สองแฝดกามเทพ

7.3

เขียนโดย bombambombam

วันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2565 เวลา 22.06 น.

  9 หลายตอน
  32 วิจารณ์
  5,036 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) บทที่1 สองแฝด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

นิยายเรื่อง สองแฝดกามเทพ

                       

 

                  บทที่1สองแฝด

 

       วันที่โลกมืดมน สิ่งที่ทำให้ฉันมีกำลังใจสู้ต่อไปได้คือ. รอยยิ้มของลูกน้อยฝาแฝด

 

                    ชีวิตที่กำลังสดใสของผู้หญิงคนหนึ่งกับมืดมนและพังทลายลงจนยากที่จะหวนคืนแต่เธอยังโชคดีที่มีรอยยิ้มของสองแฝดคอยชโลมใจไม่ให้หมองเศร้าและมีกำลังใจที่จะสู้แม้เจ้าสองแฝดจะเกิดมาเพราะความผิดพลาดและไม่ตั้งใจก็ตาม..

 

    

ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งผู้ปกครองต่างทยอยมารับลูกหลานของตัวเองทั้งเด็กปฐมและเด็กอนุบาลจะเหลือแค่สองพี่น้องฝาแฝดที่นั่งมองเพื่อนๆพี่ๆที่ผู้ปกครองมารับและเดินผ่านหน้าไป สองพี่น้องนั่งมองอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรพวกเขานั่งทำการบ้านที่ครูสั่งเพื่อฆ่าเวลา โดยอยู่ในสายตาครูน้ำทิพย์ครูประจำชั้นอนุบาลที่นั่งมองดูแลเจ้าสองแฝดอยู่จนกว่าผู้ปกครองของเด็กๆจะมารับ

"พี่แจ้วจา(แก้วตา)เมื่อร่ายที่แม่จะมายับเยา"เสียงใสเล็กพูดไม่ค่อยชัดของดวงใจเอ่ยถามแฝดผู้พี่ของตนเพราะนี้ก็ทำการบ้านเสร็จนานแล้วแต่แม่ก็ไม่มารับสักที แม่ของพวกเธอมักจะเลทเวลาการมารับเสมอแต่ก็ไม่เคยเลทนานเท่านี้

"ม่ายยู้"เสียงผู้เป็นพี่เงยหน้าจากสมุดวาดรูปแล้วตอบคนเป็นน้องพวกเธอทำการบ้านเสร็จแล้วแต่แม่ก็ไม่มารับสักทีเธอเลยเอาสมุดวาดรูประบายสีเพื่อมาวาดเล่นฆ่าเวลาแต่แล้วเด็กน้อยก็นึกอะไรขึ้นได้วางดินสอสีลงเปิดกระเป๋าเอาเครื่องมือสื่อสารที่เป็นโทรศัพทรุ่นอาม่าที่มารดาได้ชื้อไว้ไห้โทรสื่อสารกันโทรศัพทเครื่องนี้โทรเข้าโทรออกได้อย่างเดียวชื่งมากพอแล้วสำหรับเด็กวัยนี้

"ฮาโหลคูณแม่ขาเมื่อร่ายคูณแม่จามารับคะ"เด็กน้อยพูดขึ้นเมื่อคนปลายสายรับโทรศัพท

"รอแป๊บนะลูกแม่กำลังรีบไป"คนเป็นแม่ตอบกลับมา สองขาก็ก้าวออกจากบริษัทที่ทำงานเพื่อไปรับลูกแฝดของเธอ วันนี้ยอมรับว่าเลทมากแต่เธอก็รีบอย่างสุดๆเด็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้นก็วางสายเพื่อเฝ้ารอเวลาที่แม่จะมารับ

"แม่บอกว่าเยี๋ยวมา"แก้วตาหันไปบอกน้องสาวที่นั่งมองตาแป๋วรอฟังคำตอบอยู่ เมื่อได้ยินคำตอบก็พยักหน้าแล้วก็หยิบดินสอสีและระบายรูปต่อ ทุกอริยา บทอยู่ในสายตาครูน้ำทิพย์เธอยิ้มอย่างเอ็นดูเจ้าสองแฝด  เด็กอะไรช่างน่ารักน่าชังแถมยังฉลาดเกินเด็กอีก เจ้าสองแฝดอยู่กับมารดาเพียงลำพัง. เธอไม่รู้ว่าบิดาเจ้าแฝดเป็นใคร เพราะเธอไม่เคยเห็น. เพราะตั้งแต่เจ้าสองแฝดเข้าโรงเรียนมาก็เห็นแค่มารดาคอยวิ่งรับส่งตลอดและบางวันก็มารับช้าอย่างเช่นวันนี้ ที่เธอต้องรอเป็นเพื่อนจนกว่าแม่ของพวกเธอจะมารับ

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา