เอาผัวไปเทิร์น

 
บทที่ 3 ฉลองวันเกิด
 
 
                        “คุณอยากได้อะไร” ชายหนุ่มถามขึ้นขณะที่วิสินีนอนหนุนตัก ทำเอาร่างบางในชุดบิกินีสีม่วงอ่อนชะงักไปเพียงนิด
 
                        รอยยิ้มเจ้าเสน่ห์กดลึกมุมปาก นิ้วเรียวยื่นขึ้นไปลูบไล้ใบหน้าของเขา
 
                        “เธอไม่เคยลืมวันเกิดของฉัน...ขอบใจนะ” เธอยื่นแขนออกไปด้านหน้าจนสุด บิดไปมา คล้ายยืดเส้น ก่อนจะยันกายลุกขึ้นนั่ง โดยมีเตชินดันหลังให้ วิสินีขยับแว่นกันแดดออกมาเกี่ยวไว้ที่ร่องอก อยากจะมองเขาให้เต็มตา
 
                        “ปีนี้ฉันแก่ลงไปเยอะ หากเธอเริ่มเบื่อ...”
 
                        “คุณยังเหมือนเดิมในสายตาของผม” หญิงสาวพูดไม่ทันจบประโยค เตชินกลับแทรกขึ้นมา เขาไม่อยากฟังสิ่งที่เธอกำลังจะพูด ไม่อยากให้เธอคิดเรื่องการฝืนธรรมชาติ เขารักที่เธอเป็นเธอด้วยหัวใจ ไม่ใช่ร่างกายนี้
 
                        “ปีนี้เธออายุ 36 แล้วนะ ยังหนุ่มแน่น แถมหล่อมาก ใคร ๆ ก็ต้องการ”
 
                        “คุณยังต้องการผมอยู่มั้ย” เขาถามกลับ ยกมือจับเส้นผมทัดหูให้อีกฝ่าย
 
                        คำถามนั้นทำเอาวิสินีเงียบ แววตาเข้มขึ้นคล้ายกำลังตัดสินใจบางอย่าง จนชายหนุ่มเริ่มกลัว
 
                        ต้องการสิ! อยากรั้งให้เธออยู่กับฉันตลอดไป
 
                        “เธอไม่อยากเป็นอิสระจากฉันเหรอ”
 
                        เตชินถอนหายใจ คิดว่าถ้ายังมัวเสียเวลาเล่นเกมถามคำตอบคำอยู่แบบนี้ การสื่อสารอาจคลาดเคลื่อนทำให้เข้าใจผิดกันได้ ปกติเขาไม่ใช่คนช่างพูด แต่ครั้งนี้อยากจะให้วิสินีเข้าใจในตัวของเขาอย่างชัดเจน
 
                        “ผมไม่รู้ว่าคุณรู้สึกกับผมแบบไหน แต่จะบอกอีกครั้งว่า...ผมรักคุณ และไม่เคยคิดจะไปจากชีวิตของคุณเลย นับตั้งแต่วันที่ตัดสินใจตามคุณกลับมา” เขาเว้นช่วงหายใจ จ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวย มองเห็นความแวววาวอยู่ด้านใน เตชินยกมือแนบประคองแก้มเธอไว้ทั้งสองข้าง “ผมไม่อยากให้คุณคิดมากกับเรื่องเล็กน้อยที่เกิดขึ้นในชีวิตของผม มันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่คุณหยิบยื่นมาให้”    
 
                        เกิดความเงียบขึ้นระหว่างกัน เหมือนเวลาหยุดเดินไปแล้วในความรู้สึกของวิสินี ที่ผ่านมาเธอคิดว่าคำบอกรักเหล่านั้นของเขา คือคำพูดติดปากเหมือนที่ใช้พูดกับคนอื่น ๆ
 
                        เรื่องเล็กน้อยในชีวิตที่เขาว่า มันหมายถึง...เรื่องที่เธอส่งเขาไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นใช่หรือไม่
 
                        เธอไม่เคยสนใจว่าเตชินจะรู้สึกอย่างไร จนเมื่อวันหนึ่งเธอมองเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ความรู้สึกหวงแหนเกิดขึ้นในใจเงียบ ๆ ความเห็นแก่ตัวอยากเป็นเจ้าของเริ่มครอบงำจิตใจ ไม่อยากส่งเขาไปนอนกับใครทั้งนั้น
 
                        แต่ก็กลัวเกินกว่าจะพูดมันออกมา เธอกลัวความสัมพันธ์นี้จะจบลงเพราะคำสัญญาระหว่างเขาและเธอ สร้างกำแพงขึ้นมาขวางกั้นความรู้สึกเหล่านั้นเอาไว้
 
                        ธุรกิจร่วมกันเท่านั้น คือคำที่วิสินีใช้หักห้ามหัวใจตัวเองมาตลอด ไม่ว่าเตชินจะแสดงความรู้สึกห่วงใย หรือทำดีกับเธอมากแค่ไหน หญิงสาวก็คิดเสมอมาว่านั่นคือส่วนหนึ่งในงานของเขา เธอคือหนึ่งในหน้าที่ที่เขาต้องดูแล
 
                        หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา อาจจะต้องให้เวลากับตัวเองอีกนิดว่าทุกอย่างคือความจริง ไม่ได้ละเมอหรือฝันไปคนเดียว
 
                        วิสินีรู้สึกถึงแสงสว่างที่ปลายทาง
 
                        ‘เขารักเธอ’ เพียงแค่นี้หัวใจก็ชุ่มชื่น
 
                        เธอโน้มคอเขาลงมาใกล้พอที่จะทาบริมฝีปาก
 
                        ปากของเขานุ่มและเย็นชื้น
 
                        เตชินไม่ได้ตอบรับแค่นั่งนิ่ง ๆ ให้เธอเคล้าเคลียเหมือนลูกแมวขี้อ้อน สายตาทอดมองไกลออกไป หากว่าวิสินีจะทันมอง เธอจะรู้ได้ว่าชายหนุ่มกำลังเสียใจ เป็นความเสียใจที่ไม่สามารถเรียกร้องให้เธอช่วยปลอบได้ ต้องกอดตัวเองเอาไว้ให้แน่นที่สุด
 
                        การที่เขาตัดสินใจพูดความในใจให้เธอรับรู้ว่าเขาจริงจัง แต่เธอกลับทำเพียงพยักหน้ารับ ทำให้เตชินตีความหมายไปอีกทาง
                        เขาเป็นแค่เครื่องมือของเธอ
 
                        วิสินีไม่เคยมองเขาเป็นอย่างอื่นนอกจากเรื่องธุรกิจ
 
                        หญิงสาวไม่ใช่คนเชื่อใจใครง่าย ๆ เธอมีโลกส่วนตัวเสมอ สังคมสวมหน้ากากสอนให้เธอกลายเป็นคนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็จำไม่ได้ ชีวิตกลางคลื่นลมหล่อหลอมให้ต้องเข้มแข็ง ทุกอย่างในชีวิตคือการเดิมพัน ถ้าพลาดอาจจะหมายถึงเธอจะไม่เหลืออะไรเลย
 
                        แม้แต่ผู้ชายตรงหน้า!
 
 
                        “มาเถอะ” หญิงสาวลุกขึ้นยืน ยื่นมือมารั้งแขนเขาให้ลุกตาม สายตางุนงงของเตชินทำให้เธอหัวเราะออกมา
 
                        “เล่นน้ำไง...เธออุตส่าห์พามาเที่ยวตั้งไกล” เธอพูดตามจริงไม่ได้ประชด นี่คือไกลที่สุดระหว่างเขากับเธอตลอดเกือบสิบปีที่ผ่านมา
 
                        ทริปดำน้ำนอนบังกะโลที่เกาะฮอร์สชูเป็นความคิดของชายหนุ่ม ระยะหลังเขาสังเกตว่าวิสินีเหมือนคนหมดแรง จึงชวนเธอมาพักผ่อนเพื่อหนีจากสภาพแวดล้อมเดิม ๆ อาจช่วยบรรเทาบางอย่างในใจหญิงสาวได้
 
                        ทะเลอันดามันขึ้นชื่อเรื่องความสวยงามทางธรรมชาติ ยิ่งสถานที่เปิดใหม่อย่างพม่าก็เป็นตัวเลือกที่ไม่ไกลจนเกินไป เขาจึงจองทัวร์เป็นทริป 3 วัน 2 คืนเอาไว้ เลือกที่จะขับรถจากกรุงเทพฯมาพักที่โรงแรมในจังหวัดระนอง เมื่อถึงกำหนดนัดเจ้าหน้าที่จากบริษัททัวร์ก็มารับตรงเวลา
 
                        ประทับใจเขาไม่น้อย
 
                        วิสินีเองก็ไม่ได้เกี่ยงงอนกับบังกะโลหลังเล็กมุงจาก
 
                        เธอใช้ชีวิตง่ายกว่าที่คิด ปกติวิสินีจะอยู่ในสถานที่หรูหรา สิ่งอำนวยความสะดวกสบายครบครัน น้อยครั้งที่เขาจะเห็นเธอให้ชีวิตเรียบง่าย อยู่กับดินกับทรายแบบนี้
 
                        ท้องฟ้าแจ่มใสตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าจางไปจนถึงสีน้ำเงินเข้ม ใสสะอาดจนมองเห็นเม็ดทรายสีขาว ทำให้รู้สึกผ่อนคลายร่างกายได้พักผ่อนอย่างจริงจัง ไม่ต้องใช้สมอง หรือปั้นหน้าให้เหนื่อย เป็นตัวเองได้เท่าที่อยากจะเป็น
 
                        มันคือการปลดปล่อยรูปแบบหนึ่ง
 
                        เตชินคิดถูกที่ตัดสินใจพาวิสินีมาที่นี่ ฉลองวันเกิดครบรอบ 42 ปีให้เธอ ด้วยการตัดขาดจากโลกภายนอก ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเพียงสองคนให้คุ้มค่าที่สุด
 
                       
                        ผิวขาวละเอียดในชุดบิกินีสีม่วงตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าของวิสินีทำร่างกายของเตชินตื่นตัว เธอดูแลตัวเองได้ดีมากเท่าที่คนรักสวยรักงามคนหนึ่งจะพึงทำ เขาชอบมองเธอเลือกของกิน ยืนมองเธอเข้ายิม และชอบฟังเวลาหญิงสาวบ่นเรื่องน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นของตัวเอง
 
                        เรื่องพวกนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขา มันสำคัญเท่ากับที่เธอใส่ใจตัวเอง
 
                        “อะไรกัน ขับรถมายังเหนื่อยไม่พอ?” เธอถามกลั้วหัวเราะเมื่อสายตาเหลือบลงต่ำ
 
                        เตชินหัวเราะขึ้นจมูก
 
                        “เรื่องแบบนี้ผมสู้ตาย คุณก็รู้ทูนหัว” เขายกมือขึ้นยีผมเธอคล้ายกำลังหยอกเย้าเด็กสาว ทำเอาวิสินีหัวเราะคิก
 
                        “ฉันก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะ”
 
                        สิ้นคำพูดนั้นร่างของหญิงสาวก็ลอยสูงขึ้นจากพื้น เธอหวีดร้องตกใจ ใช้มือรวบต้นคอของเขาเอาไว้
 
                        ทั้งที่รู้ว่าเตชินไม่ยอมปล่อยให้เธอหล่นลงมาเจ็บตัวแน่ แต่ด้วยสัญชาติญาณจึงต้องหาที่ยึดเกาะ
 
                        “จะทำอะไรน่ะ”” วิสินีถาม เมื่อเห็นคนตัวสูงกำลังเดินลงน้ำ แต่น้องชายของเขายังดันกางเกงจนเห็นชัดเจน
 
                        “เปลี่ยนบรรยากาศ” เขากระซิบ
 
                        “จะบ้าเหรอ เดี๋ยวมีคนเห็น” คนพูดหน้าแดง
 
                        “นึกว่าจะห้าม” เตชินหัวเราะถูกใจ
 
                        “ก็...นั่นแหละ” เธอซบหน้ากับอกเขา
 
                        “ผมชอบนะ...แต่คุณอาจจะแสบหน่อย”
 
                        “ไม่หน่อยนะยะ” วิสินีค้อนขวับ ประสบการณ์ครั้งก่อนทำเธอเดินนั่งไม่ถนัดไปสองสามวัน แต่ต้องยอมรับว่ามันทำให้เธอตื่นเต้นไม่น้อย รู้สึกดีกับการเปลี่ยนสถานที่ที่ต้องทำตัวให้กลมกลืนกับธรรมชาติ เพื่อไม่ให้คนอื่นรู้ว่าเธอกำลังมีเซ็กส์
 
                        ตอนนี้ทั้งเกาะมีเพียงแค่เขาและเธอที่เข้าพัก ถ้าจะมีใครมาเห็นก็คงไม่ใช่นักท่องเที่ยวแน่ แต่เตชินไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ตอนนี้ร่างกายของเขาต้องการคนในอ้อมแขนมากกว่า เขาเดินลงมาจนน้ำลึกระดับหน้าอก มองไกล ๆ ก็เหมือนนักท่องเที่ยวกำลังเล่นน้ำลอยคอ คงไม่มีใครสนใจจะส่องเพื่อขัดคนกำลังจะมีความสุขหรอกนะ
 
                        ‘อยากให้เธอเป่าเทียนใต้น้ำจัง’
 
 
 
 
 
**************