เส้นทางรักของเยว่ชิง

               เธอยังคงเอามือทั้งสองตั้งคางไว้  ไม่พูดไม่จา จ้องมองอีกฝ่ายตลอด

               “เอาล่ะ เข้าเรื่องซะที ข้าจะบอกเจ้าว่า เจ้าไม่ได้ฝัน  นี่เป็นเรื่องจริง ถ้าไม่เชื่อ เจ้าลองตีตัวเองดูสิว่าเจ้าจะรู้สึกเจ็บไหม” ชายหนุ่ม

               “เพี๊ยะ” เยว่ชิงตีแขนตัวเอง 

               “อุ๊ยยยยย เจ็บๆๆ ทำไมถึงเจ็บได้ล่ะ” เยว่ชิง

               “ก็ข้าบอกแล้วว่า เจ้าไม่ได้ฝัน นี่คือความจริง ทีนี้เชื่อหรือยัง” ชายหนุ่ม

               “งั้นตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน ฉันมาทำอะไรที่นี่ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” เย่วชิง

               “เอ้า ถามทีละคำถามสิ เจ้าถามเยอะขนาดนี้จะให้ข้าตอบคำถามไหนก่อนดี” ชายหนุ่ม

               “เอาแบบนี้ ยังไม่ต้องถาม เจ้าฟังข้าพูดก่อน ฟังจบแล้วค่อยถามทีเดียว ตกลงไหม” ชายหนุ่ม

               เยว่ชิงพยักหน้า “ตกลง”

               “เจ้ามาที่นี่ได้ เพราะข้าเป็นคนพาเจ้ามาเอง” ชายหนุ่ม

               ชายหนุ่มกล่าวยังไม่ทันจบประโยคก็เห็นเยว่ชิงตั้งท่าจะโวยวายอีกครั้ง จึงยกมือขึ้นไปตรงหน้าเยว่ชิง 

               “หยุด เจ้าหยุดเลยนะ เจ้านี่มันดื้อด้านซะจริง ข้าบอกให้ฟังให้จบก่อนค่อยถาม หรือต้องสาปให้เป็นใบ้ก่อนดีไหม จะได้ฟังจนจบได้” ชายหนุ่ม

               “โอเค โอเค ฟังก็ฟัง ไม่ต้องสาป” เยว่ชิง

               “ข้าพาเจ้ามาที่นี่เพื่อมาเตรียมความพร้อม เจ้ามีเวลา 6 เดือน ในการเรียนรู้ถึงสิ่งที่ข้าจะสอน แล้วหลักจากนั้นเจ้าก็จะได้รับภารกิจที่สำคัญ ถึงเวลาเจ้าจะรู้เองว่าต้องทำอะไรต่อไป” ชายหนุ่ม

               “เป็นไปไม่ได้ ฉันจะอยู่ที่นี่ได้ยังไงตั้ง 6 เดือน แล้วไหนจะงานที่กำลังจะผ่านโปรอีก” เยว่ชิงคิด

               “ไม่ต้องกังวลไป เวลาที่นี่กับเวลาในโลกของเจ้าต่างกันมาก เจ้าอยู่ที่นี่ 1 ปี โลกของเจ้าจะผ่านไปแค่วันเดียวเท่านั้น” ชายหนุ่ม

               “ห๊า จริงดิ” เย่วชิงอุทาน 

               “งั้นก็แสดงว่าเวลาของที่นี่ผ่านไปเร็วกว่าที่โลกของฉันสินะ”  เยว่ชิง

               “แล้วจะให้เรียนอะไรบ้างละ” เยว่ชิง

               “เจ้าค่อยๆ เรียนไปเถอะ ข้าจะเป็นผู้สอนเจ้าเอง” ชายหนุ่ม

               เยว่ชิงพยักหน้าไม่พูดอะไร

               “เอาล่ะ เสียเวลาไปมากแล้ว เจ้าตามข้ามา” ชายหนุ่ม เดินนำเธอเข้าป่า เยว่ชิงก็เดินตามไปเรื่อยๆ เธอรู้สึกว่ายิ่งเดินยิ่งลึก รอบข้างล้วนเป็นป่ารกทึบ สรรพสัตว์ทั้งหลายก็เดินตามหลังเธอมาอีกที 

               “โอ๊ยยยย เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย เดินจนขาจะลากอยู่แล้ว” เย่วชิงพูดไปพร้อมเอามือทุบที่ต้นขาสองข้าง

               “เดินพ้นชายป่าด้านหน้านี้ไป ก็ถึงแล้ว” ชายหนุ่ม

               เมื่อเดินต่อไปอีกซักพัก เธอก็เห็นบ้านหลังหนึ่ง เป็นรูปแบบจีนโบราณ สวยมากทีเดียว สร้างด้วยไม้เนื้อหนาขัดเงาทั้งหลัง ยกพื้นสูงเล็กน้อย  ด้านขวามีสวนดอกไม้ เท่าที่เห็นน่าจะมีกุหลาบ มะลิและอื่นๆที่เธอไม่รู้จักอีกหลายอย่าง ด้านซ้ายน่าจะเป็นสวนอะไรซักอย่างที่น่าจะมีความสำคัญมาก เพราะเห็นมีการกั้นเป็นล๊อคๆ ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยอย่างดี มีชานระเบียงทางเดินรอบบ้าน แค่มองจากด้านหน้าก็ให้ความรู้สึกร่มรื่น น่าอยู่แล้ว เมื่อเดินเข้ามาในบ้าน เธอรู้สึกว่าบ้านหลังนี้น่าอยู่มากกว่าที่เธอคิดซะอีก บ้านหลังนี้มีทั้งชั้นนอก ชั้นใน แบ่งได้เป็นสามส่วน ปีกขวา ปีกซ้าย และส่วนกลาง เรือนของเธอคือปีกซ้าย ของชายหนุ่มคือปีกขวา ห้องอาหาร กับห้องรับแขก อยู่โซนกลางทั้งหมด เธอยังเห็นมีอีกตั้งหลายห้องแต่ไม่รู้ว่าห้องเหล่านั้นเอาไว้ทำอะไร หรือมีเจ้าของหรือไม่

               “เฮ้ออออ ถึงซะทีเมื่อยจะตายอยู่แล้ว” เยว่ชิงนั่งลงไปกับพื้น 

               “มีน้ำให้ดื่มบ้างไหมคะ เดินมาตั้งไกลหิวน้ำมาก” เยว่ชิง

               “เจ้าเห็นโอ่งใบนั้นไหม” ชายหนุ่มชี้ไปยังมุมหนึ่งของบ้าน 

               “ไปตักดื่มได้เลย แต่อย่าดื่มเข้าไปเยอะล่ะ เดี๋ยวจะหาว่าข้าไม่เตือน ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ชายหนุ่ม

               เธอมองหน้าชายหนุ่มแล้วขมวดคิ้ว แต่ก็ยอมลุกเดินไปตามทางที่มือของชายหนุ่มชี้ทันที เธอเดินไปถึงโอ่งใบนั้นพิจารณามองภายนอกก็เหมือนโอ่งใส่น้ำธรรมดา มีให้เห็นในโลกของเธอเยอะแยะ ใบไม่ใหญ่มากสามารถเคลื่อนย้ายได้ มีลวดลายที่วิจิตรตระการตาดี เหมือนโอ่งมังกร เพราะมีมังกรพันอยู่รอบโอ่งถือว่าคนแกะสลักมีฝีมือมาก เพราะแกะสลักมังกรได้ละเอียดสมจริงและสวยมาก หลังจากพิจารณาภายนอกเรียบร้อยแล้ว เธอจึงก้มมองไปในโอ่ง น้ำในโอ่งเป็นสีฟ้าใสเหมือนทะเล แต่แปลกจังทำไมเธอมองไม่เห็นก้นโอ่งทั้งๆ ที่น้ำก็ใสมาก ถึงจะเป็นสีฟ้าแต่ใสเหมือนน้ำเปล่าเลย ความสูงของโอ่งแค่ข้อศอกเท่านั้น ทำไมเธอถึงมองไม่เห็นก้นโอ่ง มันช่างแปลกจริงๆ 

น้ำอะไรเอ่ย  น้องโดนหลอกรึเปล่าน๊า อิอิ

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน และกดหัวใจเพื่อเป็นกำลังใจให้กันนะคะ

ยินดีรับฟังทุกคำวิจารณ์นะคะ ขอแค่กรุณาอย่าคอมเม้นท์หยาบคาย  ขอบคุณค่ะ