สามี

สามี(36)
 
"พี่เจ!...ปล่อยแนนเดี๋ยวนี้!" หญิงสาวตวาดเสียงลั่นเมื่อชายหนุ่มนั้นเอาแต่กกกอดเธอไม่ยอมปล่อย
 
"แนนจะเสียงดังทำไม" ชายหนุ่มทักท้วงไม่จริงจัง พรางใช้คางสากวางลงตรงไหล่บาง แสดงออกถึงท่าทางที่อบอุ่น
 
"พี่อย่ามาลูกเล่นนะ แนนบอกให้ปล่อย!" หญิงสาวยังคงต่อต้านและดิ้นพล่านในอ้อมกอดแน่นนั้น
 
"ยังไม่อยากปล่อย...ขอกอดอีกหน่อยไม่ได้เหรอ?"
 
"ไม่ค่ะ...ปล่อย" หญิงสาวพูดเสียงต่ำค่อนไปทางสั่นเครือเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้ เมื่อบอกยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอเป็นอิสระ
 
"นิดเดียวแค่ห้านาที"
 
"งั้นก็กอดไปเลย...พรุ่งนี้แนนจะทำเรื่องขอย้ายที่ฝึกงาน!" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่ฟังแล้วช่างตัดพ้อ ประโยคที่เธอพูดออกมาทำให้ชายหนุ่มนั้นรีบคลายอ้อมกอด และทำให้เขานั้นเริ่มใจเสียกลัวเธอโกรธที่เขาแกล้งแรง
 
"แนนเดี๋ยว!"
 
เธอรีบลุกจากตักแล้วเดินไปยังประตู มือเรียวจับลูกบิด แต่ต้องตกใจจนสะดุ้งเมื่อมีหญิงสาวและเด็กหญิงร่างเล็กกระดอนล้มโผล่มาตรงประตู
 
((ว๊าย!!...อร๊าย!! ตุบ!))
 
"แฮะ แฮะ พี่แนนคนสวย...น้องไอติมหัวทิ่มกราบพื้นเลย" เสียงของเด็กหญิงตัวเล็กหัวเราะแห้งๆ และพยายามหยัดตัวลุก เมื่อเธอนั้นล้มกับพื้นตอนประตูห้องถูกเปิดจากคนด้านใน จนกระโปรงชุดสวยที่ฟู่ฟ่องนั้นถลกจนปกคลุมหัวเธอไว้ โชว์ลวดลายกางเกงตัวในลายการ์ตูน พร้อมกับมีแก้มของพี่แจงเลขาสาวแนบชิดกับแก้มก้นของเด็กหญิงเมื่อทั้งสองพลาดท่า
 
"แฮร่~~ เราไปเล่นที่อื่นกันดีกว่าเนาะน้องไอติม" แจงที่ล้มทับกับเด็กหญิง ปรับสีหน้าและน้ำเสียงอย่างอาย ๆ เมื่อถูกจับได้ที่แอบฟังการพูดคุยของคนด้านใน เงยหน้ามองหญิงสาวที่มีใบหน้านิ่ง แล้วรีบอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยวิ่งออกจากจุดนั้นทันทีอย่างเขินอาย
 
"........." แม้จะตกใจกับการมีคนแอบฟัง เธอก็รีบปรับเปลี่ยนสีหน้าให้เรียบเฉยได้
 
"เเนนเดี๋ยวสิ!" ทันทีเมื่อเลขากับลูกสาววิ่งออกไป ชายหนุ่มที่เห็นแนนตั้งท่าจะออกจากห้อง เขารีบก้าวขาเดินไว คว้าข้อมือเธอไว้ทันที
 
กึก!! ...และปิดประตูห้องทำงานเพราะไม่ต้องการให้เสียงพูดคุยเล็ดลอดออกไป
 
".........." เธอหันมามองหน้าเขานิ่งและเรียบเฉย จากที่เกือบร้องไห้อย่างเหลือใจแปลเปลี่ยนเป็นนิ่งเฉยทันที เธอเก็บกั้นอารมณ์ครุกครุ่นกลับคืน
 
"ที่พี่พูดไปทั้งหมดพี่พูดจริงนะ....และรู้สึกจริง ๆ อยากให้แนนรู้ แม้ว่าแนนจะปฏิเสธพี่ก็ตาม...และพี่รู้ว่าแนนมีแฟนแล้วแต่พี่ก็อยากบอกและมีความหวังเล็ก ๆ ให้แนนตอบรับ" ชายหนุ่มร่ายยาวด้วยน้ำเสียงนุ่ม แววตาสื่อถึงการคาดหวัง และสีหน้าที่สุขุมจริงจัง มือหนายังคงจับมือเรียวบางไว้เพื่ออยากให้มั่นใจในคำพูดทั้งหมดที่เขากลั่นมันออกมา
 
"แนนมีแฟน?" หญิงสาวงุนงงกับสิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ยอ้าง จึงย้อนถามด้วยท่าทางที่ไม่เข้าใจจนต้องขมวดคิ้วชนกันพรางมองหน้าเขา
 
"พี่ขอโทษนะที่แอบฟังอย่างเสียมารยาท บังเอิญว่าได้ยินเสียงแนนคุยในตอนเช้าของวันก่อนข้าง ๆ ตึก" ชายหนุ่มปล่อยข้อมือเล็กแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย พร้อมสีหน้าที่ห่อเหี่ยวละห้อยอย่างคนเริ่มสิ้นหวัง
 
"มโนติ๊ต่างเก่ง...." หญิงสาวอมยิ้มกับสิ่งที่ชายหนุ่มนั้นพูดออกมา มองหน้าเขาด้วยแววตาที่เปลี่ยนไปจากเดิมที่ก่อนหน้ามีความโกรธแอบแฝง เเต่เมื่อเห็นท่าทางเหมือนน้อยเนื้อต่ำใจสีหน้าและเเววตาจึงหยาดเยิ้มในแบบที่เธอเป็นเฉกเช่นปกติ
 
"แนนหมายความว่ายังไง?" ชายหนุ่มย้อนถามด้วยน้ำเสียงเรียบแฝงด้วยความไม่เข้าใจ
 
"บอลแค่มาขอโทษ เพราะ........เพราะ......เพราะไม่บอกดีกว่าแนนไปทำงานต่อละ" หญิงสาวพูดอย่างเว้นวรรคกลั่นแกล้ง นึกขำขันกับสีหน้าของชายหนุ่มที่มองอย่างลุ้นระทึก อยากจะแกล้งคืนเสียจริงให้สาสมกับที่กลั่นแกล้งเธอให้เขินอายมาหลายรอบและลวนลามจูบเธอจนปากแทบเปื่อย
 
"แนนบอกพี่เถอะ เดี๋ยวคืนนี้พี่นอนไม่หลับ มันจะกระสับกระส่ายกลุ้มใจอย่าแกล้งคนแก่แบบพี่เลยนะ....พี่ไม่เข้าใจสิ่งที่แนนพูด บอกเถอะพี่จะได้เตรียมใจ" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ละมุนปะปนเศร้าฟังแล้วอบอุ่นในหัวใจและน่าสงสารไปพร้อมกัน
 
".....บอกดีไหมนะ ถ้าบอกแล้วมีอะไรมาแลกไหม?" หญิงสาวพูดอย่างต่อรองพร้อมกับส่งยิ้มอย่างปั่นประสาทของชายวัยสามสิบเอ็ด
 
"ทำไมนิสัยเหมือนไอติมอ่ะ...ต้องมีอะไรแลกด้วยเหรอ?" ชายหนุ่มย้อนและพาดพิงไปถึงนิสัยส่วนตัวของลูกสาวที่มักมีข้อต่อรองแลกเปลี่ยนเสมอ
 
"ทุกอย่างต้องลงทุนนะคะถึงจะได้ในสิ่งที่ปรารถนานั้นมาครอง" หญิงสาวว่าต่ออย่างก่อกวน...เธอไม่ได้คิดจริงจังอยากได้ของเขา แค่ต้องการเย้าแหย่เล่นเฉย ๆ
 
"แสบว่ะ" ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับเริ่มมีรอยยิ้มเจือจาง ตอนแรกที่เขาแกล้งนึกว่าเธอจะโกรธเคืองหนักจนจะย้ายที่ฝึกงาน แค่ได้ยินคำนั้นมันก็ทำให้หัวใจของชายอายุที่ห่างกันหล่นวูบไปยังปลายเท้า
 
"....ไม่มีอะไรมาแลก?....งั้นแนนไปทำงานนะ" หญิงพูดหยั่งเชิงพร้อมกับตั้งท่าจะก้าวขาเดินหนี
 
"เอาตัวพี่แลกได้ไหมอ่ะ" ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่น่ารักออดอ้อนกับการเสนอตัวเองเป็นการแลกเปลี่ยน
 
"...ถ้าแนนบอกไม่อยากได้ล่ะ มีอย่างอื่นแลกไหม?" หญิงสาวพูดต่อทำเอาคนแก่นั้นหน้างอง้ำทันที ท่าทางที่ต่างจากอายุแสดงต่อหน้าเธออย่างไม่คิดจะเคอะเขิน และเธอกลับชอบกับท่าทางนี้เสียด้วย
 
"แล้วแนนอยาก.....ได้อะไรล่ะ?" เมื่อการต่อรองที่ไม่หยุดหย่อนของหญิงสาว ทำเอาชายหนุ่มเริ่มที่จะไม่ชอบใจ ก้าวขาขยับเข้าไปใกล้ทีละก้าว ทีละก้าว อย่างช้า ๆ พร้อมสายตาที่มองดุจคนเจ้าเล่ห์
 
"......." หญิงสาวที่เห็นแววตาชายหนุ่มไม่น่าไว้ใจ เธอจึงก้าวถอยหลังออกห่างอย่างนึกกลัว "พะ พี่เจ ถอยออกไปนะ...อ๊ะ!!"
 
"....หรือว่าแนนอยาก.....ได้แบบเมื่อกี้อีกรอบ"
 
เขากระชากแขนหญิงสาวจนร่างบอบบางนั้นถลากระแทกกับอกแกร่ง สองมือหนาจับมั่นข้อมือเล็กให้โอบรอบเอวหนา เสมือนเธอนั้นกำลังโอบกอดเอวเขาอยู่ ร่างกายส่วนที่แนบชิดเนื้อชายแม้มีเนื้อผ้าขวางกั้น มันก็ทำให้ชายหนุ่มกระสับกระส่ายได้ไม่น้อย....
 
"พี่เจ!"