ระบบแห่งเกียรติยศ

ณ สถานที่อันห่างไกลแห่งทางตอนเหนือทวีปวาเรนเซีย มีหมู่บ้านเล็กๆนามว่า หมู่บ้านพิซคาน ตั้งอยู่ในเขตเมืองวูของอาณาจักรไอซ์บลัด 

ในป่าบริเวณใกล้กับหมู่บ้านนั้นได้มีมิติหมุนวนขนาดราว 10 เมตรปรากฏขึ้น มีชายหนุ่มผมสีดำสามใส่ชุดเกราะอัศวินสีดำเดินออกมาจากประตูมิติแห่งนั้น

“ป่าของโลกนี้ต้นไม้ใหญ่ยักเหมือนกันนะเนี่ย”เสียงชายหนุ่มคนนั้นพูดขึ้นมา

ชายหนุ่มคนนั้นก็คือยูบินนั่งเอง 

ต้นไม้บริเวณที่เขาปรากฏตัวออกมานั้นสูงใหญ่ ต้นที่สูงที่สุดนั้นสูงมากกว่า 300 ร้อยเมตรซะอีก 

“ที่ปราสาทมองไปก็เห็นแค่หิมะสีขาวโพลนไปหมด ได้เห็นสีเขียวแบบนี้บ้างก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย”ยูบินพูด

จากนั้นเขาได้เรียกอัศวินของเขาออกมายกเว้นแต่มังกรเหมันต์เท่านั้น

“พวกเจ้าจงออกไปสำรวจรอบๆบริเวณนี้ซะ ภายในหนึ่งชั่วโมงค่อยกลับมารวมกันที่นี่อีกครั้ง”ยูบินพูด

“รับทราบแล้วนายท่านยูบิน”กิวดัลพูดขึ้นมา

จากนั้นกิวดัลก็ได้ออกคำสั่งให้อัศวินทุกคนแยกย้ายกันออกไปสำรวจ

ก่อนหน้าที่จะออกเดินทางนั้นเขาได้มอบหมายให้กิลดัลเป็นหัวหน้าของกลุ่มอัศวินของเขา 

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงพวกเขาก็ได้กลับมา

หัวหน้าอัศวินกิวดัลเดินเข้ามารายเขา “ป่ารอบๆบริเวณนี้มีสัตว์ป่าธรรมดาขอรับนายท่านยูบิน” 

“พวกเจ้าทำได้ดีมาก”เขาตอบกลับ

“แค่เรื่องเล็กน้อยขอรับนายท่านยูบิน”กิวดัลพูด

“แปลกทำไมถึงไม่พบสัตว์อสูรหรือสัตว์เวทย์เลยหล่ะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้บริเวณรอบๆปราสาทที่เราอยู่มีพวกมันอยู่เต็มไปหมด… ไว้ค่อยหาข้อมูลมีหลังละกัน”ยูบินคิด

จากนั้นเขาได้ให้อัศวินที่่ไม่ใช่มนุษย์เข้าไปรออยู่ในมิติส่วนตัว เพื่อว่าเวลาพวกเขาพบเจอกับมนุษย์นั้นจะได้ไม่เกิดปัญหา เขาต้องหาข้อมูลของโลกนี้ให้มากกว่านี้ก่อน 

“พวกเจ้าตามข้ามา”ยูบินพูด

จากนั้นพวกเขาก็ได้ออกเดินทางมุ่งหน้าไปทางทิศใต้หลังจากที่เขาสอบถามกับระบบแล้วมันมีหมู่บ้านชื่อว่าพิซคานอยู่ห่างจากที่นี่ไปประมาณ 10 กิโลเมตร 

 ก่อนหน้านี้เขาได้รับข้อมูลจากระบบมีเพียงแค่เรื่องของระยะห่างระหว่างสถานที่เท่านั้น ระบบไม่มีข้อมูลอื่นอีกเลย แต่ก็ยังดีที่เขามีข้อมูลเสมือนมีแผนที่ของโลกนี้ 

ที่หมู่บ้านพิซคานแห่งนี้เป็นหมู่บ้านขนาดเล็กมีผู้คนอาศัยอยู่เพียงร้อยกว่าคนเท่านั้น มันไม่มีผู้ฝึกฝนระดับสูงในหมู่บ้านแห่งนี้เลย ระดับผู้ฝึกฝนสูงที่สุดในหมู่บ้านนี้นั้นเพียงแค่ผู้ไร้ตราขั้นที่ 2 เท่านั้น หมู่บ้านแห่งนี่ไม่ได้มีผู้ฝนระดับสูงเดินทางเข้ามานานมากแล้ว 

ทว่าในวันนี้นั้นได้มีกลุ่มคนแปลกหน้าพวกเขานั้นสวมใส่ชุดเกราะที่ดูแข็งแกร่ง กลุ่มคนพวกนั้นได้เดินเข้ามาให้หมู่บ้านแห่งนี้ ผู้คนในหมู่บ้านต่างมองมาที่พวกเขาด้วยความสงสัย

จากนั้นได้มีชายหนุ่มผมสีน้ำตาลคนหนึ่งในหมู่บ้านแห่งนี้เป็นผู้ไร้ตราขั้นที่ 2 เขาได้เดินเข้าไปหากลุ่มคนแปลกหน้ากลุ่มนั้น

“พวกเจ้าเป็นใครกันแล้วมาจากที่ไหน ทำไมถึงได้มาที่หมู่บ้านแห่งนี้?”เขาได้เดินมาหยุดที่หน้ากลุ่มคนแปลกหน้าแล้วถามขึ้นมา

“พวกข้าก็เป็นแค่คนที่ผ่านทางมา… ก็แค่เดินมาเรื่อยมาจากป่าด้านหลังก็มาพบหมู่บ้านนี้โดยบังเอิญก็แค่นั้น”ยูบินตอบกลับไป

“ถ้าพวกเจ้าไม่อยากที่บอกก็ไม่เป็นไร แต่อย่าคิดที่จะสร้างปัญหาที่นี่ ข้าซาคอนผู้นี้จะไม่ยอมอยู่เฉยแน่”ชายหนุ่มได้พูดขึ้น

ถึงคนแปลกหน้าพวกนี้จะดูแข็งแกร่งและเป็นผู้ฝึกฝนขั้นสูงกว่าเขา เป็นแค่ผู้ไร้ตราขั้นที่ 2 ก็ยอมต่อสู้แลกชีวิตเพื่อปกป้องคนในหมู่บ้าน เพราะหมู่บ้านแห่งนี้เป็นหมู่บ้านที่เขาเติบโตขึ้นมา 

“พวกข้าแค่อยากที่จะได้ข้อมูลบางอย่าง และจะขอพักอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้สักพักเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร เจ้าช่วยนำทางไปที่พักให้พวกข้าได้หรือไม่ แน่นอนว่าไม่ทุกอย่างพวกข้าไม่ให้ช่วยโดยไม่มีค่าตอบแทนหรอกนะ”ยูบินพูด

ชายหนุ่มได้เปลี่ยนท่าทีทันที เขายิ้มแย้มออกมาและตอบกลับไป

“งั้นข้าจะช่วยเหลือพวกเจ้าเอง ที่นี่คือหมู่บ้านพิซคาน ขอแนะนำอีกครั้ง ข้าซาคอน เป็นผู้ไร้ตราขั้นที่ 2 แล้วพวกเจ้า…?”ซาคอนถาม

“ข้า ยูบิน เป็นผู้ไร้ตราขั้นที่ 4 ส่วนคนที่อยู่ด้านหลังเป็นผู้ติดตามของข้า นี่ กิวดัล อลิซ และ ซีน่า ระดับการฝึกฝนของพวกเขาเป็นผู้ไร้ตราขั้นที่ 3 ทั้งหมด ”ยูบินชี้ไปอัศวินของเขาทีละคนและแนะนำพวกเขาให้แก่ชายหนุ่ม

ยูบินได้โกหกซาคอนไปเพราะว่าไม่อยากให้เขาตกใจ ที่จริงแล้วเขามีระดับการฝึกฝนถึงผู้ไร้ตราขั้นที่ 5 ตั้งแต่วันก่อนแล้ว ความสามารถในการต่อสู้ของเขานั้นสามารถเอาชนะผู้ฝึกฝนระดับบิวท์ขั้นต่ำทั่วๆไปได้สบายๆเลยในตอนนี้

 ส่วนอัศวินที่ได้รับการสอนทักษะจากเขานั้น ระดับการฝึกฝนยังไม่เพิ่มขึ้นเพราะว่าพวกเขาไม่ได้รับข้อมูลโดยตรงเหมือนกับยูบิน พวกเขาต้องทำความเข้าใจทักษะยูบินสอนกันกันเอง มันยากมากที่แค่ฟังคำพูดเฉยแล้วนำไปปฏิบัติ แต่พวกเขาก็ยังแข็งแกร่งขึ้นมากกว่าก่อนหน้านี้

ซาคอนไม่แปลกใจอะไรกับระดับการฝึกฝนของยูบินและผู้ติดตามของเขา เขาสังเกตจากชุดเกราะที่พวกเขาสวมใส่พร้อมกับที่เขามองระดับการฝึกฝนของพวกเขาไม่ออก เขาพอคาดเดาได้อยู่แล้วว่าระดับการฝึกฝนต้องมากกว่าเขา

“พวกเจ้าตามข้ามา มีอะไรสงสัยถามข้ามาได้เลย”ซาคอนพูด

จากการนำทางของซาคอนพวกเขาก็เดินมาถึงที่สถานที่พัก ระหว่างทางนั้นยูบินกับอัศวินของเขาก็ได้รับการต้อนรับอย่างดี ชาวบ้านได้เข้ามาถามไถ่พวกเขามากมาย เพราะที่หมู่บ้านพิซคานแห่งนี้ไม่ได้มีคนนอกเดินทางเข้ามามากกว่าหนึ่งปีแล้ว 

ยูบินได้ถามข้อมูลจากซาคอนมากมาย คำถามของยูบินนั้นมันแปลกมากเหมือนกับว่าเขามาจากสถานที่ห่างไกลที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกนี้เลย

ถึงซาคอนจะสงสัย แต่เขาก็ไม่ได้ถามกลับยูบินเรื่องพวกนั้น แค่เขาได้รับค่าตอบแทนก็เพียงพอแล้ว 

หลังจากที่ได้ข้อมูลมานั้นเขาก็ได้รู้ว่าผู้ที่ปกครองอาณาจักรไอซ์บลัดแห่งนี้นั้นคือราชวงศ์ฟาพิว ปกครองโดยราชาฟาพิว เรดอส เขาคือผู้ที่มีตราแห่งเกียรติยศขั้นที่ 1 ผู้ทรงเกียรติ…?

 ในตอนที่เขาได้ฟังซาคอนพูดถึงราชา'ฟาพิว เรดอสนั้น เขาได้เห็นแววตาที่แสดงถึงความเคารพในความแข็งแกร่งอย่างถึงที่สุด… อาณาจักรไอซ์บลัดแห่งนี้นั้นมีประชากรอยู่แค่ประมาณ 5 แสนคน ผู้คนส่วนใหญ่นั้นไม่มีระดับการฝึกฝน

ผู้ที่มีระดับการฝึกฝนระดับผู้ไร้ตราขั้นที่ 1 ขึ้นไปนั้นสมามารถสมัครเป็นทหารของอาณาจักรได้ 

 เขาได้รู้ว่าซาคอนนั้นเป็นทหารของอาณาจักรไอซ์บลัดแห่งนี้ จากการได้รับคำสั่งให้มาปกป้องชายแดนทางเหนือของอาณาจักร ที่ทางเหนือนั้นมีหมู่บ้านอยู่หลายแห่ง มีป้อมปราการอยู่จุดหนึ่งที่ทางเหนือมันตั้งอยู่ที่หมู่บ้านใบไม้สีขาว ของเมืองวู ห่างจากที่นี่ไปประมาณ 100 กิโลเมตร ช่วงนี้เขาได้กลับมาพักผ่อนเพียงเท่านั้น 

ที่รอบนอกอาณาจักรทางทิศเหนือนั้นเป็นทุ่งหิมะกว้างไกลและมีแนวเทือกเขาฮาร์ท… มันเป็นที่อยู่ของสัตว์ปีศาจเป็นจำนวนมาก เพื่อให้ง่ายต่อการเรียกชื่อพวกมัน พวกเขาได้เรียกสัตว์อสูรและสัตว์เวทย์ว่าสัตว์ปีศาจ พวกมันได้บุกเข้ามาโจมตีอาณาจักรทุกๆปี แต่โชคดีที่มีกำแพงขนาดใหญ่สูงกว่าร้อยเมตรทำการขวางพวกมันส่วนใหญ่ไว้ได้ แต่ยังมีพวกที่สามารถบินได้ และพวกที่สามารถปีนกำแพงขึ้นมาได้ 

ทางอาณาจักรจึงได้สั่งการให้ทหารและอัศวินหรือแม้แต่ขุนนางบางคนมาคอยดูแล ไม่ให้พวกมันรุกรานเข้ามาได้ ส่วนในอาณาจักรนั้นไม่มีสัตว์ปีศาจแม้แต่ตัวเดียว 

 

จากที่สอบถามกับระบบมาส่วนหนึ่งแล้วอาณาจักรไอซ์บลัดแห่งนี้เป็นแค่อาณาจักรเล็กๆที่อยู่เหนือสุดของทวีปวาเรนเซีย อาณาจักรแห่งนี้ไม่ได้ถูกปกครองโดยจักรวรรดิ อาจจะเพราะว่าจักรวรรดิพวกนั้นไม่ได้ให้ความสนใจอาณาจักรที่อ่อนแอแห่งนี้ รอบๆที่ใกล้เคียงกับอาณาจักรแห่งนี้นั้นมีมากกว่า 100 อาณาจักรและเท่าที่รู้ทวีปแห่งนี้นั้นมีมากกว่า 100,000 อาณาจักร เขาได้รู้จากซาคอนมาว่า มันมีหลายอาณาจักรที่ถูกปกครองโดยจักรวรรดิมากมาย ที่ทวีปแห่งนี้นั้นมีจักรวรรดิที่เป็นขั้วอำนาจมากกว่าร้อยจักรวรรดิ และสมาคมใหญ่มากมาย

 

แต่ทว่า…ขั้วอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนั้นมีทั้งหมดเพียงแค่ 13 แห่งเพียงเท่านั้น และที่ทวีปแห่งนี้นั้นมีเขตต้องห้ามอยู่ติดกับเขตใต้ แต่ที่ผู้คนของทวีปนี้ไม่รู้คือเขตต้องห้ามแห่งนั้นกว้างใหญ่กว่าที่พวกเขาคิดมันกว้างซะยิ่งกว่าทุกอาณาจักรมัดรวมกันหลายเท่าจนแทบจะจินตนาการไม่ถึงว่ามันกว้างใหญ่ขนาดไหน 

แม้แต่ระบบก็ไม่มีข้อมูลของมัน ระบบให้ข้อมูลกับเขาถึงแค่ชื่อของอาณาจักรทั้งหมดที่อยู่ติดกับเขตต้องห้ามและระยะทางหลังจากนั้นจนสุดขอบทวีปเพียงเท่านั้น… มันไกลถึง เก้าแสนล้านล้านกิโลเมตร จากอาณาจักรไอซ์บลัดถึงอาณาจักรที่ติดกับเขตต้องห้ามนั้นก็เพียงแค่หนึ่งแสนล้านกิโลเมตรเท่านั้น โลกนี้มันกว้างใหญ่กว่าที่เขาคิด ตอนนที่เขาได้ฟังเรื่องนี้จากระบบครั้งแรกเขาก็ยืนอึ้งอยู่สักพักเหมือนกัน 

หลังจากได้ข้อมูลคร่าวๆแล้ว ยูบินก็เริ่มวางแผนว่าเขาจะเอายังไงต่อดี

 ยูบินได้นั่งอยู่ในห้องพักคนเดียว เขาได้ให้อัศวินของเขาแยกไปพักกันคนละห้อง 

“เปิดดูภารกิจหน่อยดีกว่า”

{ หน้าจอสีฟ้าโปร่งแสงปรากฏขึ้น } 

{รายชื่อภารกิจ} [ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรหรือสัตว์เวทย์ระดับทั่วไปขั้น 4 จำนวน 1,000 ตัว [รางวัล] :สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไป 4 ครั้ง [บทลงโทษ] : ไม่มี [ตกลง] / [ปฏิเสธ] . [ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรหรือสัตว์เวทย์ระดับทั่วไปขั้น 5 จำนวน 1,000 ตัว [รางวัล] :สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไป 4 ครั้ง [บทลงโทษ] : ไม่มี [ตกลง] / [ปฏิเสธ] . [ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรหรือสัตว์เวทย์ระดับทั่วไปขั้น 6 จำนวน 1,000 ตัว [รางวัล] :สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไป 4 ครั้ง [บทลงโทษ] : ไม่มี [ตกลง] / [ปฏิเสธ] . [ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรหรือสัตว์เวทย์ระดับทั่วไปขั้น 7 จำนวน 1,000 ตัว [รางวัล] :สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไป 6 ครั้ง [บทลงโทษ] : ไม่มี [ตกลง] / [ปฏิเสธ] . [ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรหรือสัตว์เวทย์ระดับทั่วไปขั้น 8 จำนวน 1,000 ตัว [รางวัล] :สิทธิสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไป 6 ครั้ง [บทลงโทษ] : ไม่มี . [ตกลง] / [ปฏิเสธ] [ภารกิจ] สังหารสัตว์อสูรหรือสัตว์เวทย์ระดับทั่วไปขั้น 9 จำนวน 1,000 ตัว [รางวัล] สิทธสุ่มอัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับทั่วไป 6 ครั้ง [บทลงโทษ] : ไม่มี [ตกลง] / [ปฏิเสธ] . [ภารกิจ] สร้างอาณาจักรเพื่อเป็นจุดเริ่มต้นของเกียรติยศที่จะนำพาท่านไปสู่ความยิ่งใหญ่(เงื่อนไขต้องสำเร็จภายในระยะเวลา 1 ปี) [รางวัล] ??? [บทลงโทษ] ระดับการฝึกฝนลดลง 3 ขั้น [ตกลง] / [ปฏิเสธ]

 

“ภารกิจก็ยังเยอะเหมือนเคย แต่ก็ต้องใช้เวลาหล่ะนะต้องออกไปล่าพวกมันข้างนอกกำแพง สุดภารกิจสุดท้ายนี่แหละเป้าหมายใหม่ของเรา ภารกิจแบบนี้ค่อยเหมาะกับชื่อระบบแห่งเกียรติยศขึ้นมาหน่อย ไม่ใช่แค่ให้เราไล่ล่าสังหารล้างบางเพียงอย่างเดียว การที่ได้เป็นราชาแล้วปกครองผู้คนนับล้านนั้นจะรู้สึกยังไงกันนะ”ยูบินคิด

 

จากนั้นเขาได้เริ่มวางแผนอีกครั้ง

“เอาหล่ะตามนี้ละกัน เริ่มจากไปช่วยพวกทหารของอาณาจักรนี้จัดการกับพวกสัตว์ปีศาจดีกว่า ค่อยๆสร้างชื่อเสียงขึ้นมาก่อน ไปสร้างตำนานบทใหม่ของอาณาจักรนี้กัน…” 

หลังจากนั้นยูบินได้เรียกอัศวินของเขามารวมกัน แล้วบอกแผนการของเขา

“จากนี้พวกเราจะเดินทางไปที่หมู่บ้านใบไม้สีขาวเพื่อจัดการกับพวกปีศาจที่คอยรุกรานอาณาจักรแห่งนี้ ในนามกลุ่ม ฮาวล์ เราจะออกเดินทางกันพรุ่งนี้เช้า แยกย้ายได้”ยูบินออกคำสั่ง

“รับทราบแล้วนายท่านยูบิน”พวกเขาพูดขึ้นมาพร้อมกัน

…

ณ สถานที่แห่งหนึ่งที่ชายแดนอาณาจักรไอซ์บลัด บนกำแพงขนาดใหญ่สูงราว 100 เมตร มีทหารเดินตรวจตราอยู่ตลอดเวลา

 ในวันนี้หิมะได้ตกหนักจนแทบจะมองไม่เห็น ที่ด้านบนกำแพงแห่งนี้ได้มีทหารสองคนกำลังเดินตรวจตราอยู่บนกำแพงหนึ่งในสองคนนั้นเขามีชื่อว่าทานัสเขาเป็นหัวหน้าทหารที่ประจำการอยู่ที่จุดนี้มาหลายปีแล้ว 

เขาได้มองออกไปที่ด้านนอกของกำแพงแล้วพูดกับทหารที่เดินอยู่ด้านข้าง“ถึงวันนี้หิมะจะตกหนักจนแทบมองไม่เห็น แต่มันก็ยังเงียบสงบเช่นเค…

ก่อนที่เขาจะได้พูดจบคำนั้น ในระยะสายตาของเขาจากระยะประมาณ1นั้นได้ปรากฏเงาขนาดใหญ่มันกำลังวิ่งมาใกล้กับกำแพง พื้นสั่นสะเทือนพร้อมกับเสียงที่ดังขึ้นเรื่อยๆ

ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! 

เขายืนอึ้งสักพักแล้วร้องตะโกนขึ้นมา “สัตว์ปีศาจบุก!!!”

เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น จากการเป่าแตรของทหารด้านข้างเขาทันที 

“เตรียมรับมือ!”ทานัสออกคำสั่ง

ทหารหลายร้อยคนในบริเวณใกล้เคียงได้รีบวิ่งเข้ามาในจุดที่เขายืนอยู่เพื่อเตรียมารับมือ

ตุ้มมม!!

สัตว์ปีศาจตัวนั้นใช้กรงเล็บเข้าปะทะกับกำแพง กำแพงได้สั่นสะเทือนเศษกำแพงที่แตกออกหล่นลงไปที่พื้น

หลังจากที่พวกเขาเห็นรูปร่างของมันชัดเจน มันสูงราว 50 เมตรรูปร่างคล้ายกับหมีขนสีน้ำเงินและมีหนามสีขาวขนาดใหญ่มากมายที่หลังของมัน

“มันคือสัตว์ปีศาจคาริว แต่ข้าไม่เคยเห็นพวกมันที่ตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อนอย่างมาก็แค่ 10 เมตร…”

คิวริวนั้นพยายามใช้กรงเล็บของมันในการเจาะกำแพงแล้วปีนขึ้นมา 

“พวกเราต้านมันได้ไม่นานแน่ๆ ปาปัวรีบใช้คริสทัลเตือนภัยส่งสารแจ้งข่าวให้ท่านบารอน'ซาริส บาทิว เร็ว! ก่อนที่มันจะข้ามกำแพงไปได้เร็…ว”ตอนที่ทานัสกำลังพูดจบคำนั้นเขาก็ได้เห็นพวกมันวิ่งเข้ามาอีกหลายสิบตัว…

“เร็วเข้ารีบถอยก่อน! พวกมันมีเยอะเกินไปพวกเราต้านไม่ไหวแน่ๆ อย่าลืมส่งสารให้หัวหน้าหมู่ใบไม้สีขาวบ้านอพยพชาวบ้านออกไปโดยเร็ว”ทานัสสั่งการ

หมู่บ้านใบสีขาวนั้นตั้งอยู่ห่างจากกำแพงไปประมาณ 10 กิโลเมตร เพื่อความปลอดภัยในบริเวณใกล้กับกำแพงนั้นไม่มีหมู่บ้านอยู่เลย มีแต่ป้อมปราการที่กระจัดกระจายกันออกไปและพวกทหารคอยประจำการเพียงเท่านั้น

ที่เมืองวู ณ ปราสาทซาริสของขุนนางชั้นบารอน 

ซาริส บาทิว เขากำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานเพื่อจัดการกับกองเอกสารของเขาตามปรกติ ทว่าในวันนี้นั้นคริสทัลเตือนภัยของเขาก็ส่องแสงขึ้นมา "หืมม…" เขาแตะไปที่คริสทัลทันที

“สถานการณ์ฉุกเฉินขอรับท่านบารอน'ซาริส บาทิว สัตว์ปีศาจคาริวขนาดใหญ่สูงราว 50 เมตรหลายสิบตัวได้บุกโจมตีกำแพงบริเวณป้อมปราการใบไม้สีขาว! ขณะนี้ท่านหัวหน้าทหารทานัสได้ออกให้ถอนกำลังกลับมาที่ป้อมปราการแล้วขอรับ”ปาปัวพูด

“ข้าขอสั่งการให้พวกเจ้าทั้งหมดถอนกำลังกลับมาที่เมืองวูโดยเร็วที่สุด สู้ไปก็ตายเปล่า”บารอน'ซาริส บาทิวพูด

“ขอรับนายท่าน”ปาปัวพูด

“ตัวขนาดใหญ่มากกว่า 50 เมตรงั้นหรือ แค่ตัวขนาดมากกว่า 20 เมตรข้าก็ต้านมันไม่ไหวแล้ว…”

บารอน'ซาริส บาทิว ได้ส่งสารโดยตรงไปหา ราชา'ฟาพิว เรดอสทันที หลังจากราชาได้รับเรื่องราวแล้วก็รู้้ว่ากองทัพขุนนางทางตอนเหนือนั้นไม่สามารถต้านพวกมันไว้ได้แน่นอน เขาจึงได้สั่งให้ดยุคอารัส ปาซีอุส นำทัพทหาร 10,000 คนพร้อมกับอัศวิน 300 ร้อยคนเดินทางไปที่เมืองวูทางตอนเหนือ ทหารทั้งอาณาจักรมีแค่ 24,000 คนเท่านั้นและอัศวินทั้งอาณาจักรมีแค่ 500 คนทำให้รู้ว่าภัยจากสัตว์ปีศาจคาริวขนาด 50 เมตรหลายสิบตัวนั้นมันน่ากลัวขนาดไหน

พวกเขาต้องใช้เวลาหลาย 10 วันในการเดินทางจากเมืองหลวงมาที่เมืองวู เนื่องจากระยะทางห่างกันกว่า 2000 กิโลเมตร และอาณาจักรนี้นั้นไม่มีค่ายกลเคลื่อนย้ายอยู่เลย… ทำให้รู้ได้เลยว่ามันสร้างยากขนาดไหน 

การที่จะสร้างค่ายกลเคลื่อนย้ายแค่ระดับทั่วไปก็ต้องใช้นักสร้างค่ายกลระดับทั่วไปที่มีระดับการฝึกฝนถึงขั้นสูงสุดของผู้ไร้ตราเป็นคนสร้างขึ้นมาถึงจะสร้างได้ เพราะค่ายกลเคลื่อนย้ายนั้นถือเป็นค่ายกลระดับสูงเมื่อเทียบกับค่ายกลอย่างอื่นในขั้นเดียวกัน แต่อาณาจักรไอซ์บลัดแห่งนี้ไม่เคยมีนักสร้างค่ายกลที่ระดับการฝึกฝนถึงขั้นนั้นแม้แต่คนเดียว… 

ก่อนที่กองทัพดยุคจะไปถึงผู้คนจากเขตทางเหนือก็เริ่มพากันอพยพลงใต้มุ่งตรงไปที่เมืองหลวงกันหมด

ที่หมู่บ้านใบไม้สีขาวนั้น กลุ่มของยูบินที่พึ่งมาถึงก็ได้พบเจอกับอัศวินและทหารหลายร้อยคนที่กำลังอพยพหนีสัตว์ปีศาจคาริว พวกเขาพึ่งขี่ม้ามาถึงหมู่บ้านเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ยูบินได้ถามเรื่องราวพวกเขาแล้วเขาก็ได้ฟังเรื่องที่หน้าตกใจแต่ก็น่ายินดีในเวลาเดียวกัน 

“เหมาะเจาะกับช่วงที่เราอยากสร้างชื่อเสียงอยู่พอดี” ยูบินคิด

“พวกเจ้าก็รีบอพยพไปพร้อมพวกข้าเถอะ”หัวหน้าอัศวินฟากัสพูดขึ้นมา

“พวกเจ้าไปเถอะ กลุ่มของพวกข้าจะคอยต้านมันไว้ให้เอง”ยูบินตอบกลับ

“พวกอย่าคิดจะทำอะไรโง่เง่าไปหน่อยเลย ขนาดข้าที่เป็นหัวหน้าอัศวินเป็นถึงผู้ไร้ตราขั้น 6 และได้ฝึกฝนทักษะระดับ 1 ดาวมายังสู้กับพวกมันหนึ่งตัวไม่ไหวเลย ถึงจะให้อัศวินหลายสิบคนพร้อมกับทหารอีกหลายร้อยคนในตอนนี้ต่อสู้กับพวกมันแค่หนึ่งตัวก็มีแต่ไปให้มันสังหารเล่นเพียงเท่านั้น พวกเจ้าเป็นแค่ผู้ไร้ตราธรรมดาๆไม่กี่คน แถมระดับการฝึกฝนต่ำกว่าข้าเสียอีกจะไปสู้กับพวกมันได้ยังไงกัน”ฟากัสพูด

“เอาเถอะน่า พวกเจ้าไปเถอะข้าจะคอยยื้อพวกมันไว้ให้ อย่างน้อยกว่าถ่วงเวลาให้พวกชาวบ้านหนีไปได้”ยูบินพูดขึ้นมา 

“นี่พวกเขาคิดจะสละชีวิตของตัวเองเพื่อถ่วงเวลางั้นหรือ” ฟากัสคิด

“งั้นข้าเอาด้วยถ้าพวกเจ้าไม่ยอมหนี ข้านั้นก็ไม่ยอมปล่อยให้ผู้ฝึกฝนธรรมดาๆอย่างพวกเจ้าเสียสละตัวเองเพื่อให้อัศวินอย่างข้างวิ่งหนีหางจุกตูดหรอกนะ แบบนั้นหน่ะมันจะเสียเกียรติยศของการเป็นอัศวินของอาณาจักรไอซ์บลัดแห่งนี้”ฟากัสพูด

“ข้าก็เอาด้วยเช่นกัน!”

“ข้าด้วย”

“ข้าด้วย”

….

อัศวินและทหารหลายร้องตะโกนขึ้น

อัศวินหลายสิบคนและทหารหลายร้อยคนพร้อมกับกลุ่มของยูบินรอพวกสัตว์ปีศาจคาริวอยู่ที่ด้านนอกหมู่บ้านบริเวณทุ่งหิมะ ขณะนี้หิมะเริ่มหยุดตก

ตึง ตึง ตึง เสียงของกลุ่มสัตว์ปีศาจคาริวกำลังวิ่งมา

หลังจากนั้นสักพักกลุ่มของสัตว์ปีศาจคาริวก็ได้มาถึงทุ่งหิมะกว้างด้านหน้าพวก มันอยู่ห่างจากพวกเขาประมาณ 1 กิโลเมตร เพราะขนาดตัวที่ใหญ่ของพวกมันทำให้วิ่งได้ไม่เร็วมากนักแค่ประมาณ 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเท่านั้น

.

.

.

…