จอห์นนี่ เจ้าสมรภูมิบุฟเฟ่ต์

เมื่อเข้ามาด้านในหอพักแล้ว จอห์นนี่ก็เดินไปที่บอร์ดประกาศเพื่ออ่านกฎของการเข้ามาอาศัยในหอพัก ที่บอร์ดมีกระดาษแค่แผ่นเดียวที่แปะไว้ทำให้เขาไม่จำเป็นต้องหา ในกระดาษมีข้อความเขียนไว้ว่า
" กฎในการเข้าพักและอยู่อาศัยภายในหอพัก

เมื่อถึงเวลาเที่ยงคืนตรง ห้ามออกมาจากห้องของตนเองไม่ว่ากรณีใดทั้งสิ้น หากได้ยินเสียงใครเรียกหน้าห้องหรือเคาะประตูทำเป็นไม่สนใจซะ
เก็บกุญแจไว้กับตัวโดยห้ามทำหายเป็นอันขาด กุญแจมีเพียงดอกเดียวเท่านั้นต่อห้องและไม่สามารถหาใหม่ได้อีกแล้ว หากทำหายจะไม่มีทางเปิดห้องได้อีกเลยเพราะฉะนั้นเก็บไว้ให้ดี
หากมีปัญหาอะไรให้ไปหาผู้ดูแลหอที่ห้องของเธอที่ชั้น 1 ด้านในติดกับห้องครัว ปกติเธอจะอยู่ที่นั่นเสมอเวลาที่คุณไปหา หากคุณไม่พบเธอหรือไม่มีเสียงตอบรับใดๆ จากเธอตอนที่คุณไปหา ให้คุณเดินกลับออกมาโดยไม่รบกวนเธอต่อทันที เธออาจจะกำลังพักผ่อนและไม่อยากให้ใครมารบกวน แม้ผู้ดูแลหอจะใจดีแต่เวลาโกรธเธอน่ากลัวมาก
อย่ากลับมาที่หอพักหลังเวลาพระอาทิตย์ตกดิน ข้างนอกเขตตึกเก่าค่อนข้างมืดเนื่องจากไม่ค่อยมีคนเข้ามาและจะมีเพียงแสงจากหอพัก F เท่านั้นที่เปิดท่ามกลางโซนตึกเก่า คุณคงไม่อยากให้อะไรก็ตามในความมืดมาลากคุณไปหรอก
เมื่อเจอผู้ดูแลหอที่ใดก็ตามให้ทักทายเธอเสมอ เธอจะเป็นคนที่คอยดูแลในเรื่องต่างๆ ระหว่างที่อยู่ในหอพักนี้ เธอมีความรอบรู้สูงมากและสามารถปรึกษาเธอได้แทบทุกเรื่องเลย การไม่ทำให้เธอโกรธหรือเกลียดคุณย่อมเป็นผลดีต่อคุณ คุณคงไม่อยากใช้ชีวิตอย่างยากลำบากหรอกหรือหากเลวร้ายกว่านั้นคุณอาจจะโดนไล่ออกมาจากหอก็ได้
หากผู้ดูแลหออยากให้คุณช่วยอะไร ไม่ว่าคำขอจะแปลกแค่ไหนก็ตอบรับและทำตามคำขอของเธอเสมอ แต่หากคุณไม่สะดวกจริงๆ ให้ปฏิเสธเธออย่างสุภาพและอธิบายเธอถึงเหตุผล เธอพร้อมจะเข้าใจหากเหตุผลนั้นดีพอ แต่อย่าพยายามหาข้ออ้างในการไม่ทำตามคำขอจะดีกว่า เธอรู้แน่นอนว่าคุณโกหกและเธอจะจำหน้าของคุณเอาไว้ เมื่อถึงเวลาที่คุณต้องการความช่วยเหลือจากเธอ เธอจะไม่ช่วยคุณอย่างแน่นอน
ปฏิบัติตามกฎทุกข้อด้านบนอย่างเคร่งครัด เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเอง

ด้วยความปราถนาดี
รอยด์ "
 
จอห์นนี่อ่านกฎจบก็กุมขมับขึ้นมา กฎอย่างกับออกมาจากเรื่องผีแนวกฎข้อห้ามแบบถ้าไม่ปฏิบัติตามจะเจออะไรแย่ๆ นี่ชวนให้เข้าใจผิดมาก โลกนี้อาจจะมีหลายสิ่งที่เขายังไม่รู้แต่เรื่องลี้ลับแบบนี้ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเจอเลยแม้แต่ครั้งเดียว จะให้เขาเชื่อนั้นก็คงยากหน่อย แต่ในเมื่อเป็นกฎของหอพักและเขาไม่มีที่อื่นให้พักอีกแล้วนอกจากที่นี่เพราะฉะนั้นการทำตามกฎย่อมดีกว่าแม้จะยังสงสัยในเรื่องกฎแปลกๆ นี้อยู่ แต่มองในอีกมุมกฎพวกนี้ก็ไม่ได้แปลกขนาดนั้น มันคงมีไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้พักอาศัยเจอกับอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้ เช่นการให้กลับก่อนพระอาทิตย์ตกนั้นก็เพราะแถวนี้มันอาจจะมืดจนมองทางลำบาก โซนตึกเก่าที่ไม่ได้รับการดูแลเท่าไรอาจทำให้มีสัตว์จำพวกงูหรืออะไรแบบนั้นก็เป็นได้
.
.
.
.
ภายในห้อง 303 ที่จอห์นนี่เลือกนั้นมีเตียงกับโต๊ะเก่าๆ อยู่ ภายในกลับค่อนข้างสะอาดพอสมควร จอห์นนี่เดินไปวางสัมภาระแล้วนั่งลงที่เตียง เขาเหนื่อยกับการเดินทางและการทดสอบมาตลอดวัน เขาเริ่มล้มตัวลงนอนก่อนที่สติเขาจะดับลงไป
.
.
.
ก๊อกๆๆๆ ……………
จอห์นนี่ตื่นขึ้นมากลางดึกเนื่องจากเสียงเคาะประตู เขาสงสัยว่าใครกันที่เข้ามาเคาะประตูในยามนี้กอ่นจะได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา
“นี่รอยด์เอง พอดีจะมาถามว่าห้องเป็นยังไงบ้าง ถ้าไม่ว่าอะไรขอเข้าไปดูหน่อยจะได้ไหม”
จอห์นนี่ที่งัวเงียอยู่ลุกขึ้นเพื่อเดินไปเปิดประตูแต่ก่อนที่จะได้ทำอย่างนั้นเขาดันนึกถึงกฎข้อแรกขึ้นมาได้ เขามองไปที่นาฬิกาที่ข้อมือของตน
[00 : 25]
สติของจอห์นนี่กลับมาพร้อมกับตาที่สว่างขึ้นทันที เขาจำได้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามออกจากห้องและทำเป็นไม่สนใจเสียงข้างนอก
“นี่……เปิดประตูหน่อย ฉันแค่จะตรวจดูความเรียบร้อยเท่านั้นเอง แปปเดียวก็เสร็จแล้ว”
จอห์นนี่ทำเป็นไม่สนใจเสียงของรอยด์ เขาล้มตัวลงนอนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว หากนี่เป็นแค่การแกล้งกันเล่นเขาคงจะรู้สึกดีกว่านี้ และหากเป็นไปได้ขอให้มันเป็นแค่การรับน้องของคนในหอเท่านั้น
ปัง……………………………ปัง…………………………
เสียงเคาะประตูเริ่มกลายเป็นเสียงกระแทกตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เสียงของรอยด์เงียบลงไปแล้วแทนที่ด้วยเสียงกระแทกประตูอย่างแรง จอห์นนี่เริ่มสติแตกจนคิดไม่ออกว่าควรทำอย่างไรกับสถานการณ์นี้ดี กฎคือห้ามออกนอกห้องแต่ถ้าบางอย่างพยายามจะเข้าห้องมาเขาควรจะทำอย่างไรในเมื่อมันไม่มีบอกไว้ ในเมื่อห้ามออกนอกห้องงั้นเขาควรจะหาที่แอบในห้องนี้สักที่ก็พอสินะ จอห์นนี่ที่ตั้งสติได้รีบค้นหาสถานที่ซ่อนตัวในทันที ภายในห้องไม่ค่อยมีอะไรมากนักนอกจากเตียง, โต๊ะ แล้วก็ประตูอีกบานที่เปิดเข้าไปเป็นห้องน้ำ จอห์นนี่คิดว่าในห้องน้ำน่าจะพอมีที่ซ่อนจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องน้ำแต่ในขณะนั้นประตูห้องก็ถูกไขและเปิดออกมา
จอห์นนี่ที่กำลังสิ้นหวังเพราะได้ยินเสียงเปิดประตูก็ได้แต่ปิดตาตัวสั่นอยู่หน้าห้องน้ำ ส่วรอยด์ก็เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า เขาเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนมาหยุดด้านหลังของจอห์นนี่ รอยด์ค่อยๆ ยกมือขึ้นมาในขณะที่จอห์นนี่หลับตาตัวสั่นอยู่
“ยินดีต้อนรับเข้าสู่หอพัก F นะ”
จอห์นนี่สับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ก็เริ่มโล่งใจขึ้นมาทันที นี่เป็นเพียงแค่การรับน้องธรรมดาๆ เท่านั้น
“นายไม่ยอมลงมาซักทีฉันก็เลยต้องมาเรียกแบบนี้ มาสิลงไปฉลองด้วยกันกับทุกคนกัน”
“ขอโทษด้วยครับ วันนี้ผมเหนื่อยมากขอตัวกลับไปนอนก่อนนะครับ”
“อ๋อ….. โอเค งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ”
“ราตรีสวัสดิ์ครับ”
รอยด์เดินจากไป ส่วนจอห์นนี่ก็เดินไปปิดประตูแล้วล็อคมัน เขากะว่าจะไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยนอนต่อแต่ก็มานึกขึ้นได้ว่ากุญแจห้องมันมีแค่ดอกเดียวแต่รอยด์กลับไขประตูเข้ามาได้ เขามีกุญแจผีเหรอ? หรือว่า…………….
แล้วคืนนั้นจอห์นนี่ก็นอนไม่หลับและไม่ได้อาบน้ำไปตลอดทั้งคืน