สามี

8.0

เขียนโดย พลอยแก้ว

วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2565 เวลา 07.13 น.

  46 ตอน
  2 วิจารณ์
  16.30K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2565 09.30 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

13) ไม่ฝากอยากให้เอง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

สามี(13)

 

--อีกฟากของเจ--

 

"พี่เจคะ...ห้องประชุมเตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะ" แนนที่ถูกแจงไว้วานให้มารายงานผู้เป็นนาย บอกกล่าวถึงสิ่งที่เตรียมพร้อมควรค่าแก่เวลาที่เหมาะสม เพราะวันนี้คุณพ่อเจมีนัดคุยรายละเอียดงานกับลูกค้า ที่สนใจว่าจ้างจะทำแอดโฆษณาผ่านโซเชียลมีเดีย

 

"อ่อ โอเคเดี๋ยวพี่ตามไป...ตามพี่ไฟให้พี่ด้วยนะ" เจลุกจากเก้าอี้พร้อมหยิบเสื้อสูทเพื่อความสุภาพพรางเอ่ยปากบอกแนน

 

"พี่ไฟไปรอที่ห้องประชุมแล้วค่ะ" แนนบอกกล่าว

 

"อ่อ...โอเคขอบใจมาก แนนเข้าไปด้วยนะจะได้เรียนรู้งานกับพี่แจง"

 

"ค่ะ"

แนนตอบรับพร้อมกับเดินตามหลังเจออกมาจากห้องทำงาน ร่างหนาที่สูงกว่าสายตาของแนนมองอย่างจับจ้องพิจารณา ผู้ชายหน้าตาดีคนนี้ที่ไม่คิดจะแต่งงานใหม่ ไม่น่าเชื่อผู้ชายเช่นเขาจะยังคงมีอยู่จริง

 

"อุ๊ย!! ขอโทษค่ะ" ความเผลอเลอคิดไปไกล ทำให้แนนไม่ทันมองว่าคนที่เดินนำหน้านั้นหยุดเดินชะงัก จนเธอนั้นใบหน้าชนเข้ากับแผ่นหลังหนาเต็ม ๆ

 

"เหม่ออะไร ไม่เห็นว่าพี่หยุดเดิน แล้วเจ็บไหมนั่นน่ะ" เจสัมผัสถึงแรงกระแทก รีบหันกลับมาพร้อมกับโอบคว้าร่างเล็กให้มั่นก่อนที่เธอจะเสียหลักล้มพับไปกับพื้น

 

"ขอโทษค่ะพี่ แนนไม่ทันระวัง" เมื่อเห็นแล้วว่าเธอยืนมั่น จึงรีบปล่อยร่างเสลาให้เป็นอิสระทันที พร้อมเอ่ยถามอย่างห่วงใย แม้คำพูดจะดูเรียบง่าย แต่ก็ทำให้หญิงสาวแรกรุ่นเคอะเขินได้ด้วยการใกล้ชิดจนเธอนั้นหน้าแดง

 

"พี่ลืมมือถือ แนนไปเตรียมงานกับพี่แจงเลย เดี๋ยวพี่จะตามไปที่ห้องประชุม" เจว่ากล่าวและสั่งงาน แนนไม่อิดออดที่จะทำงานไม่ว่าจะเยอะมากมายแค่ไหนก็ไม่คิดบ่น เพราะมันย่อมเป็นผลประโยชน์ของเธอในภายภาคหน้า

 

"ค่ะ" เเนนตอบรับแล้วรีบก้มหน้าเดืนจ้ำออกไปทันที สายตาของชายที่อายุมากกว่า ไล่มองตามหลังก่อนจะดึงสติแล้วตั้งหน้าสนใจในสิ่งที่ต้องทำ

 

....ในห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลจากห้องประชุม เเนนที่ออกมาจัดการธุระส่วนตัวก่อนที่จะเริ่มมีการประชุม เธอยืนล้างมือตรงอ่างหลังจากห้องน้ำ บานกระจกใหญ่ที่ใช้ส่อง พร้อมกับสายตาสองคู่ที่จ้องมองมายังเธออย่างมาดร้ายไร้การผูกมิตร

 

....เธอเลือกที่จะมองข้าม พยายามไม่สนใจ ทั้งที่ครุ่นคิดว่าพวกเธอล้วนคิดไม่ดีเป็นแน่

 

("เด็กฝึกงาน....อยากจะเลื่อนขั้นเป็น เมีย!! ท่านประธานเหรอจ๊ะ")

 

สายตาที่ไล่มองแนนตั้งแต่หัวจรดเท้า เป็นสายตาที่หยามเหยียดเเละดูแคลน แต่แนนก็ไม่อยากสนใจ เธอไม่อยากปะทะคารมกับใคร ด้วยเกรงใจสถานที่ทำงาน เลี่ยงที่จะเดินหนีอย่างไม่สนใจ

 

(("เเรดแบบนี้ สงสารพ่อแม่ที่ส่งมาเรียนจัง"))

 

"ไม่ได้ส่งเสีย ไม่ต้อง เสือก!! เสนอหน้ามาสงสารค่ะ" แนนชะงักขาเดินทันทีเมื่อได้ยิน ก่อนจะหันไปโต้ตอบอย่างไม่คิดเกรงใด ๆ แม้จะอายุมากกว่าเธอแต่สมองเท่าจิ๋มมด ไม่จำเป็นที่เธอต้องให้ความเคารพในคนที่ทำตัวไม่น่าเคารพ

 

((กรี๊ดดดดดดดด))

 

เสียงกรีดร้องดุจสัพเวสีที่โหยหวนดังลั่นในห้องน้ำอย่างเจ็บใจ ว่าจบเเนนไม่รีรอต่อความยาว เดินย้ำเท้าออกมาด้วยอารมณ์ฉุน ว่าจะไม่โต้ตอบอะไร แต่ก็อดไม่ได้เลยเมื่อคนเหล่านี้พาดพิงไปถึงบุพการี....

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา