สามี
เขียนโดย พลอยแก้ว
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2565 เวลา 07.13 น.
แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2565 09.30 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) คูมพ่อหล่อไหมคะ?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความสามี(7)
"ไอติม อย่าวิ่งลูก รอพ่อก่อนเดี๋ยวล้ม" เด็กหญิงไอติม เมื่อถึงที่หมายเธอรีบหยิบกระเป๋าเป้และลงจากรถทันที โดยไม่รอผู้เป็นพ่อที่กำลังเก็บของสำคัญ
"น้องไอติมจะไปรอกับพี่แจงนะคะ" เด็กหญิงตะโกนบอกผู้เป็นพ่อเมื่อสถานที่คุ้นชินเธอไม่ได้นึกกลัวใคร
ผู้เป็นพ่อรีบเดินตามลูกสาว มองตามร่างเล็กที่วิ่งขวักไขว่ ค่อย ๆ ก้าวขาขึ้นบันไดมือข้างที่ว่างเว้นก็จับราวบันไดด้วยความระมัดระวัง
"ไอติมเดินดี ๆ ระวังพลัดตกบันไดนะคะ" ผู้เป็นพ่อร้องบอกตามหลัง สายตาก็ยังจ้องมองไปยังลูกสาวที่ยืนรอตรงชั้นสองพรางส่งยิ้มแก่ผู้เป็นพ่อ
(สวัสดีค่ะพี่เจ)
(สวัสดีครับพี่)
เสียงทักทายของเหล่าพนักงานเมื่อเดินผ่านก็ทักทายและยกมือไหว้อย่างเคารพ...ผู้เป็นนายจ้างที่ไม่เคยถือตัว ส่งยิ้มรับพร้อมกับจับมือลูกสาวเดินเคียงข้าง
"น้องไอติม สวัสดีพี่ ๆ หรือยัง" ผู้เป็นพ่อบอกกล่าวลูกสาวตัวน้อย
"สวัสดีค่ะพี่....เอ่อ....พี่อะไรคะคูมพ่อ จำไม่ได้" เด็กหญิงที่ไม่ค่อยได้มานาน เรียกขานคนเป็นพ่ออย่างขอความเห็น
"โหยน้องไอติมพี่ฟ้าเสียใจแย่....จำกันไม่ได้" พนักงานสาวพูดขึ้นอย่างท่าทีน้อยใจกลั่นแกล้ง เมื่อเด็กหญิงนั้นทำท่าฉงนนึกไม่ออก
"อ่า พี่ฟ้าคนสวย" เด็กหญิงพูดขึ้นอย่างเอาใจ เมื่อเธอมองแล้วว่าหญิงสาวตรงหน้านั้นหน้างอง้ำดุจเสียใจ ที่เธอนั้นจำชื่อเขาไม่ได้
"อร๊าย....ปากหวานจังเลย" คนถูกเด็กชมยิ้มแก้มปริ
"น้องคงนอนไม่พอฟ้า เลยบอกแบบนั้น"
"โถ่ พี่เจก็ให้ฟ้าดีใจหน่อยก็ไม่ได้ นาน ๆ จะมีคนชม"
ผู้เป็นนายที่ยืนยิ้มพูดแทรกอย่างดับฝัน เมื่อลูกสาวนั้นเอ่ยชมเธอจนยิ้มหน้าบาน
"พี่ไปทำงานละ....อ่อแล้วนี่ไอ้ไฟเข้ามายัง" เจเอ่ยถามเมื่อนึกได้ว่านัดคุยงานกับเพื่อนที่ก่อตั้งบริษัทมาด้วยกัน
"พี่ไฟมาได้สักพักแล้วค่ะ...อยู่ห้องทำงาน" ฟ้าพนักงานสาวบอกกล่าวด้วยรอยยิ้ม
"อ่า....ขอบใจมาก" เจเอ่ยขึ้น ความเป็นกันเองไม่ถือตัวเลือกชนชั้นทำให้ลูกน้องไม่ว่าหญิงหรือชาย ให้ความเคารพและนับถือ พนักงานทั้งหลายล้วนรักและไม่ต้องคิดยุ่งยากเลยหากจะทำงานให้ด้วยความเต็มใจหามรุ่งหามค่ำ หากงานที่มีมันล้นหลาม จนสละเวลาส่วนตัวนอนที่บริษัทก็เคยมาแล้ว
"ค่ะ...งั้นฟ้าไปทำงานก่อนนะคะ"
"บ๊ายบายค่ะพี่ฟ้า"
.
.
.
"พี่แจงคนสวย สวัสดีค่ะ" เด็กหญิงไอติมทักทายพร้อมยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
"หูย น้องไอติมพี่แจงคิดถึง ทำไมวันนี้ไม่ไปโรงเรียนคะ?" แจงเลขาสาวกล่าวทักทายพรางลูบหัวเด็กหญิงที่เดินมาหยุดข้างโต๊ะทำงาน
"วันนี้โรงเรียนหยุดค่ะ น้องไอติมเลยมาทำงานกับคูมพ่อ" เด็กหญิงบอกกล่าวอย่างมีเหตุผล
"แล้วเด็กฝึกงานที่พี่นัด"
"รอในห้องทำงานแล้วค่ะ"
"อืม....เดี๋ยวพี่คุยเสร็จ ฝากแจงพาน้องแนะนำกับคนอื่น ๆ ด้วยนะ และให้น้องช่วยงานแจง พี่เห็นแจงงานเยอะน้องคนนี้น่าจะช่วยได้" ผู้เป็นนายบอกกล่าว
"โอ๊ย...กราบซบอกพี่เจเลยค่ะ" เลขาสาวหยอกเย้าด้วยท่าทางยกมือไหว้อย่างจริต คำพูดที่ล้อเล่นจนเป็นนิตย์
"เลี้ยงข้าวเที่ยงพี่ตอบแทนก็ได้นะ" ผู้เป็นนายแหวแซว จนเเจงลดมือลงหุบยิ้มแทบไม่ทัน
"พี่เจ~~~ นี่ลูกน้องรับเงินเดือน?" เธอชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอย่างเป็นคำถาม จนผู้เป็นนายนั้นยิ้มตามอย่างขบขัน
"ฮ่า ฮ่า....หยอก ๆ อ้าวไอติมหายไปไหน?"
"พี่เป็นใครเหรอคะ?" เด็กหญิงที่เดินเข้ามาในห้องทำงานผู้เป็นพ่อ มองเห็นหญิงสาวแรกแย้ม ใบหน้าสวยเสลานั่งอยู่ภายใน ด้วยความสงสัยเธอจึงเดินเข้าไปใกล้แล้วเอ่ยถามทันที
"พี่มาฝึกงานค่ะ" แนนที่เห็นเด็กหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มเอ่ยทัก เธอจึงตอบกลับเสียงใส ด้วยในใจรักเด็กเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
"ฝึกงานคืออะไรเหรอคะ?" เด็กหญิงยังคงถามต่อ
"มาทำงานค่ะ....มาเรียนรู้หาความรู้เหมือนหนูไปโรงเรียนไงคะ" แนนตอบในสิ่งที่เด็กหญิงสงสัย
"ไม่เข้าใจ ไอติมไม่เข้าใจ" เด็กหญิงส่ายหัวอย่างงวยงง พร้อมกับเดินไปนั่งลงข้าง ๆ แนน
"ฮ่า ฮ่า เดี๋ยวโตขึ้นหนูก็จะเข้าใจค่ะ...ว่าแต่ชื่ออะไรคะน่ารักจัง"
"ชื่อน้องไอติมค่ะ" เด็กหญิงแนะนำ แม้จะไม่คุ้นหน้าแต่เธอก็สามารถเจรจาได้อย่างไม่ขัดเขิน
"ชื่อก็น่ารัก" แนนเอ่ยชม
(ไอติมไปกวนพี่แนนทำไมคะ) เสียงเข้มของผู้เป็นพ่อทักท้วง เมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้วพบลูกสาวพูดเจื้อยแจ้ว
"สวัสดีค่ะคุณเจ" แนนที่เห็นเจเดินมา เธอรีบลุกยืนด้วยมารยาทพร้อมยกมือไหว้
"ครับ...เรียกว่าพี่เจเหมือนพนักงานคนอื่น ๆ ก็ได้แนน"
"อ่อค่ะ" แนนยิ้มรับอย่างสดใส
"คูมพ่อขา...ใช่คูมแม่ไหมคะ?" เด็กหญิงไอติมเดินมาจับมือผู้เป็นพ่อแล้วเอ่ยถามตามประสาเด็ก ทำเอาคนทั้งสองนั้นต่างมองหน้ากัน
"ไม่ใช่ค่ะ นี่พี่แนนมาทำงาน" ผู้เป็นพ่อรีบคลายความสงสัยเร็วพลัน
"คูมแม่ก็ทำงาน คูมพ่อบอก" เด็กหญิงยังสงสัยต่อ
"แต่นี่ไม่ใช่คุณแม่ คุณแม่ทำงานไกลมากเลยต้องนั่งเครื่องบิน" แม้จะเจ็บปวดในสิ่งที่ลูกสงสัย แต่คนเป็นพ่อก็พยายามที่จะอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจ แม้วัยของเธอจะยังไม่สามารถเข้าใจโลกภายนอกมากนัก
"พี่แนนเป็นแม่ไอติม"
"เอ่อ น้องไอติมคะ พี่แนนไม่ใช่คุณแม่หนูค่ะ" แนนที่อยู่ในคราบนักศึกษารีบท้วง เมื่อเด็กหญิงนั้นป้ายสีความเป็นแม่ให้อย่างไม่ทันตั้งตัว
"พี่ขอโทษแทนไอติมด้วยนะ .... คือเธอคิดถึงแม่มากไป" เจรีบกล่าวขอโทษทันที เพราะเห็นสีหน้าของหญิงสาวที่เหลอหลา
"จะเอาพี่แนนเป็นแม่ ไอติมจะเอา จะเอา ๆๆๆ"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ