อาร์กอน (พ่อหนุ่มนักเเฮ็ค)
-
เขียนโดย ์Nobii
วันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2565 เวลา 16.59 น.
3 ตอน
0 วิจารณ์
1,908 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2565 17.05 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) รูปหลุด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความคอนโด W
คอนโดหรูใจกลางเมือง โดยที่ภายในห้องตกเเต่งสีเอิร์ธโทน ให้ถึงความสบายตาเเละอบอุ่นในเวลาเดียวกัน วิวนอกระเบียงมองเห็นใจกลางเมืองมิโจที่สวยไม่น้อย บวกกับมีสระน้ำส่วนตัวที่ว่ายน้ำได้อย่างจริงจัง
ซึ่งมีหญิงสาว "มิลิน" นอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซต์ด้วยท่านอนที่สบายใจ หลับตาพริ้มอยู่ เเม้เวลาจะเลยบ่ายโมงเเล้วก็ตาม
"โอ้ย! ใครโทรมาแต่เช้าเนี่ย... สวัสดีค่ะมิลินพูดค่ะ" ปากสวยได้รูปพูดออกมาอย่างงัวเงีย
"มิลินนั่นแกยังไม่ตื่นอีกหรอห่ะ นี่มันบ่าย 2 และนะ"
"อืม มีไรกำลังหลับสบาย ถ้าไม่สำคัญแกโดนฉันด่าแน่โมจิ"
"ถ้าไม่สำคัญฉันไม่โทรหาแกหรอกค่ะ คือแกเห็นรูปแกกับพี่เรนจ์ในทวิตตี้หรือยัง" (ปล.ทวิตตี้=แอพพลิเคชั่นที่หนุ่มสาวในเมืองมิโจนิยมเล่นอย่างมาก)
"รูปอะไรของแก"
"รูปที่แกจูบกับพี่เรนจ์ที่ทะเลไง"
"ห่ะ! ว่าไงนะ จะบ้าหรอ นอกจากพี่เรนจ์ แก และก็ฉัน และก็ผู้จัดการพี่เรนจ์เท่านั้นที่รู้ นอกจากนี้ก็ไม่มีใครรู้แล้วนะ ขนาดพ่อแม่ฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันกับพี่เรนจ์เป็นแฟนกัน รูปบ้าๆ แบบนั้นจะติดเทรนทวิตตี้ได้ไง"
"แกลองเปิดทวิตตี้ดูสิ แกติดเทรนอันดัน 1 ในทวิตตี้เลยนะ แม่สาวไอดอล"
"เฮ้ย! รูปหลุดได้ไงว่ะ มันเป็นรูปจากโทรศัพท์ฉันที่พี่เรนจ์เป็นคนถ่ายตอนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน นี่ฉันโดนแฮ็กโทรศัพท์หรอ จะบ้าตายรายวัน พี่เรนจ์เป็นไงบ้างเนี่ย สังกัดห้ามมีแฟนด้วยสิ"
"คุณเพื่อนขา ห่วงตัวเองก่อนไหม ก่อนจะเป็นห่วงผู้ชายน่ะ กระแสแกนี่โดนแอนตี้สุดไรสุด และฉันขอเตือนนะอย่าออกจากคอนโดเด็ดขาด ไม่งั้นแกไม่รอดแน่ แฟนคลับของพี่เรนจ์ดุยิ่งกว่าสิงโตแม่ลูกอ่อนอีก และก็อย่าไปเดินตลาดล่ะ ช่วงนี้หน้าทุเรียน เข้าใจนะ"
"เฮ้ออออออออออ ฉันต้องทำไงดีว่ะโมจิ"
"ฉันว่าช่วงนี้แกเลิกติดต่อพี่เรนจ์ก่อนเลย และก็ลบรูปทุกรูปที่เกี่ยวกับพี่เรนจ์ในโทรศัพท์ เปลี่ยนรหัสทุกอย่าง หรือไม่ ทางที่ดีแกล้างข้อมูลในโทรศัพท์ให้หมด เปลี่ยนเครื่องใหม่ เปลี่ยนเบอร์ใหม่ไปเลย เพื่อความปลอดภัย เพราะ ไม่รู้ว่าคนที่มันแฮ็กโทรศัพท์แก แฮ็คไปถึงไหนต่อไหนแล้ว''
''มิลินทำไมแกเงียบ แกโอเคไหมเนี่ย''
''มิลิน''
''มิลิน''
“อืม ฉันโอเค ฉันเป็นเน็ตไอดอลฉันเจอเรื่องแอนตี้แบบนี้มาหลายครั้ง เดี๋ยวข่าวก็เงียบเอง แต่พี่เรนจ์นี่สิ เค้ากำลังดัง ฉันไม่อยากให้เค้าเดือดร้อน ฉันเป็นห่วงเค้าว่าแก ต้นสังกัดพี่เรนจ์ต้องบังคับให้เราเลิกกันแน่ๆ แต่ฉันรักพี่เรนจ์ แกก็รู้ว่าเหตุผลที่ฉันพยายามทำมาทุกอย่าง จนมาถึงขนาดนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ”
(แน่สิเพราะฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองมาถึงจุดที่มีคนติดตามในทวิตตี้กว่า 5 ล้านคน ทั้งที่เมื่อก่อนมีเพียงหลักร้อยเท่านั้น ฉันเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออก ไม่โพสต์รูปเลย ไม่เล่นโซเชียลอะไรเลย เรื่องเทคโนโลยีนี่ไม่ต้องพูดถึง ไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่ก็มีเพื่อนคนสวยของฉันคนนี้นี่แหละที่เป็นคนหูไวตาไวติดตามกระแสของสังคมออนไลน์เสมอ ทำให้ฉันเป็นที่รู้จักมากขึ้นจากการทำงานรีวิวสินค้า ถ่ายแบบ ที่โมจิแนะนำให้ฉัน ตอนนั้นฉันคิดแค่ว่าฉันอย่างเป็นที่รู้จักมากๆ ฉันจะได้ใกล้ชิดกับพี่เรนจ์มากขึ้น เพราะ ฉันกับพี่เรนจ์เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันมาก่อน พี่เรนจ์เป็นคนร่าเริงน่ารัก หล่อมาก หล่อสุดๆ สาวๆ ในโรงเรียนกรี๊ดกร๊าดกันจนเสียงแหบ พ่วงด้วยดีกรีประธานนักเรียนที่มีน้ำสียงที่ไพเราะ และเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียนไปอีก ซึ่งฉันก็เป็นเด็กสาวหนึ่งในนั้นที่ตามกรี๊ดพี่เรนจ์ แม้หน้าตาฉันจะดูน่ารัก น่าเอ็นดู บ้านรวยแถมสวย และเรียนเก่งแบบฉันจะมีผู้ชายมาจีบจนหัวบรรไดบ้านไม่แห้งก็เถอะ
แต่ก็นะ ผู้ชายพวกนั้น ฉันไม่ได้ชอบเขานิ คนที่อยู่ในหัวใจของฉันคือพี่เรนจ์คนเดียวเท่านั้น
พอพี่เรนจ์เรียนจบก็ได้เดบิวส์เป็นศิลปินชื่อดังในเมืองมิโจ จนเป็นนักร้องหนุ่มที่ดังเป็นพลุแตกขนาดนี้ ค่าตัวไม่ต้องพูดถึงแต่ละงานไม่ต่ำกว่า 7 หลัก
ฉันกับพี่เรนจ์คบกันได้อย่างไงหลายคนคงสังสัยสินะ ฉันรีวิวสินค้าที่พี่เรนจ์เป็นพรีเซนเตอร์นะสิ เลยมีถ่ายงานด้วยกัน 3-4 ครั้ง ด้วยที่เราเคยเรียนโรงเรียนเดียวกันมาก่อน เคยเห็นหน้าผ่านๆ ตากันมาบ้าง(สำหรับฉันพี่เรนจ์ไม่ใช่แค่ผ่าน แต่อยู่ในสายตาฉันตลอด)
บวกกับความสวย ขี้เล่น และความเซ็กซี่ของฉันที่มีไม่น้อยมันคงไปโดนใจพี่เรนจ์ด้วยล่ะ อิอิ เราจึงคุยกันถูกคอ แต่การคุยกันของเรามันต้องเป็นความลับ เปิดเผยไม่ได้ จริงๆ ก็มีแค่พี่เรนจ์ โมจิ ผู้จัดการพี่เรนจ์เท่านั้นที่รู้
และเราก็เลยคบกันตั้งแต่พี่เรนจ์ยังไม่ดังเปรี้ยงปั้งแบบนี้เลย แต่พอยิ่งเป็นที่รู้จักมากขึ้นความห่างเราก็เพิ่มขึ้นตาม การเจอกันของเราก็น้อยลง
รูปที่จูบที่ทะเลที่หลุดว่อนเน็ตนั้นก็เกิดจากการที่เราทะเลาะกันไงล่ะ ฉันจึงหนีไปพักใจที่ทะเล เคยได้ยินไหมว่าเอาความทุกข์ไปทิ้งที่ทะเล แต่โมจิเพื่อนสุดแสบของฉันมันไลน์ไปบอกพี่เรนจ์ว่าฉันจะไปกระโดดน้ำตายที่ทะเล เพราะ เสียใจที่พี่เรนจ์มีข่าวจิ้นกับแองเจิ้ล ซึ่งหล่อนก็เป็นนางฟ้าที่สวยจริงๆ ขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังหลงใบหน้าสวยของหล่อนจนหยุดมองไม่ได้เลย บวกกับช่วงนี้ฉันกับพี่เรนจ์ทะเลาะกันบ่อย ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยจนไม่ถึงเรื่องใหญ่ ซึ่งปัญหาต่างๆ เราก็ไม่ได้เครียให้ชัดแจ้งด้วย ก็อย่างว่าแหละเวลาเจอกันแทบจะไม่มี ฉันเพียงคิดในใจ)
“โอ้ย อย่าเศร้าไปเลยนางชะนี ผู้ชายน่ะหาใหม่ได้ และอีกอย่างสังกัดก็คงต้องออกมาปกป้องพี่เรนจ์อยู่แล้ว รายนั้นตัวเงินตัวทองของบริษัทเลยนะ ส่วนรูปหลุดสังกัดต้องออกมาแถลงข่าวว่าไม่ใช่พี่เรนจ์อยู่และ คนหน้าคล้ายงิ วงการบันเทิงอ่าแก มาไวไปไว อย่าไปคิดมาก”
“เออแก ส่วนเรื่องโทรศัพท์ที่แกโดนแฮ็กอ่า แกรู้จักอาร์กอน เดอะแก๊งไหม เขาหล่อมากแก หล่อแบบสุดๆ รูปหล่อพ่อรวย ฉันชอบเขา”
“ฉันชอบพี่เรนจ์คนเดียว”
“ฉันว่าฉันต้องพาแกไปวัดบางแล้วล่ะมิลิน แกโดนพี่เรนจ์ทำของใส่เปล่าว่ะเนี่ย”
“ฉันจะบอกแกว่า พี่อาร์กอนน่ะ เค้าเก่งด้านเทคโนโลยีมากนะ ในเมืองมิโจนี่พี่อาร์กอนคือที่สุดในด้านนี้แล้ว ฉันว่าเค้าน่าจะช่วยตามหาคนที่แฮ็คโทรศัพท์ของแกได้ แกจะได้รู้ไงว่าใครคิดร้ายกับแก”
“โอเคเพื่อนรัก ขอบใจมากแก”
“ไม่เป็นไรแก เราเพื่อนกัน ฉันต้องช่วยแกอยู่แล้ว มีอะไรแกโทรหาฉันได้เลย โอเคนะ ถ้าใครทำร้ายแกบอกฉัน เดียวฉันให้ลูกน้องพ่อฉันจัดการ”
“จ้า แม่สาวน้อยมาเฟีย”
“555555” เสียงหัวเราะที่แสนสดใสของโมจิ
“บายยย”
ใครกันนะอาร์กอน ฉันไม่เคยได้ยินชื่อ ในเดอะแก๊งฉันรู้ว่า มี 7 คน แต่ฉันรู้จักแค่ไคโร หนุ่มหล่อในดวงใจของฉัน และก็ซีนอน ผู้ชายที่อบอุ่นที่สุดที่ฉันเคยเห็น แต่นั่นแหละ 7 คนนี้ไม่ค่อยพบเห็นได้ง่ายนักหรอก เพราะ ความหล่อเป็นเหตุ
นี่ถ้าฉันไม่เจอพี่เรนจ์ก่อนเจอไคโรนะ ฉันว่า...ฉันคงตกหลุมรักเค้าแน่ๆ เค้าหล่อมาก หรือจะเป็นผู้ชายอบอุ่นแบบซีนอนนะ อย่าค่ะ อย่าให้มิลินเลือก มิลินเลือกไม่ได้ มิลินรักทั้งคู่ อิอิ
(ไรท์: ไหนบอกรักพี่เรนจ์คนเดียวไง? -_-)
คอนโดหรูใจกลางเมือง โดยที่ภายในห้องตกเเต่งสีเอิร์ธโทน ให้ถึงความสบายตาเเละอบอุ่นในเวลาเดียวกัน วิวนอกระเบียงมองเห็นใจกลางเมืองมิโจที่สวยไม่น้อย บวกกับมีสระน้ำส่วนตัวที่ว่ายน้ำได้อย่างจริงจัง
ซึ่งมีหญิงสาว "มิลิน" นอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซต์ด้วยท่านอนที่สบายใจ หลับตาพริ้มอยู่ เเม้เวลาจะเลยบ่ายโมงเเล้วก็ตาม
"โอ้ย! ใครโทรมาแต่เช้าเนี่ย... สวัสดีค่ะมิลินพูดค่ะ" ปากสวยได้รูปพูดออกมาอย่างงัวเงีย
"มิลินนั่นแกยังไม่ตื่นอีกหรอห่ะ นี่มันบ่าย 2 และนะ"
"อืม มีไรกำลังหลับสบาย ถ้าไม่สำคัญแกโดนฉันด่าแน่โมจิ"
"ถ้าไม่สำคัญฉันไม่โทรหาแกหรอกค่ะ คือแกเห็นรูปแกกับพี่เรนจ์ในทวิตตี้หรือยัง" (ปล.ทวิตตี้=แอพพลิเคชั่นที่หนุ่มสาวในเมืองมิโจนิยมเล่นอย่างมาก)
"รูปอะไรของแก"
"รูปที่แกจูบกับพี่เรนจ์ที่ทะเลไง"
"ห่ะ! ว่าไงนะ จะบ้าหรอ นอกจากพี่เรนจ์ แก และก็ฉัน และก็ผู้จัดการพี่เรนจ์เท่านั้นที่รู้ นอกจากนี้ก็ไม่มีใครรู้แล้วนะ ขนาดพ่อแม่ฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันกับพี่เรนจ์เป็นแฟนกัน รูปบ้าๆ แบบนั้นจะติดเทรนทวิตตี้ได้ไง"
"แกลองเปิดทวิตตี้ดูสิ แกติดเทรนอันดัน 1 ในทวิตตี้เลยนะ แม่สาวไอดอล"
"เฮ้ย! รูปหลุดได้ไงว่ะ มันเป็นรูปจากโทรศัพท์ฉันที่พี่เรนจ์เป็นคนถ่ายตอนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน นี่ฉันโดนแฮ็กโทรศัพท์หรอ จะบ้าตายรายวัน พี่เรนจ์เป็นไงบ้างเนี่ย สังกัดห้ามมีแฟนด้วยสิ"
"คุณเพื่อนขา ห่วงตัวเองก่อนไหม ก่อนจะเป็นห่วงผู้ชายน่ะ กระแสแกนี่โดนแอนตี้สุดไรสุด และฉันขอเตือนนะอย่าออกจากคอนโดเด็ดขาด ไม่งั้นแกไม่รอดแน่ แฟนคลับของพี่เรนจ์ดุยิ่งกว่าสิงโตแม่ลูกอ่อนอีก และก็อย่าไปเดินตลาดล่ะ ช่วงนี้หน้าทุเรียน เข้าใจนะ"
"เฮ้ออออออออออ ฉันต้องทำไงดีว่ะโมจิ"
"ฉันว่าช่วงนี้แกเลิกติดต่อพี่เรนจ์ก่อนเลย และก็ลบรูปทุกรูปที่เกี่ยวกับพี่เรนจ์ในโทรศัพท์ เปลี่ยนรหัสทุกอย่าง หรือไม่ ทางที่ดีแกล้างข้อมูลในโทรศัพท์ให้หมด เปลี่ยนเครื่องใหม่ เปลี่ยนเบอร์ใหม่ไปเลย เพื่อความปลอดภัย เพราะ ไม่รู้ว่าคนที่มันแฮ็กโทรศัพท์แก แฮ็คไปถึงไหนต่อไหนแล้ว''
''มิลินทำไมแกเงียบ แกโอเคไหมเนี่ย''
''มิลิน''
''มิลิน''
“อืม ฉันโอเค ฉันเป็นเน็ตไอดอลฉันเจอเรื่องแอนตี้แบบนี้มาหลายครั้ง เดี๋ยวข่าวก็เงียบเอง แต่พี่เรนจ์นี่สิ เค้ากำลังดัง ฉันไม่อยากให้เค้าเดือดร้อน ฉันเป็นห่วงเค้าว่าแก ต้นสังกัดพี่เรนจ์ต้องบังคับให้เราเลิกกันแน่ๆ แต่ฉันรักพี่เรนจ์ แกก็รู้ว่าเหตุผลที่ฉันพยายามทำมาทุกอย่าง จนมาถึงขนาดนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ”
(แน่สิเพราะฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองมาถึงจุดที่มีคนติดตามในทวิตตี้กว่า 5 ล้านคน ทั้งที่เมื่อก่อนมีเพียงหลักร้อยเท่านั้น ฉันเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออก ไม่โพสต์รูปเลย ไม่เล่นโซเชียลอะไรเลย เรื่องเทคโนโลยีนี่ไม่ต้องพูดถึง ไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่ก็มีเพื่อนคนสวยของฉันคนนี้นี่แหละที่เป็นคนหูไวตาไวติดตามกระแสของสังคมออนไลน์เสมอ ทำให้ฉันเป็นที่รู้จักมากขึ้นจากการทำงานรีวิวสินค้า ถ่ายแบบ ที่โมจิแนะนำให้ฉัน ตอนนั้นฉันคิดแค่ว่าฉันอย่างเป็นที่รู้จักมากๆ ฉันจะได้ใกล้ชิดกับพี่เรนจ์มากขึ้น เพราะ ฉันกับพี่เรนจ์เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันมาก่อน พี่เรนจ์เป็นคนร่าเริงน่ารัก หล่อมาก หล่อสุดๆ สาวๆ ในโรงเรียนกรี๊ดกร๊าดกันจนเสียงแหบ พ่วงด้วยดีกรีประธานนักเรียนที่มีน้ำสียงที่ไพเราะ และเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียนไปอีก ซึ่งฉันก็เป็นเด็กสาวหนึ่งในนั้นที่ตามกรี๊ดพี่เรนจ์ แม้หน้าตาฉันจะดูน่ารัก น่าเอ็นดู บ้านรวยแถมสวย และเรียนเก่งแบบฉันจะมีผู้ชายมาจีบจนหัวบรรไดบ้านไม่แห้งก็เถอะ
แต่ก็นะ ผู้ชายพวกนั้น ฉันไม่ได้ชอบเขานิ คนที่อยู่ในหัวใจของฉันคือพี่เรนจ์คนเดียวเท่านั้น
พอพี่เรนจ์เรียนจบก็ได้เดบิวส์เป็นศิลปินชื่อดังในเมืองมิโจ จนเป็นนักร้องหนุ่มที่ดังเป็นพลุแตกขนาดนี้ ค่าตัวไม่ต้องพูดถึงแต่ละงานไม่ต่ำกว่า 7 หลัก
ฉันกับพี่เรนจ์คบกันได้อย่างไงหลายคนคงสังสัยสินะ ฉันรีวิวสินค้าที่พี่เรนจ์เป็นพรีเซนเตอร์นะสิ เลยมีถ่ายงานด้วยกัน 3-4 ครั้ง ด้วยที่เราเคยเรียนโรงเรียนเดียวกันมาก่อน เคยเห็นหน้าผ่านๆ ตากันมาบ้าง(สำหรับฉันพี่เรนจ์ไม่ใช่แค่ผ่าน แต่อยู่ในสายตาฉันตลอด)
บวกกับความสวย ขี้เล่น และความเซ็กซี่ของฉันที่มีไม่น้อยมันคงไปโดนใจพี่เรนจ์ด้วยล่ะ อิอิ เราจึงคุยกันถูกคอ แต่การคุยกันของเรามันต้องเป็นความลับ เปิดเผยไม่ได้ จริงๆ ก็มีแค่พี่เรนจ์ โมจิ ผู้จัดการพี่เรนจ์เท่านั้นที่รู้
และเราก็เลยคบกันตั้งแต่พี่เรนจ์ยังไม่ดังเปรี้ยงปั้งแบบนี้เลย แต่พอยิ่งเป็นที่รู้จักมากขึ้นความห่างเราก็เพิ่มขึ้นตาม การเจอกันของเราก็น้อยลง
รูปที่จูบที่ทะเลที่หลุดว่อนเน็ตนั้นก็เกิดจากการที่เราทะเลาะกันไงล่ะ ฉันจึงหนีไปพักใจที่ทะเล เคยได้ยินไหมว่าเอาความทุกข์ไปทิ้งที่ทะเล แต่โมจิเพื่อนสุดแสบของฉันมันไลน์ไปบอกพี่เรนจ์ว่าฉันจะไปกระโดดน้ำตายที่ทะเล เพราะ เสียใจที่พี่เรนจ์มีข่าวจิ้นกับแองเจิ้ล ซึ่งหล่อนก็เป็นนางฟ้าที่สวยจริงๆ ขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังหลงใบหน้าสวยของหล่อนจนหยุดมองไม่ได้เลย บวกกับช่วงนี้ฉันกับพี่เรนจ์ทะเลาะกันบ่อย ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยจนไม่ถึงเรื่องใหญ่ ซึ่งปัญหาต่างๆ เราก็ไม่ได้เครียให้ชัดแจ้งด้วย ก็อย่างว่าแหละเวลาเจอกันแทบจะไม่มี ฉันเพียงคิดในใจ)
“โอ้ย อย่าเศร้าไปเลยนางชะนี ผู้ชายน่ะหาใหม่ได้ และอีกอย่างสังกัดก็คงต้องออกมาปกป้องพี่เรนจ์อยู่แล้ว รายนั้นตัวเงินตัวทองของบริษัทเลยนะ ส่วนรูปหลุดสังกัดต้องออกมาแถลงข่าวว่าไม่ใช่พี่เรนจ์อยู่และ คนหน้าคล้ายงิ วงการบันเทิงอ่าแก มาไวไปไว อย่าไปคิดมาก”
“เออแก ส่วนเรื่องโทรศัพท์ที่แกโดนแฮ็กอ่า แกรู้จักอาร์กอน เดอะแก๊งไหม เขาหล่อมากแก หล่อแบบสุดๆ รูปหล่อพ่อรวย ฉันชอบเขา”
“ฉันชอบพี่เรนจ์คนเดียว”
“ฉันว่าฉันต้องพาแกไปวัดบางแล้วล่ะมิลิน แกโดนพี่เรนจ์ทำของใส่เปล่าว่ะเนี่ย”
“ฉันจะบอกแกว่า พี่อาร์กอนน่ะ เค้าเก่งด้านเทคโนโลยีมากนะ ในเมืองมิโจนี่พี่อาร์กอนคือที่สุดในด้านนี้แล้ว ฉันว่าเค้าน่าจะช่วยตามหาคนที่แฮ็คโทรศัพท์ของแกได้ แกจะได้รู้ไงว่าใครคิดร้ายกับแก”
“โอเคเพื่อนรัก ขอบใจมากแก”
“ไม่เป็นไรแก เราเพื่อนกัน ฉันต้องช่วยแกอยู่แล้ว มีอะไรแกโทรหาฉันได้เลย โอเคนะ ถ้าใครทำร้ายแกบอกฉัน เดียวฉันให้ลูกน้องพ่อฉันจัดการ”
“จ้า แม่สาวน้อยมาเฟีย”
“555555” เสียงหัวเราะที่แสนสดใสของโมจิ
“บายยย”
ใครกันนะอาร์กอน ฉันไม่เคยได้ยินชื่อ ในเดอะแก๊งฉันรู้ว่า มี 7 คน แต่ฉันรู้จักแค่ไคโร หนุ่มหล่อในดวงใจของฉัน และก็ซีนอน ผู้ชายที่อบอุ่นที่สุดที่ฉันเคยเห็น แต่นั่นแหละ 7 คนนี้ไม่ค่อยพบเห็นได้ง่ายนักหรอก เพราะ ความหล่อเป็นเหตุ
นี่ถ้าฉันไม่เจอพี่เรนจ์ก่อนเจอไคโรนะ ฉันว่า...ฉันคงตกหลุมรักเค้าแน่ๆ เค้าหล่อมาก หรือจะเป็นผู้ชายอบอุ่นแบบซีนอนนะ อย่าค่ะ อย่าให้มิลินเลือก มิลินเลือกไม่ได้ มิลินรักทั้งคู่ อิอิ
(ไรท์: ไหนบอกรักพี่เรนจ์คนเดียวไง? -_-)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ