จอห์นนี่ เจ้าสมรภูมิบุฟเฟ่ต์

[สาเหตุที่โลกนี้มีอาหารเกินความต้องการของประชากรนั้นไม่มีใครทราบที่มาแน่ชัด มีเพียงเรื่องเล่าที่สืบทอดกันมาแต่โบราณหลงเหลือไว้เท่านั้น เรื่องเล่านั้นเกี่ยวข้องกับยุคที่ผู้คนยังคงเชื่อถือในพระเจ้า ในยุคนั้นเกิดภาวะอดอยากขั้นรุนแรงทำให้ผู้คนได้อ้อนวอนขอพรให้พวกเขาไม่มีวันอดอยากกับพระเจ้า พระองค์ได้มีเมตตาบันดาลให้เหล่าวัตถุดิบสำหรับทำอาหารบนโลกนี้ไม่มีวันหมดไป แต่ด้วยพลังที่มากเกินไปทำให้พวกวัตถุดิบนั้นขยายตัวเพิ่มขึ้นจนเกินความต้องการ หลังจากนั้นผู้คนจากที่ต้องสู้กับความอดอยากก็ต้องกลายเป็นการสู้กับจำนวนอาหารที่เพิ่มขึ้นจนทานเท่าไรก็ไม่หมดแทน ก่อเกิดธรรมเนียมการทานบุฟเฟ่ต์เพื่อยับยั้งการเพิ่มจำนวนวัตถุดิบจนล้นโลกสืบมาจนปัจจุบัน……….]

จอห์นนี่ปิดหนังสือเรื่องเล่าประวัติศาสตร์การทานบุฟเฟ่ต์ลงพร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่างของรถไฟ ข้างนอกเต็มไปด้วยต้นไม้ริมทางล้อมรอบด้วยรั้วเหล็กสูง ตอนนี้เขากำลังนั่งรถไฟจากชนบทบ้านเกิดของเขาเข้าไปยังเมืองหลวง ที่ๆ เขาอยู่นั่นมีความเจริญเข้าถึงในระดับหนึ่งแล้วและยังเป็นจุดที่เปิดรับสมัครทดสอบความสามารถทางด้านที่เกี่ยวข้องกับวงการบุฟเฟ่ต์ เขาและเก่งเพื่อนของเขาต่างมีความฝันเหมือนกับเด็กๆ ทั่วไปของยุคนี้คือการได้เข้าทำงานในวงการบุฟเฟ่ต์ แต่ด้วยค่าเข้าเรียนที่แพงทำให้พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากเข้ารับการทดสอบเพื่อนนำใบรับรองไปยื่นขอทุนเข้าเรียน ถึงแม้เขาจะผ่านมันมาได้แต่เก่งกลับไม่ผ่านรอบสุดท้ายทำให้มีเพียงเขาที่มีโอกาสได้เข้าเรียนในโรงเรียนแห่งนั้น

จอห์นนี่ถอนหายใจพลางหยิบใบรับรองการผ่านการทดสอบทักษะด้านบุฟเฟ่ต์ขึ้นมาดู เขาเสียใจที่เพื่อนของเขาไม่อาจมาได้ แต่ก็ใช้เรื่องนี้เป็นแรงผลักดันเพื่อให้ตนเองทำตามความฝันให้สำเร็จแทนเพื่อนของเขา การได้เป็นสุดยอดจ้าวแห่งบุฟเฟ่ต์คือความฝันของจอห์นนี่ หากเขาทำได้เขาจะได้รับการยอมรับจากทุกๆ คน และยังมีโอกาสช่วยให้ครอบครัวของเขาไม่ต้องกินจนอิ่มเกินไป

ด้วยภาวะอาหารเกินความต้องการ ทำให้การทานอาหารเป็นเหมือนหน้าที่ของทุกคน พวกเขาสามารถสะสมแต้มที่ได้จากการกินอาหารแล้วนำไปแลกเป็นเงินได้ เพราะเหตุนั้นทำให้คนที่ได้รับการฝึกวิชาแห่งบุฟเฟ่ต์สามารถกินได้มากกว่าคนอื่นและหาเงินได้มากว่าคนที่ไม่ได้ฝึกวิชา คนธรรมดาที่ไร้วิชาต้องฝืนกินจนเกินความจำเป็น นอกจากนี้การอ้วกออกมาถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงเพราะถือว่าไม่ให้เกียรติแก่อาหารที่พระเจ้าประทานมา ถึงแม้ศรัทธาในพระเจ้าจะเริ่มจางหายไปตามกาลเวลา แต่การไม่ทิ้งขว้างทำลายอาหารก็ยังถือเป็นสิ่งที่ทุกคนพึงกระทำกัน

ตอนที่เก่งอ้วกในการทดสอบที่ผ่านมาทำให้ได้รับการลงโทษด้วยการถูกขังให้กินอาหารในห้องจนกว่าจะหมดจึงจะออกมาได้ จอห์นนี่ไม่ชอบวิธีการลงโทษแบบนั้นเพราะเขาไม่ได้ทำลายหรือทิ้งขว้างอาหาร เขาแค่อ้วกเพราะกินมากไปเท่านั้นซึ่งเขาไม่คิดว่ามันจะเป็นการทำผิดร้ายแรงเลย เขาจึงต้องการเส้นสายและอำนาจของการเป็นสุดยอดจ้าวแห่งบุฟเฟ่ต์เพื่อเสนอเปลี่ยนกฎบ้าบอนี้เพราะมีเพียงผู้ที่ได้รับตำแหน่งสุดยอดจ้าวแห่งบุฟเฟ่ต์เท่านั้นที่ได้รับอำนาจในการเสนอเปลี่ยนแปลงกฎที่เกี่ยวข้องกับบุฟเฟ่ต์ให้รัฐบาลพิจารณา

โลกนี้ยังมีสิ่งที่เราไม่รู้อีกมากมายนัก จอห์นนี่ได้แต่ตั้งมั่นที่จะศึกษาหาความรู้และประสบการณ์ที่จะได้พบหลังจากนี้เพื่อค้นหาหนทางที่จะทำตามความฝันให้เป็นจริง ในระหว่างนั้นรถไฟเองก็ได้ถึงที่หมายปลายทางเรียบร้อย

.

.

.

.

สถานีรถไฟหลักแห่งเมืองหลวงบังกกเมโทรเป็นสถานีรถไฟที่ตั้งใจกลางเมืองหลวง ที่นี่มีผู้คนเข้าออกมากมายไม่เว้นวันทำให้ทั้งสถานีนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา จอห์นนี่เดินออกมาจากตู้รถไฟแล้วเดินทางออกจากสถานี

“หลังจากนี้ฉันจะต้องมาใช้ชีวิตที่นี่ไปอีก 3 ปีสินะ....”

จอห์นนี่เอ่ยขึ้นพร้อมมองไปยังท้องฟ้าสีคราม เขาตรวจสอบของในกระเป๋าดูอีกทีก่อนจะเริ่มเดินทางเพื่อหารถประจำทางไปยังโรงเรียนเตรียมอุดมสมบูรณ์ โรงเรียนที่เขาจะต้องเข้าไปเรียนนับจากนี้ไปอีก 3 ปี โรงเรียนที่เหล่าเด็กทั้งหลายต่างเข้ามาไล่ล่าความฝันที่เข้าไปอยู่ในวงการบุฟเฟ่ต์