เอาผัวไปเทิร์น

 

บทที่ 3 ฉลองวันเกิด

 

 

                        “คุณอยากได้อะไร” ชายหนุ่มถามขึ้นขณะที่วิสินีนอนหนุนตัก ทำเอาร่างบางในชุดบิกินีสีม่วงอ่อนชะงักไปเพียงนิด

 

                        รอยยิ้มเจ้าเสน่ห์กดลึกมุมปาก นิ้วเรียวยื่นขึ้นไปลูบไล้ใบหน้าของเขา

 

                        “เธอไม่เคยลืมวันเกิดของฉัน...ขอบใจนะ” เธอยื่นแขนออกไปด้านหน้าจนสุด บิดไปมา คล้ายยืดเส้น ก่อนจะยันกายลุกขึ้นนั่ง โดยมีเตชินดันหลังให้ วิสินีขยับแว่นกันแดดออกมาเกี่ยวไว้ที่ร่องอก อยากจะมองเขาให้เต็มตา

 

                        “ปีนี้ฉันแก่ลงไปเยอะ หากเธอเริ่มเบื่อ...”

 

                        “คุณยังเหมือนเดิมในสายตาของผม” หญิงสาวพูดไม่ทันจบประโยค เตชินกลับแทรกขึ้นมา เขาไม่อยากฟังสิ่งที่เธอกำลังจะพูด ไม่อยากให้เธอคิดเรื่องการฝืนธรรมชาติ เขารักที่เธอเป็นเธอด้วยหัวใจ ไม่ใช่ร่างกายนี้

 

                        “ปีนี้เธออายุ 36 แล้วนะ ยังหนุ่มแน่น แถมหล่อมาก ใคร ๆ ก็ต้องการ”

 

                        “คุณยังต้องการผมอยู่มั้ย” เขาถามกลับ ยกมือจับเส้นผมทัดหูให้อีกฝ่าย

 

                        คำถามนั้นทำเอาวิสินีเงียบ แววตาเข้มขึ้นคล้ายกำลังตัดสินใจบางอย่าง จนชายหนุ่มเริ่มกลัว

 

                        ต้องการสิ! อยากรั้งให้เธออยู่กับฉันตลอดไป

 

                        “เธอไม่อยากเป็นอิสระจากฉันเหรอ”

 

                        เตชินถอนหายใจ คิดว่าถ้ายังมัวเสียเวลาเล่นเกมถามคำตอบคำอยู่แบบนี้ การสื่อสารอาจคลาดเคลื่อนทำให้เข้าใจผิดกันได้ ปกติเขาไม่ใช่คนช่างพูด แต่ครั้งนี้อยากจะให้วิสินีเข้าใจในตัวของเขาอย่างชัดเจน

 

                        “ผมไม่รู้ว่าคุณรู้สึกกับผมแบบไหน แต่จะบอกอีกครั้งว่า...ผมรักคุณ และไม่เคยคิดจะไปจากชีวิตของคุณเลย นับตั้งแต่วันที่ตัดสินใจตามคุณกลับมา” เขาเว้นช่วงหายใจ จ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวย มองเห็นความแวววาวอยู่ด้านใน เตชินยกมือแนบประคองแก้มเธอไว้ทั้งสองข้าง “ผมไม่อยากให้คุณคิดมากกับเรื่องเล็กน้อยที่เกิดขึ้นในชีวิตของผม มันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่คุณหยิบยื่นมาให้”    

 

                        เกิดความเงียบขึ้นระหว่างกัน เหมือนเวลาหยุดเดินไปแล้วในความรู้สึกของวิสินี ที่ผ่านมาเธอคิดว่าคำบอกรักเหล่านั้นของเขา คือคำพูดติดปากเหมือนที่ใช้พูดกับคนอื่น ๆ

 

                        เรื่องเล็กน้อยในชีวิตที่เขาว่า มันหมายถึง...เรื่องที่เธอส่งเขาไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นใช่หรือไม่

 

                        เธอไม่เคยสนใจว่าเตชินจะรู้สึกอย่างไร จนเมื่อวันหนึ่งเธอมองเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ความรู้สึกหวงแหนเกิดขึ้นในใจเงียบ ๆ ความเห็นแก่ตัวอยากเป็นเจ้าของเริ่มครอบงำจิตใจ ไม่อยากส่งเขาไปนอนกับใครทั้งนั้น

 

                        แต่ก็กลัวเกินกว่าจะพูดมันออกมา เธอกลัวความสัมพันธ์นี้จะจบลงเพราะคำสัญญาระหว่างเขาและเธอ สร้างกำแพงขึ้นมาขวางกั้นความรู้สึกเหล่านั้นเอาไว้

 

                        ธุรกิจร่วมกันเท่านั้น คือคำที่วิสินีใช้หักห้ามหัวใจตัวเองมาตลอด ไม่ว่าเตชินจะแสดงความรู้สึกห่วงใย หรือทำดีกับเธอมากแค่ไหน หญิงสาวก็คิดเสมอมาว่านั่นคือส่วนหนึ่งในงานของเขา เธอคือหนึ่งในหน้าที่ที่เขาต้องดูแล

 

                        หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา อาจจะต้องให้เวลากับตัวเองอีกนิดว่าทุกอย่างคือความจริง ไม่ได้ละเมอหรือฝันไปคนเดียว

 

                        วิสินีรู้สึกถึงแสงสว่างที่ปลายทาง

 

                        ‘เขารักเธอ’ เพียงแค่นี้หัวใจก็ชุ่มชื่น

 

                        เธอโน้มคอเขาลงมาใกล้พอที่จะทาบริมฝีปาก

 

                        ปากของเขานุ่มและเย็นชื้น

 

                        เตชินไม่ได้ตอบรับแค่นั่งนิ่ง ๆ ให้เธอเคล้าเคลียเหมือนลูกแมวขี้อ้อน สายตาทอดมองไกลออกไป หากว่าวิสินีจะทันมอง เธอจะรู้ได้ว่าชายหนุ่มกำลังเสียใจ เป็นความเสียใจที่ไม่สามารถเรียกร้องให้เธอช่วยปลอบได้ ต้องกอดตัวเองเอาไว้ให้แน่นที่สุด

 

                        การที่เขาตัดสินใจพูดความในใจให้เธอรับรู้ว่าเขาจริงจัง แต่เธอกลับทำเพียงพยักหน้ารับ ทำให้เตชินตีความหมายไปอีกทาง

                        เขาเป็นแค่เครื่องมือของเธอ

 

                        วิสินีไม่เคยมองเขาเป็นอย่างอื่นนอกจากเรื่องธุรกิจ

 

                        หญิงสาวไม่ใช่คนเชื่อใจใครง่าย ๆ เธอมีโลกส่วนตัวเสมอ สังคมสวมหน้ากากสอนให้เธอกลายเป็นคนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็จำไม่ได้ ชีวิตกลางคลื่นลมหล่อหลอมให้ต้องเข้มแข็ง ทุกอย่างในชีวิตคือการเดิมพัน ถ้าพลาดอาจจะหมายถึงเธอจะไม่เหลืออะไรเลย

 

                        แม้แต่ผู้ชายตรงหน้า!

 

 

                        “มาเถอะ” หญิงสาวลุกขึ้นยืน ยื่นมือมารั้งแขนเขาให้ลุกตาม สายตางุนงงของเตชินทำให้เธอหัวเราะออกมา

 

                        “เล่นน้ำไง...เธออุตส่าห์พามาเที่ยวตั้งไกล” เธอพูดตามจริงไม่ได้ประชด นี่คือไกลที่สุดระหว่างเขากับเธอตลอดเกือบสิบปีที่ผ่านมา

 

                        ทริปดำน้ำนอนบังกะโลที่เกาะฮอร์สชูเป็นความคิดของชายหนุ่ม ระยะหลังเขาสังเกตว่าวิสินีเหมือนคนหมดแรง จึงชวนเธอมาพักผ่อนเพื่อหนีจากสภาพแวดล้อมเดิม ๆ อาจช่วยบรรเทาบางอย่างในใจหญิงสาวได้

 

                        ทะเลอันดามันขึ้นชื่อเรื่องความสวยงามทางธรรมชาติ ยิ่งสถานที่เปิดใหม่อย่างพม่าก็เป็นตัวเลือกที่ไม่ไกลจนเกินไป เขาจึงจองทัวร์เป็นทริป 3 วัน 2 คืนเอาไว้ เลือกที่จะขับรถจากกรุงเทพฯมาพักที่โรงแรมในจังหวัดระนอง เมื่อถึงกำหนดนัดเจ้าหน้าที่จากบริษัททัวร์ก็มารับตรงเวลา

 

                        ประทับใจเขาไม่น้อย

 

                        วิสินีเองก็ไม่ได้เกี่ยงงอนกับบังกะโลหลังเล็กมุงจาก

 

                        เธอใช้ชีวิตง่ายกว่าที่คิด ปกติวิสินีจะอยู่ในสถานที่หรูหรา สิ่งอำนวยความสะดวกสบายครบครัน น้อยครั้งที่เขาจะเห็นเธอให้ชีวิตเรียบง่าย อยู่กับดินกับทรายแบบนี้

 

                        ท้องฟ้าแจ่มใสตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าจางไปจนถึงสีน้ำเงินเข้ม ใสสะอาดจนมองเห็นเม็ดทรายสีขาว ทำให้รู้สึกผ่อนคลายร่างกายได้พักผ่อนอย่างจริงจัง ไม่ต้องใช้สมอง หรือปั้นหน้าให้เหนื่อย เป็นตัวเองได้เท่าที่อยากจะเป็น

 

                        มันคือการปลดปล่อยรูปแบบหนึ่ง

 

                        เตชินคิดถูกที่ตัดสินใจพาวิสินีมาที่นี่ ฉลองวันเกิดครบรอบ 42 ปีให้เธอ ด้วยการตัดขาดจากโลกภายนอก ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเพียงสองคนให้คุ้มค่าที่สุด

 

                       

                        ผิวขาวละเอียดในชุดบิกินีสีม่วงตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าของวิสินีทำร่างกายของเตชินตื่นตัว เธอดูแลตัวเองได้ดีมากเท่าที่คนรักสวยรักงามคนหนึ่งจะพึงทำ เขาชอบมองเธอเลือกของกิน ยืนมองเธอเข้ายิม และชอบฟังเวลาหญิงสาวบ่นเรื่องน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นของตัวเอง

 

                        เรื่องพวกนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขา มันสำคัญเท่ากับที่เธอใส่ใจตัวเอง

 

                        “อะไรกัน ขับรถมายังเหนื่อยไม่พอ?” เธอถามกลั้วหัวเราะเมื่อสายตาเหลือบลงต่ำ

 

                        เตชินหัวเราะขึ้นจมูก

 

                        “เรื่องแบบนี้ผมสู้ตาย คุณก็รู้ทูนหัว” เขายกมือขึ้นยีผมเธอคล้ายกำลังหยอกเย้าเด็กสาว ทำเอาวิสินีหัวเราะคิก

 

                        “ฉันก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะ”

 

                        สิ้นคำพูดนั้นร่างของหญิงสาวก็ลอยสูงขึ้นจากพื้น เธอหวีดร้องตกใจ ใช้มือรวบต้นคอของเขาเอาไว้

 

                        ทั้งที่รู้ว่าเตชินไม่ยอมปล่อยให้เธอหล่นลงมาเจ็บตัวแน่ แต่ด้วยสัญชาติญาณจึงต้องหาที่ยึดเกาะ

 

                        “จะทำอะไรน่ะ”” วิสินีถาม เมื่อเห็นคนตัวสูงกำลังเดินลงน้ำ แต่น้องชายของเขายังดันกางเกงจนเห็นชัดเจน

 

                        “เปลี่ยนบรรยากาศ” เขากระซิบ

 

                        “จะบ้าเหรอ เดี๋ยวมีคนเห็น” คนพูดหน้าแดง

 

                        “นึกว่าจะห้าม” เตชินหัวเราะถูกใจ

 

                        “ก็...นั่นแหละ” เธอซบหน้ากับอกเขา

 

                        “ผมชอบนะ...แต่คุณอาจจะแสบหน่อย”

 

                        “ไม่หน่อยนะยะ” วิสินีค้อนขวับ ประสบการณ์ครั้งก่อนทำเธอเดินนั่งไม่ถนัดไปสองสามวัน แต่ต้องยอมรับว่ามันทำให้เธอตื่นเต้นไม่น้อย รู้สึกดีกับการเปลี่ยนสถานที่ที่ต้องทำตัวให้กลมกลืนกับธรรมชาติ เพื่อไม่ให้คนอื่นรู้ว่าเธอกำลังมีเซ็กส์

 

                        ตอนนี้ทั้งเกาะมีเพียงแค่เขาและเธอที่เข้าพัก ถ้าจะมีใครมาเห็นก็คงไม่ใช่นักท่องเที่ยวแน่ แต่เตชินไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ตอนนี้ร่างกายของเขาต้องการคนในอ้อมแขนมากกว่า เขาเดินลงมาจนน้ำลึกระดับหน้าอก มองไกล ๆ ก็เหมือนนักท่องเที่ยวกำลังเล่นน้ำลอยคอ คงไม่มีใครสนใจจะส่องเพื่อขัดคนกำลังจะมีความสุขหรอกนะ

 

                        ‘อยากให้เธอเป่าเทียนใต้น้ำจัง’

 

 

 

 

 

**************