ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

 

จนมาถึงเย็นวันศุกร์ที่นัดจะไปเที่ยวกัน แต่งานผมมันก็ยัง ล้นโต๊ะอยู่ คือโต๊ะแทบไม่พอวางแล้วครับ

ผมก็รีบปั่นงานให้เสร็จ แบบลวกๆ แล้วก็รีบเอาเอกสารให้ชิสุกะซังแล้วก็ขับรถดิ่งกลับบ้านกว่าจะไปถึงบ้าน ก็เล่น

ไป6โมงเย็นกว่าๆ ไปถึงก็เห็นรถชิโระจอดรออยู่ผมก็เลยรีบลงไปหยิบของออกจากรถและรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนจะได้

เปลื่ยนชุดแล้วไปกันเลย

 

 

พ่อบ้าน-บิกคุซัง คุณหนูรออยู่ที่ห้องอาหารครับ

ผม-เอ๋ งั้นหรอครับ

 

ผมก็เลยเดินไปหาฮารุก่อน

 

ผม-กลับมาแล้วคร้าบบบ ฮารุซังครับ เด๋วผมไปเปลื่ยนชุดก่อนนะครับ

ฮารุ-เด๋วสิ มานี่ก่อนจ๊ะ คนนี้คือเพื่อนฮารุ ชื่อ ริกะจ๊ะ

ริกะ-สวัสดีจ้า ริกะจัง เองจ้าาาา

ผม-สวัสดีครับ ผม big ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ

ริกะ-จ้า

ชิโระ-นับวันๆแกยิ่งดูเหมือน พนง บริษัททั่วไปแล้วนะ

ผม-ฮ่ะๆงั้นหรอ งั้นเด๋ว ผมไปเปลื่ยนชุดก่อนนะครับ

ฮารุ-เอ๋ ไม่ต้องเปลื่ยน หรอกค่ะ ไปชุดนี้ ก็ได้เด๋ว ก็ต้องใช้นะคะ

ผม-งะ งั้นหรอครับ ผมว่าผมแต่งตัวแบบนี้แล้วมันดูตลกๆยังไงก็ไม่รู้นะครับ แถม มันยังตัวเล็กไปนะครับเนี่ย

ฮารุ-เอ๋ ฮารุว่าแบบนี้ก็เท่ดีแล้วนะคะ ปกติบิกคุคุง เอาแต่ชอบใส่ตัวใหญ่ๆ ใส่แบบพอดีตัวแบบนี้ก็เท่ดีอยู่แล้วแท้ๆนะ

ชิโระ-ก็นั่นนะสิ่ บอกตั้งแต่ตอนเรียนแล้วให้เปลื่ยนก็ไม่ยอมฟัง

ผม-เอ๋ แต่แบบนั้นมันสบายนะครับ

ฮารุ-ไม่รู้ละค่ะ ป่ะไปกันได้แล้วนะเด๋วจะมึด

ผม-งั้นเด๋วขึ้นไปหยิบของก่อนนะครับ

ฮารุ-จ๊ะ เด๋วพวกเราจะไปรอที่รถนะ

ผม-ได้เลยครับ

 

 

พอผมไปเอาของลงมาก็เอาของไปใส่ไว้ท้ายรถ แล้วก็ขึ้นรถ

 

ผม-เอ๋ ทำไม ฮารุซังไม่เอาของไว้ท้ายรถหรอครับ เอามาวางไว้บนที่นั่งด้านหลังแบบนี้

ฮารุ-แผนของฮารุเองคะ ก็ ฮารุอยากจะสวีทกัน2คนนิคะ แล้วถ้าเพื่อนฮารุมานั่งด้วย ฮารุก็อายนะคะ ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วย

ผม-เอ๋งั้นหรอครับ บางทีชิโระก็อาจจะดีใจก็ได้นะ

ฮารุ-ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ชิโระต้องดีใจแน่ๆค่ะเพราะชิโระน่ะดูออกง่ายจะตายไปนะคะ

ผม-เอ๋งั้นหรอครับ

ฮารุ-ใช่แล้วคะ

 

 

ระหว่างที่ผมขับรถไปคุยกันไปกับฮารุ เนื่องจากออกกันสายไปหน่อย พวกเราเลยแวะกินข้าวที่จุดแวะพักทางด่วน

 

 

ผม-อื้มมมมมม!!!! ขับรถนี่เมื่อยจริงๆวันนี้

ชิโระ-ว่าแต่พวกแก2คนคงมีความสุขกันมากเลยสินะ

ผม-แกหมายถึงอะไร?

ชิโระ-บอกมานี่เป็นแผนของใคร ที่ให้ริกะ มาเนี่ย

ผม-เอ๋!!!!ทำไมอ่ะ แกไม่ชอบ ริกะจังรึไง ริกะจัง ก็น่ารัก ออกทั้งรูปร่างหน้าตาก็ดูดีไม่แพ้ ฮารุซัง สะหน่อย

ชิโระ-มะ มะ มะ ไม่ใช่ กะ กะ กะ ก็แค่ น่าจะบอกกันก่อน จะ จะ จะ จะได้เตรียมใจก่อนมาอ่ะ

ผม-ไม่เห็นต้องเตรียมใจเลย คนเรานะ ถ้ารู้สึกว่าชอบ เค้าอยากอยู่ข้างๆเค้าเราก็เอาเลย ไม่เห็นจะต้องคิดมากเลย

ชิโระ-กะ กะ กะ แก ก็รุ้นี่ว่าพวกเรา ยากุซ่านะ ใครอยากจะมายุ่งกัน

ผม-อันนี้มันก็สิ่งที่แกคิดเองใช่มั้ยละ ทำไมไม่ลอง ถามเค้าไปตรงๆเลยละ

ชิโระ-เอ๊ะ!!!

ผม-ใช่มั้ยครับ ริกะจัง

 

ชิโระก็หันไปมองข้างหลังตัวเอง

 

ชิโระ-เอ๋ ระ ระ ระ ริกะซัง

ริกะ-กะ กะ กะ ก็ไม่ได้เกลียด ชิโระหรอกนะ

ฮารุ-เห๋!!!! ริกะจัง รึว่า.....

ริกะ-มะ มะ ไม่ใช่นะ โธ่!!! ฮารุจัง คนบ้า

ฮารุ-งั้นพวกเราก็ไปกินข้าวเถอะนะ เด๋วเราต้องเดินทางอีกนะ

ผม-นั่นสินะครับ

 

แล้วพวกเราก็ เข้าไปหาข้าวกินกัน แล้วก็ออแเดินทางอีก 1 ชม ก็มาถึงโรงแรม พวกเราก็เข้าไปจอดรถกันใต้ตึกโรงแรม

 

 

ฮารุ-บิกคุคุงฟังนะคะ เด๋วบิกคุคุงลงไป เช๊คอิน เอาห้องที่ดีที่สุดนะ เอา 2ห้อง แล้วห้องธรรมดาอีก 1 ห้อง

ผม-เอ๋ เราต้อง พักห้องดีที่สุดเลยหรอครับ

ฮารุ-ใช่ค่ะ การบริการ ก็เป็นส่วนหนึ่งในหัวข้อที่เราต้องมาตรวจนะคะ เพราะงั้นเรา ถึงต้องจอง ทั้งห้องปกติ แล้วห้องที่ดี

ที่สุด

ผม-เข้าใจแล้วครับ แต่ว่า พนง ที่นี่ เค้าไม่รู้จักฮารุซังหรอครับ

ฮารุ-ไม่รู้หรอกคะ ปกติ แล้ว งานแบบนี้ มีคน ตรวจอยู่แล้วค่ะ แต่ที่ฮารุอาสา มาตรวจก็เพราะ อยากจะลาก บิกคุคุงออก

มาไกลๆ จากห้องทำงานบ้างเท่านั้นเองค่ะ

ผม-งั้นเด๋วผมไปเช๊คอินก่อนนะครับ

 

 

หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าไปเช็คอินตามที่ฮารุบอกมา แล้ว พวกฮารุกับชิโระ ก็มาสมทบอีกทีพอเช็คอินเสร็จ พวกเราก็

เดินดูรอบๆโรงแรม ก่อนที่จะขึ้นห้องพัก

 

 

ผม-งั้นเด๋วผมกับชิโระไปนอนห้องปกตินะครับ แล้วฮารุซังกับริกะซัง ไปนอนอีก 2ห้อง นะครับ

ฮารุ-ขอค้านค่ะ!!! ฮารุจะนอนกับบิกคุคุงค่ะ พวกเราต้องนอนด้วยกัน ส่วนอีก2คนที่เหลือก็ตกลงกันเองสิคะ

 

ริกะ-เอ๋ ฮารุจัง ว่าจะถามตั้งแต่ที่บ้านแล้วละ ก็รู้อยู่หรอกว่าพวกเธอทั้งคู่คบกันอยู่ ทำไมตอนบิกคุคุง เข้ามาบ้าน

ฮารุจัง ถึงไม่พูดว่าขอรบกวนหน่อยครับแต่กลายเป็นกลับมาแล้วครับ นะ นะ นะ นี่.....

ฮารุ-เอ๋ อุ๊บบบ!!!!!!

ผม-ฮ่ะๆ ฮารุซังครับ มาขนาดนี้แล้ว คงปิดริกะซังไม่ได้แล้วหรอกมั้งครับ ใช่ครับ ริกะซัง ทางโอคะวะซังเค้าใจดีให้

ผมพักที่บ้านด้วยได้น่ะครับ แล้วก็ให้ที่ทำงานด้วยนะครับ เป็นคนดีจริงๆเลยนะครับ โอคะวะซังเนี่ย

ฮารุ-เฮ้ออออ ก็ตามที่ได้ยินนั่นแหละนะ ริกะจัง ก็ไม่ได้คิดจะปิดหรอกนะ แต่แค่ เรื่องแบบนี้มันก็น่าอายแล้วอีกอย่างยัง

ไม่แต่งงานกันด้วย มาอยู่ด้วยกันมันอาจจะทำให้คนอื่นมองว่าฮารุเป็นผู้หญิงไม่ดีก็ได้นะ

ผม-เอ๊ะ

ริกะ-เฮ้อออ ผู้ชายในมหาลัยคงจะอิจฉาบิกคุคุงกันแน่เลยน้าาาา ได้ใช้ชีวิตสุขสบายกับสาวสวยน่ารักแบบฮารุจังเนี่ย

ผม-นะ นั่นสิครับ...... ผมนี่โชคดีจริงๆนะครับเนี่ย

ชิโระ-เน่ พวกเรามาเที่ยวทั้งที จะยืนคุยกันอีกนานมั้ย เราไปแช่น้ำร้อนกันเถอะนะ มีอ่างแช่ส่วนตัวในห้องไม่ใช่หรอ

ผม-อะ อื้ม นั่นสิงั้น พวกผม2 คนจะไปแช่ อีกห้องนึงนะครับ ฮารุซังกับริกะซังก็ไปแช่ น้ำร้อนเถอะนะครับ นั่งรถมาไกลๆ

ฮารุ-อื้ม งั้นเราไปแช่น้ำกันเถอะ ริกะจัง

ริกะ-จ๊ะ

 

 

แล้วพวกเราก็แยกกันไปแช่น้ำร้อน คือเข้าไปถึงจะบอกว่าบ่อส่วนตัวก็เถอะ แต่มัน แคบไปสำหรับผู้ชาย 2คนอย่างเรา

 

 

ผม-ชิโระ สงสัยมานานละทำไมมันแคบขนาดนี้อ่ะ

ชิโระ-งั้นแกก็ นั่งรอ ก่อนละกันนะ

 

ผม-เห้ยๆ นี่แกจะใจดำไปมั้ยเนี่ย จริงสิชิโระ แกคิดว่าการที่ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ด้วยกันในบ้านเดียวกันเนี่ยถ้ายังไม่ได้

แต่งงานกันมันไม่ดีใช่ป่ะ

 

ชิโระ-อืมมมมม.....จะพูดแบบนั้นมันก็ได้หรอกนะ แต่เด๋วนี้เค้าก็เริ่มอยู่ด้วยกัน ก่อนแต่งงานแล้วนะ บางคนก็บอกว่ามัน

จะได้ศึกษากันจริงๆว่าถ้าเราต้องอยู่กับคนๆนี้ไปทั้งชีวิตเราจะอยู่กับเค้าได้มั้ย

 

ผม-งะ งั้นหรอ เฮ้อออออ สงสัยต้องขยันๆหน่อยละมั้งงานนี้

 

ชิโระ-แกคิดจะทำอะไรอีกแล้วใช่มั้ย

ผม-ไม่มีอะไรหรอก อย่าไปใส่ใจเล้ย ว่าแต่แก เด๋วนี้ได้ข่าวว่าเริ่มเข้าไปช่วยงานที่บ้านแล้วหรอ

ชิโระ-ก็นะ พอยืนมองแก แล้ว แกค่อยๆโตขึ้นไปในแต่ละวัน แต่พอหันกลับมามองตัวเอง แล้ว ก็แบบคงปล่อยให้

เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ต้องทำอะไรสักอย่าง

 

ผม-งั้นหรอ แกก็เริ่มโตขึ้นแล้วสินะ

ชิโระ-ก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นอ่ะนะ

ผม-มีอะไรให้ช่วยก็โทรมาบอกได้เลยนะ ไอ้น้องชาย

ชิโระ-อ่า เข้าใจแล้วน่า ว่าแต่พรุ้งนี้เราจะทำอะไรกันดีละ

ผม-ไม่รู้สิ ปกติเค้าต้องทำอะไรกันอ่ะ

ชิโระ-ก็ฉลอง ใต้ต้นซากุระละมั้ง

ผม-งั้นหรอ งั้นพวกเราก็มาพักผ่อนกันให้เต็มที่เถอะนะ ไหนๆก็มาแล้ว

ชิโระ-เรื่อง ริกะซังน่ะ คะ คะ คิดว่าจะลองดูสักครั้ง

ผม-โฮ่ ถ้ามีใจสู้แบบนี้ค่อยน่าเชียร์หน่อย

 

 

พอพวกเราแช่น้ำกันเสร็จ ก็แยกย้ายกันไปห้องนอนของแต่ละคน พอตื่นเช้ามา ฮารุก็จัดการเตรียมของกินไว้ไปนั่งกิน

นั่งดูซากุระกัน พอเสร็จ พวกเราก็กลับมาที่โรงแรมก่อน แยกกันไปพักผ่อนแล้วคุยตกลงกันว่าเด๋วตอน6โมงเย็น เรามา

เจอกันใหม่ แล้วเด๋วจะไปเดินเล่นตอนกลางคืนกัน พอถึงเวลานัดผมก็ปลุกฮารุซังลงมาข้างล่าง ยืนรอสักพัก พวกชิโระ

ก็มากัน

 

 

ผม-จริงสิ ริกะซัง เด๋ววันนี้ผมขอยืมตัวฮารุซังหน่อยนะครับ

ริกะ-ได้สิ แต่บิกคุคุง ต้องเบาๆหน่อยนะเด๋วฮารุเจ็บ

ฮารุ-นะ นี่!!!! ริกะจัง พูดอะไรออกมาเนี่ย คนบ้า!!!

ริกะ-ฮ่าๆ ตลกจริงๆเลยนะเธอ เนี่ย ไปเดินเล่นกัน2คนเถอะจ๊ะนานๆทีจะมีเวลาออกห่างจากห้องทำงานไม่ใช่หรอ

ผม-ฮ่ะๆ ฮารุซังบอกแล้วหรอครับ

ฮารุ-ไปกันได้รึยังคะ บิกคุคุง

ผม-ครับ เราไปเดินเล่นกันนะ

 

 

หลังจากที่พวกเราแยกกับ ชิโระแล้ว ผมก็เดินกันไปตามหาของกินจุกจิกเล่นๆกัน

 

 

ผม-ฮารุซังครับ คือว่า

ฮารุ-อะไรหรอคะ บิกคุคุงลองทานเนื้อ ย่างเสียบไม้อันนี้สิ อร่อยมากเลยนะ

ผม-คือเรื่องที่เราอยู่ด้วยกันแต่เราไม่ได้แต่งงานกันน่ะครับ

ฮารุ-เอ๋!!

ผม-คือว่า ตอนนี้ผมยังไม่มีอะไร เงินก็ยังไม่มี เพราะงั้นขอเวลาผมหน่อยนะ แล้วเมื่อถึงวันนั้นผมจะมาขอฮารุซัง

แต่งงานนะครับ

ฮารุ-จริงหรอคะ!!!! บิกคุคุงพูดแล้วห้ามผิดคำพูดนะคะ

ผม-จริงสิครับ

ฮารุ-ฮิฮิ ฮารุมีความสุขจังเลยค่ะ ดีใจจังที่พวกเราได้มาเที่ยวด้วยกัน

ผม-นั่นสินะครับ ตั้งแต่ เราเจอกันครั้งแรกจนถึงตอนนี้ เราเคยไปเที่ยวด้วยกันแค่ครั้งเดียวเองนี่เนอะ

ฮารุ-ใช่ๆ ที่คาวากุจิโกะ ครั้งเดียวเองเนอะ อ๊ะ

ผม-นั่นสินะครับ แล้วหลังจากนั้นก็เกิดเรื่องทำให้ทริปนั่นล่ม ไปด้วยเลยนะครับ ฮ่าๆๆ

 

 

แล้วจู่ๆฮารุก็เอามือมาจับที่แก้มผม

 

 

ฮารุ-เจ็บมากมั้ยคะ คืนนั้นฮารุขอโทษนะ ถ้าคืนนั้นฮารุฟังบิกคุคุงมากกว่านี้........

 

 

สักพักฮารุก็เริ่ม ร้องไห้ ผมก็ได้แต่เอามือไปปาดน้ำตาให้ฮารุแล้วก็เอามือลูบหัวฮารุไปเรื่อยๆ

 

 

ผม-ฮ่ะๆไม่ต้องคิดมากหรอกนะครับ โดนแค่นั้นผมไม่เป็นอะไรหรอกนะครับ

ฮารุ-แต่ว่า

ผม-ช่างมันเถอะนะครับ งั้นเราไปเดินหาอะไรกินกันต่อมั้ยครับ ตรงนั้นผมเห็นมีร้านขายเครป ที่คนต่อคิวเยอะด้วย

อาจจะอร่อยก็ได้นะครับเราลองไปด้วยกันมั้ยครับ

ฮารุ-อะ อื้ม

 

 

หลังจากนั้นผมก็พาฮารุเดินไปซื้อเครปพอซื้อเครปเสร็จพวกเราก็เดินเล่นกันไปเรื่อยๆ สักพักก็เลยกลับมา ที่โรงแรม

พวกริกะกับชิโระยังไม่มา ผมก็เลยให้ฮารุขึ้นไปแช่น้ำก่อน แล้วผมก็นั่งรอชิโระอยู่ตรงล๊อบบี้ รอไปสักพัก พวกชิโระ ก็

เดินคุยกัน กลับมาถึงโรงแรม

 

 

ผม-ดูเหมือนคู่นี้ ก็สนุกไม่แพ้พวกผมเลยนะครับ

 

ชิโระ-นี่แก พูดอะไรอีกเนี่ย

ริกะ-ก็สนุกจริงๆแแหละน้าาานานๆทีจะมีเวลาว่างได้มาเที่ยวเล่นแบบนี้ พรุ้งนี้ต้องกลับบ้านแล้วหรอ ยังไม่อยาก

กลับเลยน้าาาา

ผม-ฮ่ะๆๆ งั้นไว้ทริปหน้า เรามาเที่ยวด้วยกันใหม่นะครับ รอบหน้าลองไปไกลๆหน่อยดีมั้ยครับ

ชิโระ-เห้ยๆ ไปฮ๊อกไกโดเถอะ ที่นั่นนะของทะเลก็สด ซูชิ ก็อร่อยนะน่าลองไปกินดูสักครั้งนะ

ผม-อื้ม นั่นสินะ งั้นไว้รอบหน้าเราไปฮ๊อกไกโดกัน

ริกะ-โอ้!!! แล้ว ฮารุจัง ละ

ผม-อ่อผมให้ฮารุซังขึ้นห้องไปแช่น้ำสบายตัวแล้วละครับ

ริกะ-เอ๋ บิกคุคุงนี่เป็นแฟนที่ดีจังเลยนะ ถ้าริกะมีแฟนแบบนี้บ้างก็ดีสินะ

ผม-ฮ่ะๆไม่เลยครับ ผมนี่มีแต่จะทำให้ฮารุซังโกรธอยู่บ่อยๆนะครับ

ริกะ-อย่างงั้นหรอ จ๊าาาา

ผม-จะ จริงสิครับ ริกะซัง ผู้ชายที่แสนดียังมีอีกนะครับ

ริกะ-เอ๋ จริงหรอออ

ผม-ครับ ชิโระนี่ไง

ชิโระ-หา!!!!

ริกะ-ฮิฮิ จะจริงรึป่าวน้าาาา

ผม-งั้นริกะซังจะลองดูหน่อยมั้ยละครับ ผมเอาชีวิตของผมรับประกันเลยครับ

ชิโระ-เห้ยนี่แก

ริกะ-อืมมมมมม.......ไปอ่าบน้ำดีกว่า ไปละนะ ชิคุง

 

แล้วริกะซังก็วิ่งไปขึ้นลิฟต์

 

ผม-ฮ่ะๆเจ้าเล่น์จริงๆ เลยน้าาาา ริกะซัง

ชิโระ-นี่แกหมายความว่าไง

ผม-ไม่มีอะไรหร๊อก

ชิโระ-นี่แกตั้งใจจะทำอะไรกันแน่

ผม-ทำอะไรหรอ อืมมม...... ก็แค่ หาแฟนให้น้องชาย ขี้อายสักคนมันผิดด้วยงั้นหรอ

ชิโระ-........

ผม-ปะขึ้นห้องกันเถอะ แต่วันนี้แกคงไม่ได้แช่น้ำร้อนหรอกนะ

ชิโระ-อะ อื้ม

 

 

หลังจากนั้นพวกผมก็แยกย้ายกันกลับห้องของตัวเอง

 

 

ฮารุ-ริกะจังกับชิโระ กลับมาแล้วหรอคะ

ผม-กลับมาแล้วครับ แช่น้ำ สบายตัวมั้ยครับ

ฮารุ-สบายตัวสุดๆเลยละ ฮารุมีความสุขมากๆเลยนะคะ ขอบคุณนะคะ

ผม-เอ๋ ผมต่างหากครับที่ต้องขอบคุณฮารุซัง เพราะฮารุซังแท้ๆถึงทำให้ผมมีโอกาสมาเที่ยวกับคนน่ารักอย่างฮารุซังนะ

ครับ

ฮารุ-บะ บะ บิกคุคุงนี่ละก็พูดอะไรไม่รู้ ฮารุก็อายเป็นนะคะ แล้วฮารุก็ไม่ได้น่ารักขนาดนั้นสักหน่อยฮารุรู้ตัวดีค่ะ

ผม-ฮารุซังน่ารักจริงๆนะครับ

ฮารุ-โธ่!!! อย่าแกล้งฮารุสิคะ ไปแช่น้ำร้อนเถอะนะคะ

ผม-งั้นผมไปอ่าบน้ำก่อนนะครับ

ฮารุ-แล้วไม่แช่น้ำร้อนหรอคะ

ผม-อื้มไม่เป็นไรหรอกครับ จริงสิพรุ้งนี้เราต้องกลับบ้านแล้วนะครับ

ฮารุ-อื้ม ไม่อยากกลับบ้านเลยยย

ผม-ไว้เรามาเที่ยวกันใหม่นะครับ

ฮารุ-อื้ม

 

 

หลังจากนั้นผมก็ไปอ่าบน้ำนอน ตื่นก็ลงไปกินอาหารเช้าแล้วก็ขึ้นมาเก็บของลงไปเช๊คเอ้า แล้วพวกเราก็ ขับรถกลับกัน

แล้วก็แวะส่งริกะ แล้วผมก็ขับรถแยกกับชิโระต่างคนต่างกลับบ้านพอกลับมาถึงบ้านผมก็เอาของฝากให้สึคุยะซัง แล้ว

ผมก็เข้าห้องไปนอนต่อ คือไม่รู้เป็นอะไรช่วงนี้คือผมรู้สึกว่านอนไม่พออยากนอนอย่างเดียว