Grim(จากนักประดิษฐ์ตกอับ สู่เจ้าของฟาร์มมอนสเตอร์)

"นี่กริม"
"ครับ?"
"มันมืดแล้วนะ "
"อื้ม ทำไมหรอ?"
"ก็มันมืดไง มองไปรอบๆสิ น่ากลัวชะมัด"
    กริมผงกหัวขึ้นทำตามในขณะที่เขายังนอนเอนกายอยู่ที่เดิม มันก็จริงอย่างที่อริสว่าเพราะบรรยากาศโดยรอบนั้นมืดสลัวจนมองแทบจะไม่เห็น ส่วนคุณแม่หมาป่ากับลูกน้อยเหมือนว่าจะไม่มีปัญหา เพราะเขาเพ่งมองไปก็พบว่าเจ้าตูบทั้ง4นอนขดตัวนิ่ง หลับอยู่โคนไม้อีกมุมหนึ่งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
     สไลม์ทั้งหมดยังไม่หลับ มันค่อยๆกระดึ๊บพาตัวเองมาล้อมรอบกายของเขาพร้อมกับจ้องตาแป๋ว ลูกับเขียวอี๋ก็มาด้วยเช่นเดียวกัน กริมไม่รู้ว่าความต้องการของพวกมันคืออะไร จึงทำได้แค่นั่งนิ่งมองเฉยๆไปที่พวกมันอยู่แบบนั้น
 
 " อุ๊ง ๆๆๆ"
"เอ่อ..?"
"อุ๊งๆๆๆ"
"อ่า...อุ๊งๆ?"
    อริสหัวเราะลั่นในขณะที่หล่อนเดินมาหย่อนกายนั่งลงใกล้ๆ 
"หากิ่งไม้มาก่อไฟก่อนมั้ย แล้วค่อยนั่งคุยกับพวกมัน"
    เขาลืมเรื่องพื้นฐานแบบนี้ไปซะสนิท เมื่อตระหนักได้เช่นนั้นจึงลุกขึ้นเพื่อเตรียมจะเดินหากิ่งไม้ตามที่อริสเปรยไว้ แต่ทว่าชายหนุ่มอยากทดลองอะไรอีกซักอย่างตามจิตสำนึกที่เขามักจะมีติดตัวอยู่เสมอ จึงหันไปหาพวกสไลม์ แล้วเพ่งจิตใช้สมาธิสร้างภาพของบางอย่างขึ้นมาในหัว
 
   อุ๊งๆๆๆๆๆ
   ได้ผล คราวนี้เจ้าสไลม์ตัวสีแดงกระโจนออกหน้า มันค่อยๆกระดึ๊บพาตัวเองไปหยุดอยู่ตรงโคนต้นไม้ที่หมาป่าแม่ลูกอ่อนนอนอยู่ มันนิ่งแบบนั้นอยู่ชั่วอึดใจ แล้วสิ่งที่ทำให้คนทั้ง2บวกกับอีก4ตัวถึงกับสะดุ้งก็อุบัติขึ้นในทันที
 
   อุ๊งๆๆๆๆๆ ฟู่........ พรึ่บ!!!!!
 
     สไลม์สีแดงพ่นไฟออกมาจากปาก เปลวความร้อนสีส้มอมแดงของมันพุ่งขึ้นสู่ยอดไม้จนไหม้และเกิดความสว่างจ้าไปทั่วบริเวณ
 
   เอ๋งๆๆๆๆๆ....หงิงๆๆ
 
   คุณแม่หมาป่าคาบลูกๆขึ้นหลังแล้วเผ่นหางจุกตูดครางหงิงๆออกมาด้วยความรวดเร็ว กริมและอริสยืนอึ้งอยู่แบบนั้น ในขณะที่เจ้าตัวสีแดงกระโจนกลับมาหยุดอยู่ตรงหน้า จ้องตาแป๋วพร้อมกระเพื่อมตัวเองไปมา ยิ้มตาหยีแสดงอาการว่าอยากได้คำชม
 
"อุ๊งๆๆๆๆๆ เรออออ อึก ฟู่ ฟู่ ^..^"
"หงิง หงิง T..T"
    มันอ้าปากเรอปล่อยควันสีดำออกมาพร้อมสะเก็ดไฟลูกเล็กๆอีก2-3ลูก คุณแม่หมานั่งคอตกอยู่ด้านหลัง ร้องหงิงๆราวกับเป็นการฟ้องว่ามันและลูกๆโดนกลั่นแกล้ง
"เกือบเผาน้องหมาแล้วไหมล่ะ"
"อุ๊งๆๆๆ"
    ท่าทางวิธีนี้คงไม่ดีแน่ เมื่อตระหนักได้เช่นนั้นจึงลองเปลี่ยนวิธีการดูใหม่ โดยในคราวนี้เขาจินตนาการถึงภาพความสว่างในตอนกลางวัน พลางใช้สมาธิแล้วหันกลับไปจ้องที่สไลม์ตัวอื่นๆ
 
   อุ๊งๆๆๆๆๆ
   ได้ผล คราวนี้เป็นเจ้าสไลม์ตัวสีขาว มันกระโจนพุ่งตัวออกหน้าแล้วนิ่งอยู่สักพัก กริมจึงพยายามเพ่งสมาธิไปที่มันมากยิ่งขึ้น คราวนี้เจ้าสไลม์แสดงปฏิกิริยาเกร็งตัวหลับตาหยีจนผิวภายนอกของมันสั่นไหวไปมา 
 
   ดึ๋ง ๆๆๆๆๆๆๆๆ.....!!!!!!!
  สะเก็ดเรืองแสงสีขาวสว่างดูนวลตาลูกขนาดเท่ากำปั้นพุ่งทะลักออกมาจากตัวของมัน มันค่อยๆลอยขึ้นสูงแล้วกระจายตัวออกไปยังพื้นที่โดยรอบ ทำให้บรรยากาศของป่ายามค่ำคืนดูสว่างและไม่น่ากลัวอีกต่อไป
 "โห..... สวยมากเลยกริม"
      อริสนั่งมองสะเก็ดเรืองแสงลูกแล้วลูกเล่า ที่ทยอยพุ่งออกมาจากสไลม์ตัวนั้นด้วยความตื่นตาตื่นใจ มันอาจจะเป็นครั้งแรกของหล่อนที่มีโอกาสได้เห็นของสวยๆงามๆที่ไม่ได้มาจากธรรมชาติและฝีมือของมนุษย์แบบนี้ 
 
"ของที่คล้ายๆแบบนี้คุณไม่เคยเห็นตอนอยู่ในอาณาจักรหรอกเหรอ?"
"ไม่เคย ส่วนใหญ่ชั้นชอบนอนอ่านตำราอยู่ในห้องซะมากกว่า"
อุ๊งๆๆๆๆๆๆ
    อริสตอบพลางใช้มือช้อนร่างของเจ้าสไลม์ตัวสีขาวขึ้นมากอด แต่ทว่ามันไม่ได้สนใจในตัวของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย เพราะทันทีที่ถูกวางอยู่ในอ้อมแขนมันก็ดิ้นพร้อมสปริงตัวออก ลอยไปเกาะนิ่งอยู่บนไหล่ของกริมทันทีพร้อมกับจ้องตาแป๋ว
 
" อุ๊งๆๆๆๆๆ ^..^"
"อื้ม..เก่งมาก อุ๊งๆ"
    อริสเริ่มจะมีอารมณ์อิจฉาขึ้นมาอีกรอบ หล่อนยืนขึ้นกอดอกพร้อมกับมองค้อนเข้าใส่ด้วยความขัดใจ
"ประจบกันจังเลยนะ ทั้งเจ้านายกับลูกน้อง ไม่จูบกันซะเลยล่ะถ้าจะรักกันเกินหน้าเกินตาขนาดนี้ เนอะคุณแม่หมา"
"หงิง -..-"
    เมื่อไม่มีใครสนใจอริสจึงหันไปหาพันธมิตรตัวใหม่ คือหมาป่าแม่ลูกอ่อนที่ยืนคอตกอยู่ด้านหลังทันที กริมฉุกคิดในคำพูดประชดของหญิงสาวขึ้นมาได้ จึงทดลองทำตามทันทีโดยเริ่มจากเจ้าตัวที่เกาะอยู่บนไหล่
"จุ้ฟ นอนได้แล้ว"
"อุ๊งๆๆๆๆ"
   ได้ผล เจ้าสไลม์ตัวสีขาวกระโดดลงจากไหล่แล้วหลับตานอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น ทว่าเหมือนงานจะเข้ากริมซะแล้ว เพราะตัวอื่นๆก็กระโดดตามมาแล้วเกาะอยู่บนตัวหมายจะให้เขาจุมพิตส่งเข้านอนด้วยเช่นกัน
 
  อุ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 
"ทีละตัวเถอะ ขอล่ะ -..-'"