Grim(จากนักประดิษฐ์ตกอับ สู่เจ้าของฟาร์มมอนสเตอร์)

     เมื่อเพ่งมองดูดีดีวัตถุตรงหน้ามันก็คือเนื้อย่างไม่ผิดแน่ แถมกลิ่นของมันก็ยังหอมฉุยเอามากๆ ราวกับถูกปรุงมาแล้วเป็นที่เรียบร้อย  
    อุ๊ง อุ๊ง อุ๊ง
    เจ้าสไลม์สีแดงตัวนั้นกระโดดไปมาอยู่กับที่ กริมเข้าใจว่ามันเป็นการเชื้อเชิญให้หยิบขึ้นไปกินและเขาก็ไม่รอช้า รสชาติของมันเค็มนิดหน่อยบวกกับความเผ็ดทีแผ่ซ่านเล็กน้อยกระจายไปทั่วปาก นับว่าเป็นเนื้อย่างที่อร่อยมากเลยทีเดียวบวกกับที่มันยังร้อนๆเหมือนเพิ่งเอาออกมาจากเตาไฟ ชวนให้คิดไม่ตกเลยว่าตัวของเจ้าสไลม์สีแดงตัวนี้ มีครัวสำเร็จรูปบวกกับคนปรุงถูกกลืนอยู่ภายในด้วยหรือเปล่า
"อื้ม..อื้ม.. อร่อยเนอะ" อริสแอบตีเนียนมากินด้วยตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เพราะเห็นอีกทีเธอก็นั่งกินเนื้อย่างจนแก้มตุ่ยอยู่ด้านหลังของเขาเสียแล้ว เขายิ้มเล็กน้อยมองไปยังหล่อนพร้อมกับคิดว่า ถึงมาจากตระกูลขุนนางชั้นสูงแค่ไหน แต่สุดท้ายเมื่อถึงเวลาหิวหรือยามขับขัน มารยาทที่ถูกสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กพวกนั้นมันก็ถูกลืมเอาได้ง่ายๆ
     แล้วน้ำล่ะ ต่อให้มีอาหารมากมายแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดีเมื่อขาดน้ำ เมื่อตระหนักได้เช่นนั้นกริมจึงทดลองอะไรบางอย่าง โดยการจับเจ้าสไลม์ตัวสีแดงที่กระโดดอยู่ตรงหน้ามาวางไว้บ่นไหล่ที่เดิม
 
"เอ่อ...ขอน้ำ"
 "อุ๊ง อุ๊ง ?" กริมพยายามพูดสื่อสารออกไปพร้อมกับทำท่าทางภาษามือ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล เมื่อสไลม์ตัวนั้นนิ่งเฉยพร้อมกับจ้องตาแป๋วกลับมา
"เอ่อ..อ้ำ อ้ำ อุ๊ง อุ๊ง" เขาพยายามพูดเลียนแบบภาษาของสไลม์ ด้วยท่าทางที่เก้ๆ กังๆของเขามันช่างดูตลกจนอริสทนกลั้นขำไม่ไหว จึงปล่อยหัวเราะเสียงใสออกมาจนลั่นป่าทันที
 
"ทำอะไรหน่ะ ตลกจัง คิก~"
     กริมชักเริ่มจะอายตัวเองที่มัวแต่เสียเวลาทำทางอะไรก็ไม่รู้ เขาจึงถอดใจแล้วเปลี่ยนวิธีการใหม่ โดยคราวนี้ใช้ความนึกคิดสร้างแก้วบวกกับน้ำขึ้นมาในหัว 
อุ๊ง อุ๊ง อุ๊ง 
     คราวนี้ได้ผล แต่ไม่ใช่กับสไลม์ตัวเดิม เจ้าตัวสีฟ้าที่เกาะอยู่บนหัวร้องออกมาพร้อมกับกระโดดไปหยุดนิ่งอยู่บนพื้นเบื้องหน้า กริมจับตามองพร้อมกับใช้สมาธิจินตนาการภาพให้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น
 
   ดึ๋ง ~ ตุบ !!! กริ๊ง!
   คราวนี้สิ่งที่หลุดออกมาคือแก้วพร้อมกับเหยือกที่ใส่น้ำจนเต็ม การทดลองมันสำเร็จก็จริง แต่สิ่งที่ทำให้กริมตกตะลึงถึงขั้นลืมความกระหายน้ำลงไปในทันที เพราะแก้วกับเหยือกที่ถูกวางอยู่ตรงหน้า เขาจดจำได้ดีว่ามันคือลักษณะของผลึกแร่เคออส แสดงว่าภายในตัวของสไลม์สีฟ้านั้นจะต้องมีแร่ที่ว่าถูกกลืนเอาไว้อยู่แน่นอน
 
"ไม่ดื่มเหรอ? งั้นชั้นดื่มก่อนนะ"
    เหมือนว่าอริสจะไม่สนใจกับมันเท่าไรนัก คงเป็นเพราะเธออาจจะเห็นมันจนชิน แต่สำหรับกริมแล้ว แร่เคออสนั้นคือขุมทรัพย์ที่ทรงคุณค่าต่อจิตใจและงานประดิษฐ์ของเขาเป็นอย่างมาก เขาบรรจงหยิบมันขึ้นมาดูแล้วบ่นพึมพำกับตัวเอง ทว่าก็ได้แต่ถอนหายใจเพราะเขาให้สัญญากับตัวเองแล้วว่า พอกันทีกับอาชีพนักประดิษฐ์กิ๊กก๊อกที่พาให้ชีวิตของเขาต้องมาลำบากแบบนี้
   เมื่อเสร็จธุระเรื่องปากท้อง คนทั้งคู่จึงพากันเดินเพื่อหาทางออกจากป่าแห่งนี้ ด้วยอากาศที่ร้อนบวกกับสไลม์นับสิบเกาะติดหนึบอยู่บนตัว นั่นจึงเป็นการเดินที่ยากลำบากมากสำหรับกริม เขาหยุดใช้ความคิดอยู่ชั่วครู่แล้วก็นึกอะไรดีๆออกได้ จึงเพ่งสมาธิไปที่พื้นเบื้องหน้าพร้อมกับตั้งจิตสื่อสารไปที่สไลม์ทุกตัวโดยมีอริสยืนมองอยู่ข้างๆ
 
   อุ๊งๆๆๆๆๆๆๆ อุ๊งๆๆๆๆๆ อุ๊งๆๆๆๆๆๆๆ
   ได้ผล สไลม์ทุกตัวกระโดดออกจากตัวเขาลงไปตั้งแถวตอนเรียงหนึ่งอยู่บนพื้น อริสถึงกับตาเป็นประกายยกมือขึ้นปิดปาก พลางอุทานออกมาเบาๆเพราะความน่ารักแถมยังแสนรู้ของพวกมัน
"นี่นายกริม ขอชั้นอุ้มซักตัวได้มั้ย"
     หล่อนพูดขึ้นพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนประสานมา กริมถึงกับสะดุ้งเพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาทำท่าทางสนิทสนมกับเขาแบบนี้ จึงยิ้มแก้เขินพร้อมกับตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
"อะ..เอ่อ..ได้สิ"
"เอาตัวสีฟ้านะ"
     สั่งได้ดั่งใจเมื่อเขาเพ่งสมาธิไปที่มัน เจ้าตัวสีฟ้ากระโดดตัวลอยแล้วหยุดนิ่งอยู่ในอ้อมแขนของอริส หล่อนยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับยกมันขึ้นมาใช้แก้มถูอย่างรักใคร่และเอ็นดู
"งื้ม....~น่ารักจังเลย ลู"
 "ลู ?"
"ใช่ ชั้นจะตั้งชื่อมันว่า ลู"
    อุ๊ง อุ๊ง อุ๊ง อุ๊ง
   ขบวนพาเหรดของสไลม์ที่เหลือ ต่างกระโดดเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบมุ่งไปทางที่กริมกำหนด พวกมันทำตามอย่างว่าง่ายราวกับว่ายกให้เขาเป็นเจ้านาย เมื่อเดินทางกันได้ซักพักทั้งหมดก็ชะงักและหยุดเดิน เมื่อมองไปที่โคนต้นไม้เบื้องหน้าพบหมาป่าตัวหนึ่ง กำลังนอนจมกองเลือดพร้อมกับหันมาแยกเขี้ยวขู่
 
  กรรรรรรร......!!!!!!!!