Trinity สงคราม 3 โลก

บนโลกนี้ไม่มีอะไรยุติธรรม ทุกสิ่งทุกอย่างพวกเราล้วนเป็นคนกำหนดเอง

 
     “ ทุก ๆ สิ่งล้วนมีเกิดมาแล้วจากไป ข้าไม่เคยขออะไรมากไปกว่านี้ ขอแค่ครอบครัวของข้า เพื่อน พี่น้อง และเผ่าพันธุ์ของข้า มีชีวิตเพื่อวันข้างหน้า ก่อนที่สงครามจะเดินมาถึงที่นี่ ข้าจะปกป้องทุกสิ่งทุกอย่างให้ได้ ”
     ออร์คหนุ่มนั่งคุกเข่าสวดภาวนาขอพรแก่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ปกป้องคุ้มครองเผ่าพันธุ์ของเค้า ท่ามกลางหุบเขาที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ 
     พื้นที่แห่งนี้อุดมสมบูรณ์จนใครก็อิจฉา แม้ว่าอีกซีกโลกที่ห่างไกลจากตรงนี้ จะเกิดสงครามฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ช่วงชิงทรัพยากรมากมาย แต่เหล่าหมู่ออรค์กลับอยู่ด้วยกันอย่างสันติ ถ้อยทีถ้อยอาศัย ค่อยดูแลซึ่งกันและกันระหว่างเผ่าพันธุ์
     “ คุณคะ เราไปกันได้รึยังคะ ” ออรค์สาวกล่าว
     ออร์คหนุ่มยืนขึ้น หยิบข้าวของที่วางไว้ข้าง ๆ แล้วหันหลังเดินกลับไปหาภรรยาของเค้าที่ยืนรออยู่รอบนอก
     “ ไปกันเถอะที่รัก ลูก ๆ เราคงหิวแย่แล้ว ”
     ทั้งสองเดินลงหุบเข้า แล้วเดินทางตรงกลับไปที่หมู่บ้านทันที ระหว่างเดินทางกลับทั้งสองได้พูดคุยกันถึงเรื่องสงครามที่กำลังจะลามมาถึงที่นี่
     “ ทำไมโลกนี้ถึงสงครามกันนะ ทั้ง ๆ ที่ทรัพยากรบนโลกก็มีมากพอที่จะแบ่งปันแท้ ๆ ” ออร์คหนุ่มถามภรรยา
     “ คงเป็นเพราะอำนาจล่ะมั้งคะคุณ ใครแข็งแกร่งก็ได้ครอบครองไป เผ่าพันธุ์คงไม่ไดคิดเหมือนกับเรา เพราะเผ่าพันธุ์ของเราอยู่ด้วยกันอย่างสันติมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษแล้ว ถึงแม้มีเวลามีปัญหากัน ก็จะรีบแก้ทันที ไม่ใช่ปล่อยไว้ให้มันค้างคา…สุดท้ายก็จะมีเรื่องบาดหมางกันในที่สุด ”
     ภรรยาของเค้าคอยพูดปลอบใจ เพราะเธอสังเกตจากสีหน้าของสามีแล้วดูไม่่ค่อยสู้ดีเลย เธอคงอยากแบ่งเบาภาระจากเค้าให้มากกนี้ แต่เธอเป็นออร์คสาวที่ไม่ได้ถูกฝึกมาให้เป็นนักรบเหมือนกับเค้า
     “ ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายพวกเราเด็ดขาด ” ออร์คหนุ่มรับปากภรรยา
     พอได้รู้คำตอบพร้อมกับสีหน้าที่ดูดีขึ้น ด้านภรรยาก็คอยโล่งใจขึ้นมา ทั้งคู่เดินคุยสัพเหระไปเรื่อย ๆ จนมาถึงบ้านของเค้า
     “ พ่อคะ แม่คะ วันนี้่เราไปตกปลากันไหมคะ หนูได้ยินมาว่า ที่ริมทะเลสาบตรงโน้นมีปลาตัวใหญ่มาก ๆ เลยนะคะ…ไปกันนะคะ ”
     ด้านออร์คหนุ่มและภรรยาที่เพิ่งเดินทางมาถึงบ้าน ยังไม่ทันได้พัก ก็เจอลูกสาวชวนไปตกปลา หาอาหารมาเป็นสำหรับมื้อเย็นวันนี้แล้ว แต่ทั้งคู่ก็ดีใจที่ได้เห็นลูกสาวร่าเริงแบบนี้ จึงรีบตอบเธอกลับไปทันที
     “ ฮ่า ๆ มันจะตัวใหญ่สักแค่ไหนเชียวกันฮึ เดี๋ยววันนี้พ่อจะตกมาเป็นสิบ ๆ ตัว แจกคนในหมู่บ้านด้วยเลยเป็นไง ”
     “ ทำเป็นพูดดีไป งั้นคุณก็ไปกับลูกสองคนนะคะ ส่วนชั้นจะคอยเตรียมของรอสำหรับอาหารเย็นเอง ”
     ระหว่างที่ครอบครัวกำลังสนทนากันอย่างสนุกสนาน จู่ ๆ ก็ได้มีเสียงระเบิดดังขึ้น ซึ่งเสียงระเบิดนั้นห่างออกไปไกล แต่ถ้ามันดังมาถึงที่นี่ แสดงว่าต้องเป็นระเบิดที่รุนแรงมากแน่ ๆ
     สิ้นเสียงระเบิด ออร์คหนุ่มรีบพาลูกสาวและภรรยาลงไปหลบยังห้องใต้ดินที่พวกเค้าได้สร้างไว้
     “ ลงไปหลบก่อนเร็ว ผมจะไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น ” ออร์คหนุ่มสั่งลูกสาวและภรรยาของเค้าให้ลงไปยังห้องใต้ดิน
     หลังจากที่ทำภารกิจของครอบครัวเสร็จแล้ว เค้ารีบวิ่งออกจากบ้าน มุ่งไปสู่เสียงระเบิดทันที ระหว่างนั้นก็มีเหล่าออร์คเพื่อนบ้านออกไปดูที่เกิดเหตุเช่นกัน พวกเค้าหยิบอาวุธครบมือ พร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งเกิดขึ้น
      เหล่าออร์คเดินทางมาถึงที่เกิดเหตุ พวกเค้าตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า มันไม่ใช่ระเบิดอะไรทั้งนั้น แต่มันเป็นการสู้รบระหว่างออร์คสองต้น เสียงปะทะกันระหว่างอาวุธค้อนที่ดัดแปลงบรรจุดินระเบิด มันจะระเบิดออกเมื่อค้อนนั้นกระทบกับศัตรู ส่วนโล่นั้นก็ถูกออกแบบมาอย่างดี ทำให้มันสามารถรับแรงระเบิดที่รุนแรงได้  ทั้งคู่ยังคงต่อสู้กันไม่ท่าทีที่จะหยุด
     ออร์คหนุ่มเห็นว่าการต่อสู้ครั้งนี้ คงไม่มีใครยอมใครแน่ ๆ เค้าจึงตัดสินใจที่หยุดการต่อสู้ครั้งนี้ เค้าปักดาบใหญ่ที่แบกอยู่บนบ่าลงบนกับพื้นดิน แรงสั่นสะเทือนทำให้พื้นที่แถวนั้นเหมือนกันแผ่นดินไหวย่อม ๆ ทันใดนั้นเค้าก็ตะโกนร้องคำรามออกไปอย่างสุดเสียง
     “ โฮกกกกกกกกก ”
      เหล่าออร์คที่อยู่ตรงใกล้ถึงกับสะดุ้งพลังของออร์คหนุ่มคนนี้ ไม่ยกเว้นออร์คสองตนที่กำลังสู้กันอยู่ตรงนั้นด้วย ทั้งคู่ได้ยินเสียงคำรามของออร์คหนุ่มถึงกับชะงักมือไว้ ทั้งคู่หยุดแล้วค่อย ๆ เดินถอยหลังไปด้วยความกลัว
      “ ทะ ทะ ทะ ทะ ทะ ทาวเซอร์ เจ้ามาทำอะไรที่นี่ ” หนึ่งในออร์คสองตนนั้นถาม
     “ พวกเจ้าทำอะไรกัน ข้าเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือไง ว่าห้ามสู้รบกันเอง หรือว่าพวกเจ้าอยากจะแหกกฎ ? ” ทาวเซอร์ถามทั้งคู่ พร้อมกับเดินเข้าไปหาใกล้ ๆ
     “ พะ พะ พะ พวกข้าไม่ได้สูกัน พวกข้าเพียงทดลองอาวุธ ที่พวกข้าสร้างกันขึ้นมาเอง ” ออร์คอีกตนรีบตอบคำถามทันที
     “ ทดลอง ? ระเบิดรุนแรงขนาดนี้ พวกเจ้ายังกล้าเรียกว่าสิ่งนี้ว่าการทดลองอีกหยั่งงั้นหรอกรึ ” ทาวเซอร์เดินเข้าไปใกล้ทั้งคู่มากขึ้น
     ระหว่างที่ออร์คสองตนกำลังกลัวทาวเซอร์หัวหด ตัวสั่นไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวไปเลย จู่ ๆ ก็มีเสียงตะโกนเรียกทาวเซอร์มาแต่ไกล
     “ ทาวเซอร์เอ้ยยยยย หยุดก่อน พวกมันทำตามคำสั่งของข้าเอง ข้าเป็นคนให้พวกมันทดลองอาวุธที่สร้างขึ้นเอง ” ออร์คเฒ่าค่อย ๆ เดินออกมาจากป่าข้าง ๆ
     “ ท่านผู้เฒ่า !!! ” 
     จู่ ๆ ทาวเซอร์ก็คุกเข่าคำนับออร์คเฒ่าตัวนี้ เหล่าออร์ครอบ ๆ รีบทำตามทาวเซอร์ทันที แม้ว่าทาวเซอร์จะมีพละกำลังมากมาย แต่เค้าก็รู้จักสัมมาคารวะ ทำให้ใครก็ต่างเคารพและยกย่องทาวเซอร์ทั้งนั้น
     ออร์คเฒ่าค่อย ๆ เดินมาหาทาวเซอร์ เค้าอธิบายเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ทาวเซอร์ฟัง รวมทั้งอธิบายเรื่องการทดลองอาวุธครั้งนี้
     “ เมื่อไม่กี่เดือนมานี้ ยายแก่ที่บ้านข้านั่งญาณจนมองเห็นอนาคตที่จะเกิดขึ้นหน้า ยายแก่บอกว่าเห็นพรรคพวกของเราถูกไล่ล่า และสังหารโดยกองกำลังของเผ่าพันธุ์อื่น ๆ ในอนาคตที่นางเห็นนั้น ไม่ใช่เรื่องดีเลย…เพราะว่าพวกเราที่ยืนอยู่ตรงนี้ เสียชีวิตกันหมดเลยทุกคน ไม่เหลือรอดเลยแม้แต่สักคนเดียว ข้าจึงได้สร้างอาวุธเหล่านี้ขึ้นมา เพื่อปกป้องเผ่าพันธุ์ของเรา ”
     “ สงครามหยั่งงั้นหรอกหรอครับ ” ทาวเซอร์ถาม
     “ ข้าเองก็ไม่ทราบแน่ชัดเหมือนกันทาวเซอร์เอ๋ย แต่ในนิมิตนั้นอาวุธพวกนี้ข้าไม่ได้เห็นมัน ข้าจึงคิดว่าถ้าปัจจุบันเราแข็งแกร่งพอ อนาคตนั้นเผ่าพันธุ์พวกเราอาจจะมีชีวิตรอดก็ได้ ” ออร์คเฒ่าตอบ
     ในที่สุด….สิ่งที่ข้ากลัวที่สุดก็มาถึง ทำไมกัน ทำไมโลกต้องมีสงคราม ลูกเมียของข้า พวกพ้องของข้า ข้าจะปกป้องมันยังไงดี
     ทาวเซอร์ได้แต่สงสัยในการกระทำของเผ่าพันธุ์อื่น ๆ ที่จะมารุกรานพวกเขา หากแต่ว่าสงครามครั้งนี้พวกเขาไม่่ได้เป็นคนริเริ่ม แล้วใครกันล่ะที่เป็นคนเริ่ม…