ระบบแห่งเกียรติยศ
เขียนโดย Zily7824
วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2564 เวลา 01.20 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2564 01.43 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) สัตว์ปีศาจคาริว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ตรวจสอบ”ยูบินคิด
{ หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น }
[ ชื่อ : ซิมบัน ] [ อายุ : 212 ปี ] [ เพศ : ผู้ ] [ เผ่า : สัตว์อสูรคาริว ] [ พลังชีวิต : 1.5/1.5 ] [ ความแข็งแกร่ง : 1.2] [ ความว่องไว : 0.91 ] [ พลังวิญญาณ : 0 ] [ พลังเวทย์ : 0 ] [ พลังปราณ : 0.013 ] [ ระดับพลัง : บิวท์ขั้นที่ 1 ] [ ทักษะ : ฝึกฝนปราณสัตว์อสูร[ทักษะติดตัว](ระดับบิวท์ขั้นสูง),แยกปฐพี(ระดับทั่วไปขั้นสูง)] [ข้อมูลเพิ่มเติม…] |
.
.
.
[ ชื่อ : ลาฟ ] [ อายุ : 278 ปี ] [ เพศ : ผู้ ] [ เผ่า : สัตว์อสูรคาริว ] [ พลังชีวิต : 2.4/2.4 ] [ ความแข็งแกร่ง : 2.1] [ ความว่องไว : 1.6] [ พลังวิญญาณ : 0 ] [ พลังเวทย์ : 0 ] [ พลังปราณ : 0.017] [ ระดับพลัง : บิวท์ขั้นที่ 4 ] [ ทักษะ : ฝึกฝนปราณสัตว์อสูร[ทักษะติดตัว](ระดับบิวท์ขั้นสูง),แยกปฐพี(ระดับบิวท์ขั้นต่ำ)] [ข้อมูลเพิ่มเติม…] |
“พวกมันมีทั้งหมด 24 ตัว และอยู่ระดับบิวท์ขั้นที่ 1 กันเกือบหมด ยกเว้นแค่ตัวด้านหลังสุดที่มีขนาด 60 เมตรมันเป็นถึงระดับบิวท์ขั้นที่ 3 มันน่าจะเป็นจ่าฝูง”ยูบินคิด
ก่อนหน้านี้เขาได้แลกทักษะตรวจสอบขั้นที่ 1 เขาได้เสียแต้มแห่งเกียรติยศไป 10 แต้ม ทักษะนี้สามารถตรวจสอบทุกอย่างที่อยู่ในระดับขั้น 1 และต่ำกว่าได้ทั้งหมด ทักษะนี้เป็นทักษะพิเศษที่มีแค่ในร้านค้าแห่งเกียรติยศมันยังมีอีกหลายทักษะแต่ตอนนี้ยูบินยังไม่มีแต้มเพียงพอที่จะแลกเปลี่ยนพวกมัน เขาเหลือแต้ม แค่ประมาณ 2 แต้มเท่านั้นในตอนนี้…
“ระวังตัวด้วยอย่าประมาทเด็ดขาด สัตว์ปีศาจพวกนี้แข็งแกร่งมาก”ยูบินพูดขึ้นมา
“จัดขบวนรบ”หัวหน้าอัศวินฟากัสออกคำสั่ง
ทหารที่เป็นผู้ใช้พลังเวทย์ถอยไปด้านหลัง และทหารที่เป็นผู้ใช้พลังปราณยืนตั้งรับที่ด้านหน้า
ตึง ตึง ตึง ตึง
พื้นดินสั่นสะเทือน
พวกมันเจ้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
900 เมตร
800 เมตร
…
ฟึบ…
กิซได้ปรากฏตัวขึ้นมาด้านข้างของยูบิน
เหล่าทหารและอัศวินกระโดดถอยออกห่างจากกลุ่มของยูบินทันที
“ส…ส…สัตว์…ปี…ศาจ…”ฟากัสพูดขึ้นมาด้วยความตกตะลึง
เหยี่ยวสีขาวขนาดใหญ่มันเป็นสัตว์ปีศาจที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
“มันชื่อกิซ พวกท่านไม่ต้องตกใจมันเป็นมิตร”
“ข้าไม่จับพวกเจ้ากินหรอกหน่าา… แต่ถ้าพวกเข้าคิดร้ายต่อนายท่านยูบินละก็…”กิซพูดข่มขู่ มันมองไปที่พวกอัศวินและทหารพร้อมกับปล่อยจิตสังหารออกมา
เหล่าอัศวินและทหารต่างยืนนึ่งด้วยความหวาดกลัว…
“มันพูดได้…”ทหารคนหนึ่งพึมพำออกมาด้วยความตกตะลึง…
“ทำไมมันถึงปรากฏตัวขึ้นมาจากความว่างเปล่าได้กัน”ทหารคนหนึ่งพึมพำ
“หรือว่าท่านเป็นผู้ควบคุม!”ฟากัสตะโกนขึ้นมา
เขามองไปที่ยูบินเพื่อรอคำตอบ
“ผู้ควบคุม? …ตามน้ำไปก่อนละกัน”ยูบินคิด
“ใช่! ข้าคือผู้ควบคุม”ยูบินพูดขึ้นมา
“ขะ…ข้าน้อยผู้นี้มีตาหามีแววไม่… นายท่านโปรดให้อภัยข้าน้อยในกริยาหยาบคายที่ผ่านมาด้วยเถิดขอรับ… ข้าน้อยไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อนในชีวิต ว่าจะมีโอกาสได้พบกับผู้ควบคุมที่ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรไอซ์บลัดแห่งนี้”ฟาดัสพูดขึ้นมา พร้อมกับคุกเข่าและก้มหน้าลง
ฟากัสนั้นให้ความเคารพยูบินยิ่งกว่าองค์ราชาแห่งอาณาจักรไอซ์บลัดมาก ถึงผู้ควบคุมระดับทั่วไปไม่ค่อยเป็นที่เคารพมากเท่าไหร่เนื่องจากพวกเขาควบคุมได้แค่สัตว์ป่าธรรมดา… แต่ทว่า…ผู้ควบคุมขั้น 1 นั้นต่างออกไปพวกเขาแค่หนึ่งคนก็สามารถสู้กับกองทัพหลายหมื่นหรืออาจจะมากกว่านั้นได้สบายๆ
พวกเขานั้นมีทักษะควบคุมสัตว์ปีศาจยิ่งขั้นสูงมากเท่าพวกเขาก็สามารถควบคุมสัตว์ปีศาจที่แข็งแกร่งมากขึ้นและจำนวนมากขึ้น สัตว์ปีศาจที่มีสติปัญญาถึงกับพูดภาษามนุษย์ได้นั้นมีแค่สัตว์ปีศาจระดับสูงเท่านั้นพวกมันไม่ได้มาจากเผ่าพันธุ์ทั่วๆไป
เขาหวาดกลัวยูบินยิ่งกว่าพวกสัตว์ปีศาจคาริวซะอีก เขาเคยได้ยินมาจากเหล่าขุนนางว่าอาชีพผู้ควบคุมนั้นขั้น 1 นั้นแม้แต่ราชาของอาณาจักรนี้ก็ยังต้องให้ความเคารพ พวกเขานั้นสูงส่ง ผู้ควบคุมนั้นหายากมาก ขนาดที่ว่าต่อให้ค้นหาพวกเขาในอาณาจักรระดับ’F หลายร้อยอาณาจักรจะปรากฏพวกเขามาหนึ่งคน ส่วนใหญ่พวกเขาจะไม่ปรากฏตัวที่อาณาจักรเล็กๆอันห่างไกลและไร้ระดับเหมือนอาณาจักรไอซ์บลัดแห่งนี้…
“ถึงกับสามารถควบคุมสัตว์ปีศาจที่มีสติปัญญาในระดับสูงได้ เขาต้องมีที่มาไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน”ฟากัสคิด
อัศวินทุกคนทำความเคารพยูบินตามฟากัส ส่วนทหารก็ทำตามด้วยความงุนงงเพราะเขาไม่รู้จักผู้ควบคุมเหมือนกับฟากัสและเหล่าอัศวิน
“ผู้ควบคุมคืออะไรกัน ทำไมท่านฟากัสต้องให้ความเคารพเขาขนาดนี้…”
“ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน…”
เหล่าทหารต่างซุบซิบกัน
“พวกเจ้าลุกขึ้นเถอะ สถานการณ์แบบนี้พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องทำความเคารพข้า ตอนนี้พวกเจ้ารีบเตรียมตัวรับมือพวกสัตว์ปีศาจคาริวซะเถอะ”ยูบินพูด
“ข้าขอคำแนะนำในสถานการณ์ตอนนี้จากท่านด้วย”ฟากัสพูด
“พวกเจ้าทั้งหมดรออยู่ที่นี่แหละ …รอดูบทเริ่มต้น …ของตำนานแห่งเกียรติยศของกลุ่มฮาวล์ให้ดี”ยูบินพูด
“เอ่ออ”ฟากัสพูด ฟากัสยืนอึ้ง
จากนั้นยูบินและอัศวินของเขาทั้งหมดก็ขึ้นขี่หลังกิซ
พึบ พึบ พึบ พึบ …
ก๊าซซซซซ เสียงร้องของเหยี่ยวหิมะดังก้องไปทั่วบริเวณทุ่งหิมะแห่งนี้
กิซได้บินขึ้นไปบนฟ้าสูงกว่า 100 เมตรและพุ่งตรงที่บริเวณเหนือกลุ่มสัตว์คาริว
พวกมันทั้งหมดหยุดวิ่งทันทีและจ้องมองไปที่กิซ
ขณะนี้พวกมันอยู่ห่างจากกลุ่มอัศวินและทหารอยู่ราว 300 เมตร
วงเวทย์หลายสิบวงปรากฏบนท้องฟ้า แท่งน้ำแข็งรูปร่างเหมือนหนามแหลมยาวหนึ่งเมตรพุ่งออกมาจากวงเวทย์เหล่านั้น
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว…
ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก…
โฮกกกก! โฮกกกก! โฮกกกก!…
สัตว์ปีศาจคาริวหลายตัวได้รับบาดเจ็บพวกมันคำรามออกมาเสียงดังลั่นไปทั่วทุ่งหิมะ
“ถึงบาดแผลแค่นี้จะไม่สามารถสังหารมันได้ แต่โจมตีเรื่อยๆแบบนี้ก็สามารถสังหารมันได้เหมือนกันหล่ะนะ แต่เราไม่ยอมให้กิซมันแย่งสังหารพวกนี้ไปจนหมดตัวเดียวหรอก”ยูบินคิด
สัตว์เวทย์ที่บินได้นั้นเรียกได้ว่าเป็นอมตะก็ว่าได้ถ้ามันต่อสู้กับสัตว์อสูรที่ไม่สามารถบินได้และระดับใกล้เคียงกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกิซที่เป็นถึงสัตว์เวทย์เผ่าพันธุ์ระดับสูง…
ยูบินได้กระโดดลงมาจากหลังกิซ ตามมาด้วยเหล่าอัศวินของเขาทีละคน
พวกเขาดิ่งลงมาที่หลังของปีศาจคาริวตัวนึ่ง จากนั้นพวกเขาต่างคนต่างใช้ทักษะดาบพุ่งเข้าโจมตีกลุ่มปีศาจคาริวคนละตัว
ฉัวะ ฉัวะ … ฉัวะ
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว… ฟิ้ว
โฮกกกกกก!
ยูบินที่ผ่านการฝึกฝนทักษะปราณ 6 ดาวขั้นที่ 2 พร้อมกับทักษะการต่อสู้และการเคลื่อนไหว 6 ดาวนั้นทำให้พวกมันไม่สามารถแตะตัวเขาได้และพวกมันก็ไม่สามารถต้านการโจมตีของเขาได้เกิน 5 ดาบด้วยซ้ำ
ส่วนกิวดัลและซีน่านั้นหลังจากที่ได้รับการสอนทักษะ 6 ดาวจากยูบินความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขาในตอนนี้นั้นสามารถต่อสู้กับจ่าฝูงสัตว์ปีศาจคาริวด้วยตัวคนเดียวได้สบายๆเลยหล่ะ พวกเขาสามารถจัดการกับพวกมันได้เร็วยิ่งกว่ายูบินซะอีก…
อลิซนั้นคล่องแคล่วว่องไวแถมเธอยังมีพละกำลังเทียบเท่าพวกมันหนึ่งตัวหลังจากผ่านการฝึกฝนมา ทักษะการใช้ดาบของเธอพลิ้วไหวดั่งสายลม
“เอลฟ์ที่ใช้ดาบเนี่ยนะ ฮ่าฮ่าฮ่า ปรกติเคยเห็นในนิยายหรืออนิเมะส่วนใหญ่ใช้แต่ธนูและเวทย์มนต์ เราจะทำเผ่าพันธุ์เธอเสียชื่อรึเปล่าว่ะเนี่ย…”ยูบินคิด
ยูบินไม่ได้เรียกอัศวินที่เป็นสัตว์อีก 2 ตนออกมาเพราะพวกมันระดับต่ำเกินไปในตอนนี้
ผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีสนามรบนองเลือด ณ ทุ่มหิมะแห่งนี้ไร้ซึ้งเสียงใด แให้แต่หิมะก็เริ่มหยุดตกพร้อมลมที่สงบนิ่ง
ฟากัสพร้อมกับกลุ่มอัศวินและทหารยืนนิ่งอึ้งอ้าปากค้าง…
พวกเขาขึ้นขี่หลังของกิซกลับมายังจุดที่กลุ่มของฟากัสยืนอยู่
ยูบินได้กระโดดลงมา
ฟุบ
เท้าของเขาจมลงไปในหิมะนิดหน่อย
ฟากัสพร้อมกับกลุ่มอัศวินและทหารคุกเข่าทำความเคารพทันที
“ฟากัส… ซากของพวกสัตว์ปีศาจคาริวพวกนี้ข้าขอนะ”ยูบินพูด
“แค่กลุ่มของนายท่านยูบินช่วยเหลืออาณาจักรไอซ์บลัดแห่งนี้ก็เป็นพระคุณแก่พวกข้าน้อยอย่างมหาศาลแล้วขอรับ… แค่ซากของพวกมันนายท่านไม่จำเป็นต้องไปคำนึงถึง ข้าจะแจ้งข่าวเรื่องราวของนายท่านให้ถึงองค์ราชา'ฟาพิว เรดอส ข้าน้อยเชื่อว่าองค์ราชาจะต้องมอบรางวัลแก่นายท่านอีกมากมายอย่างแน่นอนขอรับ”ฟากัสพูด
ติ้ง
แต้มแห่งเกียรติยศ + 1.18 |
ยูบินชะงักไปชั่วขณะ
“ขอบใจเจ้ามากฟากัส”ยูบินพูด
“แต้มแห่งเกียรติยศพวกนี้เพิ่มมาได้ยังไงกัน” ยูบินถามระบบในใจ
[แต้มแห่งเกียรติยศสามารถเพิ่มได้จากหลายวิธี ครั้งนี้ท่านได้แต้มเพิ่มมาจากการที่มีสิ่งมีชีวิตให้ความเคารพท่านจากใจจริง แต้มจะเพิ่มขึ้น 1 คนต่อ 0.01 แต้มยิ่งพวกเขาแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ยิ่งได้แต้มมากขึ้นเท่านั้น แต่แต้มพวกนี้จะไม่นับรวบกับความเคารพจากสิ่งมีชีวิตอัญเชิญของท่านและสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีระดับการฝึกฝน… ท่านสามารถได้รับแต้มเพิ่มในอนาคตเมื่อท่านผ่านเงื่อนไขต่างๆ ของระบบ] เสียงระบบดังขึ้นในหัวของเขา
“อย่างงี้ก็ได้ด้วยหรอว่ะเนี่ย เข้าทางเราเลยงานนี้ แต่มันน่าเสียดายที่ไม่ได้แต้มจากสิ่งมีชีวิตธรรมดานี่สิ…”ยูบินคิด
“พวกเจ้ากลับไปรอที่หมู่บ้านไปก่อน พวกข้าขอจัดการซากพวกมันเสร็จแล้วสักพักจะตามไป”ยูบินพูด
“เข้าใจแล้วขอรับนายท่านยูบิน”ฟากัสพูด
…จากนั้นพวกเขาก็กลับไปที่หมู่บ้านใบไม้สีขาว ฟากัสได้แจ้งเรื่องราวทั้งหมดแก่บารอน’ซาริส บาทิว เพื่อให้เขาแจ้งเรื่องราวต่อองค์ราชา’ฟาพิว เรดอส
หลังจากราชา’ฟาพิว เรดอส ได้ทราบข่าวแล้วนั้นเขาถึงกับเตรียมตัวเพื่อที่จะได้มาพบยูบินด้วยตัวของเขาเอง เขาได้นำอัศวินและแม่ทัพพร้อมกับเหล่าทหาร 4000 คนมุ่งหน้าขึ้นเหนือทันที ส่วนกองทัพที่เขาส่งไปครั้งแรกนั้นเขาก็ได้สั่งการให้เดินหน้าต่อไป
ยูบินได้นำซากสัตว์ปีศาจคาริวทั้งหมดเข้าไปในมิติส่วนตัวจากนั้ค่อยกลับไปที่หมู่บ้าน…
ณ หมู่บ้านใบไม้สีขาว
ยูบินนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เขากำลังเพลินกับการดูแต้มแห่งเกียรติยศที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
แต้มแห่งเกียรติยศ + 0.09 |
แต้มแห่งเกียรติยศ + 0.11 |
…
แต้มแห่งเกียรติยศ + 98.51 |
“เก้าพันแต้มม!”ยูบินเผลอร้องตะโกนออกมาเสียงดัง พร้อมกับลุกขึ้นยืนทันที
“อ่าวไม่ใช่นี่หว่า… มองผิดไปนี่เอง แหะๆ แต่ก็เพิ่มมาตั้งเกือบร้อยแต้ม แสดงว่าชื่อเสียงของเราเริ่มที่จะเป็นที่รู้จักแล้วสินะ”ยูบินคิด
เหล่าอัศวินและทหารบริเวณนั้นต่างสะดุ้งตกใจและจ้องมองมาที่เขา
“มีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้หรือไม่ขอรับนายท่านยูบิน”ฟากัสเดินเข้ามาถามยูบิน
“ไม่มีอะไร… เจ้าทำตัวตามสบายเถอะ”ยูบินพูด
“ขอรับนายท่านยูบิน”ฟากัสพูด
เขายิ้มจนแก้มปริ เหล่าอัศวินและทหารมองมาที่เขาด้วยความสงสัย
“ทำไมท่านยูบินเขาถึงดูมีความสุขขนาดนั้นกันนะ”ฟากัสคิด
…
แต้มแห่งเกียรติยศ + 0.04 |
แต้มแห่งเกียรติยศ + 0.04 |
…
แต้มแห่งเกียรติยศ + 0.19 |
…
ยูบินเริ่มรำคาญหน้าต่างแจ้งเตือน เขาจึงได้สั่งให้ระบบช่วยปิดหน้าต่างแจ้งเตือนแต้มแห่งเกียรติยศที่เพิ่มขึ้นมาทีละนิดเรื่อยๆพวกนี้
“ถึงจะแลกทักษะระดับสูงได้แต่เราก็ต้องใช้เวลาฝึกฝนนานเหมือนเดิมสินะ ลองแลกเปลี่ยนทักษะฝึกฝนเวทย์บ้างดีกว่า”ยูบินคิด
จากนั้นเขาได้เดินเข้าไปในป่าด้านนอกหมู่บ้านเพื่อหาสถานที่ลับตาคนและได้เปิดหน้าต่างร้านค้าขึ้นมาเพื่อทำการแลกเปลี่ยน
{ หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น }
{ ร้านค้าแห่งเกียรติยศ } [ อาวุธ ]
….” [ เครื่องป้องกัน ]
[ ยา ]
[ ทักษะ ]
…” [ อื่นๆ… ]
|
ท่านได้ทำการแลกเปลี่ยน [ ทักษะฝึกฝนเวทย์มนต์ของผู้ใช้เวทย์แห่งอาณาจักรบาคูส (ระดับบิวท์ขั้นสูง 6 ดาว ) 43.2 แต้ม [ ไม้เท้าเวทย์ลาปิอุส (ขั้น 2 ระดับกลาง ) 28.8 แต้ม ] [ ดาบเพสต้า (ขั้น 2 ระดับกลาง ) 28.8 แต้ม ] รวมทั้งหมด 100.8 แต้ม [ ยืนยัน / ยกเลิก ] |
หลังจากที่ยูบินกดยืนยันเสร็จ ก็ได้ของสามสิ่งปรากฏที่ด้านหน้าของเขา
อย่างแรกคือดาบใหญ่สีแดง ยาว 1.5 เมตร
อย่างที่สองคือไม้เท้าสีขาวบริสุทธิ์ ยาว 2 เมตร
อย่างที่สามคือหนังสือทักษะสีขาวเล่มใหญ่ที่มีลวดลายสีทองสวยงาม
เขาเดินเข้าไปหยิบดาบใหญ่สีแดง
ตึก ตึก ตึก …
“เอ่ออ… หนักฉิบยกไม่ขึ้นเลย… ว่าจะถือดาบใหญ่เท่ๆสักหน่อย… เห้ออ แต่ก็ยังดีที่ไม้เท้ามันไม่หนักเหมือนดาบใหญ่อันนี้”ยูบินพูด
จากนั้นเขาได้นำดาบและไม้เท้าเก็บเข้าไปในมิติส่วนตัวก่อน แล้วเขาก็เริ่มซึมซับความรู้ในหนังสือทักษะ สักพักเขาก็เริ่มฝึกฝนทักษะเวทย์
ผ่านไป 5 นาทีเขาเริ่มสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์จากบริเวณรอบตัว พวกมันมีอยู่ทุกที่ตามพื้นดิน อากาศ ต้นไม้ …พลังเวทย์พวกนี้เป็นสีฟ้าต่างจากพลังปราณที่เป็นสีแดง หลังจากที่เขาทดลองใช้พลังเวทย์นั้นปรากฏว่าพลังที่เขาดูดซับมานั้นไม่ได้กักเก็บไว้ที่ตัวเหมือนกับพลังปราณ แต่พวกมันจะไหลผ่านร่างและปรากฏรูปร่างออกมาด้านนอกแทน ยิ่งเราควบคุมพลังเวทย์ได้เชี่ยวชาญมากเท่าไหร่ พลังเวทย์ที่สร้างเป็นรูปร่างยิ่งแข็งแกร่งขึ้นและจำนวนมากขึ้นเท่านั้น
ผู้ใช้เวทย์ร่างกายนั้นจะอ่อนแอกว่าผู้ใช้ปราณแต่กลับได้เปรียบเรื่องพลังโจมตี และระยะการโจมตีแต่จะเสียเปรียบผู้ใช้ปราณในระยะประชิด
ปรกติไม่ค่อยจะมีคนฝึกฝนทักษะเวทย์และปราณพร้อมกันซักเท่าไหร่เพราะมันจะทำให้เสียเวลาในการฝึกฝน พวกเขาจะเน้นฝึกด้านใดด้านหนึ่งให้เชี่ยวชาญและฝึกฝนพลังอีกอย่างเสริม ตัวอย่างเช่น ผู้ใช้เวทย์บางคนั้งก็จะฝึกฝนทักษะปราณเพื่อเสริมการป้องกันร่างกายของพวกเขา…
“ลืมแลกเปลี่ยนทักษะต่อสู้เวทย์ซะได้ ดันแลกมาแต่ทักษะฝึกฝนเวทย์…”ยูบินพึมพำ
เวลาผ่านไม่กี่ชั่วโมง ชาวบ้านก็เริ่มกลับมาที่หมู่บ้านพวกเขาก็พบเจอแต่กลุ่มอัศวินของเขาและพากันขอบคุณกันยกใหญ่ หัวหน้าหมู่บ้านนั้นถามหายูบินเพื่อที่จะไปขอบคุณเขา แต่กลุ่มอัศวินของเขาก็บอกว่ายูบินนั้นกำลังฝึกฝนอย่าพึ่งไปรบกวนเขา พอตกช่วงเย็นชาวบ้านและกลุ่มของฟากัสก็พากันเลี้ยงฉลองกัน…
ผ่านไปหนึ่งคืน… ช่วงเช้านั้นยูบินเดินเข้าไปในบ้านพักที่หัวหน้าอัศวิน'ฟากัสพักอยู่
ฟากัสที่เห็นยูบินเดินเข้ามาในบ้านนั้นเขาก็ได้รีบออกไปต้อนรับยูบินทันที
“มีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้ขอรับนายท่านยูบิน”ฟากัสพูดอย่างนอบน้อม
“ข้าแค่จะมาแจ้งข่าว พวกข้าจะออกไปล่าสัตว์ปีศาจที่นอกกำแพงสักพัก ถ้าองค์ราชาใกล้มาถึงเจ้าค่อยแจ้งข้าผ่านคริสทัลสื่อสาร”ยูบินพูด
"เข้าใจแล้วขอรับนายท่านยูบิน"ฟากัสพูด
จากนั้นกลุ่มของยูบินก็เดินทางออกจากหมู่บ้านใบไม้สีขาว พวกเขาเดินทางโดยขึ้นขี่ที่ด้านหลังของกิซ…
ขณะที่กิซได้บินผ่านกำแพงออก พวกเขานั้นก็ได้พบกับทุ่งหิมะกว้างไกล ข้างล่างนั้นมีสัตว์ปีศาจกระจัดกระจาดกันออกไป พวกมันนั้นมีตั้งแต่ระดับทั่วไปจะถึงระดับบิวท์ขั้นกลาง
พวกเขาใช้เวลาหลายวันในการล่าสังหารพวกมัน ทักษะการใช้เวทย์ธาตุของยูบินพัฒนาขึ้นอย่างมากในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ และสิ่งที่น่ายินดีสำหรับยูบินก็คือกิวดัลกับซีน่านั้นพวกเขาพัฒนาระดับการฝึกฝนเป็นระดับบิวท์ขั้นหนึ่งแล้ว ส่วน'อลิซ กิซ เทล และ คิวริส พวกเขาก็พัฒนาเพิ่มขึ้น 1 ระดับเช่นกัน แค่ไม่ได้ข้ามขอบเขตใหญ่เท่านั้น ส่วนสาเหตุที่ทำให้เหล่าอัศวินฝึกฝนได้เร็วนั้น เพราะเขานั้นได้แลกยาที่สามารถช่วยให้ฝึกฝนได้เร็วขึ้นให้กับเหล่าอัศวินของเขา
…
ผ่านไปหลาย 8 วัน องค์ราชา'ฟาพิว เรดอส พร้อมกับกองทัพของเขาทั้งหมดก็ได้เดินทางมาถึงเมืองวูเรียบร้อยแล้ว
หลังจากที่ยูบินทราบข่าวเขาก็ไม่ได้รีบที่จะเดินทางไปเข้าพบองค์ราชาในทันที เขาเลือกที่จะรออีกสักวันสองวันถึงค่อยเดินทาง
…
เมืองวูนั้นเป็นเมืองขนาดเล็กที่สุดในอาณาจักรไอซ์บลัด ที่ทางทิศเหนือของอาณาจักร นั้นถือว่าเมืองวูเป็นเมืองที่ประชากรน้อยที่สุด มีทั้งหมดแค่ราวหนึ่งหมื่นคนเท่านั้น เหล่าทหารที่มาจากเมืองหลวงส่วนใหญ่จะพักกันที่บริเวณรอบนอกเมือง พวกเขานั้นสร้างที่พักชั่วคราวขึ้นมา
ส่วนองค์ราชา'ฟาพิว เรดอส นั้นเขาพักที่ปราสาทขุนนางบารอน'ซาริส บาทิว เพื่อรอกลุ่มของยูบิน
.
.
.
…
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ