แรงรัก แรงอาฆาต
เขียนโดย 
anawat
วันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 เวลา 23.08 น.
แก้ไขเมื่อ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2566 09.11 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) บทส่งท้าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแรงรัก แรงอาฆาต
บทส่งท้าย
ร้านกาแฟ(ปัจจุบัน)
คนทั้งสองต่างสั่งกาแฟกันมาอีกแก้ว เพื่อนั่งคุยถึงเรื่องราวทั้งหมด ในตอนนี้ เรื่องราวเหล่านั้น ได้มาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว
อ๊อฟ “แล้วเป็นยังไงต่อพี่ สรุปเอิญกับมาวินในปัจจุบัน เขาได้แต่งงานกันไหม”
พี่ลดาทำท่าคิดอยู่พักนึง
พี่ลดา “จะว่าแต่งกันไหม จริงๆทั้งสองคนก็รักกันดีน่ะนะ แต่นิสัยของมาวินถึงในชาตินี้ เจ้าตัวจะไม่ได้เจ้าชู้เรื่องผู้หญิง แต่เรื่องการงานนิเฮ้อ”
อ๊อฟ “มันยังไงกันล่ะน่ะพี่” อ๊อฟถามอย่างคนที่คิดว่าต้องมีอะไรที่มันเกินคาดแน่
พี่ลดา “จริงๆเขาก็ไม่ได้ทำงานแย่หรอกนะ มาวินในชาตินี้ เขาก็ทำงานราชการเหมือนพ่อเขานั่นแหล่ะ ส่วนเอิญเอง ก็ทำงานบริษัทใหญ่ยักแห่งหนึ่งเหมือนกัน แต่มาวินนี่สิ พอได้ทำงาน ก็ค่อนข้างเกงานหน้าดู จนเอิญต้องคอยตามอยู่ตลอด จนทั้งคู่ก็ทะเลาะกันบ่อยน่ะนะ แต่ลิ้นกับฟัน สุดท้ายทะเลาะกัน ก็ดีกันเหมือนเดิม”
อ๊อฟ “แปลว่าตอนนี้พวกเขาก็รักกันดีอยู่”
พี่ลดา “ก็นะ อ้อ”
พี่ลดาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เธอหยิบกระดาษออกมาแผ่นนึง และเอามาวางลงตรงหน้าอ๊อฟ
พี่ลดา “และก็นี่ การ์ดเชิญไปงานแต่งของทั้งคู่จ้า”
อ๊อฟที่เห็นดังนั้น ตัวเขาจึงทำหน้าดีใจออกมา
อ๊อฟ “หมายความว่า ทั้งคู่ก็”
พี่ลดา “ใช่ตอนนี้ทั้งคู่กำลังจะแต่งงานกันแล้ว”
อ๊อฟที่แห่งดังนั้น ตัวของเขาก็ค่อยๆน้ำตาไหลออกมา ด้วยความยินดีกับทั้งคู่ แต่พี่ลดาที่เห็นดังนั้น ตัวเธอจึงถามไถ่ออกไป
พี่ลดา “เอ้า ร้องไห้ทำไมล่ะน่ะ”
อ๊อฟ “ดีใจกับพวกเขาทั้งสองคนพี่ ข้ามภพชาติกันมาหลายชาติ แต่ก็ไม่ได้คู่กันสักที สุดท้ายชาตินี้ก็ได้คู่กัน”
พี่ลดายิ้มด้วยความใสสื่อของอ๊อฟ
พี่ลดา “ก็จริงน่ะนะ กว่าจะได้คู่กัน ผ่านมาร้อยกว่าปีได้แล้วมั้ง ก็ต้องขอบคุณตัวของมาวินในชาติก่อนด้วยนะ ที่สุดท้ายตัวเขาตัดสินใจทำในสิ่งที่ควรจะทำ”
อ๊อฟ “นั่นสินะพี่ ถ้าเขาไม่อโหสิกรรม ไม่รู้ในตอนนี้ทั้งคู่จะเป็นยังไงกันบ้าง”
พี่ลดา “ก็คงจะวนลูปกันต่อไปเรื่อยๆ”
อ๊อฟพยักหน้าตอบรับ แต่เขานั่งนึกอะไรอยู่พักหนึ่ง และเขาก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาจึงถามพี่ลดา
อ๊อฟ “ว่าแต่พี่เป็นอะไรกับสองคนนี้น่ะพี่ เขาถึงเอาการฺดเชิญงานแต่งมาให้?”
พี่ลดายิ้มออกมาอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะหันมาตอบ
พี่ลดา “ตอนแรกพี่บอกว่า เพื่อนพี่เล่าเรื่องนี้ให้ฟังใช่ไหมล่ะ”
อ๊อฟหยิบกาแฟขึ้นมาดูด เขาทบทวนในสิ่งที่พี่ลดาพูด เหมือนเขานึกอะไรได้อีกครั้ง เขาจึงวางแก้วกาแฟลง
อ๊อฟ “อย่าบอกนะว่าพี่กับเอิญ”
พี่ลดา “ใช่ พี่กับเอิญเป็นเพื่อนกัน”
อ๊อฟ “งั้นเรื่องราวทั้งหมดนี่ เอิญเขาก็เล่าให้พี่ฟังอีกที”
พี่ลดา “ต้องบอกว่า อลิซคนเป็นแม่ยายของเธอเล่าให้ฟังต่างหาก”
อ๊อฟ “แปลว่าอลิซกับชาติชายยังมีชีวิตอยู่”
พี่ลดาพยักหน้าตอบรับ
พี่ลดา “แล้วก็ยังสวย ยังหล่อเหมือนเดิมด้วย”
อ๊อฟยิ้มและพยักหน้าตอบรับ
อ๊อฟ “โอเคครับพี่ ผมจะเอาเรื่องนี้ไปเขียนอย่างละเอียด โดยไม่ตัดตรงไหนออกไปเลย ขอบคุณพี่มากเลยนะครับ”
พี่ลดา “จ้า พี่ก็ขอให้อ๊อฟโชคดีนะ”
ยังไม่ทันที่พี่ลดาจะพูดจบ สายโทรศัพท์ก็เข้ามา เธอจึงแสดงให้ชายหนุ่มดู คนที่โทรมา มีชื่อว่า‘เอิญ’เธอจึงรับสายโทรศัพท์นั้น เมื่อวางสายไป เธอจึงกล่าวกับชายหนุ่ม
พี่ลดา “งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ”
อ๊อฟ “โอเคครับพี่”
ทั้งสองคนต่างแยกย้ายกันไปจากตรงนั้น หลังจากนั้นชายหนุ่มจึงเอาเรื่องนี้ไปเขียน
จบ
By hikari…
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
