ไหงอยู่ดี ๆ มาเป็นไฮเอลฟ์ในเกม แถมยังมีคนบูชาฉันด้วยล่ะคะ !!

ตอนนี้ฉันกำลังมีปัญหาใหญ่อยู่ค่ะ ใหญ่จริงๆนะคะ! ชนิดที่ว่าถ้าหากใครมาเจอแบบฉันล่ะก็คงจะทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนี่แหละค่ะ แล้วปัญหานั้นก็คือ ฉันติดอยู่ในเกมที่ตัวเองเล่นค่ะ หาทางออกจากเกมไม่ได้เลยค่ะ ไม่รู้ต้องทำยังไง ควานหาวิธีมา 1 วันเต็มๆแล้วค่ะ กำลังสงสัยกันใช่ไหมคะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น งั้นเดี๋ยวขอเล่าย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ 1 วันนะคะ 
 
" อืม ... กี่โมงแล้วนะ ได้เวลานอนแล้วสิคะเนี่ย "  หลังจากเล่นเกมมาได้ประมาณ 4 ชม. แล้วก็เริ่มง่วง ซึ่งเป็นเวลานอนตามปกติของฉันเองค่ะ หันไปมองนาฬิกาก็ดูเหมือนจะเที่ยงคืนยี่สิบนาทีแล้ว พรุ่งนี้ถึงจะไม่มีเรียนคาบเช้า แต่ก็มีเรียนตอนบ่ายโมงตรง แต่ก็อยากจะตื่นก่อนเพื่อมากินข้าวค่ะ 
 
โอ๊ะ ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อ อริษา ค่ะพึ่งจะเข้ามหาลัยมาสด ๆ ร้อน ๆ เลยค่ะ อยู่ชั้นปี 1 คณะวิทยาศาสตร์ สาขาวัสดุศาสตร์ค่ะ ปกติแล้วหลังจากเลิกเรียนฉันก็จะกลับห้องมาทันทีเพื่อมาเล่นเกม ในช่วงนี้เหมือนคนจะนิยมเล่นเกมที่ชื่อ Fantasy Graden เป็นเกม VR MMORPG ที่ให้ผู้เล่นสวมบทบาทเป็นอาชีพต่าง ๆ ภายในเกม สนุกมากๆเลยล่ะค่ะ ตอนแรกก็ไม่รู้จักเกมนี้หรอกนะคะ แต่เห็นเพื่อนในคณะพูดถึงเกมนี้กันเยอะ แม้แต่เพื่อนผู้หญิงก็ยังเล่นกัน ก็เลยอดใจไม่ไหวลองซื้อมาเล่นดูบ้างน่ะค่ะ แต่เหมือนจะติดเกินไปหน่อย พอตรวจสอบดูชั่วโมงการเล่นก็เหมือนจะล่อไป 1362 ชั่วโมงซะแล้วค่ะ แถมตัวละครในเกมของฉันก็เหมือนจะเลเวลตันไปแล้วด้วยค่ะ แหะ ๆ ไม่ได้ติดเกมจริงๆนะคะ ก็มีเติมเงินบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ ก็แบบว่าเป็นเด็กเรียนดีด้วยเลยได้ทุนการศึกษา แต่ก็แอบเอาเงินทุนการศึกษามาเติมเงินไปราวๆ 10 % ของทุนการศึกษาน่ะค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ ยังไงก็ไม่กระทบกับการเรียนหรือการใช้ชีวิตแน่นอนค่ะ 
 
พูดถึงเกม Fantasy Graden แล้วส่วนใหญ่ผู้เล่นมักจะเลือกผจญภัยเก็บเลเวล แล้วก็ลงดันเจี้ยนกันเป็นส่วนใหญ่ แต่เกมนี้นอกจากจะเล่นตามแบบฉบับ MMORPG ทั่วไปแล้ว ยังมีอีกหลายอย่างให้ทำมาก ๆ เลยค่ะ ไม่ว่าจะสามารถเล่นเป็นอาชีพพ่อค้าเน้นการขายของ หรือแม้กระทั่ง นักเล่นแร่แปรธาตุ หรือจะเป็นช่างทำอาวุธเองก็มี และยังมีอาชีพให้เลือกเล่นอีกมากมาย ถึงเกมจะจำกัดให้เล่นแค่อาชีพเดียวต่อ 1 ตัวละครก็ตาม แต่ไม่ว่าจะเล่นอาชีพไหนก็สนุกร่วมกับผู้อื่นได้ แถมแต่ละอาชีพเองก็มีบทบาทสำคัญไม่ต่างกันทำให้ผู้คนเล่นกันอย่างสนุกสนานโดยไม่ได้มีแต่คนที่เน้นบู้ ลงดันเจี้ยน เก็บเลเวลอย่างเดียวค่ะ 
 
นอกจากความหลากหลายของอาชีพภายในเกมแล้ว เผ่าพันธุ์เองก็มีหลากหลายให้เลือกเช่นกันนะคะ ไม่ว่าจะ มนุษย์ เอลฟ์ แวมไพร์ มนุษย์สัตว์ มนุษย์มังกร เผ่าปีศาจ ภูติ และอื่น ๆ อีกมาก ทำให้ในเกมมีเผ่าต่าง ๆ ไม่ซ้ำกันเดินไปมาในเกมไม่ขาดสาย และตัวฉันเองเล่นเป็นเผ่าไฮเอลฟ์ (เอลฟ์ชั้นสูง) ซึ่งเป็นเผ่าลับที่จะปลดล็อคให้เปลี่ยนเป็นเผ่านี้ได้ต้องมีชั่วโมงการเล่นเกิน 1000 ชั่วโมง และต้องเป็นเผ่าเอลฟ์มาก่อนเท่านั้น เหมือนในเกมจะมีผู้ที่เล่นเกิน 1000 ชั่วโมงแค่ราว ๆ 5 % เท่านั้นเอง แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยเล่นเผ่าเอลฟ์มากนัก เนื่องจากเอลฟ์มี แต่ค่าสเตตัสทางกายภาพค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับเผ่าอื่นๆ แถมเป็นสายโจมตีระยะไกลอย่าง ธนูหรือเวทย์ ก็ตาม แต่ก็มีจุดเด่นอย่าง มีค่า MP และ Int ภายในเกมสูงที่สุดก็ว่าได้ แต่ด้วยความที่ว่าจะเก็บเลเวลด้วยตัวเองลำบาก คนจึงไม่นิยมเล่นเอลฟ์เป็นตัวละครแรกกันเท่าไหร่ หรือถึงจะเล่นแต่ก็ต้องถอดใจกับค่าสเตตัสที่น้อยกว่าเผ่าอื่นอย่างชัดเจน แค่จะลงดันเจี้ยนง่าย ๆ ยังต้องใช้เวลานานกว่าชาวบ้านเขาไม่น้อย เลยทำให้ไม่ได้รับความนิยม 
 
แล้วทำไมฉันถึงเล่นเอลฟ์น่ะเหรอคะ ก็เพราะรู้สึกว่าเอลฟ์น่ารักกว่าเผ่าอื่น ๆ ก็เท่านั้นเองค่ะ ถึงมนุษย์สัตว์จะมีทั้ง หูแมว หรือ หูสุนัข น่ารักเหมือนกันก็ตามแต่ก็รู้สึกว่าเดินในเมืองกันเยอะแล้ว เลยเลือกเอลฟ์ จริง ๆ ก็โดนทักบ่อย ๆ ด้วยว่า ' โห นี่เธอเล่นเอลฟ์เหรอ เอาจริงดิ ถึกเหมือนกันนะเนี่ย ' ที่ว่าถึกไม่ได้หมายถึงพลังป้องกันหรืออะไรทำนองนั้นแน่นอนค่ะ แต่หมายถึง มีความอดทนในการเล่นต่างหาก ก็ที่จริงไม่ใช่ผู้เล่นที่เน้นรีบปั่นเลเวลอะไรอยู่แล้วด้วย ถึงปัจจุบันจะเลเวลตันแล้วก็ตาม แต่ก็ใช้เวลาถึง 1 ปีกว่าๆ ซึ่งก็ถือว่าช้ากว่าเผ่าอื่น ๆ ประมาณนึง แต่ก็นับว่าเป็นส่วนน้อยอยู่ดี เพราะผู้เล่นที่เลเวลตันแล้วนั้นมีแค่ 10 % ของเกมเท่านั้น เนื่องจากเกมมีอะไรให้ทำหลายอย่างมากๆ ทำให้ผู้เล่นไม่ได้โฟกัสแค่การเก็บเลเวล แต่เน้นทำอย่างอื่นด้วย บ้างก็ตั้งวงพูดคุยกันทั้งวันในเกมโดยไม่ทำอะไร ไม่ก็นัดบอดกันในเกม อะไรทำนองนั้นก็มี  แต่เนื่องจากฉันเป็นผู้เล่นที่ไม่ได้เน้นมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นมากนัก อย่างมากก็จะร่วมปาตี้ในการลงดันเพื่อเก็บเลเวล ก็แถบไม่ได้พูดหรือคุยกับใครเลย จะมีก็แต่เพื่อนในปาตี้ที่ร่วมลงดันด้วยกันบ่อย ๆ แค่ 2 ถึง 3 คน เพราะโดยปกติแล้วฉันจะเล่นเป็นนักเวทย์ที่เน้นสนับสนุน ถึงจะไม่ได้สายรักษาหรือสนับสนุนแบบ 100% เหมือนนักบวช แต่ก็พอจะสนับสนุนปาตี้ได้ แต่จริงๆแล้วอาชีพในเกมของฉันคือ นักปราชญ์เทวะ ที่สามารถเล่นได้ทั้งรุกและรับนั่นเอง แต่ในปาตี้ส่วนใหญ่จะมีคนที่คอยทำหน้าที่โจมตี้เป็นหลักอยู่แล้ว เลยมาทำหน้าที่สนับสนุนแทนค่ะ 
 
แต่เหมือนว่าตั้งแต่เปลี่ยนเผ่าเป็นไฮเอลฟ์จะมีคนเข้ามาถามกันเยอะมากขึ้นว่า ทำไมผมเป็นสีขาวล่ะ ฉันเองก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกันค่ะ เพราะแต่เดิมแล้วเผ่าเอลฟ์จะมีผมสีทองกันและดวงตาสีเขียว แต่ตอนนี้ตัวละครของฉันมีผมสีขาว และดวงตาที่น้ำเงินฟ้าสดใส เหมือนทีมงานของเกมจะอ้างอิงจากนิยายหรือตำนานต่าง ๆ ว่าไฮเอลฟ์คือเอลฟ์ชั้นสูงที่เป็นราชวงศ์ของเผ่าเอลฟ์ทั้งหลาย จะมีลักษณะเด่นคือผมสีขาวนั่นเอง แถมหูก็จะไม่ได้ยาวเหมือนเอลฟ์โดยทั่วไปด้วย แต่พอผู้เล่นคนอื่นเห็นตัวละครฉันก็ต่างพากันชื่นชม บ้างก็อิจฉาแล้วบอกว่าอยากได้บ้าง บ้างก็ถึงกับมาขอถ่ายรูปเลยทีเดียว เพราะตัวละครของฉันเรียกได้ว่าสวยมากเลยทีเดียวตั้งแต่เปลี่ยนเผ่ามา แต่ยังได้ชุดที่เป็นของระดับตำนานที่เอาเงินทุนการศึกษาไปประมูลมาเพื่อให้ได้เชียวนะคะ เอ๊ะ ติดเกม ก็บอกแล้วไงคะว่าไม่ได้ ติด! 
 
" นั่นสินะ อยากให้พรุ่งนี้ถึงตอนเลิกเรียนเร็วๆจังเลย... " ด้วยความที่ถึงเวลานอนแล้วก็หลับไปอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ทำไมในระหว่างที่กำลังจะหลับสนิท ถึงได้คิดว่า ถ้าได้เล่นเกมตลอดไปก็คงดี แล้วฉันก็จมดิ่งสู่นิทราที่จะเปลี่ยนชีวิตฉันไปตลอดกาล..
.
.
เช้าวันรุ่งขึ้น เหมือนจะได้ยินเสียงนกร้อง จิ๊บ ๆ อยู่ทั่วเลย แถมยังมีเสียงต้นไม้ใบหญ้าโบกสะบัดพัดตามสายลมเย็น ๆ ที่ผ่านร่างกายไป แถมยังรู้สึกอุ่นๆจากแสงแดดยามเช้าอีกด้วย ทำไมกันน่ะ ทั้งที่นอนอยู่ในหอพักของนักศึกษาแท้ๆ ห้องก็ปิดหน้าต่างด้วย แต่ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองมานอนอยู่กลางป่าได้ล่ะ พอรู้สึกตัวก็ค่อย ๆ ลืมตาแต่ด้วยโดนแสงแดดจ้าส่องลงมาที่ตัวเองเลยเอามือบังตาเอาไว้แล้วค่อยลืมตาอีกครั้ง ภาพที่เน้นแทนที่จะเป็นห้องของตัวเองในหอพักกลับเป็นป่าไม้อันอุดมสมบูรณ์ หญ้าเขียวชอุ่ม มีนกเกาะอยู่บนกิ่งไม้อยู่หลายตัวร้อง จิ๊บ ๆ น่ารักเหมือนประสานเสียงยังไงยังงั้น ต้นไม้ที่ดูใหญ่และแปลกตาเหมือนไม่ใช่ป่าทั่วไปที่เคยเห็น แถมยังมีพืชพันธุ์ที่ไม่คุ้นอยู่อีกด้วย แสงแดดอุ่นๆที่ส่องลงมาทำให้มองเห็นอะไรหลาย ๆ อย่างมากขึ้น 
 
" ที่นี่มันที่ไหนกันคะ ... " ด้วยความที่กำลังงวยเงียจากการตื่นนอนใหม่ ๆ เลยถามออกไปเหมือนหวังว่าจะมีคนมาตอบให้ แต่ก็ได้ยินแต่เสียงตัวเองคนเดียว หลังลืมตาตื่นเต็มที่แล้ววิเคราะห์หลายๆอย่างดู ที่พบว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด หรือเมาแต่อย่างใด แต่สิ่งที่เห็นตอนงัวเงียนั้นเป็นของจริง 
 
" เอ๊ะ ! ฉันอยู่ที่ไหนคะเนี่ย " หันหน้าซ้ายทีขวาที มองไปที่ไหนก็มีแต่ป่าที่เขียวอุดมสมบูรณ์อย่างเดียวค่ะ ไม่มีใครอยู่เลยค่ะ แล้วทำไมฉันถึงมานอนที่ป่าได้คะเนี่ย ถูกลักพาตัวมางั้นเหรอคะ ไม่สิ ฉันจำได้ว่านอนอยู่ที่หอพักหญิงนะคะ ไม่น่าจะมีใครเข้ามาในหอพักเพื่อลักพาตัวเด็กผู้หญิงแบบฉันได้หรอกค่ะ หรือจะโดนเพื่อนแกล้งกันนะ แต่ดูจากลักษณะป่าแล้วเหมือนไม่ใช่ป่าในประเทศตัวเองด้วยซ้ำค่ะ 
 
" เอ๊ะ ! และนี่มันชุดอะไรกันคะเนี่ย " พอนึกได้ก็ลองก้มดูเสื้อผ้าของตัวเอง แทนที่จะเป็นชุดนอนแต่กลายเป็นกำลังสวมชุดที่ดูแฟนตาซี เหมือนชุดนักเวทย์ในเกมเลย แต่พอดูดีแล้วเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนนะคะ 
 
" อ๊ะ! " นึกออกแล้วค่ะ นี่มันชุดตัวละครในเกมของฉันที่เล่นเมื่อคืนไม่ใช่เหรอค่ะเนี่ย ทำไมไหงฉันถึงมาใส่ชุดตัวละครของตัวเองกลางป่าได้ล่ะคะ ฉันไม่นิยมคอสเพลย์หรอกนะคะ แต่พอนึกขึ้นมาได้ว่า ฉันอาจจะกำลังอยู่ในเกมก็ได้แบบลืมล็อกเอาท์ออกจากเกมอะไรแบบนั้นไงคะ
 
" อ่ะ ทำไมหน้าต่างเกมถึงไม่ยอมออกมากันละคะ " ตอนที่กำลังพยายามจะออกจากเกม แต่หน้าต่างของเกมก็ไม่ยอมออกมาเลยค่ะ ทำมือกวักเป็นแมวที่ร้านอาหารป้าข้างหอก็ไม่มีอะไรออกมาเลย แถมยังไม่มีแถบบอกสถานะเช่น HP , MP หรือ แถบของสกิล หรือแม้กระทั่งช่องแชทก็หายไปด้วยค่ะ
 
" นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันคะ " ในขณะที่กำลังตกใจกับการเรียกหน้าต่างเกมไม่ได้ ก็ได้ยินเสียงคล้ายๆกับน้ำไหลเบาๆ ดูเหมือนใกล้ ๆ นี้จะมีแม่น้ำนะคะคิดได้แบบนั้นก็เลยเดินไปตามเสียงผ่านต้นไม้ใบหญ้าเข้าไป ก็เห็นบึงน้ำขนาดปานกลางไม่ใหญ่มาก น้ำใสสะอาด แถมยังมีปลาว่ายน้ำ กระโดดน้ำอีกด้วย นับว่าเป็นธรรมชาติที่สมบูรณ์จริงๆเลยค่ะ พอเดินเข้าไปใกล้ๆน้ำแล้วส่องชะโงกตัวเองดูก็พบกับ เอลฟ์หน้าตาสวยราวกับเทพธิดา ผมสีขาวบริสุทธิ์ ดวงตาสีน้ำเงินสดใสราวกับอัญมณี Sapphire 
 
จริงๆด้วยสินะคะ เป็นตัวละครในเกมของฉันจริงๆด้วย แต่ทำไมถึงได้มาอยู่ในร่างนี้กันล่ะคะ ฉันจำได้ว่าล็อกเอาท์ออกจากเกมไปแล้ว แถมยังตอนนี้ก็ออกเกมไม่ได้อีกด้วยแบบมันมันแปลกเกินไปแล้วนะคะ หลังจากคิดอยู่หลายนาทีก็เหมือนจะหาข้อสรุปไม่ได้ 
 
" เฮ้อ นี่ฉันต้องทำอะไรหลังจากนี้กันคะเนี่ย " เมื่อท้อแท้สิ้นหวังก็ได้แต่กอดเข่าตัวเองหน้าบึงน้ำแล้วล่ะค่ะ 
 
" ดูเหมือนว่าฉันจะติดอยู่ในเกมซะแล้ว " 
.
.
.