love story คนจะหวานก็ห้ามไม่ได้

*คิดหนัก*

อันนั้นหรืออันนี้ดี

"ตกลง อันไหน"แม่ค้าถาม ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยงของโรงเรียน ฉันเองก็ลงมากินข้าว แต่ไม่รู้จะกินอะไร เพราะที่อยู่ตรงหน้า น่ากินไปหมดเลย 

"เลือกไม่ได้อีกหรอ"อยู่ก็มีชายร่างสูงโผล่มาจากด้านหลังและเกาะหลังฉัน สาวๆที่ยื่นต่อแถวเห็นเขาก็ต่างพากันกรี๊ดกร๊าด แต่เสียใจด้วย เขาแฟนฉันค่ะ

หนุ่มฮอตข้างหลังนี้ ชื่อ ฟาโรห์ ส่วนฉัน ชื่อรุ้ง เราเป็นคู่รัก(ไม่)ลับในโรงเรียน เพราะฟาโรห์ฮอตเกินไป มีแต่คนมาจีบแถมยังรวยอีกต่างหาก ส่วนฉันก็เป็นแค่คนธรรมดาที่ต้องหาเงินตอนเลิกเรียน เพราะเราแตกต่าง ทำให้คนมองว่าไม่เหมาะสมกัน 

ฉันเองก็นอยๆบ้าง แต่.....

เราก็คบกันมา3ปีแล้วค่ะ ฟาโรห์กับฉันอายุห่างกัน2ปี ตอนนี้ฉันอยู่ม.4ส่วนฟาโรห์อยู่ม.6กำลังจะจบ 

"เอาอันนี้แล้วกันค่ะ"ฉันบอก และเดินมานั่งที่โต๊ะที่ฟาโรห์จ้องไว้ให้

"วันนี้เธอจะไปทำงานพาร์ทไทม์รึเปล่า"เขาถามาแบบปกติทุกวัน เพราะถ้าฉันไปทำงานเขาก็จะไปด้วย เขากลัวว่าฉันจะโดนพวกผู้ชายที่ร้านจีบ

"ไปสิ ถ้าไม่ไปฉันจะเอาเงินจากไหน"

"จากฉันไง ถ้าเราแต่งงานกัน เงินฉันก็เป็นเงินเธอ"โอ้ย แม่จ้าหนูเขิน ทำไมเขาต้องบอกอย่างนี้ด้วย ถึงเขาจะยอดแบบนี้ทุกวัน ฉันก็ยังไม่ชินอยู่ดี

"ม๊าค้าบ ก้มหน้าทำไม.."ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากเขา พูดมาได้ไงเนี่ย อายเขานะ

"ห้ามพูดแบบนั้น อายเขา"ฉันบอก แต่มือก็ยังปิดปากเขาอยู่ เขาแกะมือฉันออกและกำข้อมือแน่น 

"อายทำไม เขาก็รู้อยู่แล้วว่าเราเป็นแฟนกัน หรือมีใครในที่นี้ไม่รู้"เขาจ้องหน้าถามฉัน ก่อนจะทำอะไรที่ฉันยิ่งอายเขาไปอีก

"คนนี้แฟนผมครับ แฟนผม!!"ฟาโรห์ตะโกนลั่นโรงอาหาร ให้ตายเถอะ เอาจอบมาให้ฉันขุดและมุดลงไปหน่อย ไม่ไหวแล้ว

พระเจ้าค่ะ ถึงหนูอยากมีแฟนท่านก็ให้ แต่ว่า....ขอให้คลั่งรักน้อยลงกว่านี้ได้ไหมค่ะ