ยัยดอกไม้ของนายตะวัน sunflower (เดอะซีรีย์ Flower of love)

~ Happy birthday ~
“ยัยดอกไม้ทำงานเป็นยังไงบ้าง” ผมถามคำถามก่อนที่จะหันไปมองหน้าคริส หัวหน้าแผนกนักออกแบบเกมส์ “ทานตะวัน ก็โอเคนะครับ ขยัน มีความรับผิดชอบ แถมโปรเจคเกมส์ของเธอก็มีความคืบหน้าไปในทางที่ดีด้วย” คริสตอบกลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนที่จะขอตัวไปทำงานต่อ
            ทานตะวัน หญิงสาวที่มีบุคลิกถูกใจผมตั้งแต่วันแรก นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วที่เธอทำงานที่นี่ ผลงานของเธอเป็นที่น่าพอใจมากครับ คณะกรรมการบริษัทก็เห็นด้วยกับโปรเจคนี้ ในสายตาผมเธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก แต่ติดที่นายนที เพื่อนร่วมแผนกของเธอที่ดูจะสนิทกันเป็นพิเศษ ได้ยินว่าเป็นเพื่อนบ้านแต่จะเป็นแค่นั้นหรือเปล่าผมเริ่มไม่แน่ใจ
“ไอ้ทาน เย็นนี้แกว่างปะวะ พอดีฉันว่าจะไปซื้อของที่ห้างแกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ” นทีพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาฉัน “วันนี้หรอ ได้ดิฉันว่างพอดี” ฉันตอบกลับไปขณะที่กำลังเตรียมตัวกลับบ้าน
 

ห้างสรรพสินค้า

          “ทาน เดี๋ยวแกนั่งรอที่ร้านกาแฟก่อนก็ได้ ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน” ฉันหันไปพยักหน้าก่อนที่จะเดินไปสั่งกาแฟ เพื่อที่จะไปนั่งรอนที “อเมริกาโนเย็น 1 แก้วคะ” ขณะที่ฉันสั่งกาแฟ สายตาก็เหลือบไปเห็น นายอาทิตย์นั่งอยู่ที่ร้านฝั่งตรงข้าม “นั้น นายอาทิตย์นี่น่า แต่มากับใครนะ สวยเชียว” ฉันพูดพร้อมกับถือกาแฟไปนั่งที่โต๊ะ “นี่ ยัยดอกไม้” ฉันหันไปตามเสียงเรียก “คุณอาทิตย์ มาได้ไงคะ ฉันเห็นคุณนั่ง” ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปที่ร้านฝั่งตรงข้าม  “นั่งอะไร” เขาตอบกลับพร้อมทำหน้างงๆใส่ฉัน “เปล่าคะ คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันถามกลับเขา เขานั่งลงเหมือนไม่ได้คิดอะไร ก่อนที่จะมองไปรอบๆพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “เธอรอใครอยู่” “รอนทีนะคะ เขาบอกว่าไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็นานแล้วนะ” “อ๋อ นที” เขาตอบกลับพร้อมทำหน้าตาเหมือนอยากจะถามอะไรฉันสักอย่าง “เธอกับนทีนี่กำลังคบกันอยู่หรอ” เขาถามพร้อมกับสีหน้าสงสัย
          ฉันหัวเราะออกมาแล้วตอบเขาว่า “คุณไปเอาเรื่องนี้มาจากไหนคะ ฉันกับไอ้ที เป็นไปไม่ได้เลยคะ” ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะ สีหน้าเขาจากคนขี้สงสัยก็ปรากฏรอยยิ้มออกมาทำเอาฉันประหลาดใจ นายอาทิตย์ช่วงนี้ทำไมนายแปลกๆนะ ฉันรู้สึกได้ว่าช่วงนี้เขามักจะจ้องฉันบ่อยๆ “วันศุกร์นี้จะมีงานเลี้ยงที่บริษัทเธอต้องไปด้วยละ นี่คือคำสั่ง ”นายอาทิตย์พูดพร้อมกับลุกจากไป ฉันได้แต่มองตามหลังเขาพร้อมกับคิดในใจว่าเขานี่บ้าอำนาจเกินทน
            “ไอ้ทาน รอนานไหมวะ สงสัยส้มตำตอนกลางวันจะเอาเรื่องวะ ว่าแต่แกคุยกับใครวะ” นทีถามฉัน “แค่คนรู้จักนะ ช่างเถอะ แกจะไปซื้อของได้ยัง ไม่งั้นฉันจะกลับแล้วนะเว้ย” “เออๆ บ่นเป็นแม่เลย ไปๆ” นทีพูดพร้อมกับลุกจากโต๊ะ และเดินนำหน้าไป
 

วันศุกร์

            วันนี้เป็นวันที่บริษัทจัดงานเลี้ยงต้อนรับน้องใหม่ ซึ่งวันนี้ก็ตรงกับวันเกิดของฉันพอดี “สุขสันต์วันเกิดนะทานตะวัน” เสียงปลายสายโทรศัพท์คือเสียงจากคนที่ฉันรักมากที่สุด “ปีนี้ไม่ได้ไปหาพ่อกับแม่ หนูขอโทษจริงๆนะคะ” ทุกปีในวันเกิดฉันจะต้องกลับบ้านต่างจังหวัดเพื่อไปหาพวกท่าน “ไม่เป็นไรหรอกลูก แค่รู้ว่าลูกสบายดี พ่อกับแม่ก็โอเคแล้ว” ฉันยิ้มหน้าระรื่นเมื่อได้คุยโทรศัพท์กับพวกท่าน “งั้นหนูไปทำงานก่อนนะคะ รักพ่อกับแม่น่า”
 

บริษัทเกมส์

            “ว่าไง พวกเราพร้อมที่จะไปสนุกกันหรือยัง” พี่คริสพูดเสียงดัง ฉันกับนทียิ้มตอบกลับ “ปกติงานจะเลิกประมาณกี่โมงคะ พี่คริส” ฉันถามพี่คริส “ก็แล้วแต่เรานะ ที่นี่ไม่มีกฎตายตัวสะดวกกลับตอนไหนก็โอเคเลย” พี่คริสพูดพร้อมกับหัวเราะ ได้ยินมาว่าแผนกออกแบบเป็นพวกนักดื่มตัวยงกันเลยทีเดียว ถูกใจไอ้นทีแล้วละ ฉันคงต้องกลับบ้านคนเดียวอีกแล้วสินะ
 

ร้านอาหาร

          “ขอต้อนรับพนักงานใหม่นะครับ เรามาพยายามไปด้วยกันเพื่อผลงานที่ดีนะครับ” นายอาทิตย์กล่าวเปิดงาน ภายในงานมีทั้งอาหาร และเครื่องดื่มแบบไม่อั้น ฉันเลือกที่จะถือเครื่องดื่มมานั่งที่มุมเงียบๆ “ไอ้ทานแกไม่ออกไปสนุกวะ เฮ้ย!! วันนี้วันเกิดแกนี่หว่า” นทีพูดเสียงดังก่อนที่ฉันจะเอามือไปปิดปากนที “แกเบาๆสิ ฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้” “ทำไมวะ” นทีถามพร้อมสีหน้าสงสัย “เออ แกสนุกไปเถอะน่า ฉันโอเค จบไหม”ฉันตอบคำถามนทีก่อนที่จะไล่เขาให้ไปสนุกกับพวกพี่ๆในแผนก
            ขณะที่ฉันนั่งอยู่ ก็มีพวกรุ่นพี่ต่างแผนกเข้ามาทักทายฉัน พร้อมกับบังคับให้ฉันดื่มไปหลายแก้ว “น้องทานตะวัน ไหวไหมเราเนี่ย” เสียงรุ่นพี่ถามฉัน ฉันรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย และก็รู้สึกว่าพวกรุ่นพี่เริ่มที่จะลวนลามฉัน “ปล่อยนะคะ พวกพี่จะทำไรเนี่ย นที นที” ฉันพยายามเรียกนที แต่ดูเหมือนว่านทีจะไม่ได้ยิน เนื่องจากเสียงเพลงที่ดังมาก อยู่ๆก็มีมือที่ไหนไม่รู้มาโอบไหล่ของฉันพร้อมกลับพาฉันเดินออกมาจากที่แห่งนั้น และพามาที่ดาดฟ้าของร้านอาหาร
            “เป็นไงมั้งยัยดอกไม้ น้ำเปล่าหน่อยไหม” ใช่คะผู้ชายคนนั้นคือนายอาทิตย์นั้นเอง “ขอบคุณนะคะ ที่ช่วย” ฉันตอบพร้อมกับหยิบน้ำเปล่ามาจากมือของเขา “ปกติขี้อ่อยแบบนี้หรอ ” ฉันหันไปมองหน้าเขา หลังจากที่เขาถามคำถาม “คุณว่าอะไรนะคะ ฉันว่าคุณกำลังเข้าใจฉันผิดนะ” “ก็ฉันเห็นว่าเธอไม่ได้ ปฏิเสธคนพวกนั้นนิ ” ฉันลุกขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจ “ถ้าคุณคิดแบบนั้น ก็ตามใจเถอะคะ ฉันขี้เกียจจะอธิบาย” ฉันเดินลงมาจากดาดฟ้าเพื่อที่จะกลับบ้าน เขาเดินตามฉันมาพร้อมกับจับแขน และลากฉันไปขึ้นรถ “เดี๋ยวฉันไปส่ง” “ไม่ดีกว่าคะ ขอบคุณ” ฉันผลักเขาออก “ขึ้นรถ” เขาตะคอกฉันเสียงดังราวกับว่าฉันเป็นเด็กพร้อมกับสีหน้าที่ดูหงุดหงิด
                        ขณะขับรถกลับบ้าน เขาได้ขอโทษฉันในสิ่งที่เขาพูดบนดาดฟ้า ฉันไม่พูดอะไร พร้อมกับหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง เมื่อถึงหน้าบ้าน ฉันรีบลงจากรถ “นี่ หยุดก่อนสิยัยดอกไม้” เขาพูดพร้อมกับลงรถ และมาดึงแขนฉันไว้ “มีอะไรอีกคะ คุณเจ้านาย” ฉันตอบกลับ เขาจูงมือฉันมาที่หลังรถ และให้ฉันยืนหันหลัง นายอาทิตย์นายจะเล่นอะไรของนายเนี่ย เห็นฉันไม่ตอบโต้เลยเอาใหญ่เลยนะ “Happy birthday to you  Happy birthday to you  Happy birthday, dear ทานตะวัน Happy birthday to you” เสียงเพลงวันเกิด ทำให้ฉันหันหลังกลับไป ภาพที่เห็นคือ นายอาทิตย์ถือเค้กก้อนโต พร้อมกับร้องเพลงวันเกิดให้ฉัน ฉันยิ้มออกมา ไม่นึกว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย นายอาทิตย์ เจ้านายบ้าอำนาจ เขาทำแบบนี้ทำไมนะ “อธิฐานสิ” เขาพูดพร้อมกับยื่นเค้กมาตรงหน้าฉัน ฉันอธิฐานพร้อมกับเป่าเค้ก “คุณทำอะไรเนี่ย” ฉันถามเขาพร้อมกับใบหน้าอมยิ้ม “ก็วันนี้วันเกิดของเธอไม่ใช่หรอ”
               “สุขสันต์วันเกิดนะทานตะวัน” นี่คงเป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อของฉัน ในใจของฉันเต้นรัว อย่างกับใครมาตีกลอง อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าด้วยหรือเปล่านะ อยู่ๆฉันก็โผตัวเข้าไปหาเขา ดึงใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้  จากนั้นฉันก็เริ่มจูบเขา ใช่คะ จูบ ริมฝีปากของเขานุ่มนิ่ม เหมือนกับมาสเมลโล ฉันค่อยๆบรรจงจูบเขาอย่างอ่อนโยน มือของฉันลูบไล้ไปบนใบหน้าของเขา ส่วนมือของเขาก็ค่อยๆโอบรัดเอวของฉัน กอดฉันแน่นและปล่อยให้อารมณ์ของเราครอบงำทุกอย่าง “วันนี้คุณจะอยู่กับผมได้ไหม” จู่ๆนายอาทิตย์ก็ถามฉันขึ้นมา
 
_ทานตะวัน_
               มันเกิดขึ้นเมื่อไรกันนะ ไอ้อาการหัวใจเต้นแรงเนี่ย ฉันทำงานที่บริษัทของนายอาทิตย์มาได้ 6 เดือนแล้วคะ โปรเจคที่ฉันเอ่ยปากท้าทายนายอาทิตย์ออกไปก็เกือบจะเสร็จสมบูรณ์ ต้องขอบคุณ หัวหน้า และเพื่อนๆที่ร่วมงานของฉันที่ทำให้งานของเราเสร็จเร็วเหมือนติดจรวด และที่ต้องขอบคุณมากที่สุดก็คงจะเป็นนายอาทิตย์หัวหน้าบ้าอำนาจที่ฉันเกียจหนักหนา ถึงแม้เขาจะปากร้าย แต่ทุกครั้งที่เราประชุม หรืออยู่ทำงานจนโต้รุ่ง เขาก็จะเป็นคนที่อยู่ด้วยเสมอ หลายวันก่อนฉันเพิ่งจะรู้ว่าเขาเป็นคนที่ช่วยเขียนโปรแกรมในส่วนที่ติดขัด ที่ทั้งทีมเราใช่เวลานานในการแก้ปัญหา ตอนแรกพี่คริสก็ไม่ยอมบอกฉันหรอกคะจนเขาทนแรงตื้อของฉันไม่ไหว ฉันอยากจะขอบคุณเขานะคะ แต่พอเห็นหน้ากันเราก็แทบจะไม่คุยเรื่องดีๆกันสักเท่าไร จนวันนี้ที่เขาถือเค้กมาให้ฉัน ใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ นี้คืออาการอะไรกันนะ หรือว่าฉันจะตกหลุมรักเจ้านายบ้าอำนาจนี่สะแล้ว