ชื่อเรื่อง ยังไม่มี

 
สวัสดีครับ ผม ชื่อ big เป็นนักเรียนอยู่ปวช ปี 3 สาขาช่างยนต์ ปีนี้เป็นปีสุดท้ายในการเรียนปวช ก่อนหน้านี้ผมได้ลงชื่อ
ในการเป็นนักเรียนแลกเปลื่ยนกับทางโรงเรียนและ
วันนี้เป็นวันเดินทางผมได้เตรียมของทุกอย่างที่จำเป็นลงกระเป๋าทั้งเสือผ้า ผ้าเช็ดตัว ของใช้จำเป็นและ notebook เอา
ไว้แก้เหงา แล้วที่ห้ามลืมคือสมุดภาษาญี่ปุ่นเบื้องต้น
เนื่องจาก ภาษาผมก็ไม่เก่ง คุยกะใครจะรู้เรื่อง เอาเป็นว่า แค่หาข้าวกินได้คงพอไหวแหละนะ เฮ้อจะ ไหวไหมเนี่ย ตู...
 
เตี่ย - เห้ย!!!! เก็บของเสร็จรึยัง เครื่องจะออกแล้วนะ
ผม -กำลังจะเสร็จแล้ว เตี่ย แปปนึง
 
จะบ่ายสามแล้วหรอเนี่ยยเอาละไปอ่าบน้ำแต่งตัวดีกว่าฮ่าๆๆๆๆจะได้ไปประเทศญี่ปุ่นที่ฝันแล้วโว้ยย!!หลังจาก
อ่าบน้ำเสร็จ ก็ลาก กระเป๋า ลงมา ชั้นล่าง
 
ผม - เตี่ย แม่ ผมไปแล้วนะ
เตี่ย - แล้วจะไปยังไง เครื่องขึ้นกี่โมง
แม่ - เอาเงิน ไปรึยัง เอา ของไปครบรึป่าว แล้วไปถึงที่นู่นก็โทรมาบอกด้วยนะ
 
ถามสะเหมือนจะไม่เอาคำตอบกัน เตี่ยกับแม่เรา
 
ผม - ก็น่าจะต้องไปถึง ที่นุ่น 6โมงเย็น เครื่อง ออก น่าจะ เกือบๆ3ทุ่มแหละเตี่ย ส่วน เงิน และของเอาไปครบหมดแล้ว
ครับ ถ้าขาดเหลืออะไร ก็นั่งเครื่องบิน เอาของไปให้ด้วยนะ ฮ่าๆๆๆๆ
เตี่ย - ใครจะไป ค่าเครื่องไปกลับ แพง กว่า เอาเงินซื้อของ ที่ ไม่ได้เอาไปตั้งหลายเท่า
ผม - แหม๋ เตี่ย ถือสะว่าไปเที่ยว ด้วย ไง
แม่ - นั่น สิ อยากไปเที่ยว เหมือนกัน
 
Yesนั่นไง ปลากินเหยื่อ แล้ว
 
ผม - เอาเถอะ งั้นผมไป แล้วนะ เตี่ย แม่ อีก 1ปี เจอกันนะ ครับ
แม่ - เอ้อ ไปเถอะ อย่าโทรมาร้องขอกลับบ้านละกัน สาธุ!!
ผม - ได้เลย! ผมจะไม่มีทาง ขอกลับบ้านแน่ๆๆ ฮ่าๆๆ
 
หลังจากคุยกันเสร็จแล้ว ผม ก็เดินลาก กระเป๋า มาขึ้นแท๊กซี่เพื่อจะไป สนามบิน พอมาถึงสนามบิน อย่างแรก โทรหา
อาจารย์ก่อนละกันนะ
 
ผม - ฮัลโหลครับ อาจารย์ อาจารย์อยู่ตรงไหนครับเนี่ย
อาจารย์แมน - ผมอยู่ ที่ ป้ายH ยืนรอตรงป้าย ก่อนไปเช็คอินนะ
ผม - ครับ ตรงป้ายเช็คอินนะครับ แค่นี้นะครับ
 
หลังจาก วางสายไป ผม ก็เดินลากกระเป๋า ไปที่ ป้ายH หลังจากเจอ กันแล้ว ก็ พากันไปเช็คอิน เข้าไปเสร็จ ก็เข้าไปนั่ง
หน้า gate รอขึ้นเครื่อง
 
อาจารย์แมน-ไงเตรียมของมาพร้อม แล้วนะ ไม่ลืมอะไรนะ
ผม - ครับไม่ลืมอะไรแล้วครับ แต่ตอนนี้ตื่นเต้นสุดๆไปเลยครับเอ่อ..... ไม่รู้จะคุยกับ เค้ารู้เรื่องไหมภาษาก็งูๆปลาๆ
อาจารย์แมน-เอาหน่าา อย่างน้อยเราก็ไปเรียนภาษา มาเป็นปีๆแล้วไม่ใช่หรอ มั่นใจในตัวเองหน่อย
ผม - จริงสิครับ อาจารย์ จะอยู่กับผมตลอด 1ปี เลยใช่ไหมครับ ผมละกลัวจริงๆ นึกว่าต้องอยู่คนเดียวสะแล้วนะครับ แต่กระเป๋าอาจารย์ใบเล็กจังเลยนะครับ สงสัยอาจารย์จะไปซื้อเสื้อผ้าที่นู่นใช่มั้ยครับฮ่ะๆ
อาจารย์แมน - เอ่อ... จริงๆแล้ว อาจารย์มาแค่ 3วันก็กลับแล้วล่ะนะ ถ้าอาจารย์อยู่ด้วยแล้ว เธอจะได้ใช้ชีวิตจริงๆได้
ยังไง อาจารย์มาเนี่ยมีหน้าที่แค่อย่างเดียวคือส่งตัวนักเรียนทำเอกสารให้เธออยู่ได้แบบทุกต้องเสร็จอาจารย์ก็กลับแล้ว
 
เอาแล้ว แล้วกุจะนอนไหนเนี่ย แล้วจะกิน อะไรยังไงดีวะเนี่ย
 
ผม - เอ่อ คือ แล้วที่พัก จะหาได้ไหมเนี่ยครับ
อาจารย์แมน-จริงๆแล้วที่โรงเรียนก็มีหอพักในไว้ให้เช่านะ ค่าเช่าก็ถูกแต่ต้องเข้าออกเป็นเวลาไหวไหม แต่ถ้าอยากได้
ความอิสระหน่อยก็ต้องไปหาหอพักนอกแล้วอยากอยู่แบบไหน ละเด๋ว ตอนที่อาจารย์ยังอยู่ จะได้ทำเรื่องให้ อยู่1ปี แต่
ห้ามย้ายแล้วนะ ตัดสินใจดีๆ ละกัน งั้นเด๋ว
อาจารย์ไปเดินเล่นล่ะเธอก็เฝ้าของไปละกันนะ
ผม - เอ่อ..ได้ครับ
 
และอาจารย์ก็ลุกออกไป ผมก็ได้แต่นั่งคิด ว่าจะทำยังไงจะตัดสินใจทางไหน อยู่หอใน ก็สดวกหลายๆ อย่าง แต่ไม่มี
ความอิสระส่วนตัวนี่สิ ถ้าอยู่หอ นอก มีอิสระ แต่ ก็แพงกว่าแถมต้อง มีวินัยพอสมควรเลยยนะ เฮ้อ จะเลือกทางไหนดีนะ
ผมได้แต่นั่งคิดไปเรื่อยๆจนขึ้นเครื่องใช้เวลาเดินทางไม่รวมเปลื่ยนเครื่่องคือ 6.30ชมกว่าจะถึงเล่นเอาเช้ามึดพอดีเลย ผ่าน ตม. มาก็ไปเอากระเป๋า พอได้กระเป๋าเสร็จ ก็ออกมายืนรออาจารย์
 
อาจารย์แมน - ป่ะได้ของครบแล้วนะ เด๋วเราจะต้องนั่งรถไฟออกไป แล้วเราจะไปต่อรถไฟเพื่อออกไปเมืองที่ติดๆกับ
โตเกียว เอาละพร้อมนะ เด๋วจะคุยรายละเอียด บนรถไฟตอนนี้เด๋วเราไปซื้อข้าวกล่องแล้วก็ตั๋วรถไฟกันก่อนละกันนะ
ผม - ได้ครับ
 
ผมก็ได้แต่เดิน ตามอาจารย์ไปเรื่อยๆ เค้าซื้อ ข้าวร้านไหน ผม ก็ซื้อร้านเดียวกันไม่ใช่ว่าอยากกินเหมือนกันหรอก แต่แค่
ผม ไม่กล้า ที่จะ พูดกับเจ้าของภาษา กลัวจะออกสำเนียงไม่ถูกหรือพูดผิดไรผิด กลัวไปสะทุกอย่าง พอรถไฟมาพวกเรา
ก็ขึ้นไปหาที่นั่ง
 
อาจารย์แมน - เอาละเราต้องนั่งรถไฟอีกประมาณ เกือบ 2 ชม เพราะงั้นระหว่างนั่งไปก็กินข้าวไปด้วยแล้วเรามาคุยกัน
หน่อยละกันนะ
ผม-ได้ครับ อาจารย์ ว่าแต่อาจารย์อยากจะคุยอะไรหรอครับ
อาจารย์แมน-นั่นสิ เริ่มจาก เธอตัดสินใจได้รึยังว่าจะ พัก หอใน หรือ หอนอก
ผม-เอ่อ..ผมคิดว่าผมตัดสินใจแล้วครับ ผมว่า ผม อยู่หอนอก ดีกว่าครับ
อาจารย์แมน-เห้ยๆ ไม่ใช่อยู่หอนอกแล้ว ไปเที่ยวดึกๆดื่นๆ นะ ถ้าทางโรงเรียนที่นี่ เค้าเห็นเนี่ยเค้าส่งตัวกลับเลยนะ
ผม-ครับผมรู้ครับอาจารย์ญี่ปุ่นเป็นประเทศในฝันของผมเพราะงั้นผมจะไม่ยอมกลับโดยที่เวลาผมยังเหลืออยู่หรอกนครับ
อาจารย์แมน-โอเคถ้าเธอ พูดขนาดนั้นเด๋วอาจารย์จะทำเรื่องให้นะ แล้วก็วันนี้ คงยังไม่ทัน เพราะงั้น เด๋วไปนอน โรงแรม
ที่อาจารย์จองไว้ก่อนมาละกันนะ แล้วก็เด๋วก่อนจะไปดูห้องเราจะไปที่โรงเรียนก่อน อย่างน้อย เธอจะได้เห็น สภาพ
แวดล้อม ในโรงเรียนละกันนะ แล้วก็ถ้าเป็นไปได้อาจารย์จะ ทำเอกสาร นักเรียนส่งตัวให้ ทางโรงเรียนเลยทีเดียวจะได้
มีเวลาไปเดินหาหอพักให้เทอด้วย
ผม-ได้เลยครับอาจารย์ อาจารย์ว่าไงผมก็เอาด้วยครับ
อาจารย์แมน-ว่าแต่ ไม่ใช่เลิกเรียนก็หมกตัวอยู่แตจ่ในห้องหรอกนะ หาเพื่อนให้ได้แล้วออกไป ดูโลกด้านนอกบ้างล่ะ
ผม-ครับอาจารย์ ผมก็หวังว่าผมจะมีเพื่อน คนญี่ปุ่นเยอะๆเหมือนกันครับฮ่าๆ
อาจารย์แมน-ก็นะ พยายามเข้าละ แล้วก็ตั้งใจเรียนด้วยนะเราไม่ได้มาเที่ยวนะ อย่าลืมละผม-ครับอาจารย์
 
หลังจากที่พวกเราคุยกันเราก็นั่งกินข้าวไปคุยเล่นกันไปผ่านไป 1ชม 45นาทีก็มาถึงที่หมายพวกเราก็ลากกระเป๋าลง
รถไฟ ออกมาจนถึงหน้าสถาณีรถไฟพวกเราตัดสินใจไปที่ โรงแรมอาจารย์แล้วฝากกระเป๋าเอาไว้กับเค้า เอามาแต่ของ
จำเป็น และ ก็เดินไปที่โรงเรียน พอได้มาจริงๆ ถึงจะบอกว่าเป็นเมืองที่ติดกับโตเกียว แต่ก็ยังถือว่าเป็นเมืองใหญ่อยู่ดี
แหะ ตึกเต็มไปหมดเลยพอเดินมาถึงโรงเรียนต้องบอกว่า ต่าง จากที่คิดไว้เยอะเลยนะ
 
อาจารย์แมน-เอาละเธอก็เดินเล่นไปก่อนเด๋ว อาจารย์ทำเอกสารเสร็จแล้วจะโทรหา
ผม-ครับอาจารย์                        
 
หลังจากแยกกับอาจารย์ผมก็เดิน ชมโรงเรียนไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเครื่องมือ เครื่องยนต์ในการเรียนการสอนนั้น ใหม่กว่า
บ้านเราเยอะ แถมสอาด เครื่องมือเงาวับ เลยยเห็นแล้วอยากหยิบมาใช้ทำรถเลยแหะ
ว่าแต่คนน้อยจังเลยนะหรือว่าคนที่นี่เค้าไม่เรียนวันเสาร์กันนะ เดินวนรอบแล้ว อาจารย์ ก็ยังไม่มาเลยแหะ เฮ้อ งั้นหาที่
นั่งดีกว่า
 
ผม-เฮ้ออออ..... รู้สึกอากาศ สดชื่นจังเลยนะ
 
และแล้วผมก็หลับไป จู่ๆก็เหมือนจะมีคน สกิดแขน ก็คิดในใจสงสัยอาจารย์มาแล้วมั้ง พอลืมตาขึ้นมา ภาพที่เห็นคือ ผู้
หญิง ผิวขาว ผมยาว สวย แถมกลิ่นหอม อีกต่างหาก
 
หญิงสาว-นี่ๆทำไมมาหลับตรงนี้ล่ะ
ผม-..........เอ๋
หญิงสาว-เอ๋.....
 
เอ๊ะ อะไรหว่า ใครเนี่ยเราเคยเจอกันมาก่อนรึป่าวนะก็ไม่น่านะ เราไม่เคยมีเพื่อนเป็นคนญี่ปุ่นสะหน่อย อย่าว่าแต่สาวๆ
เล๊ย
 
ผม-เอ่อ.....ผมมาเป็นนักเรียนแลกเปลื่ยนครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ
หญิงสาว-ฮ่าๆๆ ปกติเค้าต้องแนะนำชื่อตัวเองก่อนไม่ใช่หรอ
ผม-อ๊ะ! ขอโทษด้วยครับ ผมชื่อ big ยินดีที่ได้รู้จักครับ
หญิงสาว- ยาสุ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ งั้นเราไปแล้วนะ บาย
ผม- บายครับ
 
เป็นผู้หญิงน่ารักจริงๆเลยนะ ไม่อยากจะเชื่อเลยแหะ ว่าจะมีสาวน่ารักขนาดนี้เรียนที่นี่ ด้วย ถ้าได้เจอกันอีก ก็คงจะดีนะ
ผมก็ได้แต่นั่งรออาจารย์ อยู่ตรงนั้่น ผ่านไป 3 ชม อาจารย์ก็ยังทำเอกสารไม่เสร็จ เฮ้อเริ่มเบื่อแล้วแหะ ลองออกเดินไป
ข้างนอกดูดีไหมนะ และไม่ทันไรโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
 
ผม-ฮัลโหล ครับ
อาจารย์แมน-เอ้อ เสร็จแล้วๆ รอนานไหม เด๋วไปเจอกันที่ หน้า โรงเรียนเลย นะ
ผม- ครับอาจารย์
 
หลังจากที่เรา ออกมาจากโรงเรียน อาจารย์ ก็เริ่ม เดินไล่หาหอพักนอกให้ทันที สิ่งที่ อาจารย์เน้น คือต้องใก้ล โรงเรียน
ราคาไม่แพงเกินไป ซึ่งมันค่อนข้างหายาก แต่แล้วเราก็เจอถึงมันจะเก่าหน่อย ห้องเล็กหน่อย แต่ ก็มีพื้นที่โซน ครัว
ห้องนอน แล้วที่สำคัญห้องน้ำในตัวสะด้วยหลังจากเดิน ตามหา ตั้งแต่ ออกจากโรงเรียนมา พอจ่ายมัดจำเสร็จ
พวกเราเลยตัดสินใจออกไปเดินย่านการค้าในเมือง หาอะไรกินสะหน่อย หลังจากกิน เสร็จ เราก็ไปที่โรงแรมอาจารย์ พัก
ที่นั่น ในคืนนั้น เนื่องจากเราแถบไม่ได้นอนกัน บนเครื่องบิน+กับมาถึงเราเดินเรื่องเอกสารกับหาหอพักกันทั้งวัน กว่าจะ
ตื่นกันก็เกือบเที่ยง ตื่นมา ผมก็ไปอ่าบน้ำแต่งตัว เก็บของ เพราะเด๋วคืนนี้ เป็น คืนแรก ที่ผม จะไปอยู่หอพักคนเดียว
อาจารย์เองก็ อีก วันเดียวก็จะกลับไทย แล้ว ผมเลยคิดว่า ผมจะไปอยู่หอเลยหากมีไรเกิดขึ้นจะได้ให้อาจารย์คุยให้แล้ว
ก็ มาถึงห้องเอาของเก็บ แล้วก็เดินออกไปหาอาจารย์ ที่หน้าหอพัก
 
อาจารย์แมน-ป่ะงั้นเราไปหาอะไรกิน กัน แล้วจะได้ซื้อของใช้จำเป็น พวก สบู่ ยาสระผม ยาสีฟัน
ผม-ครับอาจารย์ ถ้าคืนนี้ มีอะไรหรือมีผี มาหลอก ผมจะโทรหาอาจารย์คนแรกเลยครับ
อาจารย์แมน-โทรมาเลย ผมปิดเครื่อง ตอนนอน อยู่แล้วว 5555555
ผม-ช๊ะ อาจารย์ ถ้าผมโทรไม่ติด ผมจะวิ่งไปหาที่โรงแรมเลยเอาดิ ต่อให้รถไฟหมด ผมก็จะวิ่งไป
อาจารย์แมน-วิ่งมาหา ไม่คิดว่า จะเจอ ผีดักกลางทาง หรอ555555
 
เฮ้ออออ อาจารย์นี่ ทำเป็นเล่น อย่างเดียวเลยแหะ เอ้อใช่ ยังไม่ได้โทร หา แม่กับเตี่ย เลยนี่หว่า
 
ผม-อาจารย์ครับ ระหว่างเดินไปผม โทรหาที่บ้านหน่อยได้ไหมครับ ตั้งแต่มาถึงนี่ยังไม่ได้โทรกลับไปเลยครับ
อาจารย์แมน-หรอ เอาสิ ตามสบายนะ เด๋ว อาจารย์จะเข้าไป ดู รองเท้า หน่อย คุยเสร็จ แล้วเดินตามเข้ามานะ
ผม-ครับอาจารย์
 
เฮ้อดันลืมสะได้ โดนด่าแน่ๆ ตูเอ้ย ลืมอะไรไม่ลืม
 
ผม-ฮัลโหล แม่
แม่-ว่าไง เพิ่งนึกขึ้นได้หรอว่าต้องโทรมาบอกอะ ห๊ะผม-ไม่ใช่แม่ คือมาถึงเมื่อวาน แล้ว ผมกับอาจารย์ต้อง ทำเรื่องหลายอย่าง เอกสารมอบตัว อะไรแบบนี้อ่ะ ไหนจะ
หอพักอีก
แม่-เอกสารอาจารย์ก็เป็นคนทำ หอพักอาจารย์ก็ดูให้หาให้ แก อะทำอะไร ที่บอกว่าไม่ว่างเนี่ย ถ้าเป็นแบบนี้ อย่าหวังว่า
จะได้ไปเรียน ต่างประเทศอีกเลย
ผม-แม่ ผมก็โทรมาแล้วไง แม่จะโมโหทำไมละ เอาเป็น ว่า ผมถึงแล้ว และก็กำลังเดินซื้อของเข้าห้องพักกับอาจารย์อยู่
งั้่นแค่นี้นะแม่ บอกเตี่ยด้วยนะ ว่าถึงแล้ว
แม่-เออ แค่นี้แหละ
 
เฮ้อ โดน ด่าจน ได้ เอาเถอะ ทีนี้ก็จบไปอีกเรื่องนึงไปหาอาจารย์ดีกว่า พอเดินเข้าไปในร้าน ในร้านนั้น มีขาย แทนทุก
แบรน nike timberland redwing เป็นต้นในระหว่างที่ผมมองหาอาจารย์ ก็ดันไปหันไปเห็นผู้หญิง ที่เค้ามาเดินดูรองเท้า
ก็ได้แต่คิดในใจว่าคนอะไรจะ ขาว สวย หุ่นดีขนาดนี้กันนะความสูงน่าจะ ประมาน170ละมั้งเนี่ยนางแบบหรือดารารึป่าวนะ ดูดีขนาดนี้ งั้นเข้าไปทักเลยดีกว่า
 
อาจารย์แมน-นี่!!! ไงคุยกับที่บ้านเสร็จแล้วหรอ
ผม-อ๊ะ อ่าวอาจารย์ซื้อ รองเท้าเสร็จแล้วหรอครับ
 
หน่อยไอ้อาจารย์บ้านี่มาขัดตอนจังหวะดีๆแบบนี้
 
อาจารย์แมน-อ่าซื้อเสร็จแล้วหละ ว่าแต่ นี่ก็มึดแล้วนะ ไปหาอะไรกินกันแล้วแยกย้าย พรุ้งนี้ ถ้า ขาดเหลืออะไรก็โทรมา
หาละกันนะพรุ้งนี้ผมยังอยู่ที่นี่อีกวัน วันจันทร์ เปิดเรียนวันแรกก็ตั้งใจนะตอนเรียนเสร็จ ผมคงอยู่บนเครื่องบินแล้วนะ
เพราะงั้น คืนนี้ กลับไปห้องจัดของให้เรียบร้อย จะได้รู้ว่าต้องเอาอะไรอีก พรุ้งนี้จะได้ออกมากินข้าว ละไปซื้อของกัน
 
อ้าว สาวสวย หายไปไหนแล้วเนี่ย เมื่อกี้ยังยืนอยู่ ตรงนี้เลยนิ เฮ้อ สงสัยจะไม่ใช่เนื้อคู่เราละมั้ง
 
ผม - ได้เลยครับ อาจารย์ คืนนี้เรากิน อะไรดี ครับ แถวนี้ผมได้ข่าวมาว่า มีร้าน เนื้อย่าง ราคาไม่แพงด้วยนะครับ
อาจารย์แมน-เนื้อย่างหรอ ดีเหมือนกันนะ ป่ะเด๋วมื้อนี้ ผมเลี้ยงเอง
ผม - จริงอ๊ะ แบบนี้ต้องกินเยอะๆ สะแล้ว
 
แล้วพวกเรา ก็ เดินไปร้านเนื้อย่างพอกินเสร็จ ก็แยกย้าย ผมกลับห้อง ส่วนอาจารย์กลับโรงแรม ในระหว่างทาง กลับ
ห้องผมก็รู้สึกตัวขึ้นมาได้ ว่าทำไมมันถึงได้เงียบ ขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อกี้ตรงย่านการค้า คนเดินยังเยอะอยู่เลยแท้ๆ เดินออก
มาไม่ไกล กลับเงียบได้ขนาดนี้เราจะอยู่ได้ไหมนะ เราจะสู้คนอื่นได้ไหมนะ อยู่คนเดียวเพื่อนที่นี่ก็ไม่มีสักคันเราจะคุยกับ
ใครดีนะแล้วเราจะเหงาไหมนะ คิดไปคิดมา ก็เดินมาถึงห้อง ก็ถือว่าพอรับได้กับราคาค่าห้องเท่านี้ ถึงจะไม่มี อ่างน้ำให้
แช่ก็เถอะ เอาเถ๊อะยังไงสะเราก็อ่าบฝักบัวได้ แค่มีน้่ำร้อนหน้าหนาวก็พอ
หน้าหนาวหรอ.......จะหนาวขนาดไหนกันนะถ้ามีหิมะตกก็คงดีนะฮ่าๆจัดห้องดีกว่าถึงจะเข้ามาดูแล้วรอบแรกกับ
อาจารย์ ก็เถอะ งั้นมาสำรวจ กันหน่อยละกันว่าในห้องมีอะไรบ้าง
เปิดประตูเข้ามาก็เจอโซนครัว อ่างล้างจาน ตู้เย็น ด้านขวาเป็นห้องนอน มีเตียงเดี่ยว1อัน มีโต๊ะ เตี้ยๆไว้นั่งกินข้าวกับพื้น
เดินตรงเข้าไปด้านข้างของครั้ว มี ห้องขับถ่าย อีกห้องที่อ่าบน้ำ
เอ....มีระเบียงเล็กๆตรงห้องนอน ก็จริง แต่เราไม่มีเครื่องซักผ้านี่หว่า เอ ช่างมันละกัน ไปหยอดเหรียญซักผ้าก็ได้
อืม....งั้นก็คงครบแล้วมั้ง แกะกระเป๋าดีกว่า หลังจากจัดข้าวของเรียบร้อยผมก็เลยอ่าบน้ำนอนเลย