สามี

สามี (40)

หลายวันผ่านไป....กับการที่ชายและหญิงตกลงคบหาดูใจกัน แนนยังคงสถานะเด็กฝึกงานเช่นเดิมเมื่ออยู่ในพื้นที่สำนักงาน ไม่มีอภิสิทธิ์อื่นใดที่มากกว่า ทุกอย่างยังเสมอภาคต่อพนักงานคนอื่น...จะมีแค่หลังเลิกงานเท่านั้นที่ได้อภิสิทธิ์นั่งรถกลับบ้านพร้อมกัน

"แนนขี้กั๊กอ่ะ เมื่อไหร่จะบอกพี่สักทีผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?...รอฟังคำตอบมาหลายวันแล้วนะ...เดี๋ยวสั่งไอติมจัดการเสียนี่" ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เมื่อคำถามนี้เขาถามอยู่หลายรอบ แต่ยังไม่ได้คำตอบเสียที

"จัดการอะไรเหรอคะคูมพ่อ" เด็กหญิงที่ได้ยินผู้เป็นพ่อเอ่ยถึง เธอดีดตัวกระตือรือร้นโผล่หัวแทรกกลางระหว่างเบาะคนขับทันที

"คริ คิก คิก....แนนต้องบอกด้วยเหรอคะ" หญิงสาวหันหน้าไปถามเสียงใสอย่างยอกย้อน ไร้การเกรงกลัวใด ๆ เมื่อเริ่มคุ้นเคยมากขึ้น

"บอกพี่เถอะนะ .... นอนไม่หลับมาหลายวันแล้วเนี้ย" ชายหนุ่มโอดครวญด้วยความอยากรู้กับสิ่งที่ยังไม่คลาย

"ไม่อยากบอก"

"ไอติมจัดการพี่แนนให้พ่อที พ่อจัดการไม่ถนัดขับรถอยู่ เอาให้แก้มช้ำไปเลยนะคะ...." ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเสียงทะเล้นสั่งการลูกสาวที่กำลังชะโงกคอมองและยิ้มอย่างสดใสน่ารัก

"ได้เลยค่ะ น้องไอติมจะจัดการพี่แนนให้แก้มช้ำเลย....จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ" เด็กหญิงที่ได้ใจเมื่อคนเป็นพ่อนั้นสนับสนุนเธอกดจูบซ้ำ ๆ ลงพวงแก้มสวยของหญิงสาว การกระทำที่น่ารักจนคนเป็นพ่อที่กำลังขับรถอยู่นั้นหัวเราะอย่างชอบใจ เขามีความสุขเมื่อเห็นลูกสาวและแฟนสาวแสดงกิริยาน่ารักต่อกัน

"อร๊าย ว้าย พอแล้ว ๆ พี่แนนยอมแล้วค่ะน้องไอติม....น้ำลายเต็มแก้มเลยดูสิคะ เปียกเลยหนูจะเลียแก้มพี่แนนทำไมคะเนี้ย" หญิงสาวที่โอบกอดเด็กร้องปรามทันที ลิ้นเล็ก ๆ ลากเลียพวงแก้มหญิงสาวอย่างหยอกล้อ

"คิก คิก เอิ๊ก เฮิก ฮ่า ฮ่า ฮ่า.....แก้มพี่แนนเปียก ก๊าก ฮ่าฮ่า" เด็กหญิงหัวเราะชอบใจที่ได้กลั่นแกล้งหญิงสาว เด็กหญิงตัวกลมถููกดึงเข้าสู่อ้อมกอดของหญิงสาวอย่างแนบแน่น เธอหมั่นเขี้ยวกับการกระทำและความไร้เดียงสาของเด็กหญิง และเธอก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้ชิดใกล้เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้

"พ่ออยากทำแบบน้องไอติมบ้างอ่ะ" ผู้เป็นพ่อที่ขับรถไปพรางลอบมองการหยอกเย้าของคนทั้งสองด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข

"ไม่ได้นะคะ คูมพ่อขับรถอยู่ ไม่ได้ค่ะไม่ได้ ห้ามเลยนะคะ" เด็กหญิงหันไปมองหน้าผู้เป็นพ่อ แล้วเอื้อนเอ่ยขึ้นนิ้วชี้เล็ก ๆ กระดิกส่ายไปมาเชิงสั่งห้ามกับสิ่งที่ผู้เป็นพ่อนั้นร้องขอ

"งั้นพ่อรอถึงบ้านก่อนแล้วกันเนอะ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยบอกทันทีเมื่อลูกสาวพูดจบ

"ถึงบ้านก็ไม่ได้ค่ะ....ห้าม ห้าม ห้าม ห้ามเลยนะคะ พี่แนนเป็นของน้องไอติม.....ใช่ไหมคะพี่แนน" เด็กหญิงพูดรัวเร็วกับผู้เป็นพ่อ ก่อนจะหันมาถามความเห็นจากหญิงสาวที่โอบกอดเธอแน่น มองเธอด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขรอยยิ้มสดใสที่มาช่วยเติมเต็มชีวิตของเธอให้มีเปลี่ยนแปลงมีชีวิตชีวามากกว่าเดิมไร้ความเศร้าหมอง

"ไอติมทำไมขี้หวงอ่ะ" ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นอย่างคนที่กำลังน้อยใจ เมื่อลูกสาวนั้นสั่งห้าม

"หวงมาก ๆ ๆ เลยค่ะ....พี่แนนของน้องไอติม จุ๊บ" เด็กหญิงพูดจบไม่วายที่จะใช้ปากเล็ก ๆ จุ๊บลงเรียวปากสวยกระจับของหญิงสาว

"รักไอติมจังเล๊ย" หญิงสาวพูดขึ้นอย่างเอาใจเมื่อเด็กหญิงตัวกลมนั้นช่างเจรจา...พูดเก่งอย่างสร้างสรรค์ยิ่งกว่านกแก้วเสียอีก แต่มันคือความน่ารักน่าเอ็นดู อยู่ใกล้แล้วทำให้โลกสดใส

"รักพี่แนนจังเล๊ย" เด็กหญิงพูดขึ้นอย่างเลียนแบบ

"แล้วพ่อล่ะคะ....รักพี่แนนด้วยได้ไหม" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามลูกสาว

"รักได้ค่ะแต่ห้ามใกล้ ห้ามหอมแก้มอีก" เด็กหญิงพูดขึ้นอย่างออกคำสั่งด้วยท่าทางน่ารัก....เด็กหญิงดีดตัวนั่งพรางโอบกอดรอบคอของหญิงสาวอย่างนึกหวงแหน ส่วนหญิงสาวนั้นก็ส่งยิ้มและมองไปยังคนที่ขับรถอย่างเย้ยหยัน เมื่อหลายต่อหลายครั้งเธอนั้นจะมักถูกชายหนุ่มฉวยโอกาสทุกครั้งหากอยู่ด้วยกันสองต่อสอง

"กับพ่อก็หวง...น้อยใจลูกสาวแล้ว" ผู้เป็นพ่อแสดงอาการเง้างอนเมื่อลูกสาวที่ช่างพูดหวงแหนพี่แนนของเธอ

"หวงค่ะ....พี่แนนขา" เด็กหญิงว่ากล่าวกับผู้เป็นพ่อ ก่อนจะหันหน้าหาหญิงสาวแล้วเรียกขาน

"ว่าไงคะคนสวยของพี่แนน" หญิงสาวย้อนถามด้วยรอยยิ้ม

"เมื่อไหร่พี่แนนจะให้เรียกว่าคูมแม่ล่ะคะ" เด็กหญิงตัวกลมเอ่ยถามในสิ่งที่เธอนั้นปรารถนา ใบหน้ากลมมนเอียงส่ายไปมา พร้อมด้วยแววตาที่รอคำตอบด้วยความคาดหวัง เธอถูกสั่งห้ามเรียกหญิงสาวว่าแม่ด้วยเวลาที่ยังไม่เหมาะสม เพราะผู้เป็นพ่อนั้นห้ามปรามไว้

"เมื่อถึงเวลาค่ะ...." หญิงสาวให้คำตอบ

"แล้วเวลาไหนล่ะคะ" เด็กหญิงย้อนถามอีกครั้งด้วยความใคร่รู้

.....หญิงสาวที่ไม่มีซึ่งคำตอบให้เด็กหญิง เธอแน่นิ่งไม่รู้จะต้องตอบยังไงสายตามองไปยังชายหนุ่มที่นั่งข้าง ๆ กำลังขับรถอยู่อย่างต้องการความช่วยเหลือ

"เวลา....เอ่อ.....เวลา....."

"ต้องแต่งงานกันก่อนนะคะ" ผู้เป็นพ่อพูดแทรกขึ้น เมื่อเห็นหญิงสาวนั้นกระอักกระอวลที่จะตอบ

"แต่งเลยสิคะคูมพ่อ.....แต่งตอนนี้เลยค่ะ" เด็กหญิงโอบกอดรอบคอหญิงสาวพรางเขย่าไปด้วยอย่างเอาแต่ใจ เมื่อสิ่งที่เธอต้องการนั้นจะได้สมดั่งใจปรารถนา....แต่ทว่ากลับทำหัวใจของหญิงสาวนั้นเต้นโครมครามอยู่ในอก ใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อได้ยินคำว่าแต่งงานจากปากเด็กหญิง

"แต่งตอนนี้เลยเหรอคะ" ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มอ่อนละมุน

"แต่งเลยค่ะ.....แล้วแต่งงานคืออะไรเหรอคะ" เด็กหญิงรีบตอบรับทันที แต่ก็สงสัยในสิ่งที่คุณพ่อของเธอนั้นบอกกล่าวจนต้องเอ่ยถาม....เธอจะถามทุกอย่างทันทีหากเธอไม่เข้าใจและสงสัยในสิ่งนั้น

"โอ๊ย พี่แนนเริ่มง่วงนอนแล้ว ฮ้าวววววว....ให้คุณพ่อตอบนะคะ พี่แนนง่วงมาก ๆๆๆ เลย" หญิงแสดงอาการเมื่อทัดทานต่อความสงสัยของเด็กหญิงช่างพูดไม่ไหว สรรหาความสงสัยมามากมายจนเธอนั้นไม่รู้จะตอบยังไงให้คลายปมสงสัยของเด็กหญิง

"อ้าว.....แนนอย่าเพิ่งโยนมาให้พี่สิ.....น้องไอติมไม่ง่วงเหมือนพี่แนนเหรอลูก หนูนอนเป็นเพื่อนพี่แนนสิถึงบ้านเดี๋ยวพ่อปลุกเนอะ" หมดแล้วซึ่งคำตอบจนต้องประล่อมให้ลูกสาวเอนตาม โดยแอบอ้างด้วยชื่อหญิงสาวที่เด็กหญิงรักใคร่

"นอนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพี่แนนเหงา"

"น่ารักที่สุดลูกสาว"

....ว่าจบเด็กหญิงก็นอนหลับแก้มซบลงกับอกของหญิงสาว ดวงตากลมโตปิดลงสนิท ภาพน่ารักและอบอุ่นทำให้คนที่กำลังขับรถไปส่งแฟนสาวนั้นยิ้มกริ่มอย่างสุขใจ....