เส้นขนานแห่งรัก

ณ บ้านคุณราศี เพชรบูรณ์

บ้านของคุณราศีนั้นตั้งอยู่ในอำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ อยู่ห่างจากไร่ของภาคินที่จังหวัดสระบุรีประมาณ 200 กิโลเมตร ใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมงก็ถึงบ้านของคุณราศี คุณราศีมีที่ดินอยู่สี่สิบไร่ ใช้ปลูกชา 30 ไร่ พื้นที่ที่เหลืออยู่ใช้ปลูกดอกไม้ รีสอร์ท และบ้านพัก ที่ดินในส่วนที่ปลูกชาก็คือที่ดินที่ภาคินต้องการนั่นเอง

เมื่อภาคินกับอินทิราเดินเข้ามาภายในตัวบ้านคุณราศรีก็ให้แม่บ้านมาเชิญทั้งสองคนไปที่ห้องอาหาร ทั้งสองคนเดินตามไปอย่างเงียบๆ เมื่อเดินมาถึงที่ห้องอาหารก็พบว่าคุณราศรีนั้นได้นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"ออกเดินทางกันมาตั้งแต่เช้าตรู่คงจะยังไม่ได้ทานอาหารเช้ากันใช่ไหมละ"

"ค่ะ ครับ"

อินทิรากับภาคินตอบรับพร้อมกัน

"มาสิ มานั่งทานข้าวกันก่อน ย่าสั่งให้คนเตรียมทำอาหารไว้ให้หลายอย่างเลย...แม่นิ่มไปบอกให้คนยกอาหารออกมาได้แล้ว"

"ค่ะ คุณท่าน"

เมื่อได้เห็นหน้าตาอาหารต่อมหิวของอินทิราก็เริ่มทำงานทันที

"อาหารน่าทานจังเลยค่ะ"

ช่างพูดประจบเก่งเหลือเกินนะ

ภาคินแอบว่าอินทิราใจใน

"ถ้าอย่างนั้นต้องทานเยอะๆ แล้วละ ไม่ต้องกลัวอ้วนด้วยนะ เพราะถึงยังไงฉันก็จะรับหนูอินเป็นหลานสะใภ้อยู่ดี"

คำพูดของคุณราศีทำให้อินทิราไม่อยากอาหารขึ้นมาทันที

"ทำไมยังไม่ทานละจ๊ะหนูอิน ทานสิจ๊ะ"

"ค่ะ"

"ภาคินละทำไมถึงยังไม่ทาน มัวแต่นั่งจ้องหน้าหนูอินอยู่ได้"

ใช่ นั่งจ้องหน้าเราอยู่ได้ จะคอยจับผิดเราอีกละสิ

อินทิราแอบต่อว่าภาคินในใจ

"ผมยังไม่ค่อยหิว ผมขอแค่กาแฟถ้วยเดียวก็พอครับ"

"ที่ไร่ของแก แกจะกินหรือไม่กินก็ได้ แต่ที่นี่ตอนนี้แกต้องกินข้าวเข้าใจไหม"

"ก็ได้ครับ ผมทานก็ได้ ป้านิ่มครับ ผมขอข้าวเยอะๆ เลยนะครับ"

"ได้ค่ะ"

"แกไม่ต้องมาพูดประชดฉันเลยนะ"

"ผมไม่ได้ประชดสักหน่อย คุณย่าคิดมากไปแล้วละครับ"

"ฉันไม่อยากจะคุยกับแกแล้ว ทั้งสองคนทานอาหารกันไปก่อนนะ ย่าขอตัวไปพักผ่อนสักหน่อย"

"ค่ะ ครับ"

...............

"คุณนี่ประจบคนก่งจังเลยนะ"

ภาคินพูดขึ้นทันทีที่เขาแน่ใจว่าคุณราศีนั้นเดินออกจากห้องอาหารไปไกลพอสมควรแล้ว

"ฉันพูดความจริง ฉันไม่ได้พูดเพื่อเอาใจใครเหมือนกับคุณ"

"นี่คุณว่าผมเหรอ...คุณอย่าคิดว่ามีคุณย่าให้ท้ายแล้วผมจะไม่กล้าทำอะไรคุณนะ"

"คุณจะทำอะไรฉัน...ที่นี่บ้านของคุณท่านนะค่ะไม่ใช่ที่ไร่ของคุณ คุณอย่าลืมสิค่ะ"

"ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ...คุณแต่งงานกับผมเมื่อไหร่ผมจะเอาคืนให้ครบทั้งต้นทั้งดอกเลยคอยดู"

คำพูดและสีหน้าที่ดูจริงจังของภาคิน ทำให้สีหน้าของอินทิราดูเคร่งเครียดขึ้นมาทันที เมื่อภาคินสังเกตเห็นสีหน้าที่ดูเปลี่ยนไปของอินทิราเขาก็รู้สึกสะใจที่เขาสามารถพูดขู่ให้อินทิรากลัวได้สำเร็จ

ยี่สิบนาทีผ่านไป

เมื่ออินทิรากับภาคินรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ป้านิ่มก็มาเชิญให้ทั้งสองคนไปนั่งรอคุณราศีที่ห้องรับแขก อินทิรานั่งเล่นโทรศัพท์รอคุณราศีอย่างใจเย็น ส่วนภาคินนั้นเขาไม่ยอมนั่งเขาเดินไปเดินมาจนอินทิราทนไม่ไหวต้องพูดต่อว่าเขาออกไป

"คุณภาคิน...คุณจะเดินอีกนานไหมค่ะ"

"ผมจะเดินหรือจะนั่งคุณมายุ่งอะไรด้วยละ"

"ก็ฉันรำคาญ ถ้าคุณอยากเดินคุณก็ไปเดินข้างนอกโน่นเลย"

"ผมจะเดินในนี้มีอะไรไหม"

นิสัยเด็กประถมชัดๆ เลย

อินทิราต่อว่าภาคินในใจไม่ได้พูดออกไป

"คุณไม่ไปใช่ไหม...ฉันไปเองก็ได้"

"เชิญ"

อินทิราเดินไปได้เพียงแค่สามก้าวเท่านั้นก็ต้องหยุดเดินเพราะคุณราศีกำลังเดินตรงมาหาเธอ

"คุณท่านมาแล้วหรือค่ะ"

อินทิราพูดพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆ ให้กับคุณราศี

"อืม! พวกเธอสองคนกำลังคุยเรื่องอะไรกันอย่างนั้นเหรอ"

"เอ่อ!..."

อินทิรายังไม่ทันตอบภาคินก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน

"ไม่มีอะไรหรอกครับคุณย่า คุณย่ามาก็ดีแล้วเราจะได้คุยเรื่องนั้นกันเสียที"

"คุยเรื่องอะไร..."

"ก็เรื่องที่คุณย่าให้ผมมาหาคุณย่าวันนี้ยังไงละครับ"

"อ๋อ! ย่าเข้าใจแล้ว ที่ย่าเรียกให้เราสองคนมาในวันนี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ ย่าแก่แล้วอยากให้ลูกหลานมาเยี่ยมบ้างก็เท่านั้นเอง"

"แต่คุณย่าบอกกับผมว่า..."

"ถ้าฉันไม่บอกกับแกแบบนั้นแกจะรีบแจ้นมาหาฉันไหมละ"

"คุณย่า...ทำไมคุณย่าต้องหลอกผมด้วยครับ บอกกับผมดีๆ ก็ได้"

"ฉันรู้จักคนอย่างแกดีแกไม่มีวันทิ้งงานมาเยี่ยมคนแก่อย่างฉันง่ายๆ หรอก"

"สรุปก็คือคุณย่าไม่ได้มีธุระอะไรกับผมใช่ไหมครับ"

"แกถามทำไม หรือว่าแกกำลังคิดจะกลับไร่"

"ครับ ผมมีงานรออยู่"

"ไม่ได้ฉันไม่อนุญาตยังไงคืนนี้แกก็ต้องนอนค้างที่นี่เพราะว่าฉันมีเรื่องจะปรึกษากับแกสักหน่อย"

"เรื่องอะไรครับ"

"เดี๋ยวเย็นนี้แกก็รู้เองละ ส่วนตอนนี้แกกับหนูอินต้องไปทำธุระให้กับฉันก่อน"

"ธุระอะไรครับ"

"มานี่สิ เดินเข้ามาฟังใกล้ๆ"

ภาคินค่อยๆ เดินเข้าไปหาคุณราศีทีละก้าว ทีละก้าว อย่างช้าๆ เมื่อเขาหยุดยืนอยู่ข้างๆ อินทิราคุณราศีก็พูดขึ้นพร้อมกับส่งกระดาษแผ่นหนึ่งที่มีรายการซื้อของอยู่เต็มหน้ากระดาษส่งให้กับภาคิน

"นี่คือ..."

"มันคือรายการซื้อของที่ฉันต้องการแกกับหนูอินไปซื้อให้ฉันหน่อย"

"นี่คือธุระของคุณย่าหรือครับ"

"ใช่"

"ให้ผมไปซื้อของเนี่ยนะ"

"อืม!"

"ถ้าอย่างนั้นผมไปซื้อคนเดียวก็ได้ครับ"

"ไม่ได้ ต้องให้หนูอินไปด้วย ฉันจะให้หนูอินเป็นคนซื้อ ส่วนแกเป็นคนหิ้วของเข้าใจไหม"

"อะไรนะครับ คุณย่า...ผมเป็นหลานคุณย่าหรือเปล่าครับ ทำไมคุณย่าถึง..."

"แกไม่อยากได้ที่คืนแล้วใช่ไหม"

"ก็ได้ ผมไปก็ได้ ผมจะทำตามที่คุณย่าสั่งเป็นอย่างดีเลยละครับ..."

"แกอย่าผิดคำพูดก็แล้วกัน"

"ไปสิคุณ มัวยืนทำอะไรอยู่ละ หรือว่าคุณจะรอให้ผมอุ้มคุณไปที่รถ"

ภาคินพูดกับอินทิราด้วยน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิดเป็นอย่างมาก

"ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย"

"ไม่ใช่ก็รีบเดินสิครับคุณผู้หญิง"

อินทิรารู้ว่าตอนนี้ภาคินกำลังอารมณ์ไม่ดีเธอจึงไม่อยากโต้ตอบกับเขา เธอทำได้แค่เพียงเดินไปขึ้นรถอย่างเงียบๆ เท่านั้น

.................

"สองคนนั้นดูไม่เหมือนคนที่มีใจให้กันเลยนะว่าไหม"

คุณราศีพูดขึ้นหลังจากที่ภาคินกับอินทิราเดินออกไปจากห้องรับแขกแล้ว

"จริงด้วยค่ะ แล้วทำไมพี่นอมถึงบอกคุณท่านว่าคุณภาคินเข้าไปนอนในห้องของคุณอินละค่ะ"

"ฉันว่ามันจะต้องมีเรื่องอะไรที่ซับซ้อนมากกว่านั้น ฉันถึงอยากให้ทั้งสองคนพักค้างคืนที่นี่ยังไงละ ฉันจะได้จับตาดูด้วยตัวเอง"

"นิ่มจะช่วยคุณท่านด้วยค่ะ"

"อืม!"