ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

ทาเคดะ-โอ้ย บิกคุคุง หลังเลิกเรียน นายก็จะไปฟิตเนสยิม เหมือนเดิมสินะ

ผม-อ่า วันไหนไม่ได้เล่น แล้วมันนอนไม่ค่อยหลับนะ

ทาเคดะ-หรอ... แล้ววันเสาร์นี้ นายจะทำไรอะ

ผม-วันเสาร์หรอก็ไม่ได้ทำไรหรอกมั้ง นอกจาก ไปยิม เสร็จแล้วก็ เรื่อยเปื่อยไปวันๆ

ทาเคดะ-หรอ นี่ เมื่อไหร่นายจะเลิกใส่เสื้อตัวใหญ่ๆสักทีทำไมไม่ใส่ให้มันพอดีกับตัว ทั้งๆที่ฟิตหุ่นทุกวัน น่าจะโชว์กล้าม

หน่อยนะ

ผม-นี่นาย....บ้ารึป่าว ที่เล่นเพราะอยากเล่นไม่ใช่เล่นเพราะอยากโชว์สะหน่อย

ทาเคดะ-เอาเถอะๆ จริงสิวันเสาร์อ่ะถ้านายไม่ทำไร มานั่งเล่นที่บ้านไหม

ผม-เอ๊ะ.... มีอะไรงั้นหรอ

ทาเคดะ-ก็ไม่มีอะไรหรอกแค่จะช่วนมานั่งเล่นที่บ้าน

ผม-แน่ใจ?

ทาเคดะ-มะ มะ ไม่แน่ใจเท่าไหร่ฮ่าๆๆ

ผม-อะไรของแกวะ ชิโระ มีอะไรก็พูดมาตรงๆสิ หรือ อยากจะโดนสักหมัดก่อนถึงจะพูดได้

ทาเคดะ-ใจเย็นๆสิวะขี้โมโหจริงๆเลยนะ นายเนี่ย ไม่เหมือนตอนคุยกันผู้หญิงเลยนะ

ผม-เออๆโทษที ว่าแต่มีอะไร

ทาเคดะ- คือว่าพ่ออยากจะชวนนายมากินข้าวที่บ้าน วันเสาร์นี้อ่ะ

ผม-ห๋าาาาาา นายจะล้อเล่นอะไรก็ให้มัน พอดีได้ไหม

ทาเคดะ-จริงๆ

ผม-แล้วหัวหน้าแก๊งเค้ามีธุระอะไรกันนะ

ทาเคดะ-ไม่รู้สิไม่ได้บอกอะไรมา บอกแค่ว่าวันเสาร์นี้ให้ชวน นายมาเล่นที่บ้าน

ผม-อ่าเข้าใจแล้ว งั้นเด่วตอนเช้าไปยิมเสร็จแล้วจะโทรหาละกันนะ คงไปถึงบ้านนายไม่เกินครึ่งชมหรอกมั้ง

ทาเคดะ-เข้าใจแล้ว งั้นไปเข้าเรียนกันเถอะ

ผม-อืม

 

บอกตามตรงหลังจากนั้นผมคิดเรื่องนี้มาตลอดว่าคนระดับหัวหน้าแก๊งเค้าจะมาคุยอะไรกับเรากันเฮ้ออ หรือเรา

ไปทำอะไรไว้รึป่าวนะผมได้แต่คิดวนไปวนมา จะว่าไปแล้วเราก็ไม่เคยไปบ้านชิโระมาก่อนเลยนี่หว่าตั้่งแต่รู้จักกันมา

เอาเถอะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดมีชิโระอยู่คงไม่เป็นไรมั้ง

เช้าวันเสาร์ พอตื่นมาเสร็จก็กินข้าว อ่าบน้ำแต่งตัว เตรียมของไปยิม พอเล่นเสร็จ ก็โทรหาชิโระก่อน

 

ผม-ชิโระ เล่นเสร็จละนะ เด๋วจะอ่าบน้ำ อีกแปปก็เสร็จพร้อมออกเดินทางไปหาละ

ทาเคดะ-โอ้เสร็จแล้วหรอ ได้เลย เจอกันนะ

ผม-อ่า เจอกัน

 

พอวางสายเสร็จผมก็รีบไปอ่าบน้ำแต่งตัวเด๋วต้องกลับไปเปลื่ยนชุดที่บ้านอีก คงจะให้ใส่ชุดกางเกงวอร์มกับเสื้อยืดไปหา

หัวหน้าแก๊งคงไม่เหมาะถ้าเอาชุดสูทมาจากบ้านด้วยคงดี คิดไปเดินไปก็ยังคิดไม่ออกแหะว่าาจะต้องใส่ชุดอะไรไปหาดี

 

ชิโระ-โอ้ยยยยยยยย บุกคุคุง ทางนี้ๆ

 

อ๊ะเสียงไอ้ชิโระตามมาหลอกมาหลอนยันตอนนี้เลยหรอวะเนี่ย

 

ชิโระ-บิกคุ ทางนี้ๆๆๆๆ

 

ผมเลยหันไปตามเสียง เห็นไอ้ชิโระมัน ยืนอยู่

 

ผม-เห้ยยยย มาทำไร

ชิโระ-มาทำไร? บ้ารึป่าว ก็มารับแก ไง

ผม-ห๊ะ รับไปไหน?

ชิโระ-ยังไม่ทันแก่เลยความจำไม่ดีแล้วหรอ ก็ไม่กินข้าวกับที่บ้านไง

ผม-อ่อรู้แล้วเนี่ยกำลังจะไปเปลื่ยนชุด ที่ห้องพอดี เด่ว เจอกันที่บ้านนะ

ชิโระ-อะไรของแก ขึ้นรถ ไม่ต้องพูดมาก

ผม-รถ?นายขับรถเป็นหรอ แล้วไหนรถ

ชิโระ-ก็นี่ไงอยู่ๆข้างๆเนี่ย

 

ผมมองตามไปที่มันชี้ไป ภาพที่เห็นคือ รถ350z

 

ชิโระ-ปะ ขึ้นรถ

ผม-นี่ นาย ขับรถแบบนี้งั้นหรอ

ชิโระ-ใช่ ขับประจำแหละวันหยุดอ่ะ

ผม-หรอ ตอนไม่ได้อยู่ โรงเรียน นายดูเป็นคนปกติดีนะทำไมเวลาอยู่โรงเรียน นายถึงเอาตัวเงียบ

ชิโระ-ไม่รู้สิ ก็แค่ ไม่ได้จำเป็นจะต้องให้พวกนั้นเห็นด้านพวกนี้เลยอ่ะปล่อยพวกมันคิดกันไปเถอะว่าได้ดีกว่า

ผม-หรอ งั้นดูเหมือนตั้งแต่แรก ถ้าไม่เข้าไปช่วย ก็ไม่มีปัญหาสินะ

ชิโระ-ใช่

 

แล้วก็เงียบกันทั้งคู่จู่ๆบรรยากาศอึดอัดก็มาอีกครั้ง

 

ชิโระ-แต่ที่นายมาช่วย ก็ดีใจอยู่นะแถมได้เพื่อน สนิทที่แสนดีที่คนอื่นไม่เคยได้สะด้วยสิ

ผม-ไอ้บ้า คิดว่าขับรถพาสาวเที่ยวรึไงวะ แหวะ จะอ้วก ไอ้บ้า

ชิโระ-ฮ่าๆๆๆๆ อยู่กับแก ทำให้ชีวิตมีความสุขจริงๆด้วยนะ

ผม-ขอโทษ ผมชอบผู้หญิง ไม่สามารถคบเป็นแฟนกับคุณได้

ชิโระ-เอ๋!!!!!ทำไมละ

ผม-ยังจะถามทำไมอีก

ชิโระ-บิกคุคุง คนใจร้ายยยยย

ผม-เฮ้ออออออออออ ว่าแต่อีกนานไหมกว่าจะถึงบ้านเนี่ย

ชิโระ-นั่นไงมองเห็นแล้ว ตรงนั้นแหละบ้าน

 

ภาพที่เห็นคือมันเป็นบ้าน ที่ใหญ่มากๆ รั้วกว้างมาก มีสวน มีบ่อ ปลา

 

ผม-เห้ยไอ้บ้า นี่มันไม่ใช่บ้านแล้วมั้ง ใหญ่ขนาดนี้ จะเรียกว่าบ้าน ก็ยังไงอยู่แหะ

ชิโระ-หรอ แต่ ยังไงมันก็คือบ้านนะ

ผม-บางทีก็ไม่เข้าใจ ตรรกะ เอ็งเหมือนกันนะ

ชิโระ-ฮ่าๆๆ วันนี้สนุกจริงๆ ขนาดยังไม่ถึงบ้านนะเนี่ย

 

ผมบอกตามตรง ตอนนั้นผม หมดคำพูดกับมันจริงๆ เฮ้อออออ พอขับรถไปถึงหน้าบ้านก็ขับรถเข้าไปจอดหน้าบ้าน

 

ชิโระ-ปะถึงแล้ว

ผม-อะ อืมมม แล้วจอดรถไว้ตรงนี้หรอ

ชิโระ-อืมจอดนี่แหละ พ่อออออออ!!!!! บิกคุคุง มาแล้วววว!!!!!

 

ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ผม-เอ้ยเสียงอะไรวะ

ชิโระ-ไม่มีอะไรหรอกพ่อ น่าจะอยู่ในห้องทำงานแหละ ช่วงนี้งานมันเยอะน่ะ

...-ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับคุณชาย

ชิโระ-อ่า กลับมาแล้ว พาเพื่อนมาด้วยนะ นี่ชื่อบิกคุคุง มาจาก ประเทศไทย นี่คือมิอุุระ เป็นพ่อบ้านที่นี่ ถ้าอยากได้อะไร

ก็บอกมิอุระได้เลยนะ

ผม-อ๊ะผม ชื่อbig ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ

พ่อบ้าน-งั้นเด๋วผมจะให้เด็กไปชงชาแล้วยกไปให้ที่ห้องรับแขกนะครับ คุณชาย

ชิโระ-อ่า ช่วยหน่อยนะ แล้ว ตาม พ่อ ให้ด้วยนะ เป็นคนเรียก พวกเราให้มาหาแท้ๆ

พ่อบ้าน-รับทราบครับ

ชิโระ-ป่ะเราไปนั่งเล่น กันที่ห้องนี้ก่อนละกันนะ

ผม-อ่าได้เลยยังไงวันนี้ก็ว่างอยู่แล้ว

ชิโระ-แล้ว นายขับรถเป็นไหม ตอนอยู่ที่่บ้านนายขับรถรึป่าว

ผม-อ่อ ขับเป็น ปกติเวลาไปเรียนก็จะขับรถไปเรียนหน่ะ แทบทุกคนเค้าก็ขับรถไปเรียนกันนะไม่รถก็ พวกมอไซ

ชิโระ-เห๋ คนประเทศมรึงรวยกันจังเลยนะ

ผม-ไม่ได้รวยหรอกแต่ หลายๆอย่างมันไม่สดวกเท่าที่นี่ ถ้าที่นี่ไม่มีใบขับขี่แล้วเอาไปขับ มันเรื่องใหญ่มากเลยใช่ป่ะ แต่

ที่บ้านเรา อ่ะ คนไม่มีใบขับขี่ ตำรวจจับได้ ก็เสียค่าปรับประมาณ 1000เยน ก็จบแล้ว

ชิโระ-หรออ บางทีก็เริ่มเข้าใจละว่าทำไมนาย ดู ต่างจากเด็กทีนี่มาก เพราะนายเจอพวกนี้มาสินะ

ผม-อ่าเจอโลกแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก เลยแหละ เพราะ ที่นั่น มันไม่ได้สดวกเท่าประเทศของนาย

...-แหม๋คุยกันหน้าสนุกจังเลย ขอ พ่อเข้ารวมวงด้วยคนได้ไหมเนี่ย

ชิโระ-อ๊ะ พ่อ มาแล้วหรอ กว่าจะมา

ทาเคดะซัง-โทษทีนะงานมันเยอะแล้วคนๆนั้น

ชิโระ-ก็บิกคุคุงไง ที่พ่ออยากเจออ่ะ

ผม-ยินดีที่ได้รู้จักครับผมชื่อ big อยู่ห้องเดียวกัน ชิโระครับ วันนี้ผมแต่งตัวไม่เรียบร้อยต้องขออภัยท่านด้วยนะครับ

ทาเคดะซัง-ฮ่าๆ ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ เพื่อนลูกชาย ก็เหมือนเพื่อนตัวเองแหละ อยู่บ้านนี้ก็ตามสบายนะขาด

เหลืออะไรก็บอกมิอุระนะให้เค้าจัดการให้

ผม-อยู่บ้านนี้?

ทาเคดะซัง-ใช้บ้านนี้ ชิโระไม่ได้บอกอะไรหรอ

ผม-เอ่อ.. ไม่ได้บอกอะไรเลยครับ แค่บอกให้มากินข้าวที่บ้านครับ

 

แล้วผมก็หันไปหาชิโระทันที

 

ชิโระ-แหะๆ คือว่าถ้าบอกไปนายก็คงไม่ยอมมาที่บ้านนี้ใช่ไหมละ คือจริงๆแล้ว พ่อเค้าสนใจในตัวนายอยู่นะ

ทาเคดะซัง-บิกคุคุง ไหนยืนหน่อยสิ ชิโระแกก็ยืนด้วย

ผม-อะครับ

ทาเคดะซัง-อืมมมม.... ไม่มีตรงไหนที่ไอ้ชิโระมันจะสู้ได้เลยแหะ รอบ อกเท่าไหร่เนี่ย ปกติไปยิมบ่อยหรอ

ผม-เอ่อครับ ผมไปยิม บ่อยครับเพราะผมว่าง นอกจากเรียนก็ไม่ได้ทำอะไร รอบอกผมไม่เคยวัดเลยครับ

ทาเคดะซัง-โฮ่ววหรอ ไหล่ก็ใหญ่ อืมม ตกลงละ นี่บิกคุคุง สนใจมาเป็นลูกบ้านนี้ไหม

ผม-ห๊ะ จะให้ผมทำงานเป็นลูกน้องที่นี่หรอครับ

ทาเคดะซัง-ก็ถูกครึ่งไม่ถูกครึ่ง

ผม-เอ..ยังไงหรอครับ

ทาเคดะซัง-คือหมายถึงลูกจริงๆอ่ะ มาเป็นพี่ชาย ไอชิโระไหม

ผม-ผมนี่หรอครับพี่ชายชิโระ

ทาเคดะซัง-ใช่ สนใจไหม ได้ข่าวว่าเราชอบรถหรอ

ผม-ครับ ผมชอบรถ ก็เลยทำให้ผมอยากมาเรียนอยู่ที่นี่ครับ

ทาเคดะซัง-หรอ ได้เจอคนที่มีความชอบเหมือนกันแบบนี้ สงสัย คืนนี้ คงได้นั่งคุยกันทั้งคืน สนุกแน่ๆเลยนะ

ผม-ทั้งคืนเลยหรอครับ

ทาเคดะซัง-คืนนี้จะมีปาร์ตี้นั่งกินดื่มกันนะ มีธุระไปไหนรึป่าว

ผม-ก็ไม่มีธุระไปไหนหรอกครับ แต่....ผมคิดว่า ผมไม่เหมาะกับงานแบบนี้เท่าไหร่อ่ะครับ

ทาเคดะซัง-หรอ คิดว่าน่าจะสนุกนะได้บิกคุคุงอยู่ด้วย เราจะได้คุยเรื่องรถด้วยกันไงเด๋วมีเพื่อนที่ชอบรถเหมือนกันมา

เพิ่มอีกนะ

ผม-แต่....ชุดผม มันออกจะไม่ค่อยเหมาะกับงานเท่าไหร่นะครับ มีแค่เสื้อเก่าๆกับกางเกงวอร์มเท่านั้นเองครับแล้วก็

ชุดนักเรียนเท่านั้นอ่ะครับพอดีผมไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้มางานใหญ่ระดับนี้ผมเลย....ไม่ได้เอาชุดดีๆมาเลยครับ

ทาเคดะซัง-อะไรกัน แค่ชุดเอง ไม่ต้องคิดมากหรอกนะ ถ้างั้น ชิโระ เด่วพาบิกคุคุงขึ้นไปหาเสื้อผ้าใส่ละกัน น่าจะพอมี

ตัวใหญ่ๆอยู่นะ

ชิโระ-ได้เลยพ่อ ไม่ต้องห่วงเด๋วผมจะหาชุดทำให้บิกคุคุงยอมอยู่ปาร์ตี้ให้ได้

ทาเคดะซัง-ชิโระถ้าแกทำไม่ได้ จะตัดเงินแก

ชิโระ-พ่อ!!! บิกคุ เอ็งจะคิดมากทำไม แค่กินข้าวเองอยู่ก่อนยังไงก็ไม่ได้ทำไรอยู่แล้ว

ผม-หนอยยยยย เงียบไปเลยไอ้ชิโระ!!!! ที่เป็นแบบนี้่เพราะเอ็งไม่ยอมบอกอะไรเลยไงเล่า คิดว่าจะกินข้าวปกติเฉยๆนี่หว่า

ทาเคดะซัง-ฮ่าาๆๆๆ ให้ตายสิ บิกคุคุง จริงๆแล้วที่ให้ชิโระไปบอกนะคือเรื่องมาปาร์ตี้เฉยๆ แต่พอเห็นแบบนี้แล้ว

เรื่องมาเป็นพี่ชายชิโระ ชักอยากจะได้จริงๆสะแล้วสิ

ผม-เอ๋!!!!ชิโระไปเปลื่ยนเสื้อผ้าเร็ว เร็ว ขอตัวก่อนนะครับทาเคดะซัง

 

ผมพูดเสร็จผมใส่เกียร์หมาวิ่งเลย

 

ชิโระ-โอ้ยยยย เอ็งวิ่งไปผิดทางแล้ววววว

ผม-ช๊ะ!! เอ่อ....ขอโทษครับ ฮ่ะๆ

 

เฮ้อออออ คนบ้านนี้มันอะไรกันนะ ทั้ง ทาเคดะซังทั้งชิโระ เหมือนกันจริงๆแบบนี้เหมือนกับมีชิโระ2คนเลยแหะ ถ้าต้อง

รับมือ ชิโระ2คน ทีเดียว จะไหวไหมนะ

 

ชิโระ-โอ้ยๆถึงแล้วห้องนี้แหละเป็นอะไรคิดมากไปได้พ่อ เค้าก็พูดเล่นไปงั้นแหละ อย่าไปคิดมากเลย เอ้าไปเลือกเสื้อผ้า

ผม-อ่ะ อืม แล้วปกติ ปาร์ตี้ นี่ต้องใส่ชุดแบบไหนกันอะ

ชิโระ-นี่นายไม่เคยไปปาร์ตี้งั้นหรอ

ผม-ปาร์ตี้ก็เคยอยู่หรอก แต่กับคนใหญ่คนโตแบบนี้ไม่เคยไปหรอก

ชิโระ-เอ้าลองดู นี่ใหญ่สุดเท่าที่จะมีแล้ว

 

แล้วมันก็หยิบเสื้อและชุดสูทมาให้ ผมก็หยิบแล้วเข้าไปเปลื่ยนชุดในห้องน้ำ แต่ว่าชุดมันจะเล็กไปไหนวะเนี่ย กระดุมเสื้อ

ตรง อกมัน ไม่ถึงทำไงดีวะ ใส่ออกไปให้มันดูแล้ว ชิ่งกลับบ้านเลยดีกว่า เอางี้แหละ

 

ผม-เสร็จแล้ว แต่ว่าชิโระ กระดุมตรงอกมัน ไม่ถึงอ่ะ ใส่ไม่ได้ชุดมันเล็กไปอ่ะ ไว้ครั้งหน้าได้ไหมวะ

ชิโระ-เห้ยๆๆ อย่าคิดชิ่งเชียวนะเว้ยยเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ เอ็งไม่อยู่ ก็ไม่มีเงินอ่ะเดะ

ผม-ไอ้เพื่อนก็ใช่ เราเป็นเพื่อนกัน แต่

ชิโระ-พอเลยๆๆ เฮ้ออออ เอ็งนี่นะแค่กินข้าวเองอยู่หน่อยเถอะนะ ไม่ได้บังคับนะ ถือว่า ขอร้องได้ไหมเพื่อน นะ บิกคุคุง

ผม-เฮ้ออออ เข้าใจแล้วๆๆๆๆ การเป็นเพื่อนกับเอ็งนี่มันเหนื่อยจริงๆเลยนะ
ชิโระ-รักเพื่อนคนนี้ที่สุดเลย รักนะ
ผม-ไอ้บ้าาาาา มรึง มันบ้า ไอ้บ้า ไอ้บ้าโรคจิต กุไม่เคยชอบมรึงเลย รู้ไว้ด้วย กุชอบผู้หญิงเว้ยยยยยยย

ชิโระ-น่าๆๆ มาเด๋วเซ็ทผมให้ รับรองว่า คืนนี้สาวๆต้องกรี๊ดแน่

ผม-เออๆ ฝากด้วยละกัน ลากมาถึงนี่แล้วนิ

 

แล้วผมก็นั่งให้ไอ้ชิโระมันเซ็ทผมให้พอเซ็ทเสร็จ ก็นั่งเล่นอยู่ในห้องมัน จนถึงเวลา เกือบจะ6โมงเย็น

ก๊อกๆๆๆ

 

...-คุณชายครับ คุณท่านให้ลงไปด้านล่างได้แล้ว แขก เริ่มมากันแล้วครับ

ชิโระ-โอ้ ขอบใจนะ ป่ะ ลงไปด้านล่างกัน

ผม-อ่า

 

พอพวกผมเดินลงมาด้านล่างภาพที่เห็นคือ มีแต่คนใส่ชุทสูท เต็มบ้านไปหมด เหมือนกันมีงานเลี้ยงแต่งงานอย่างไง

อย่างงั้น ผู้หญิงทุกคนคือชุดราตรีหมด ไม่มีใครใส่เกงวอร์มแบบผมสักคน

 

ผม-โอ้ยนี่มันกินข้าวปกติตรงไหนวะ อย่างกับงานเลี้ยงไฮโซ

ชิโระ-ก็ปกติ เดือนละครั้ง2ครั้งแล้วแต่ พ่อ

ผม-ห๊ะ

 

จะว่าไปบ้านไอ้ชิโระมันก็รวยนี่หว่า วันที่เราเจอกับมันวันแรกมันก็พาเราไปซื้อเสื้อผ้า ร้านไฮโซ ด้วยสิ อืมมมม มันก็จริง

ของมันนะคนระดับนี้ มีปาร์ตี้ทีก็ต้องแบบนี้ละมั้ง เหมือนกุมาผิดที่เลยแหะ

 

ชิโระ-พ่อ มาแล้ว

ทาเคดะซัง-อ้าวมากันแล้วหรอ จะทำก็ทำได้นะแกชิโระ

ชิโระ-พ่อเรื่องสัญญาตอนเมื่อกี้

ทาเคดะซัง-เออรู้แล้วๆ เหมือนเดิมๆ แกพา บิกคุคุง ไปหาไรกินก่อนเถอะ บิกคุคุง ตามสบายนะ

ผม-ครับผมขอบคุณครับ

ชิโระ-ป่ะไปหาไรกินกันหิวแล้ว วันนี้มี เนื้อย่างด้วยนะ บิกคุคุง

ผม-อะ อะ อืม.....

 

แล้วผมก็เดินตามชิโระเข้าไปในห้องจัดงานเลี้ยง เป็นแบบ ชอบอันไหนก็เดินไปหยิบมากิน แล้วหาที่ นั่งเอาเองไม่ก็ยืน

กินไป คุยไป

 

ชิโระ-เห้ยๆๆ

ผม-ห๊ะ มีอะไรหรอ

ชิโระ-คิดอะไรอยู่วะ เห็นเงียบๆมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ไม่สนุกหรอมากินข้าวที่บ้านนี้

ผม-มะมะไม่ใช่ แต่..........

ชิโระ-โอ้ยๆ จะเกร็งอะไรไม่มีใครมาทำอะไรแกหรอก พ่อก็อยู่ ไม่มีใครกล้ามีเรื่องหรอกนะ

ผม-แต่.... รู้สึกเสียวหลังมาตลอดเวลาเลย เหมือนโดนคนหลายคนจ้องอยู่อ่ะ ตอนนี้ความรู้สึกเหมือนเป็น แพนด้าแดงที่

อยู่ในกรงแล้วมีคนนับร้อยยืนมองอยู่ บรึ๋ยยยยยโอ้ยยย

ชิโระ-หื๋ออ คนมอง หรอ........... ฮ่าๆๆ

 

แล้วไอ้ชิโระมันก็มากอดคอผม

 

ชิโระ-เอ็งอ่ะคิดมากไปจริงๆนั่นแหละ แล้วคนที่มองเอ็งอ่ะ ก็แค่ บรรดาเหล่าสาวๆ ที่เค้าจ้องอยากจะเข้ามาคุยไงละ

 

ผมบอกตรงๆผมเขินมากๆๆ ตอนนั้นคือชุดมันแน่น มาก เหมือนแหนมมากตอนนี้ไม่ได้คิดว่าตัวเองนั้นมีความเท่แม้แต่

น้อยสาวไหนจะมาชอบคนอย่างเรา

 

ผม-เป็นคนบ้าจริงๆสินะเอ็งอะ

ชิโระ-ใช่ฮ่าๆ ถ้าเป็นคนบ้าแล้วได้เป็นเพื่อนกับเอ็งมันก็สนุกดีนะ

ผม-เฮ้อไหนละเนื้อย่าง หิวแล้วนะ

ชิโระ-ครับครับ ทางนี้่เลยครับท่าน ท่านจะดื่มไวน์หรือดื่มเหล้าหน่อยไหมครับ

ผม-เอาเหล้า ละกัน

ชิโระ-โอเค เห้ยเอาเหล้ามา2แก้ว!!

บริกร-นี่ครับคุณชาย เหล้า2แก้วได้แล้วครับ

ชิโระ-อ๊ะ ขอบใจนะ เอ้าบิกคุคุง

ผม-อ่า ขอบใจ

 

หลังจากที่พวกผมไปกินเนื้อย่างกันแล้วชิโระ ก็โดน เอาตัวไป คุยกับแขกที่มางาน เหลือผมเดินกร่อยอยู่คนเดียวผมก็

เดินไปเดินมา แล้วหยิบเหล้ามาอีก1แก้ว และก็แอบ ออกมาด้านนอกงาน จุดบุหรี่ดูด

เฮ้ออออ สุดท้ายก็โดนลากมางานที่มันไม่เหมาะกับเราเล้ยย ถ้าวันนั้นเราไม่ได้เจอชิโระที่เกมส์เซ็นเตอร์ ตอนนี้ เราจะ

ทำอะไรอยู่กันนะ อยู่ห้อง คนเดียว หรือจะมีเพื่อนปกติคนมาเที่ยวมาเล่นเกมส์กันที่ห้องรึป่าวนะ

 

...-เอ่อ....มายืนทำอะไรคนเดียวตรงนี้หรอคะ งานปาร์ตี้วันนี้ไม่สนุกหรอคะ

ผม-อ่อผม ออกมายืนสูบบุหรี่แล้วก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยครับ งานปาร์ตี้วันนี้สนุกมาเลยครับ ของกินก็อร่อย ครับ

...-หรอออ...

 

เห้ยยยยย เด๋วนะ มองดีๆแล้ว ทะ ทะ เธอ สาวสวยร้านรองเท้านี่หว่า ทำไมมาอยู่ที่นี่ หรือว่า นี่คือของขวัญจากนางฟ้ากันนะ ไหนๆก็ได้เจอแล้ว เป็นไงเป็นกันวะคิดได้แบบนั้นผมยกเหล้าในแก้วให้หมดเพื่อเพิ่มความกล้า

 

ผม-สะ สะ สวัสดีครับ ผมbig ครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ

...-สวัสดีจ๊ะ โอคะวะ ฮารุกะ ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ

ผม-เอ่อ.....โอคะ

ชิโระ-บิกคุคุงอยู่นี่เองหรอ พ่อตามหานายอยู่นะ ไปเร็ว

ผม-อะ อะ อ่า รู้แล้ว

โอคะวะซัง-ฮิฮิ แล้วเจอกันนะ บิกคุคุง

ชิโระ-โอ้ยยย บิกคุคุงงงง เร็วๆ

โอคะวะซัง-ให้ผู้ใหญ่รอมันไม่ดีนะจ๊ะ บิกคุคุง

ผม-อ๊ะจริงด้วย งั้นผมไปก่อนนะครับ

 

เฮ้อออ อุตส่าได้เจอสาวสวยร้านรองเท้าแล้วทั้งที หนอยยยยยยยยยยย ตาแก่ถ้าเรียกไปไม่มีธุระจริงจังนะ จะลงโทษไอ้

ชิโระ ให้เข็ดเลยคอยดู

 

ชิโระ-ทำไรอยู่วะ

ผม-ก็แค่ ดูดบุหรี่ คิดอะไรไปเรื่อย แค่นั้น ว่าแต่ มีอะไรงั้นหรอ

ชิโระ-ก็เอ็งอ่ะ ออกมานอกงานไม่บอกใคร พ่อเค้าไม่เห็นเอ็งเค้าก็ตามหาให้ทั่วงานเนี่ย

ผม-งั้นสงสัยเป็นะธุระด่วนละมั้ง เค้าไม่ได้บอกอะไรเอ็งมาบ้างหรอ

ชิโระ-ไม่ได้บอกอะไรแค่ถามหาเอ็งเฉยๆ

ผม-แน่ใจนะไอ้ชิโระ ไม่ใช่แบบงานวันนี้อีกนะ

ชิโระ-เอ้อจริงๆ ไอ้งานวันนี้ถ้าบอกเอ็งตรงๆ เอ็งก็ไม่ยอมมา ใช่ไหมละ แล้วเอ้งก็จะอ้างว่าต้องทำธุระเวลานั้นพอดี

ไอ้ชิโระมันมองเราออกขนาดนี้เลยหรอเนี่ย

ผม-ทำมาเป็นพูดเก่งจริงๆเลยนะ ก่อนหน้านี้เห็นนั่งเงียบอยู่ทั้งวัน

ชิโระ-เห้ยๆเวลาปกติ ก็แบบนี้อยู่แล้วแค่ที่โรงเรียน ไม่อยากคุยกับใครแค่นั้นแหละเลยนั่งเงียบๆ

ผม-เออๆ รีบไปกันเถอะเพื่อมีเรื่องด่วน

 

พอผมกลับเข้ามาในงาน เหมือนพนักงานจะวิ่งกันวุ่นไปหมด ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นแหะ ผมก็เดินตามไอ้ชิโระไปเรื่อยๆๆ

 

ชิโระ-พ่อ เจอแล้ววววว

ทาเคดะซัง-ไหนนนนนนนนนนนอยู่ไหน

 

ได้ยินแต่เสียงทาเคดะซังแหะ แต่ตัวอยู่ไหนหว่า

 

ชิโระ-อยู่ด้านล่าง

ทาเคดะซัง-โอ้ กำลังไป

 

ตอนนี้คนทั้งงานมองมาที่ ผมกับชิโระ อึดอัดสุดๆ เดิมทีก็โดนมองมาตลอด แล้วนี่มาเจอไอ้2พ่อลูก สติเพี้ยน ดันมา

ตะโกนคุยกันหน้างาน ปาร์ตี้อีก โอ้ยยยยย อยากจะ มุดดินหนีจริงๆโว้ยยยยยยยย

 

ทาเคดะซัง-บิกคุคุงงงงงงงงงงงง ไปอยู่ไหนนมา ให้คนหาตั้งนาน นึกว่าแอบหนีกลับบ้านไปแล้วสะอีก

ผม-ฮ่ะๆขอโทษด้วยนะครับพอดี ผมออกไปยืน รับอากาศ ด้านนอก ตรงระเบียงมาครับ แล้วทาเคดะซัง เรียกผมมามีธุระ

อะไรด่วนรึป่าวครับ

ทาเคดะซัง-อ่อ ไม่มีหรอก

ผม-ห๋าาาาาา

 

ไอ้แก่ นี่ ลูกเอ็งโดนทำโทษแน่ๆๆดันมาขัดขวางเราได้ นั่น นั่นคือสาวสวยร้านรองเท้าเลยนะจะชดใช้กันยังไง

ไอ้ชิโระ!!!!

 

ผม-....นั่น สาวสวยร้านร้องเท้าเลยนะ

ชิโระ-สาวสวยร้านรองเท้า??? เห๋!!!!! บิกคุคุงงงงงงงง
ผม-อ๊ะ ไม่มีอะไรนิครับ ผมไม่ได้พูดอะไรเลย

ทาเคดะซัง-หึหึ ก็สนใจอยู่นะสาวสวยร้านรองเท้าหรออออ

ผม-ไม่ใช่ครับๆ ไม่มีไรหรอกครับทาเคดะซัง

ทาเคดะซัง-คือเด๋ววันนี้อ่ะมันดึกแล้วก็นอนค้างที่นี่เถอะนะ บิกคุคุงง

ผม-เอ่อ....ครับ เรียกผมมาเพื่อบอกว่า ให้นอนค้างที่นี่แค่นั้นหรอครับ

ทาเคดะซัง-อ่อไม่ใช่แค่นั้่นหรอก มานี่มา เด๋วจะพาไปรู้จัก เพื่อนที่ชอบรถเหมือนกันตอนนี้เค้ารออยู่ที่ โรงรถ ชิโระ แก

ดูแลทางนี้ให้ดีด้วยนะ

ชิโระ-ครับ

ผม-ให้ผมไปคนเดียวจะดีหรอครับ

ทาเคดะซัง-ฮ่าๆกังวลหรอ ไม่ต้องกลัวๆอยู่นี่ไม่มีใครทำอะไรหรอกนะ

ผม-อ๊ะป่าวครับผมแค่กลัวว่า ถ้ามีเรื่องที่นี่ผมอาจจะโดนส่งตัวกลับบ้านเลยทันที

ทาเคดะซัง-ฮ่าๆขนาดอยู่รังยากุซ่า ยัง คิดว่าจะ สู้ไหวอยู่อีกหรอ บิกคุคุง เธอจะทำตัวน่าสนใจเกินไปแล้วนะ ว่าแต่ก่อนจะคุยกันเรื่องอื่นมีบางอย่าง ที่จะต้องพูดก่อนนะ

ผม-ครับเรื่องอะไรหรอครับ

 

ทาเคดะซัง-เมื่อก่อนชิโระไม่เคยอยากจะไปโรงเรียนเลย ตั้งแต่ ม.ต้นมา คนเป็นพ่อก็อดคิดไม่ได้ว่าลูกจะมีเพื่อนไหม

ลูกจะใช้ชีวิตได้อยู่ไหมถ้าวันนึงที่เราไม่อยู่แล้ว คิดตั้งหลายอย่างต่างๆนาๆ

จนชิโระขึ้น ม.ปลาย ปี3เปิดเทอมได้อยู่ไม่กี่วันจู่ๆ ชิโระก็บอกว่า อยากจะไปโรงเรียนทุกวัน โรงเรียนจากที่ไม่เคยอยาก

จะที่จะไป ทุกวันนี้เค้าคิดว่า โรงเรียนก็มีเรื่องสนุกให้ทำอีกตั้งเยอะ

พอได้ยินแบบนั้น ก็เลยถามว่าเกิดอะไรขึ้น แรกๆ ชิโระมันก็ไม่ยอมบอกหรอกนะ เพราะมันกลัวว่าคนในแก๊งจะไปป่วน จน

ตัวชิโระจะกลับมาไม่มีเพื่อนอีก พอถามบ่อยๆเข้าชิโระมันก็ยอมเล่าให้ฟัง

ว่าได้เพื่อนจากที่เกมส์เซ็นเตอร์ พอมาอีกวันตอนพักกลางวัน มีคนมาด่ามาแกล้ง แต่เพื่อนที่เกมส์เซ็นเตอร์ช่วยเอาไว้

น่ะ ตั้งแต่วั้นนั้นที่รู้ ก็อยากจะเจอมาตลอด เพื่อนที่รู้จักกันที่เกมส์เซ็นเตอร์

จะเป็นคนดีขนาดไหนกันนะ พอวันนี้ได้เจอก็รู้เลยทำไมชิโระมันถึงติดบิกคุคุง ขนาดนี้ เห็นแบบนี้ก็เจอคนวัยรุ่นมาก็เยอะ

แต่วัยรุ่นที่มี สายตาเด็ดเดี่ยวแบบนี้ไม่ได้เจอกันบ่อยๆหรอกนะ

 

ผม-เด็ดเดี่ยวหรอครับ

ทาเคดะซัง-ใช่ เด็ดเดี่ยว อีกความหมายคือ คนที่มีสายตาแบบนี้ แสดงว่า ผ่านอะไรมาเยอะเลยสินะ บิกคุคุง

ผม-อะ.... อ่าครับ ก็เกือบเอาตัวไม่รอดเหมือนกันครับ ที่ผ่านมาได้ ก็คงเพราะผมดวงดีด้วยแหละครับ

ทาเคดะซัง-ฮ่าๆถ่อมตัวจริงๆเลยนะเรา อ๊ะถึงพอดี เดินไปคุยไปเพลินจริงๆ โทษทีนะ ยูคิคุงที่มาช้า บิกคุคุง คนนี้คือ โอคะวะ ยูคิมูระ เป็นประธาณ โอคะวะ กรุ๊ป

ผม-สวัสดีครับผม big ครับ มาจากประเทศไทย เป็นเพื่อนกับชิโระ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ โอคะวะซัง

โอคะวะซัง-ยินดีที่ได้รู้จักนะ บิกคุคุง ได้ข่าวว่าชอบรถหรอ

ผม-ครับผมชอบมากเลยครับ

ทาเคดะซัง-งั้นวันนี้ถือเป็นวันพิเศษเด๋วจะพาชม รถทุกคันที่อยุ่ในนี้ละกันนะ ตอนนี้เหลืออยู่ 5คัน
พอทาเคดะพูดเสร็จก็พาไปที่คัน แรก

ผม-ทะทะ ทาเคดะซัง นี่ หรือว่า r33 gtr lm หรอครับ

ทาเคดะซัง-โฮ่ รุ้จักด้วยหรอครับ

ผม-ก็พอจะรู้นิดหน่อยครับ ผลิตออกมาน้อยสีพิเศษคือ สีม่วง

โอคะวะซัง-ชอบรถจริงๆด้วยสินะ

ผม-ครับผมชอบมากเลยครับ ฮ่าๆ

ทาเคดะซัง-งั้นคันต่อไป ละ

ผม-คันต่อไปหรอครับ nsx type r ตัวแรกสินะครับไฟหน้าจะเป็นแบบ ป๊อปอัพ เป็นรถที่หายากมากเลยครับ ที่บ้านผม

ทาเคดะซัง-ที่นี่ก็เริ่มมีน้อยแล้วเหมือนกัน แล้วต่อไปละ

ผม-อ๊ะ!!!!!!!!!! ทาเคดะซัง นะ นะ นี่ ขอดู เครื่องยนต์ได้ไหม ครับ

ทาเคดะซัง-ได้สิแต่ตอบก่อนว่ารุ่นไหน

ผม-....อืมมมม จากที่ดู ชุดแต่งnismo รอบคัน มีออย อยู่ใต้ท้องด้านหลัง ผม ขอเดา ว่า r34 gtr nismo ztune ครับ

ทาเคดะซัง-ปิ้งป่องๆๆถูกต้องงงง

โอคะวะซัง-อื้มต้องยอมรับละนะว่า ชอบรถจริงๆไม่ใช่พูดเพื่อเอาใจสินะ

ผม-ฮ่ะๆ โอคะวะซัง ขอบคุณนะครับ แต่ผม ไม่เคยพูดเอาใจใครหรอกนะครับ
ทาเคดะซัง-ฮ่าๆๆๆๆ เป็นไงละยูคิคุงงง อย่างที่บอกไหม เวลาพูด พูดตรง เวลาทำ ก็ทำจริง

โอคะวะซัง-คินโจคุงงง บางทีเราอาจจะต้องมาแข่งกันจริงๆสะแล้วสิ

ทาเคดะซัง-นั่นสินะยูคิคุง ใครไวใครได้ไม่โกรธกันนะ

โอคะวะซัง-ได้เลยคินโจคุง

ผม-เอ่อ ทาะเคดะซัง กับ โอคะวะซัง คุยเรื่องอะไรกันหรอครับทำไมต้อง แข่ง กันด้วยหรอครับ แข่งเรื่องอะไรหรอครับ

ทาเคดะซัง-ฮ่าาๆๆๆนั่นสินะ ไม่มีอะไรหรอกนะ บิกคุคุงงงงงง มาต่ออีกคัน จะ คุลมผ้าไว้ ไหนลองเดาดูหน่อยไหมบิกคุคุง
ผม-เอ...เท่ากับ คันนี้คันสุดท้ายแล้วสินะครับ เพราะอีกคัน คงเป็น 350z nismo ที่ชิโระขับไปรับมาวันนี้

ทาเคดะซัง-ฮ่าๆ ใช่แล้ว ไม่อยากจะเชื่อว่าสำรวจรถชิโระแล้ว

ผม-พอดีตอนนั่งมา ผมก็ ลูบๆคลำๆ รถไปแล้วนิดหน่อยครับ

โอคะวะซัง-แล้วคันที่อยู่ใต้ผ้านี่ คิดว่าอะไรหรอ บิกคุคุงงง

ผม-ยากเหมือนกันนะครับ ขอผมลองเดินวนดูรอบๆ รถได้ไหมครับ

ทาเคดะซัง-ได้สิ

ผม-อืมมมม...... มีกระจกข้างอยู่ตรงแก้ม หน้า แสดงว่าน่าจะเป็นรถเก่า แล้วสินะครับ

โอคะวะซัง-โฮ่

ผม-อืม......ทาเคดะซัง คือว่า ถ้าผมเดาผิดไม่เป็นไรใช่ไหมครับ เพราะ ตอนนี้ ถึงจะรู้ว่ามันเป็นยุคไหนแต่ ในยุคนั้นรถ แทบทุกรุ่น ที่ผลิตออกมาตอนนั้นกระจก ข้าง ส่วนใหญ่อยู่ที่แก้ม ด้านหน้าทั้งซ้ายและขวาแต่ทรงเหลี่ยมๆแบบนี้ ผมขอเดาว่า datsun c10 ครับ

 

ทาเคดะซัง-ใช่ไหมนะ

ผม-ขอเปิดดูด้านหน้ารถได้ไหมครับ
ทาเคดะซัง-เอาสิเปิดผ้าออกเลย

 

ผมก็ค่อยๆ เปิดผ้าออกมา ด้านในนั้นเป็นรถ datsun c10 แน่ๆ สีน้ำเงิน ล้อกล้วยใหญ่สีดำ ขอบ15 แบะล้อหน้าให้รถเตี้ย

ลงอีกหรอเนี่ยว้าววว

 

โอคะวะซัง-ถูกจริงๆด้วยนะ ยินดีด้วยนะบิกคุคุง

...-ยินดีด้วยนะจ๊ะ บิกคุคุงงงง

 

เสียงนี้หรือว่า สาวสวยร้านรองเท้าหรอ lucky ได้คุยกันอีกแล้วว ดีใจจังฮิฮิ งานเลี้ยงปาร์ตี้นี้ก็ดีเหมือนกันนะ

 

ผม-ฮ่ะๆ ขอบคุณครับ

ชิโระ-เห้ยๆ บิกคุคุงงงง เขินกับเค้าก็เป็นด้วยหรอ

ผม-ห๋าาาาา เอ็งว่าไงนะ ไอ้ชิโระ ใครเขินกันวะ

ทาเคดะซัง-ว่าแต่ สาวสวยร้านรองเท้านี่เป็นใครกันนะ

ผม-เอ๋!!! ทาเคดะซังด้วยหรอครับ

ชิโระ- ฮารุจัง ทำไมถึงรู้จักชื่อ บิกคุคุงงงงงได้ละเนี่ย

ฮารุกะ-เอ๊ะ!!ทำไมหรอ ก็ ตอนอยู่ในงาน พอดีเห็นบิกคุคุงมองซ้ายมองขวา แล้วก็แอบออกจากงานไป ก็เลยลองออกไปดูว่าแอบออกจากงานไปทำอะไร แล้วก็เลยเข้าไปทัก กัน แค่นั้นแหละใช่มั้ย บิกคุคุงงงง

ผม- ครับใช่ครับ ตอนที่ผมยืนคุยกับโอคะวะซังอยู่แล้ว ชิโระ ก็มาตามให้เข้ามาหาทาเคดะซังน่ะครับ เอ๊ะ โอคะวะซัง ระ ระ หรือว่า

ทาเคดะซัง-ใช่แล้วละ โอคะวะ ฮารุกะ เป็น ลูกสาว ของ ยูคิคุง นะ

ผม-เอ๋!!!!!!

โอคะวะ-แล้ว สาวสวยร้านรองเท้า นี่ คือ ใครหรอ

ผม-อะ คือ .... ตอนที่ผมมาที่นี่วันแรกผมไปเดินที่ย่านการค้าแล้ว ก็ไปเจอ สาวสวยน่ารัก ที่คิดว่า หลุดออกมาจาก

หนังสือนางแบบ หรือดารา อะไรประมาณนั้นอ่ะครับ พอดีตอนนั้นมีปัญหานิดหน่อยพอหันกลับมาอีกทีก็ไม่เจอเธอคน

นั้นแล้วละครับผมก็เลยไม่รู้จักแม้แต่ชื่อหรอกครับ เพราะไม่เคยได้คุยกันเวลาที่คิดถึงหรือเล่าให้ใครฟัง ผมก็จะเรียกเค้า

ว่า สาวสวยร้านรองเท้า แค่นั้นแหละครับ

 

โอคะวะ-ร้านนั้นอยู่ตรงไหนกันนะ เด๋วสงสัยต้องไปซื้อรองเท้าบ้างแล้วนะ

ชิโระ-หรือว่า ที่ นายไม่ตอบรับสาวๆในห้อง เพราะแบบนี้เองหรอ

ผม-ตะ ตะ ตอบรับ อะไรของเอ็งวะ มีที่ไหน มั่วจริงๆ ไอ้ชิโระ

ทาเคดะซัง-แล้ว สาวสวยร้านรองเท้านี่ ถ้าเจอเค้าอีกจะทำยังไงหรอ

ผม-เอ๋!!ทำอะไรหรอครับ ผมก็ไม่รู้หรอกครับ แต่ อย่าางน้อย ผมก็คงเข้าไปทักเค้าแหละครับ ฮ่ะๆๆ

ชิโระ-ต่อให้รู้ว่าเข้าไปทักเค้าก็ไม่สนใจเอ็งอ่ะนะ

ผม-อ่าใช่แล้วละ ต่อให้ถ้าพูดออกไปแล้ว เค้าจะไม่สนใจ อย่างน้อยก็ได้พูด อย่างน้อยก็ได้ทำแล้ว ไม่ใช่นั่งรอไปวันๆโดยไม่ทำอะไรเลยนะใช่ไหมชิโระ

ชิโระ-อะ อะ อืม นั่นสินะ

ฮารุกะ-ฮิฮิ ตรงไปตรงมาดีนะ บิกคุคุงงง

ทาเคดะซัง-นี่ยูคิคุง คืนนี้ก็ดึกแล้ว นอนพักทีนี่แล้วพรุ้งนี้ค่อยกลับไหม

โอคะวะ-ขอบคุณนะ ถ้าเกิดนอนที่นี่ ฮารุจัง จะโกรธ เพราะ สัญญาว่าจะยังไงก็ต้องกลับบ้าน

ฮารุกะ-มะ มะ ไม่ขนาดนั้นสักหน่อย!!! นอนก็ได้

โอคะวะ-เอ๋!!! ฮารุจัง เมื่อกี้ ว่าไงนะลูก

ฮารุกะ-นี่!!! คุณพ่อ หนูไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย

โอคะวะ-เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละ เพราะงั้นคงนอนด้วยไม่ได้ แต่วันนี้สนุกมากเลยนะ ขอบคุณที่ชวนมา ได้เจอคนที่มีความ

ชอบเหมือนกันรู้สึกเวลาผ่านไปไวจริงๆ แล้วไว้จะมาเที่ยวใหม่นะ

ทาเคดะซัง-อ่า มาได้ทุกวันเลย ถ้าเป็นยุคิคุงละก็นะ

โอคะวะ-ฮ่ะๆ ทำให้นึกถึงสมัยก่อนเลยนะ ที่วันไหนไม่ได้ไปเรียนก็จะไปนอนบ้านเพื่อนกัน

ทาเคดะซัง-นั่นสิ นะ คิดถึงจริงๆ

ฮารุกะ-คุณลุงกับคุณพ่อ พูดอะไรเป็นคนแก่ ไปได้ ยังไม่แก่กันสักหน่อยนะค่ะ

ทาเคดะซัง-ฮ่าๆๆๆๆๆนั่นสินะ แล้วมาเที่ยวอีกนะ ฮารุจัง

ฮารุกะ-ค่ะ จะมาบ่อยๆ นะคะ

โอคะวะ-บิกคุคุงงงง ไปก่อนนะ ไว้ว่างๆแวะ ไปหาที่บ้านบ้างสิไว้เรามาคุยเรื่องรถกันอีกนะ

ผม-อ๊ะ ได้ครับ ขอบคุณจริงๆครับ

ฮารุกะ-ไปก่อนนะ บิกคุคุงงง

ผม-ครับเจอกันนะครับ โอคะวะซัง

ฮารุกะ-ฮารุจ๊ะ

ผม-อะ เอ่อ.. ครับ ฮะ ฮะ ฮารุซัง

ฮารุกะ-จ๊ะ บิกคุคุงงง

ชิโระ-แล้วมาใหม่นะครับคุณลุง

โอคะวะ-โอ้ เด๋วมาเล่นด้วยอีกแน่ๆ

 

เฮ้ออออจบไปแล้วสินะ วันวุ่นๆของเราหลังจากนั้นผมก็ไปนอนที่ห้อง ชิโระ ตื่นเช้ามาชิโระมันก็ขับรถมาส่งที่ หน้า

หอพัก ไม่รู้ทำไมถึงได้คิดแต่เรื่องนี้ทั้งๆที่เราเจอกันแค่2ครั้งเอง