรื่องใหญ่แน่ๆ

“โอเคค่ะ” เธอตอบรับ “งั้นฉันขอตัว”

“เป็นการเป็นงานเสมอเลยนะ” เลโอหัวเราะออกมาเบาๆ เอเดนเองก็ยิ้มด้วย

เซอร์ซี่แค่ยกยิ้มแล้วเตรียมพร้อมจะเทเลพอร์ตทุกคนกลับไปยังอาณาจักร

 

“อ้อ เซอร์ซี่”

“รู้เรื่องแอรอนแล้วใช่มั้ย” เซอร์ซี่นิ่งเงียบ แทบสะอึกกับคำนั้น เธอยิ้มให้เขาเบาๆ ก่อนจะย้ายพวกเขากลับมา

เซอร์ซี่เก็บตัวอยู่ในห้องคนเดียวมาเกือบอาทิตย์เพราะข่าวของแอรอน

เขาเลือกที่จะใช้ชีวิตของเขาในแบบที่ต้องการ เขาละทิ้งการฝึกที่อาณาจักรกริมส์แล้วไปเข้าพวกกับแวมไพร์เพื่อดื่มด่ำกับศิลปะที่เขารักโดยไม่มีหน้าที่ยมทูตที่ต้องคอยแบกรับ

 

และตอนนี้เขาได้ทำร้ายสามัญชนโดยการดูดเลือด

แอรอนต้องการอะไรกันแน่

 

ไม่ทันมีเวลาได้คิดเซอร์ซี่ก็ได้ยินเสียงข้างนอกอึกทึกครึกโครม เธอวาร์ปออกไปท่ามกลางฝูงยมทูตที่มีสีหน้าหวาดกลัว ก่อนจะพบแอรอนอยู่ที่อีกฝั่งกำลังเดินเข้ามา

 

‘เขาเสียสติไปแล้ว’

‘แอรอนจะทำอะไรกันแน่’ ‘เขาจะเปลี่ยนใครสักคนมั้ย’

 

เสียงกระซิบที่กล่าวถึงเพื่อนวัยเด็กของเธอทำให้เธอปวดใจขึ้นมา แม้จะแสดงออกมาตลอดว่าไม่รู้สึกอะไร แต่มันไม่ใช่ความจริงเลย

 

“พอเถอะแอรอน หยุดหนีแล้วยอมมอบตัว” เสียงพ่อของแอรอนดังขึ้นมาอีกฝั่ง

“เซอร์ซี่ ผมต้องการคุยกับเซอร์ซี่” แอรอนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง สีผิวที่ซีดเผือดอยู่แล้ว ตอนนี้ถ้าเป็นไปได้กลับซีดกว่าเดิม

เซอร์ซี่ลังเลเล็กน้อย ซึ่งปกติเธอมักจะทำอะไรด้วยการตัดสินใจเฉียบขาดเสมอ แต่สุดท้ายเธอก็เดินเข้าไปฝั่งตรงข้ามกับอีกฝ่าย

 

 

“แอรอน”

“เซอร์ซี่ ฉันไม่ไหวแล้ว” เธอรู้ว่าเขาหมายความว่ายังไง

“รับโทษเถอะแอรอน” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เขาเรื่อย ๆ เอเดนที่มองอยู่ขมวดคิ้วด้วยความเป็นห่วงเซอร์ซี่ ถึงเขาจะรู้ว่าแอรอนคงไม่ทำอะไรเธอแต่เขาก็อดคิดไม่ได้ เขาจึงเดินเข้าไปขวาง “เอเดน ฉันไว้ใจเขา” เซอร์ซี่มองหน้าเขานิ่งก่อนจะเบือนหน้าเป็นสัญญาณให้เขาหลบไปข้างๆ

 

“ฆ่าฉันเถอะเซอร์ซี่” ในที่สุดแอรอนก็พูดความต้องการของตัวเองขึ้น

 

ดังความเชื่อใจที่ให้ไปทั้งหมดย้อนกลับมาปักลงกลางหลังจนเซอร์ซี่จุก ทำไม ทำไมเขาทำกับเธอแบบนี้

 

“ไม่”

“ฉันเจ็บปวดมานานแล้ว กับการแบกรับความจริง” เขากล่าว สีหน้าเจ็บปวดปรากฏขึ้น

เซอร์ซี่ได้แต่สงสัยในคำที่เขาพูด

“ถ้าเธอไม่ทำ ฉันจะทำอีก ทำไปเรื่อยๆ จนกว่าเธอจะทำ แล้วพอพวกเขาจับฉันไป พวกเขาจะฆ่าฉัน แต่เซอร์ซี่ ฉันอยากตายด้วยมือเธอ” เขาชั่งใจสักพักก่อนจะพูดประโยคต่อไป

“เธอคือคนที่ฉันรักที่สุด”

 

แล้วความรู้สึกของเธอล่ะ ความเจ็บปวดของเธอล่ะ มันมีความหมายกับเขาบ้างมั้ย

เซอร์ซี่มองด้วยสีหน้าเรียบเฉยอีกครั้ง แต่อารมณ์ในใจล้นเอ่อ เธอปิดบังความรู้สึกที่มีให้เขามาตลอด ย้ำกับตัวเองเสมอว่าไม่มีใครทำให้เธอหวั่นไหวได้ แต่เมื่อเวลานั้น เวลาที่ต้องตัดสินใจมาถึงจริงๆ ทำไมมันยากนักที่จะกำจัดกบฏคนหนึ่งที่เธอไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรด้วย

 

“นายทำอะไรกับฉัน” เซอร์ซี่เอ่ย แอรอนทำตาม

“ขอฉันกอดเธอสักครั้งนะ” แอรอนไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เขาเอื้อมมือไปจะกอดเซอร์ซี่ เอเดนทำท่าจะเดินเข้าไปห้ามแต่เซอร์ซี่ยกมือห้ามไว้

 

ได้โปรด ได้โปรดอย่าเขามา อย่าทำให้จิตใจที่ไหวเอนอยู่แล้วมันร้าวไปมากกว่านี้ ขยับออกไปให้ไกล นี่เป็นครั้งเดียวที่เธออยากขอร้องเขา แต่รู้ดีว่าเขาก็คงไม่ยอมหันหลังกลับ

แอรอนสวมกอดเซอร์ซี่ก่อนจะซับน้ำตากับเสื้อของเธอ เซอร์ซี่ยืนนิ่ง ก่อนจะเอื้อมมือสองข้างไปข้างหน้า

 

ฉันเกลียดนาย แต่ฉันก็เกลียดนายไม่ลง

แอรอนกระซิบบางอย่างเข้ากับหูเซอร์ซี่

 

“เธอบอกความลับฉันเอง”

 

ดวงตาของเธอเบิกโพลง

โกหก

 

“ฉันขอใช้สัญญา ให้เธอใช้ดาบยมทูตแทงทะลุตัวฉัน”

 

หลังจากคำพูดนั้น มือของเซอร์ซี่ก็แข็งทื่อ

ทำไมกัน ทำไมเธอควบคุมร่างกายของตัวเองไม่ได้

เธอเดินพุ่งไปด้านหน้าอย่างไม่มีท่าทีลังเล แม้ว่าในใจของเธอตอนนี้แทบจะระเบิดเพราะเธอรู้ดีว่าเธอไม่เพียงไม่ลังเลที่จะไว้ชีวิตของแอรอน แม้จะต้องทำผิดกฎแล้ว เธอยังรู้ดีว่าไม่มีประโยชน์อะไรจะฝืนร่างกายตัวเองในตอนนี้

นี่ไม่ใช่ผลงานจากพลังของใคร นี่เป็นเวทมนตร์ที่ศักดิ์สิทธิ์และแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งเกินกว่ายมทูตตนไหนจะต้านทานได้ แม้แต่ตัวเธอเอง หรือยมทูตชั้นสูงซึ่งอยู่มานับพันปี

ไม่มีใครหลุดพ้นอำนาจของมันได้ มันคืออำนาจของสัญญา

สัญญาที่เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าให้ไว้กับแอรอน สัญญาที่เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเกิดขึ้นตอนไหน ที่ไหน เมื่อไหร่

 

แต่มันเกิดขึ้นแล้ว

 

และคำขอของเขาอาจทำให้เขาทุกข์ เพื่อที่จะปลดเปลื้องความทุกข์

แต่มันนั่นเองที่จะทำให้เธอทุกข์ไปตลอดกาล

ก่อนเสกดาบเล่มสีฟ้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว ราวกับมีอะไรบางอย่างมาเข้าสิงเธอ หากเธอถูกเข้าสิงโดยโกสต์ได้น่ะนะ นี่เป็นพลังที่เหนือยิ่งกว่า

 

คำพูดของเขาแทบไม่ได้เข้าหูเธอแล้วในตอนนี้ เธอเอาแต่คิดเรื่องราวต่างๆ ทบทวนสิ่งที่เคยผ่านมา อะไรจริง อะไรไม่จริงกันแน่

มือของเธอควบคุมไม่ได้ ข้อมือของเธอร้อนผ่าวจนต้องใช้มือมาปิดเพราะกลัวคนอื่นเห็นรอยไหม้ เธอยั้งมือเอาไว้สุดแรงไม่ให้ทำร้ายคนตรงหน้า

 

ไม่ เธอไม่ได้อยากฆ่าแอรอน

ไม่มีทาง

แล้วทำไมมือคู่นี้มันหยุดไม่ได้กันนะ

เธอไม่เข้าใจจริงๆ

 

ก่อนจะจ้วงแทงหวังให้ดาบนั้นแทงทะลุร่างของเขา

 

 

unitears

x : unitearsbby