สามี

สามี (41)

22.55 น.

"...แนน ตื่นได้แล้วถึงแล้วครับ" ชายหนุ่มปลุกหญิงสาวที่นอนหลับให้ลุกตื่นเมื่อถึงที่หมาย

"อื้อ.....ถึงแล้วเหรอคะ"

"อื้อออ ง่ำ ๆ" เป็นเสียงงัวเงียของเด็กหญิงตัวกลมที่นอนน้ำลายยืดแต่ยังไม่ลืมตาตื่น เพราะคงเพลียจากการใช้กำลังในการวิ่งเล่นที่โรงเรียนทั้งวัน

"ส่งไอติมมาให้พี่....วานแนนจัดหมอนตรงที่นอนเป่าลมให้พี่ที" ชายหนุ่มเอื้อมแขนแกร่งไปช้อนตัวลูกสาวหลังจากลงรถแล้วอ้อมมายังอีกฝั่ง

"อ้อ ได้ค่ะ" หญิงสาวทำตามที่ชายหนุ่มบอกกล่าวอย่างว่าง่าย .... ชายหนุ่มวางเด็กหญิงตัวกลมให้นอนราบกับที่นอนอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวลูกสาวจะรู้สึกตัวตื่น

"ไม่บอกพี่จริงเหรอ....ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?" ชายหนุ่มที่ยังคงค้างคาใจเอ่ยถามอย่างใครรู้ เมื่อหญิงสาวนั้นยืนตรงหน้า

"อยากรู้จริงอ่ะ" หญิงสาวย้อนยียวนพร้อมกับยิ้มกริ่ม

"จริงดิ....อยากรู้จะตายอยู่แล้วเนี้ย แนนไม่ยอมบอกพี่สักที ตกลงคบกันมาจะเป็นอาทิตย์อยู่แล้ว...ชอบแกล้งให้พี่นอนไม่หลับมาหลายคืนแล้วนะ" ชายหนุ่มโอดครวญกล่าวขึ้นอย่างคนน้อยใจ

......ท่าทางที่ชายหนุ่มแสดงออกมาทำให้หญิงสาวยืนส่งยิ้มนั้นขยับขาเข้ามาใกล้ จ้องมองหน้าคนที่ตัวสูงกว่าพร้อมอมยิ้ม ก่อนจะเขย่งเท้ายกตัวเองให้สูงเทียมเท่าส่วนการรับฟัง

"เราเคยเป็นเพื่อนกันค่ะ....แต่เขาทิ้งแนนไปเรียนเมืองนอกโดยไม่สั่งลา แล้วปล่อยให้แนนเคว้งคว้างเพียงลำพัง ทั้งที่แนนนั้นมีเขาเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวคือเขา แล้วเขาเพิ่งกลับมาวันนั้นที่พี่เจเห็นนั่นแหละ.....ไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งกว่านี้ค่ะ...." เมื่อพูดจบหญิงสาวก็กลับมายืนมั่นตรงหน้าขยับขาออกห่าง แล้วส่งยิ้มให้ชายหนุ่มที่ตั้งใจฟัง

....สิ่งที่ได้ยินทำให้เขานั้นมีรอยยิ้มกว้างด้วยความดีใจ สิ่งที่สงสัยคลี่คลายและสบายใจ คืนนี้เขาคงนอนหลับใหลได้เต็มตา สายตาคมมองหน้าหญิงสาวอย่างเปี่ยมสุข ก่อนจะค่อย ๆ ขยับขาก้าวเดินเข้าไปใกล้โดยไม่พูดอะไรนอกจากรอยยิ้มที่เปื้อนบนใบหน้าเท่านั้น

สองมือหนาประคองใบหน้าสาวให้เชิดเงยเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ บรรจงจูบซับลงเรียวปากสวยนั้นอย่างนุ่มนวล ยามวิกาลในมุมมืดที่ไร้แสงสว่างให้ใครอื่นมองเห็น รถยนต์ที่เป็นกำบังช่วยอำนวยให้เกิดการกระทำที่ต่อเนื่อง หญิงสาวตอบรับรสจูบละมุนนั้นด้วยความเต็มใจ มือเรียวกำสาบเสื้อชายหนุ่มแน่น ดวงตาสวยหลับพริ้มรับรสจูบอย่างลึกซึ้งด้วยรักที่มีให้

เรียวลิ้นหนาสอดแทรกภายในโพรงปากหวาน เกี่ยวลิ้นเป็นพัลวันอย่างหยอกเย้า คละเคล้าเรียวลิ้นอุ่นอย่างต้องการมอบความรู้สึกที่มีตอบแทนเธอ ความหอมหวานให้ปากสาวปลุกเร้าอารมณ์ในกายให้เเล่นพล่าน ยิ่งได้ชิมและลิ้มลองก็ยิ่งไม่อยากห่างกาย......

"พี่เชื่อที่แนนพูด....คืนนี้พี่คงหลับสนิทและฝันดี" ชายหนุ่มละริมฝีปากออกห่างเอื้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มละมุน แววตาที่แม้จะอยู่ในมุมมืดเป็นประกายหยาดเยิ้ม หญิงสาวที่ใบหน้าอยู่ใกล้เกิดใบหน้าร้อนผ่าวอย่างเอียงอาย แต่ก็จ้องมองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาซาบซึ้งและหวานเยิ้ม

"ไม่คิดว่าแนนจะโกหกให้พี่ดีใจเล่นเหรอคะ" หญิงสาวพูดขึ้นในระยะประชิดหยั่งเชิงลองใจชายหนุ่ม

"ไม่อ่ะ....คำพูดของแนนมันสื่อออกมาทางแววตาและน้ำเสียงที่แนนพูด พี่มั่นใจในความรู้สึกนี้ว่าแนนไม่โกหก" ชายหนุ่มพูดสร้างความเชื่อมั่น วงแขนแกร่งโอบรอบตัวหญิงสาวเข้าสู่อ้อมอก คำพูดที่ทำให้เธอนั้นมีรอยยิ้มสุขใจ ตัดสินใจไม่ผิดที่คิดคบกับเขาคนนี้ทั้งที่พยายามหักห้ามใจว่าตนไม่คู่ควร

"ขอบคุณนะคะ...." หญิงสาวกอดตอบพร้อมพูดเสียงหวานเสนาะหู

"เปลี่ยนจากคำขอบคุณแล้วไปอยู่ด้วยกันไหม?" ชายหนุ่มพูดขึ้นทีเล่นทีจริง แต่ภายในใจนั้นก็แอบหวังให้หญิงสาวนั้นตอบรับคำขอนี้

"แนนว่ามันเร็วไป....แนนกลัวว่าพี่เจจะถูกมองไม่ดี พี่เป็นถึงผู้บริหาร แล้วดูแนนสิคะแค่เด็กฝึกงานธรรมดา เรียนก็ยังไม่ อื้ออออ........" ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบประโยค เรียวปากอุ่นก็จูบตรึงเรียวปากสวยกระจับอย่างปิดกั้น ไม่เว้นช่องว่างให้อากาศได้เล็ดลอดเข้าไป คำพูดที่หญิงสาวเปรยออกมา แม้จะรู้ว่าเธอนั้นเจียมตัวแค่ไหน แต่มันคือสิ่งที่เขาฟังแล้วไม่ชอบใจและไม่ต้องการจะฟังมันซ้ำอีก

"ถ้าแนนพูดแบบนี้อีก พี่ก็จะจูบแนนแบบนี้ทุกครั้งเป็นการทำโทษ" ชายหนุ่มละริมฝีปากออกห่าง แล้วเอ่ยบอกอย่างสั่งห้ามและข่มขู่

"แนนแค่....." หญิงสาวชะงักคำพูดทันทีเมื่อมีสายตาเข้มจ้องมองเธออย่างย้ำเตือนหากเธอคิดพูดในสิ่งที่เขาไม่ชอบใจ

"คบคือคบ รักคือรัก....ไม่มีอะไรมาเทียบเทียมได้หากพี่ตัดสินใจแล้ว นั่นคือพี่โอเคกับทุกอย่าง พี่ไม่อยากให้แนนคิดมาก" ชายหนุ่มพร่ำบอกอีกครั้ง เขารู้ว่าหญิงสาวนั้นกังวล เธอไม่เคยร้องขอหรือคิดจะอาจเอื้อม แต่นี่มันคือสิ่งที่เขานั้นย้ำเตือนตัวเองมาหลายรอบจนมั่นใจแล้วจึงเอ่ยปากขอคบ

".....แนนขอบคุณอีกครั้งที่ไม่รังเกียจ แต่แนนก็ยังห่วงภาพลักษณ์ของพี่อยู่ดี"

"พูดแบบนี้อีกแล้ว...ไม่ชอบเลย....อยากปากเปื่อยหรือไง?" ชายหนุ่มพูดขึ้นอีกครั้งอย่างข่มขู่ทั้งที่รู้ว่าหญิงสาวนั้นพะวงไม่หาย

"ไม่อยากค่ะ...พี่เจจูบแรงอ่ะเเนนเริ่มเจ็บปากละ ขึ้นห้องดีกว่า" หญิงสาวพูดขึ้นแม้จะเขินอายชายตรงหน้าที่ยืนยิ้มให้ หัวใจเธอที่ยังไม่ชินชาเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้ชายลูกติดที่มีเสน่ห์คนนี้

"เดี๋ยวสิ....ค่าน้ำมันพามาส่งยังไม่จ่ายพี่เลยนะ" ชายหนุ่มคว้าข้อมือเล็กรั้งไว้ เมื่อหญิงสาวนั้นเอี้ยวตัวหวังเดินหนี

"อะไรอ่ะ นึกว่าจะมาส่งฟรี แนนยิ่งไม่มีตังค์อยู่นะคะ" หญิงสาวโอดครวญหน้ายู่เมื่อชายหนุ่มนั้นถามหาค่าจ้างกับการที่มาส่งเธอ

"ตังค์มีเยอะแล้ว พี่ไม่อยากได้ของแนนหรอก....มา...เอารางวัลมา อื้อ" ชายหนุ่มโน้มตัวลงมาต่ำพร้อมทำแก้มป่องหวังให้หญิงสาวนั้นจูบหอมลงตรงแก้ม

"เจ้าเล่ห์อ่ะ...."

"เร็วดิเดี๋ยวพี่ถึงบ้านดึก" ชายหนุ่มเร่งเร้าเมื่อหญิงสาวนั้นไม่ทำตามใจที่เขาต้องการเสียที

"ก็ได้......" หญิงสาวก้าวขาขยับเข้ามาใกล้จ้องมองแก้มป่องนั้นก่อนจะหลับตาลง ค่อย ๆ เคลื่อนคล้อยเรียวปากหวังแนบชิด

"อื้อออ คูมพ่อขาน้องไอติมหิวน้ำ" เสียงของเด็กหญิงที่งัวเงียตื่นทำให้หญิงสาวที่กำลังหอมแก้มชายหนุ่มนั้นสะดุ้งตัวโหยง ร่นกายถอยห่างอย่างตกใจ สายตาของผู้เป็นพ่อมองไปยังลูกสาวตัวน้อยที่นั่งเกาะขอบกระจกรถขยี้ตาอย่างน่าเอ็นดู....แต่มันช่างดูไม่ถูกใจผู้เป็นพ่อเอาเสียเลย

"งั้นแนนขึ้นห้องก่อนนะคะ....ฝันดีค่ะ" หญิงสาวที่เขินอายแทบแทรกแผ่นดิน วิ่งแจ้นเข้าสู่ตัวอาคารที่พักเร็วไวด้วยความอาย

"ไอติมนะไอติม หนูจะตื่นมาหิวน้ำทำไมตอนนี้ลูก" ผู้เป็นพ่อบ่นอุบอย่างเจ็บใจ เมื่อลูกสาวสุดที่รักนั้นเหมือนขัดขวางสิ่งที่เขานั้นกำลังจะสมหวัง....