เจ้าหญิงของฉัน

บ่ายวันต่อมา

       หญิงสาวนั่งมองผมทรงใหม่ผ่านกระจกอย่างประเมิน จากผมยาวสลวยเกือบถึงเอวถูกตัดให้สั้นเหลือเพียงประบ่า ถูกดัดวอลลุ่มทั่วทั้งศีรษะพร้อมย้อมสีน้ำตาลประกายทอง รู้สึกพึงพอใจกับผมทรงใหม่ของตัวเองอยู่ไม่น้อย

แบงก์ห้าร้อยกับแบงก์ร้อยในมือเล็กยื่นให้กับช่างทำผมที่เพิ่งทำหน้าที่เนรมิตทรงผมใหม่เสร็จ หลังได้รับคำขอบคุณจากช่างทำผมแล้ว ร่างสูงระหงที่ห่อหุ้มด้วยเสื้อทัวร์ของวงฮาร์ดร็อกสัญชาติแคนาดาที่พี่ชายซื้อให้เป็นของขวัญปีใหม่ที่ผ่านมากับกางเกงยีนห้าส่วนเข้ารูปอวดขาเรียวสวยลุกจากเก้าอี้พาตัวเองออกจากร้านเดินกลับไปที่คอนโดฯ ที่อยู่ไม่ไกลนัก แต่ก่อนอื่นเจ้าตัวขออวดทรงผมใหม่สักหน่อย มือเล็กเปิดกล้องหน้าสมาร์ทโฟนเครื่องหรูสีน้ำเงินของตัวเอง ถ่ายเซลฟี่กับผมทรงใหม่อัพลงโซเชียลมีเดียส่วนตัวก่อน

‘ถ้าพี่ป๊อป พี่พัชรเห็นผมทรงใหม่ของเรานะ อึ๊ย ไม่อยากจะคิดเลยอ่ะ’ หญิงสาวคิดในใจ เผลอฉีกยิ้มกว้างอยู่คนเดียว รู้ตัวอีกทียืนอยู่หน้าลิฟต์ของคอนโดฯ แล้ว

มือเล็กคว้าคีย์การ์ดทาบบนเซ็นเซอร์หน้าประตูห้องจนเสียงปลดล็อกดังขึ้น ค่อยๆ ผลักประตูเดินเข้าไปข้างใน ไม่ลืมที่จะก้มลงถอดรองเท้าวางบนชั้นก่อนเงยหน้าขึ้นมา เห็นพี่ชายกับว่าที่พี่สะใภ้นั่งขลุกอยู่ที่โต๊ะทำงาน กำลังจดจ่อกับงานตรงหน้าอย่างขะมักเขม้น สาวเจ้าเห็นดังนั้นจึงค่อยๆ เดินย่องเข้าไปหาอย่างเงียบเชียบ กะจะแกล้งให้พี่ๆ ทั้งสองตกใจเล่น แต่แผนกลับแตกเมื่อว่าที่พี่สะใภ้หันมาเห็นเข้าซะก่อน

“อ้าวน้องใบหม่อน ตัดผมใหม่มาเหรอจ๊ะ” เสียงหวานเอ่ยทักทายคนที่เพิ่งกลับมา ก่อนหันไปสะกิดคนรัก “ป๊อป ดูน้องใบหม่อนตัดผมใหม่สิ”

ใบหน้ารกครึ้มด้วยหนวดเคราละสายตาจากหน้าจอคอมพ์หันกลับมาส่งยิ้มให้คนรักเป็นการตอบรับก่อนหันไปหาเจ้าของร่างสูงระหงที่ตอนนี้มายืนอยู่ใกล้ๆ นัยน์ตาสองชั้นหลบภายใต้แว่นกรองแสงมองเรือนผมของหญิงสาวอย่างประเมิน เริ่มทำหน้าเหยเกบอกไม่ถูก จนคนโดนมองเริ่มสงสัย ความมั่นใจที่มีอยู่เริ่มค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ เมื่อเห็นพี่ทั้งสองมองด้วยสายตาแปลกๆ

“<<เป็นไงบ้างพี่ป๊อป พี่พัชร หนูตัดผมใหม่เป็นไงบ้างอ่ะ สวยไหม>>” ใบหม่อนทำใจดีสู้เสือด้วยการยิงคำถามออกไป ดวงตากลมโตกะพริบถี่ๆ ทำเอียงคอเล็กน้อย รอลุ้นคำตอบว่าจะออกมาเป็นอย่างไร

ป๊อปคลี่ยิ้มกว้างแต่ส่งสายตาทะเล้น ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นเดินมาใกล้ๆ เผลอหลุดขำออกมาโดยไม่รู้ตัว คราวนี้กลั้นขำไม่อยู่แล้วเลยระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเต็มที่

“<<ขำอะไรอ่ะพี่ป๊อป ผมหนูมันตลกเหรอ>>”

“<<ฮึๆ ผมทรงใหม่เราโคตรป้าเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆ>>”

เสียงหัวเราะกรีดแหลมสูงชวนปวดประสาทดังขึ้น ทำเอาใบหม่อนต้องมองค้อนตาคว่ำใส่อย่างขุ่นเคือง

“<<พี่ป๊อป!!! มันตลกมากนักใช่ไหม หนูไม่สวยใช่ไหม ห๊า!>>” ใบหม่อนแหวใส่พี่ชายไปหนึ่งที ยังไงก็โกรธไม่ลงเพราะรู้อยู่ว่าพี่ชายตัวเองปากเสียเป็นปกติอยู่แล้ว ‘พี่ป๊อปนะพี่ป๊อป ว่าหนูเป็นป้าเหรอ เดี๋ยวเหอะฟ้องแม่คุณแน่’

ทางด้านป๊อปเห็นสถานการณ์ตรงหน้าไม่สู้ดีนัก ในใจนึกกลัวน้องสาวโกรธ รีบเข้าไปปลอบใจ “<<พี่แซวเล่นน่าใบหม่อน>>” มือหนายกขึ้นไปลูบเรือนผมหยิกเป็นลอนสีน้ำตาลประกายทองเหนือศีรษะกลมได้รูปอย่างเบามือ “<<ดูๆ ไปก็น่ารักดีนะ เหมือนสิงโตเลย ฮ่าๆ>>”

“<<ย่ะ>>” ใบหม่อนว่าเสียงสะบัดใส่พร้อมกับดึงมือหนาของพี่ชายออก ส่งค้อนวงใหญ่ให้อีกหนึ่งทีก่อนหันไปฟ้องว่าที่พี่สะใภ้ที่อยู่ใกล้ๆ

“พี่พัชร ดูพี่ป๊อปสิ หนูตัดผมมาสวยจะตาย ทำไมพี่ป๊อปต้องล้อหนูด้วยอ่ะ”

พัชรคลี่ยิ้มหวานเชิงปลอบใจให้กับคนขี้ฟ้อง ดวงตาคู่สวยหรี่ลงมองใบหน้าสวยหวานบนโครงหน้าค่อนข้างกลมของว่าที่น้องสะใภ้ด้วยสายตาเอ็นดู “พี่ป๊อปเขาแซวเล่นน่ะใบหม่อน” เสียงหวานเว้นหายใจเล็กน้อย หันไปส่งสายตากับคนรักที่กำลังมองมา บ่งบอกความรู้สึกผิดให้เจ้าตัวได้รับรู้ “พี่ว่าผมทรงนี้ดูเชยไปหน่อย ไม่เข้ากับบุคลิกน้องใบหม่อนเลย ดูแก่ลงไปจริงๆ อย่างที่พี่ป๊อปแซวแหละ”

“พี่พัชรอ่ะ” ใบหม่อนว่าเสียงกระเง้ากระงอด ทำหน้ามู่ทู่บ่งบอกอาการผิดหวัง “ก็หนูอยากลองดัดวอลลุ่มบ้างนี่นา อยากเปลี่ยนอะไรใหม่ๆ ด้วย”

“เอาน่าน้องใบหม่อน” พัชรว่าปลอบใจ รู้ว่าอีกฝ่ายผิดหวังที่ตัวเองไม่ยอมหันไปต่อว่าคนรักเหมือนกับทุกครั้ง มือเรียวขาวราวงาช้างยกขึ้นลูบเรือนผมดัดเป็นลอนของว่าที่น้องสะใภ้อย่างนิ่มนวล “ดูๆ ไปก็ดูดีไปอีกแบบเหมือนกันนะเนี่ย ป๊อปว่าไหม” พูดจบหันไปหาคนรักที่หันมายิ้มให้

<<น้องสาวพี่ทำผมทรงไหนก็น่ารักหมดแหละ>>” ป๊อปคลี่ยิ้มเล็กน้อยก่อนหันไปให้คำตอบกับน้องสาว แต่ไม่ลืมที่จะแซวทิ้งท้าย “<<แต่ดูเป็นป้าไปหน่อยนะ ฮ่าๆ>>”

ใบหม่อนหันไปมองหน้าคนเป็นพี่ชายด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก จะโกรธยังไงก็โกรธไม่ลงอยู่แล้ว แต่อดแปลกใจไม่ได้ว่าเมื่อกี้ยังแกล้งล้อเลียนแกล้งแซวอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับมาชมกันถึงแม้จะมีแซวบ้าง ดวงตากลมโตคู่สวยยังคงจับจ้องใบหน้ารกครึ้มด้วยหนวดเคราที่กำลังทำหน้าทะเล้นไม่หยุด สลับกับหันไปมองใบหน้าขาวกระจ่างใสที่กำลังส่งยิ้มหวานอยู่

“<<พี่ป๊อปนี่จริงๆ เลย ชอบตบหัวแล้วลูบหลังตลอด เชอะ>>”  ใบหม่อนว่าให้แบบไม่จริงจังนัก ดวงตากลมโตคู่สวยส่งค้อนวงใหญ่ทิ้งท้ายให้อีกหนึ่งทีก่อนเดินจากไปอย่างงอนๆ

ป๊อปกระแอมเบาๆ เป็นเชิงกลบเกลื่อน แอบลอบมองร่างสูงระหงที่เดินจากไป ปากหยักคลี่ยิ้มบางๆ พร้อมกับส่ายศีรษะทุยขับไล่ความคิดที่จะแกล้งแซวน้องสาวออกไป หันกลับมามองใบหน้าสวยหวานของคนรักที่ยังนั่งอยู่ใกล้ๆ ไม่ไปไหน

“ป๊อปนี่น้า ทำไมชอบแกล้งน้องจังเลย” พัชรเริ่มเปิดฉากต่อว่าคนรัก แต่เสียงหวานน่าฟังไม่ได้แสดงความรู้สึกกรุ่นโกรธเลยแม้แต่น้อย “เดี๋ยวน้องใบหม่อนน้อยใจขึ้นมาเค้าไม่รู้ด้วยน้า ถ้าเค้าเป็นน้องใบหม่อน เค้าก็น้อยใจแหละป๊อป ผู้หญิงเขาไม่ชอบนะถ้าไปว่าไม่สวย หรือเป็นป้าหรือดูแก่แบบนี้”

“เรารู้น่าพัชร” ป๊อปเอ่ยกับคนรักด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาลงกว่าเดิม “เรารู้นิสัยน้องสาวเราดี ถึงเราจะปากเสียแค่ไหน แต่ก็ดูด้วยน่ะว่าน้องสาวเราจะรับได้แค่ไหน พัชรก็เคยโดนเราแซวแบบนี้หลายครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ อะฮึๆ”

“รู้สิป๊อป” พัชรแกล้งยิ้มร้ายๆ พร้อมกับโน้มใบหน้าสวยหวานเข้ามาใกล้ๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย “เราคบกันมาตั้งสิบกว่าปีแล้วนะ เค้าถึงรู้นิสัยของป๊อปดีไง ป๊อปน่ะอันดับหนึ่งเลยนะเรื่องปากหมาน่ะ แซวชาวบ้านเขาไปทั่ว แต่พอตัวเองโดนบ้างก็โมโหตึงตัง พูดตรงเกินจนหาคนคบยาก ตัดสินใจอะไรก็ไม่ได้ ใจร้อน ไม่อดทน ขี้โมโหอีก ทำอะไรก็ไม่ค่อยจะได้เรื่องเลย เค้าต้องตามแก้ตามเคลียร์ให้เนี่ย แถมยังเอ๋อๆ มึนๆ...”

“พอแล้วมั้งพัชร” มือหนายกขึ้นปิดปากเรียวสวยที่กำลังแฉอยู่ ขืนปล่อยให้เผามากกว่านี้มีหวังไหม้กันพอดี “แค่นี้เราก็แย่แล้วเนี่ย ทุกเรื่องที่พัชรพูดมาใบหม่อนรู้หมดแล้วล่ะ”

“อ๊อปอ่อยอือออกอ่อนอิ (ป๊อปปล่อยมือออกก่อนสิ)” พัชรว่าเสียงอู้อี้เมื่อถูกมือหนาปิดปากเข้า แรงกดอันมหาศาลทำให้เจ้าตัวอึดอัดไม่น้อย

มือใหญ่ปล่อยให้กลีบปากเรียวสวยกลับมาเป็นอิสระอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะเผยความในใจออกมา แต่ก็ต้องระเบิดเสียงหัวเราะออกมาก่อนเมื่อเห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของคนรัก

“แต่สิ่งที่ทำให้เค้ารักป๊อปก็คือ ป๊อปเป็นคนจิตใจดีและจริงใจไงล่ะ”

พัชรไม่รอช้ารีบโน้มใบหน้าสวยหวานเข้าไปใกล้ๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย รอรับรสจูบอันแสนหวานจากคนรักที่ตอบสนองด้วยการยื่นใบหน้ารกครึ้มด้วยหนวดเคราเข้ามาประกบใบหน้าของเจ้าตัว ริมฝีปากของทั้งสองประกบกันอย่างนุ่มนวลที่สุด พยายามไม่ให้บอบช้ำ ต่างฝ่ายต่างสอดลิ้นเข้าหากันและกันรับรสจูบอันแสนหวานที่ต่างฝ่ายต่างมอบให้ หัวใจของทั้งสองเริ่มเต้นระรัวถี่ขึ้นๆ อยากสัมผัสความรู้สึกแบบนี้ไปอีกนาน

ขณะที่ทั้งสองกำลังจูบกันอยู่นั้น บังเอิญใบหม่อนเดินออกมาจากห้องนอน กะว่าจะหาอะไรในตู้เย็นกิน แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นฉากเลิฟซีนระหว่างพี่ๆ ทั้งสอง สะกดให้สาวเจ้าต้องหยุดดู ดวงตากลมโตคู่สวยเบิกกว้างดูพี่ชายกำลังจูบกับว่าที่พี่สะใภ้อย่างดูดดื่มให้เต็มตา คลี่ยิ้มกว้างจนสุดปากเผยให้เห็นฟันครบทุกซี่ภายใต้เหล็กดัดฟัน ส่งเสียงหัวเราะเบาๆ ให้กับคู่รักตรงหน้า แอบหมั่นไส้ในใจลึกๆ ‘อย่าให้ถึงทีของหนูนะพี่ป๊อป พี่พัชร ชิ’ ใบหม่อนคิดในใจ

ทั้งสองต่างผละออกจากกันหลังจากซึมซับรสจูบอันแสนหวานเสร็จ ต่างฝ่ายต่างส่งยิ้มให้กันแก้เขิน ยังไม่รู้ตัวเลยว่าเหตุการณ์ที่ผ่านไปนั้นอยู่ในสายตาของใบหม่อนหมดแล้ว จนเมื่อทั้งสองต่างหันหน้ามาทางด้านหลังโต๊ะทำงาน...

{{ใบหม่อน/น้องใบหม่อน!!!}}

“<<พี่ป๊อปกับพี่พัชรทำอะไรกันอ่ะ คริๆ>>” ใบหม่อนแกล้งถาม ทำตาใสซื่อเหมือนกับไม่ได้เห็นอะไรเลย

ป๊อปหันมามองหน้ากับพัชรอย่างเขินๆ รู้สึกร้อนผะผ่าวอย่างบอกไม่ถูก ตอนนี้พัชรถึงกับหน้าแดงด้วยอาการอายว่าที่น้องสะใภ้จนเริ่มทำอะไรไม่ถูก ก่อนพร้อมใจหันไปมองใบหน้าสวยหวานที่กำลังทำหน้าทะเล้นอยู่ ปากหยักภายใต้หนวดเครารกครึ้มยิ้มกระตุกกลบเกลื่อนอาการเขินของตัวเองก่อนหันกลับไปพูดกับคนรักที่กำลังเขินหน้าแดงอยู่ในตอนนี้

“ใบหม่อนหน้ากลมเห็นหมดแล้วล่ะพัชร ฮิๆ” แอบล้อเลียนบุคคลที่สามจนได้...

“<<พี่ป๊อป!!! ว่าหนูหน้ากลมอีกแล้วนะ>>” เสียงใสแหวใส่ทันทีหลังจากโดนล้อ “<<เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปไว้นะ ถ้าหนูถ่ายไว้ได้นะ หนูส่งให้พ่อแม่กับแม่คุณดูแน่ คริๆ>>” ใบหม่อนยิ้มร้ายหลังจากพูดจบก่อนเดินจากไป...

พัชรไม่พูดอะไรอีกนอกจากคลี่ยิ้มจนสุดริมฝีปากแก้เขิน ยังมีอาการร้อนผะผ่าวบนใบหน้าไม่หยุด นึกอายว่าที่น้องสะใภ้ก็ยังอายไม่หาย ขณะที่ป๊อปยิ้มบางๆ พร้อมกับบีบมือเรียวเล็กของหญิงสาวเป็นเชิงปลอบใจ หันไปมองร่างสูงระหงของน้องสาวที่เดินผ่านไปเฉยๆ จนลับตาไปในที่สุด...

                                                                .....................................................................................

วันต่อมา

ร่างสูงระหงในชุดเครื่องแบบสีกากีก้าวลงจากรถเก๋งสีดำคู่ใจ พร้อมสะพายกระเป๋าทำงานใบใหม่ที่เพิ่งได้มา นิ้วมือเล็กกดบนมือจับสั่งให้รถล็อกก่อนเดินเข้าไปสแกนนิ้วเข้าทำงานตามปกติ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปคือผมทรงใหม่ของเจ้าตัวที่ดึงดูดสายตาจากคนรอบข้างที่เจ้าตัวเดินทักทายตามปกตินิสัยอยู่ไม่น้อย

“ใบหม่อน ตัดผมใหม่มาเหรอ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ย้อนหลังนะจ๊ะใบหม่อน”

“อ้าวสวัสดีค่ะพี่กิ๊ก ขอบคุณมากนะคะพี่กิ๊ก” เสียงใสออกปากทักทายเพื่อนข้าราชการรุ่นพี่ “มาถึงก็ทักทรงผมใหม่หนูเลยนะคะ”

“แหมตัดผมใหม่สวยเลยนะจ๊ะใบหม่อน อะไรเข้าฝันให้ตัดผมทรงนี้อ่ะ คริๆ” กิ๊กย้อนถามรุ่นน้องกลับมา แอบขำเบาๆ รู้สึกแปลกตาไม่น้อยที่เห็นเพื่อนรุ่นน้องทำผมทรงนี้

“ก็หนูอยากเปลี่ยนอะไรใหม่ๆ บ้างนี่นา รำคาญผมยาวด้วยอ่ะพี่กิ๊ก” ใบหม่อนว่าเสียงกระเง้ากระงอด

กิ๊กถึงกับเบะปากมองบนเมื่อได้ฟังคำตอบจากปากรุ่นน้องคนสนิท มือเล็กขาวราวงาช้างยกขึ้นขยับแว่นเล็กน้อย สังเกตเห็นกระเป๋าแบรนด์หรูที่คนตรงหน้าสะพายอยู่ “ว้าว ใบหม่อนซื้อกระเป๋าใหม่แล้วเหรอ ท่าทางจะแพงน่าดูนะเนี่ย”

“ใช่แล้วจ้ะพี่กิ๊ก” ใบหม่อนดูร่าเริงขึ้นเมื่อได้อวดกระเป๋าใบใหม่ “แฟนพี่ป๊อปซื้อให้อ่ะพี่กิ๊ก”

“อ้าวพี่ป๊อปไม่ได้ซื้อให้เหรอ  เป็นพี่ชายประสาอะไรเนี่ยไม่ยอมซื้อของขวัญวันเกิดให้เลยเหรอไง แย่จริงๆ เลยเนอะใบหม่อน เป็นพี่ชายประสาอะไรเนี่ย” กิ๊กได้ทีเปิดฉากต่อว่าบุคคลที่สามใหญ่ทั้งๆ ไม่รู้จักกันเลย

“นี่ พี่ป๊อปซื้ออันนี้ให้หนูต่างหาก” ใบหม่อนเบรกเพื่อนรุ่นพี่ก่อนยกแขนซ้ายขึ้นอวด Apple Watch ให้ดู คราวนี้สาวเจ้ายิ้มกว้างกว่าเดิม แต่คนที่เพิ่งออกปากต่อว่าบุคคลที่สามไปหยกๆ ต้องเบะปากมองบนด้วยความหมั่นไส้ระคนอิจฉาเล็กๆ บวกกับอาการหน้าเสียหลังจากจัดหนักจัดเต็มไปก่อนหน้านี้

“จ้า หูย วันเกิดปีนี้ได้ของขวัญเพียบเลยสิ” กิ๊กได้แต่เปลี่ยนเรื่องแก้เขิน ขณะที่ใบหม่อนไม่ว่าอะไรเพื่อนรุ่นพี่คนนี้อยู่แล้ว

“ก็ได้เยอะน้าพี่กิ๊ก”

“แหมๆๆๆ พี่เห็นรูปแล้วล่ะ อิจเลยอ่ะใบหม่อน” กิ๊กรู้สึกตาร้อนผะผ่าวอยู่ไม่น้อย “อ่ะนี่ใบหม่อน ของขวัญวันเกิดจ้า” พูดจบมือเล็กหยิบของอะไรบางอย่างจากกระเป๋าทำงานของตัวเองออกมา

“ว้าว หูยขอบคุณมากจ้าพี่กิ๊ก” ใบหม่อนถึงกับตาลุกวาวเมื่อได้เห็นของในมือเพื่อนรุ่นพี่

ต่างหูคริสตัลแบรนด์ Swarovski ในมือของกิ๊กถูกส่งให้กับเจ้าของวันเกิดที่ผ่านมา “พี่ไปช็อปกับแฟนพี่มาจ้า นึกถึงใบหม่อนพี่เลยซื้อมาให้เป็นของขวัญด้วยเลย”

“หูยขอบคุณมากๆ น้าพี่กิ๊ก ท่าทางจะแพงนะเนี่ย ถูกใจเลยค่า” เสียงใสเอ่ยขอบคุณเพื่อนรุ่นพี่คนนี้อีกครั้ง หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวถี่ๆ ด้วยความตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย

“สวัสดีจ้าอินังใบหม่อน อินังกิ๊ก ทำอะไรกันอยู่จ๊ะสาวๆ”

เสียงทักทายจากผู้อาวุโสที่สุดในกลุ่มดังขึ้นจนทั้งสองต้องหันมามอง {{สวัสดีค่ะพี่บี้}}

ผู้อาวุโสยกมือรับไหว้เพื่อนรุ่นน้องทั้งสอง ก่อนหยิบถุงกับข้าวที่ตัวเองทำมาและซื้อให้ทั้งสองดู “วันนี้กินตำมะเขือสูตรของพี่ไหมใบหม่อน กิ๊ก”

{{กินสิคะ}} สองสาวพร้อมใจกันตอบราวกับนัดกันมา เมื่อเห็นกับข้าวในมือของเพื่อนรุ่นพี่ ‘ว้าว ลาภปากอีกแล้วเรา’ ใบหม่อนต่อให้ในใจ

“สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะจ๊ะอินังใบหม่อน” บี้ยิ้มร้ายๆ ก่อนกล่าวคำอวยพรวันเกิดให้กับเพื่อนรุ่นน้องคนสนิท

“ขอบคุณมากค่ะพี่บี้ ไม่ลืมวันเกิดของหนูเลย” ใบหม่อนออกปากขอบคุณก่อนคลี่ยิ้มหวานให้กับผู้อาวุโสคนนี้

“แหมอินังใบหม่อน เห็นลงรูปเที่ยวใหญ่เลยนะ พี่ป๊อปพาไปเที่ยวไหนเหรอ” คราวนี้บี้เริ่มเปิดบทสนทนาใหม่อีกครั้งกับเรื่องเดิมที่กิ๊กถามเมื่อก่อนหน้านี้

“ก็ไปเซ็นทรัลเวิลด์อ่ะพี่บี้ พี่ป๊อปกับแฟนพี่ป๊อปพาหนูไปเที่ยว ซื้อของขวัญให้หนูเพียบเลย หนูถลุงเงินพี่ป๊อปไปตั้งเยอะเลยแหละ คริๆ” ใบหม่อนตอบอย่างภาคภูมิใจ ไม่ลืมที่จะอวดของขวัญวันเกิดให้เพื่อนรุ่นพี่คนสนิทดูอีกครั้ง “นี่ พี่ป๊อปซื้อแอปเปิ้ลวอชให้ พี่พัชรแฟนพี่ป๊อปซื้อกระเป๋าให้ด้วยแหละ เป็นไงสวยไหมพี่บี้”

บี้มองกระเป๋าแบรนด์หรูของใบหม่อนอย่างประเมิน แอบตาร้อนเล็กๆ “แหมอินังใบหม่อน Coach ด้วยนะ ใบล่ะเท่าไหร่เนี่ย”

“สองหมื่นจ้าพี่บี้ คริๆ”

{{ห๊า!!! สองหมื่น!!!}} รุ่นพี่ทั้งสองพูดพร้อมกัน โดยเฉพาะกิ๊กที่แทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง “โห แพงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

ใบหม่อนไม่พูดอะไรอีกนอกจากคลี่ยิ้มบางๆ ดวงตากลมโตเปล่งประกายสดใสหรี่ลงเล็กน้อย แอบขำในใจเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเพื่อนรุ่นพี่ทั้งสองตรงหน้า

“ทำอะไรกันอยู่จ๊ะสาวๆ”

ทั้งสามพร้อมใจกันหันไปหาเจ้าของเสียงทักทายที่ดังมาจากด้านหลังเป้นตาเดียวกัน เห็นชายร่างท้วมในเครื่องแบบสีกากียืนถือถุงเสบียงอาหารอยู่ในมือ

{{อีหมูหยอง/พี่หมูหยอง!!!}}

ใบหม่อนพนมมือไหว้ผู้ที่มาใหม่ก่อนส่งยิ้มให้ ขณะที่ผู้มาใหม่ออกปากทักทาย “สวัสดีพี่บี้ น้องกิ๊ก” เว้นหายใจเล็กน้อยก่อนหันมาออกปากทักคนอายุน้อยที่สุดในกลุ่ม “อ้าวใบหม่อนตัดผมใหม่เหรอ ตัดซะเป็นป้าเลยนะ ฮ่าๆๆ”

“พี่หมูหยอง!!!” ใบหม่อนแหวเสียงดังลั่นจนคนอื่นต้องหันมามอง แม้แต่กิ๊กกับบี้ยังต้องยกมือขึ้นอุดหู ดวงตากลมโตถลึงใส่รุ่นพี่ปากสว่าง “พูดให้มันดีๆ หน่อยได้ป่ะพี่หมูหยอง ป้าที่ไหนกัน สวยจะตาย เชอะ”

“สวยมากเลยคร้าบน้องพี่ ฮ่าๆๆ” หมูหยองตอบแบบขอไปที ยังขำไม่หยุด

“อีพี่หมูหยอง!!!” {{ฉาด!!!}}

มือน้อยฟาดลงไปที่ท่อนแขนอวบๆ ของเพื่อนรุ่นพี่ไปหนึ่งที อาการเจ็บร้อนวาบแล่นไปทั่วท่อนแขนที่แม้แต่แขนเสื้อที่คลุมอยู่ยังไม่สามารถช่วยลดความเจ็บปวดลงได้แม้แต่น้อย แม้แต่กิ๊กยังสะดุ้งเมื่อได้เห็น รู้สึกเจ็บแทนเพื่อนรุ่นพี่อยู่ไม่น้อย

“อูยส์ มือหนักนะเนี่ย” หมูหยองร้องโอดโอย สีหน้าแสดงอาการเจ็บปวดให้เห็น

“สมน้ำหน้า อีหมูหยอง แบร่!” บี้ได้ทีซ้ำเติมด้วยน้ำเสียงที่แสดงอาการสะใจแบบสุดๆ ก่อนแลบลิ้นหลอกใส่

“พี่หมูหยองล้อหนูอีกคนแล้วนะ!” ใบหม่อนว่าเสียงกระเง้ากระงอด “ผมหนูมันตลกมากเหรอไงห๊า!”

“ไม่ตลกหรอกครับ สวยดี ฮิๆ” คราวนี้หมูหยองปรับน้ำเสียงให้เรียบลงกว่าเดิม “พี่ขอโทษนะใบหม่อน อ่ะนี่ ข้าวเหนียวปิ้งไส้เผือกที่อร่อยที่สุดในพระประแดง ของโปรดของใบหม่อนไง ถือว่าเป็นการไถ่โทษละกันนะ”

พูดจบถุงข้าวเหนียวปิ้งร้อนๆ ถูกส่งให้กับหญิงสาว และนั่นทำให้เจ้าตัวต้องใจอ่อนเมื่อได้เห็น “ขอบคุณมากนะคะพี่หมูหยอง”

ใบหม่อนรับถุงข้าวเหนียวปิ้งร้อนๆ จากมือเพื่อนรุ่นพี่ตรงหน้า จากอารมณ์ขุ่นเคืองกลายเป็นอารมณ์ดีทันทีเมื่อได้เห็นของโปรด และยังไม่พอเมื่อหมูหยองหยิบของอีกชิ้นที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าสะพานข้างออกมา

“แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะคะน้องใบหม่อน”

ตุ๊กตา Asimo ตัวเล็กแขวนติดกับพวงกุญแจถูกส่งให้กับหญิงสาว และนั่นทำให้หัวใจของใบหม่อนยิ่งพองโตมากกว่าเดิมเมื่อได้รับของขวัญวันเกิดสุดพิเศษชิ้นนี้

“ขอบคุณมากนะคะพี่หมูหยอง ว้าว น่ารักจังเลย”

“อันนี้เขาเรียกว่าแม่ย่านางรถฮอนด้าเลยนะใบหม่อน ใช้ฮอนด้าอยู่ไม่ใช่เหรอ แขวนติดรถไว้สิ” หมูหยองได้ทีบรรยายถึงที่มาของของขวัญชิ้นนี้ให้สาวเจ้าฟัง ท่ามกลางสายตาแสดงอาการหมั่นไส้ของผู้อาวุโสที่อยู่ข้างๆ

“แหมอีหมูหยอง ทีกับอินังใบหม่อนนี่เอาใหญ่เลยนะ” บี้ว่าเสียงสะบัดใส่ก่อนทำเบะปากมองบนรอบหนึ่ง

“ก็วันนี้ผมเบิร์ธเดย์ย้อนหลังให้ใบหม่อนไงป้า” หมูหยองเปลี่ยนสรรพนามเรียกเพื่อนรุ่นพี่ที่อาวุโสกว่าเจ้าตัวถึงเจ็ดปี “ยังไงหัวใจของผมมีแต่ป้าคนเดียวนะ ฮิๆๆๆ”

{{แหวะ}} คราวนี้ใบหม่อนกับกิ๊กพร้อมใจกันทำเสียงอ้วกใส่หลังจากเห็นฉากชวนน้ำเน่าของรุ่นพี่ทั้งสอง

“นี่ๆ เราจะยอมน้อยหน้าแกได้ไงยะอีหมูหยอง” บี้ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ก่อนหันไปหาหญิงสาวเจ้าของวันเกิด “นี่ของขวัญวันเกิดจ้ะใบหม่อน”

พูดจบเคสโทรศัพท์ประดับคริสตัลสีน้ำเงินแบรนด์เดียวกับต่างหูคริสตัลที่เพิ่งได้รับก่อนหน้านี้ถูกส่งให้กับหญิงสาว เมื่อแรกเห็นแล้วรู้สึกชอบใจทันที

“หูย ขอบคุณมากๆ นะคะพี่บี้ สวยมากเลยอ่ะ”

“พี่เห็นใบหม่อนใช้ iPhone 12 นี่พี่เลยหาซื้อมาให้เลยอ่ะจ้า ชอบไหมล่ะจ๊ะ”

“ชอบมากเลยค่า หนูใส่เลยดีกว่าน้า”

                                                ...........................................................................................

ตกเย็น

ป๊อปยังคงนั่งทำงานกับไอแม็คคู่ใจตั้งแต่เช้าหลังจากส่งแฟนสาวไปทำงานเสร็จ แต่สำหรับวันนี้เขาเตรียมแผนเซอร์ไพรส์เล็กๆ ให้กับน้องสาวคนเดียวของเขาด้วยการชวนไปเที่ยวหมู่บ้านแม่กำปอง ซึ่งตอนนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมอันดับต้นๆ ในปีนี้ แอบจองตั๋วเครื่องบินไว้โดยไม่บอกใครตั้งแต่ต้นเดือนที่แล้ว กะว่าจะบอกทีเดียวในวันนี้

งานตรงหน้ามีความคืบหน้าไปมากพอสมควรถึงแม้จะต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์และความละเอียดที่มากกว่าเดิม รอบนี้เขาตั้งใจจะเคลียร์งานให้เสร็จภายในสัปดาห์นี้ให้ได้

สมาร์ทโฟนราคาแพงส่งเสียงแจ้งเตือนพร้อมกับโชว์กล่องข้อความบนหน้าจอ นัยน์ตาสองชั้นหลบภายใต้แว่นกรองแสงละสายตาจากหน้าจอคอมพ์ลงไปมองสมาร์ทโฟนคู่กาย มือหนาคว้าขึ้นมาดูพร้อมกับสไลด์หน้าจอเปิดอ่าน

@@Baimon@@ : พี่ป๊อป วันนี้พี่ๆ ที่ทำงานพาหนูไปเลี้ยงหมูกระทะ พี่ป๊อปกินข้าวไปเลยนะไม่ต้องรอหนู อย่ามัวแต่ทำงานเพลินล่ะพี่ป๊อป :

ปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มบางๆ หลังจากได้อ่านข้อความของน้องสาว นิ้วมือหนากดพิมพ์แชตตอบกลับไป

@@POPENGL@@ : ครับน้องรัก คืนนี้กลับดึกไหมล่ะ :

@@Baimon@@ : ไม่ดึกอ่ะพี่ป๊อป เดี๋ยวหนูรีบกลับ :

@@POPENGL@@ : โอเค.ๆ ฮื้ม พี่ว่าจะให้เราดูอะไรซะหน่อย วันหลังก็ได้เนาะ :

@@Baimon@@ : มีอิหยังอ่ะพี่ป๊อป เดี๋ยวหนูกลับไปดู :

@@POPENGL@@ : พี่รออยู่แล้วล่ะ คุณป้าหน้ากลมหัวฟู ฮ่าๆๆๆๆ :

@@Baimon@@ : เดี๋ยวเหอะพี่ป๊อป!!! ((ส่งอิโมจิคอนโกรธ)) :

ป๊อปหัวเราะในลำคอเบาๆ หลังแชตกับน้องสาวจบ นึกภาพใบหน้าสวยหวานกำลังถลึงตาดุใส่ยามโกรธแล้วอดขำไม่ได้ ย้อนนึกถึงคำเตือนของคนที่กำลังนึกถึง ร่างสูงใหญ่รีบลุกไปยังเคาน์เตอร์หลังครัว หยิบสลัดโรลที่ซื้อมาตั้งแต่เช้ามานั่งกินที่โต๊ะทำงาน ถือโอกาสกินไปทำงานไปด้วย...

เวลาผ่านเลยไปจนราวๆ สามทุ่มกว่า

@@Baimon@@ : พี่ป๊อป ลงมาช่วยหนูถือของหน่อย :

ข้อความจากแอพพลิเคชั่นแชตสีเขียวเด้งขึ้นบนหน้าจอสมาร์ทโฟนเครื่องหรูสีดำ ทำให้ป๊อปต้องละสายตาจากหน้าจอคอมพ์อีกครั้ง วางเมาส์ปากกาลงบนแป้นเสียบ ร่างสูงใหญ่รีบลุกจากโต๊ะทำงานอย่างรวดเร็ว ไม่ลืมที่จะหยิบคีย์การ์ดติดมือไปด้วย

ลิฟต์พาคนตัวใหญ่ลงมายังลานจอดรถชั้นล่างในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจ รีบพาตัวเองไปยังช่องจอดรถประจำให้เร็วที่สุด กลัวว่าน้องสาวจะรอนาน เห็นรถเก๋งคันเล็กสีดำจอดอยู่ข้างๆ รถแวนเจ็ดที่นั่งของตัวเอง ไฟ DRL ยังไม่ปิด บ่งบอกว่ายังมีคนอยู่ในรถ

ประตูฝั่งคนขับเปิดออก ร่างสูงระหงในเครื่องแบบสีกากีแขนยาวสะพายกระเป๋าทำงานใบใหม่ก้าวลงจากรถ เงยหน้าขึ้นมาสบตากับพี่ชายที่เพิ่งมาถึงในเวลาไม่นานนัก

“<<พี่ป๊อปช่วยหนูขนของหน่อย เต็มหลังรถเลยอ่ะ>>” เสียงใสเอ่ยปากขอร้อง เดินไปเปิดประตูห้องโดยสารตอนหลังที่ตอนนี้เต็มไปด้วยของขวัญวันเกิดย้อนหลังที่สาวเจ้าได้รับจากบรรดาเพื่อนๆ พี่ๆ ที่ทำงาน ทั้งตุ๊กตาตัวใหญ่ๆ กล่องของขวัญอีกมาก ไม่รวมของชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่ตอนนี้อยู่ในกระเป๋าทำงานแบรนด์หรูของเจ้าตัวแล้ว

“<<ไปกินหมูกระทะมาอร่อยไหมล่ะ ดูสิกลิ่นเขม่าติดเสื้อมาเลย>>”

“<<อร่อยสิพี่ป๊อป วันนี้พี่บี้กับพี่หมูหยองเป็นเจ้ามือเลี้ยงหนูเลยน้า>>”

“<<อืมๆ ดีแล้วล่ะ กินข้าวกับพี่ทุกวันคงเบื่อตาย ฮิๆ>>”

ใบหม่อนไม่พูดอะไรอีกนอกจากคลี่ยิ้มบางๆ มือเล็กทั้งสองข้างเอื้อมไปหยิบกล่องของขวัญใบย่อมออกมาก่อน หลีกทางให้พี่ชายยกของใหญ่ทั้งตุ๊กตาและกล่องของขวัญใบใหญ่อีกสองกล่องออกมาจากรถก่อนปิดประตู หญิงสาวใช้มือข้างที่ว่างกดมือจับสั่งให้รถล็อกเรียบร้อยเสียก่อน เวลาผ่านไปไม่นานนัก สองพี่น้องขึ้นลิฟต์กลับมายังชั้นที่ 23 แล้ว

ประตูห้องเปิดหลังจากหญิงสาวทาบคีย์การ์ดบนเซ็นเซอร์หน้าประตู ใช้มือข้างที่ว่างเปิดประตูให้พี่ชายที่หอบของใหญ่จนเต็มสองมือเข้ามาในห้องก่อน ของทุกชิ้นถูกนำไปวางรวมไว้ที่โซฟาใหญ่กลางห้องก่อน รอเจ้าของถอดรองเท้าและล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำสักครู่หนึ่ง

“<<พี่ป๊อปช่วยยกของเข้าห้องหนูหน่อยสิ>>”

สองพี่น้องช่วยกันยกของขวัญที่คนเป็นเจ้าของวันเกิดเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาเข้าไปเก็บไว้ในห้องนอน ตุ๊กตาตัวใหญ่ทั้งสองตัวในมือป๊อปถูกขนไปไว้บนหัวเตียงตัวหนึ่ง แต่อีกตัวหนึ่งที่ใหญ่กว่าเขาเลือกที่จะวางไว้ตรงมุมห้อง ขณะเดียวกัน เจ้าของห้องยกกล่องของขวัญไปเก็บไว้ยังอีกมุมหนึ่งใกล้กับทีวีติดผนัง ยังไม่ได้แกะเลยแม้แต่ชิ้นเดียว

“<<พี่ป๊อปออกไปก่อน หนูจะอาบน้ำ>>” เสียงใสเอ่ยขึ้นหลังจากจัดของเสร็จ

ป๊อปแอบชำเลืองมองก่อนลอบยิ้มบางๆ รู้อยู่ว่าเพราะอะไรน้องสาวเขาถึงออกปากไล่ แต่ก่อนไปขอแกล้งสักหน่อยน่า

“<<พี่ไม่ดูหรอกค่ะ เคยเห็นตั้งแต่ยังเด็กๆ แล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ>>”

พูดจบคนตัวใหญ่รีบเดินหนีออกไปอย่างรวดเร็วก่อนทิ้งท้ายด้วยเสียงหัวเราะกรีดแหลมสูงชวนปวดประสาท ขืนอยู่ต่อมีหวังต้องโดนอะไรสักอย่างแน่ๆ ทางด้านคนโดนล้ออย่างใบหม่อนถึงกับควันออกหู สาวเจ้าเริ่มหายใจแรงขึ้น ดวงตากลมโตคู่สวยถลึงใส่เจ้าของแผ่นหลังหนาที่เผ่นแน่บออกไป มือเล็กขว้างผ้าเช็ดตัวไล่หลังตามไป แต่สุดท้ายผ้าเช็ดตัวเจ้ากรรมตกอยู่ที่พื้นพร้อมกับเสียงปิดประตูห้อง

“<<อีพี่ชายบ้า!!! เดี๋ยวเหอะ ฟ้องแม่คุณแน่!!!>>”

                                                                .....................................................................................

ใบหม่อนเดินออกมายังห้องโถงกลางหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ร่างสูงระหงถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อยืดทัวร์วงดนตรีร็อกสัญชาติแคนาดาวงโปรดของพี่ชายตัวเองกับกางเกงขาสั้นเผยให้เห็นขาเรียวสวย ผมยาวสลวยที่ถูกดัดเป็นลอนยังเปียกอยู่ เดินไปหาคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตรงหน้า

“<<พี่ป๊อป จะให้หนูดูอะไรเหรอ>>”

เสียงใสน่าฟังแว่วกระทบโสตประสาทคนทำงานจนต้องหันกลับมา นัยน์ตาสองชั้นหลบภายใต้แว่นกรองแสงลอบมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามของหญิงสาวแวบหนึ่งก่อนหันกลับไปที่หน้าจออีกครั้ง

“<<แป๊ปนะใบหม่อน อยู่ไหนหว่า…>>” ป๊อปตอบเสียงแผ่วเบา สมาธิทั้งหมดรวบรวมไปอยู่ที่หน้าจอที่ตอนนี้เปิดกูเกิลโครมอยู่ รอหน้าเว็บโหลดสักพักหนึ่งจนขึ้นในเวลาหลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าคร้ามหันกลับมาหาเจ้าของร่างสูงระหงที่ตอนนี้ยกเก้าอี้มานั่งใกล้ๆ

“<<พี่จองตั๋วเครื่องบินไปเชียงใหม่สามที่น่ะ ของเราที่นึง ของพัชรที่นึง>>” ป๊อปเว้นหายใจสักพัก หันกลับไปอ่านรายละเอียดบนหน้าจออีกรอบ “<<พี่ว่าจะพาเราไปแม่กำปองน่ะ ไปไหม>>”

ใบหม่อนถึงกับตาลุกวาวเมื่อได้ยินคำตอบจากพี่ชาย “<<จริงเหรอพี่ป๊อป ไปเมื่อไหร่อ่ะ>>” เสียงใสบ่งบอกอาการตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย

“<<พี่จองไว้อาทิตย์หน้าน่ะ นี่พี่ก็จะรีบเคลียร์งานให้เสร็จ ไม่รับงานต่อยาวเลยล่ะ>>” มือหนาเอื้อมไปยีผมที่ถูกดัดเป็นลอนของหญิงสาวเล่นจนฟูกว่าเดิม “<<พี่จองขึ้นเครื่องตอนสามทุ่มน่ะ ไปถึงก็เช้าพอดี เผื่อเราเลิกงานด้วย ไปขึ้นเครื่องสุวรรณภูมินะ>>”

“<<หูย ขอบคุณมากเลยพี่ป๊อป>>” ใบหม่อนออกปากขอบคุณทันทีที่พี่ชายพูดจบ ยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้นไม่น้อย เพราะไม่ได้ไปเที่ยวกับพี่ชายแบบนี้มานานมาก “<<พี่ป๊อปน่ารักที่สุดเลย ขอกอดหน่อยน้า>>”

ใบหม่อนตวัดแขนโอบรัดคนตัวใหญ่ตรงหน้าด้วยอาการดีใจสุดๆ ใบหน้าสวยหวานซบลงไปที่อกแกร่งของคนที่กำลังกอดตอบอยู่ซึมซับไออุ่นจากเรือนกายของคนเป็นพี่ชายก่อนผละออกมา เว้นระยะพอให้สบตากันได้ถนัด

ป๊อปคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเห็นรอยยิ้มกว้างจนปากแทบฉีกของน้องสาว เห็นแล้วรู้สึกมีความสุขตามไปด้วย มือหนายกขึ้นไปยีผมที่ฟูอยู่แล้วของคนตัวเล็กกว่าอีกรอบ

“<<พี่ป๊อป หนูขอดูหน่อยสิ>>”

ป๊อปลุกจากเก้าอี้ทำงานอย่างว่าง่าย หลีกทางให้น้องสาวนั่งอ่านรายละเอียดบนหน้าจอคอมพ์ตรงหน้า ระหว่างรอไม่อยากนั่งเฉยๆ เอื้อมมือไปคว้าสมาร์ทโฟนเครื่องสวยสีดำของตัวเองมาดูอะไรไปเรื่อยๆ ขณะเดียวกัน ดวงตากลมโตคู่สวยกวาดไปมารอบๆ หน้าจอดูรายละเอียดที่นั่งทั้งหมด ปรากฎภาพมาร์คที่นั่งไว้ตรงแถวริมหน้าต่างสามที่ติดกัน

“<<พี่ป๊อป หนูขอนั่งริมน้า>>” ใบหม่อนหันมาเอ่ยขอกับคนตัวใหญ่ที่หลีกมานั่งแทนที่นั่งตัวเองอยู่ในตอนนี้

“<<ได้ พี่จองที่นั่งริมไว้ให้เราเลย ดีไหมล่ะ>>”

ไม่พูดเปล่า นิ้วมือหนาเอื้อมมาชี้บนหน้าจอให้หญิงสาวดูด้วย เริ่มทำท่าอธิบาย “<<ยังไงพี่กับพัชรก็นั่งแถวในอยู่แล้ว ให้เรานั่งริมหน้าต่างไปเลย พี่ยังจำได้นะตอนนั้นไปภูเก็ตมั้ง เราร้องจะนั่งริมหน้าต่างอย่างเดียวเลย ฮิๆ>>”

ใบหม่อนทำหน้ามู่ทู่อย่างขัดใจเมื่อจู่ๆ พี่ชายขุดเรื่องตั้งแต่ตอนที่ไปเที่ยวภูเก็ตเมื่อสิบปีที่แล้วมาเผา ตอนนี้รู้สึกร้อนผะผ่าวที่ใบหน้าอย่างบอกไม่ถูก ไม่อยากให้อีกฝ่ายพูดเรื่องนี้อีก

“<<พอๆ ไม่ต้องพูดแล้วพี่ป๊อป>>” หญิงสาวรีบเบรกก่อนที่จะถูกเผามากกว่านี้ นิ้วชี้เรียวเล็กยื่นไปจนแทบจะทิ่มหน้าของอีกฝ่ายอยู่แล้ว

“<<ก็ได้ๆ ไม่พูดก็ไม่พูด>>” ป๊อปพูดเสียงกลั้วหัวเราะก่อนยิ้มตาปิดให้หนึ่งที “<<เอาเป็นว่าตามนี้ละกัน ฮื้มเสียดายนะที่เรายังไม่พ้นทดลองงาน ลาไม่ได้ ไม่งั้นไปตั้งแต่เช้าแล้ว ฮิๆ>>”

“<<นั่นสิ หนูก็เสียดายเหมือนกัน>>” ใบหม่อนว่าเสียงกระเง้ากระงอด รู้สึกเซ็งอย่างบอกไม่ถูกเมื่อนึกถึงระยะเวลาอีกห้าเดือนกว่าจะพ้นทดลองงาน

ใบหม่อนนั่งเล่นอยู่เป็นเพื่อนพี่ชายสักพักใหญ่ อาการง่วงเหงาหาวนอนเริ่มคืบคลานเข้ามาจนเจ้าตัวต้องยกมือขึ้นปิดปากตอนหาวหวอดๆ อยู่หลายครั้ง คราวนี้ทนไม่ไหวจริงๆ แล้ว “<<พี่ป๊อป หนูไปนอนแล้วน้า พรุ่งนี้หนูต้องไปทำงาน>>” ร่างระหงลุกจากเก้าอี้ก่อนยกกลับไปเก็บที่เดิม แต่ไหนๆ แล้ว อยากขออะไรบางอย่างกับพี่ชายก่อนนอนซะหน่อย เดินเลยไปเปิดประตูห้องนอนตัวเองรอไว้ก่อนกลับมาออกปากขอคนที่กำลังนั่งทำงานอยู่

“<<พี่ป๊อป ส่งหนูเข้านอนหน่อยสิ>>”

ไม่พูดเปล่า มือเรียวเล็กยังยื่นมาหาชายหนุ่ม ขอให้พี่ชายส่งเข้านอนเหมือนตอนยังเด็กอีกครั้งหนึ่ง

ยังไงป๊อปก็ขัดใจน้องสาวคนนี้ไม่ได้อยู่แล้ว ป๊อปคลี่ยิ้มน้อยๆ ส่งสายตาแสดงอาการเอ็นดูไปยังคนที่ยื่นมือมาหาราวกับเด็กน้อยขอของเล่น

“<<นั่งตักพี่ก่อนสิใบหม่อน>>”

หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย แต่ด้วยน้ำหนักตัวที่เพิ่มขึ้นจากเดิมพอสมควรทำให้ป๊อปแทบตั้งตัวไม่ทัน ท่อนแขนแกร่งตวัดร่างสูงระหงให้อยู่ในท่านอน ลุกขึ้นเดินไปส่งยังห้องนอนตรงหน้า รู้สึกหนักขึ้นกว่าครั้งก่อนๆ แต่เจ้าตัวยังแข็งใจพาน้องสาวสุดที่รักไปส่งถึงเตียงนอนได้

“<<พี่ป๊อปอย่าทำงานเพลินจนอดนอนล่ะ รู้ไหม น้องเป็นห่วงน้าพี่ป๊อป>>” ใบหม่อนไม่ลืมที่จะออกปากเตือนพี่ชายตัวเองด้วยความเป็นห่วงอย่างมาก

ป๊อปไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้ารับ คลี่ยิ้มกว้างบ่งบอกให้คนที่ตัวเองอุ้มอยู่รับรู้ ก่อนค่อยๆ วางร่างบางของหญิงสาวลงบนเตียงนอนนุ่มๆ อย่างทะนุถนอม ไม่ลืมที่จะสอดตุ๊กตาไว้ใต้ข้อพับขาเรียวสวยเหมือนกับทุกครั้ง คราวนี้เขาเปลี่ยนตุ๊กตาอีกตัวหนึ่งมาสอดในอ้อมแขนของคนตรงหน้า ค่อยๆ เลิกผ้าห่มนวมสีชมพูน่ารักคลุมทับร่างระหงเพียงแค่หน้าอกและจัดผ้าให้ตึงเรียบร้อย

“<<ฝันดีนะคะใบหม่อน>>”

ป๊อปก้มลงกระซิบข้างใบหูเล็กเบาๆ ดั่งต้องมนต์สะกดเมื่อใบหม่อนเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างว่าง่าย ดวงตากลมโตคู่สวยปิดสนิท มีเพียงเสียงลมหายใจสม่ำเสมอตอบกลับมาเท่านั้น

นัยน์ตาสองชั้นหลบลอบมองใบหน้าสวยหวานยามหลับใหลไปยิ้มไปอย่างสุขใจอยู่ไม่น้อยเมื่อได้เห็น ยามที่หญิงสาวอยู่ในห้วงนิทราช่างน่ารักน่าเอ็นดูยิ่งนัก เขายืนมองอยู่สักพักหนึ่งก่อนเดินจากไปอย่างอิ่มเอมในหัวใจ ไม่ลืมที่จะปิดไฟห้องนอนให้ด้วย