[My] Forever Love คุณชายตัวร้ายกับนายตัวแสบ [Boy's Love]

'นี่เธอน่ะ กล้าดียังไงถึงได้บังอาจมาแย่งผัวฉัน' 

 

'เหอะ ผัวเธองั้นเหรอ เธอนี่กล้าพูดเนอะ แบบเต็มปากเต็มคำ' 


 


'นี่แก!!!'


 


'ฉันก็มีชื่อนะ เรียกให้ถูกสิ ลองเรียกชื่อฉันแบบเพราะๆ ฉันอาจจะคืนผัวให้เธอก็ได้นะ' 


 


'ไม่มีวัน!! แกมันหน้าด้านที่สุด วันนี้ฉันจะตบสั่งสอนแก เอาให้จำทางกลับบ้านไม่ได้เลย' 


 


พลั่ก!! 


 


'กรี๊ดดดด นี่แก!! กล้าดียังไงมาต่อยฉัน!!' 


 


'ทำไมจะต่อยไม่ได้ ก็เธอจะตบฉันแล้ว จะให้ฉันยืนหัวโด่ให้เธอตบงั้นเหรอ ประสาท' 


 


'กรี๊ดดดด ไอ้เกย์หน้าด้าน วันนี้แกต้องตาย'  


 


วันหยุดแบบนี้ไม่มีอะไรเลยแฮะ ในหนึ่งเดือนจะมีวันหยุดของร้าน4วัน เอาง่ายๆก็อาทิตย์ละหนึ่งวันนั่นแหละ จะพูดทำไมให้งงเนอะ พอไม่ได้เปิดร้านมันก็ว่างจนไม่รู้จะทำอะไรดีเนี่ยสิ วันนี้ครีมก็ออกจากร้านไปแต่เช้า ไม่รู้ว่าแอบไปที่ไหนกัน 


 


"ดูอะไรอยู่น่ะ เสียงดังสนั่นเลย"  


 


"อ้าวเฮีย กลับมาแล้วหรอ นั่งดูละครน้ำเน่าน่ะมันว่างๆ น่าเบื่อสุดๆ" 


 


"อ่ะ...มีของมาฝากด้วยแหละ เอ้าแบมือมา" มึงอย่ามาหลอกกูนะไอ้เฮีย แมลงสาบใช่มั้ย กูกลัวนะวันก่อนก็แม่งเอาจิ้งจกปลอมมาหลอกกูทีหนึ่งแล้วนะ หลอกอีกทีคนหล่อจะโดดถีบสองตีนคู่เลย 


 


"เฮีย ผมไม่เล่นนะ เอาอะไรมาแกล้งผมอีกแล้วใช่มั้ย" 


 


"จะบ้าเหรอ เอ้าแบมือมาสักที" ผมยื่นมือออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ 


 


"กรี๊ดดดดดด"ร้องไว้ก่อนกลัวจะตกใจเยอะไง 


 


"เล่นใหญ่ไปแล้วไอ้แสบ..."อะ อ้าว ไม่ใช่แมลงสาบเหรอวะ กูนี่กรี๊ดสาวแตกเลยสัส เสียหน้าฉิบหาย 


 


"อะไรอ่ะเฮีย" 


 


"ก็ลองเปิดดูสิ ถามทำไมเยอะแยะ เป็นเจ้าหนูจำไมหรือยังไง"เออ ก็กูกลัวไง แกล้งกูอยู่ได้ มึงแกล้งกูตลอด มึงแกล้งกูทุกเรื่องไอ้สัส 


 


ผมเปิดกล่องที่ไอ้เฮียมันให้มาออกดูผมนี่เบนหน้าหนีแล้วก็เหล่ๆตามองเอา แต่น แตน แต๊นนนนนนน(เอฟเฟคเว่อร์วังอลังการงานช้างเชียงใหม่?) แต่แล้ว...เชี่ยยยยยแม่งกล่องเปล่าๆ ไอ้สัสหลอกกูอีกจนได้ 


 


"ไอ้เฮีย..." 


 


"ฮะฮ่าๆๆๆ ใจเย็นๆอ่ะๆ นี่ของจริงแล้ว"ไอ้เฮียยื่นมือมาตรงหน้าผมอีกครั้ง ผมก็บ้ายอมแบมือรอรับอย่างดิบดี แล้วของที่ไอ้เฮียมันให้มาก็คือ คือออออ สร้อยข้อมือ ? ใช่มันคือสร้อยข้อมือเลยแต่มันเป็นแบบที่เรียบๆ ถึงจะดูเรียบแต่ก็ดูเท่ไปด้วย เออชอบอ่ะ 


 


"เฮีย..." 


 


"เห้ย ไม่ต้องขอบคุณหรอก เฮียยินดีซื้อให้" 


 


"เปล่า ผมไม่ได้จะขอบคุณ แต่จะถามว่า เฮียเอาเงินไหนไปซื้อ" 


 


"...อุ่ย" อุ่ยพ่อง 


 


"ไม่ต้องมาอง มาอุ่ยเลย ตอบมานี่เฮียจิ๊กเงินผมไปใช่ไหม"แน่นอนเลย ของมันดูมีราคาขนาดนี้ 


 


"เปล๊าาา ไม่ได้จิ๊กเงินจริงๆนะ เชื่อเฮียเถอะ" 


ปิ้งๆๆๆ นั่น แม่งส่งสายตาปิ้งๆมาให้กูอีก นิ้วจิ้มตาแม่งเลยดีมั้ยเนี่ย 


 


"แล้วเฮียเอาเงินไหนซื้อ" 


 


"ก็เงินเฮียไง ที่ออกไปข้างนอกนี่ก็ไปทำธุระเกี่ยวกับที่บ้านนั่นแหละ แต่ยังไงก็รับไว้ได้มั้ย เฮียซื้อมาให้เพราะคิดว่ามันเหมาะกับนายนะ ลองใส่ดูสิ" 


 


"แน่นะเฮีย ถ้าผมจับได้ทีหลัง ผมจะตัดหนอนไหมของเฮียทิ้งแล้วเอาไปเป็นเหยื่อตกปลาซะเลย"ผมว่าพลางเอาสร้อยข้อมือที่ได้ขึ้นมาใส่ มันไม่ได้สวยหวานสไตล์ผู้หญิงนะ แต่ผมคิดว่ามันสวยมาก ผมชอบมันล่ะ 


 


"ชอบมั้ย" 


 


"อื้อ ชอบ" สวยและฟรีมีอยู่ตรงนี้นี่เอง 


 


"ชอบเฮียใช่เปล่า" 


 


"ใช่...ถุย ชอบสร้อยข้อมือเฟ้ยไม่ใช่เฮีย"ดูมันพูด เดี๋ยวต่อยปากแตก หยอดกูตลอด เห็นหน้ากูเป็นเหมือนหลุมขนมครกหรือยังไง หยอดจังเลยสัส   


 


"ฮะฮ่าๆ แหม่ๆชอบก็บอกไม่ต้องเขินหรอกน่า"เขินบ้าอะไร อยากจะเอาเข็มเย็บปากมันจริงๆ 


 


"พอเลย เดี๋ยวต่อยตาแตก แล้วนี่ให้ผมเนื่องในโอกาสอันใดหรือขอรับ" 


 


"มิมีเนื่องในโอกาสอันใดดอก ข้าแค่จิก ถุย จิกอะไรเล่า พอๆคุยภาษาโบราณแล้วลิ้นพันกันไปหมด คุยแบบธรรมดาเถอะ ข้าขอร้อง"  


 


"เชิญร้องตามสบายเลยครับ"ยังไม่เลิกกวนตีนมัน ฮ่าๆ 


 


"ยัง ยังอีก" 


 


"ยังไม่ร้องอีก?" 


 


"ยังไม่เลิกกวนตีนอีกไอ้แสบ เดี๋ยวจับทำเมียซะเลยนี่" 


 


"-0-" เดี๋ยวดิ นี่มุกหรือเปลือกหอยหรือขยะมูลฝอยตามชายหาด 


 


"ฮ่าๆๆๆๆ แกล้งคนอื่นได้พอตัวเองโดนบ้างนี่ หน้าเหวอๆไปเลย เฮียล้อเล่น แต่บางทีก็แอบคิด" 


 


"แรงนะ เดี๋ยวยอมซะเลย ช่วงนี้ยิ่งของขาดอยู่" 


 


"-0-" แกล้งมาแกล้งกลับไม่โกงนะไอ้เฮีย 


 


"ใครกันว๊าา หน้าเหวอสุดๆ ฮ่าๆๆ โอ๊ย ปวดท้องขำมากเกินไป" 


 


พรึ่บ!! 


 


"เชี่ย...เฮียจะทำอะไรเนี่ย" เดี๋ยวๆอยู่ดีๆมาขึ้นคร่อมกูนี่หมายควาย เอ้ย หมายความว่ายังไง 


 


"จับกดนายไง" 


 


"เฮีย ไอ้บ้า ผมล้อเล่น ลุกออกไปจากตัวผมเดี๋ยวนี้เลย~~~"พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยหนูด้วยยยย  


 


ตึกตัก ตึกตัก 


 


โอ๊ยไอ้หัวใจบ้า จะเต้นแรงอะไรเบอร์นี้ แล้วนี่จะสิงร่างกูเรอะ ใกล้ขนาดนี้ ใกล้เกินไปจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่ลอยมาปะทะกับแก้ม -///- เชี่ยว่าจะไม่เขินแล้วนะ แม่งเสือกเขินเลเวล10เลย 


 


"เฮีย ถะ ถอยออกไปเลย" 


 


"ก็นายบอกเองนี้ว่าช่วงนี้ของขาด เฮียเลยจะจัดของให้ไง" ยิ้ม ยิ้มทำแป๊ะอะไรเล่า-///- 


 


"ก็บอกว่าล้อเล่นไง ลุกออกไปเลย"ผมออกแรงใช้มือยันหน้าอกของไอ้เฮียออกแต่เหมือนแรงมันจะไม่พอ คนอะไรแรงเยอะเกินไปแล้ว ไม่ดีแน่ถ้าอยู่แบบนี้ไปอีกสักพัก ผมต้องหัวใจหยุดเต้นแน่นอน 


 


"งั้นต้องลงโทษที่บังอาจมาล้อเล่นกับเฮียสุดหล่อคนนี้"เอาจริงดิ นี่ไปฟังใครมา เขาหลอกมึงแล้วที่บอกว่ามึงหล่อ นี่เรียกว่าหล่อแล้วใช่มั้ย ถ้าแบบนี้เรียกหล่อ ไอ้ปุ๊คนบ้าหน้าปากซอยก็เทพบุตรแล้วมั้ง โอ้ยย เกลียด 


 


"ลงโทษอะไร ไม่นะจ๊ะ อย่าทำหนูเลย~~~" 


 


"อ้อนวอนไปเถอะ ข้าคนนี้จักจับเจ้าทำเมียเสียบัดเดี๋ยวนี้ วะฮะฮ่า" กูเกลียดสำเนียงโบราณของมึง ไอ้สัส 


 


"กรี๊ดดดดดดดด"กรี๊ดใส่หน้าแม่ง 


 


จุ๊บ!! 


 


หือ~~ผมที่หลับหูหลับตากรี๊ด ก็รู้สึกได้ถึงอะไรอุ่นๆแตะลงมาที่ปากอย่างบางเบา เมื่อผมลืมตาขึ้นมาก็เจอใบหน้าไอ้เฮียที่มีหนวดสาหร่ายเป็นแลนด์มาร์คที่คางจ้องหน้าผมยิ้มๆ 


 


ผมเอามือที่ยันหน้าอกของไอ้เฮียยกขึ้นมาปิดปาก ตึกตักๆๆ ไอ้บ้าหัวใจก็เต้นแรงจัง เต้นแรงแทบจะเด้งใส่หน้าไอ้เฮียแล้ว หยุด หยุ๊ดดด 


 


"..." กูนิ่ง 


 


"..."ไอ้เฮียมึงจะนิ่งทำไมได้ข่าวว่ามึงเป็นคนเริ่ม นิ่งไม่พอยังมองหน้ากูตาปริบๆด้วย


 


"เชี่ย เฮียทำอะไรวะเนี่ย" ผมที่ได้สติหลุดปากสบถใส่ไอ้เฮียไป 


 


"ลงโทษไง" 


 


"ลงโทษบ้าอะไร ทำอย่างอื่นก็ได้ป่ะ ไม่เห็นต้อง จะ จูบเลย ลุกออกไปจากตัวผมเลยเฮีย"  


 


"ฮะฮ่าๆ โอเคไม่แกล้งแล้วก็ได้ เอ้านายก็ลุกขึ้นมาแล้วไปแต่งตัวซะ เดี๋ยวจะพาไปที่ที่หนึ่ง" 


 


"ปะ ไปไหน ไม่ไป ร้อน เหนื่อยเดิน ขี้เกียจ..." 


 


"เดี๋ยวๆๆ ใจเย็นน้องสาว ตั้งท่าปฏิเสธอย่างเดียวเลย ไม่น่ารักซะเลย"เออ กูไม่ได้น่ารักไง แต่กูหล่อ หล่อมากถึงขนาดที่สาวๆร้องขอชีวิตกันเลยที่เดียว...ฮื้อออ คิดแล้วเศร้า ทั้งที่กูหล่อขนาดนี้ เมียแม่งยังมีชู้เลย เสียใจอ่ะ  


 


"แล้วจะพาผมไปไหน ผมจะได้แต่งตัวถูก"ผมตอบรับไปด้วยเสียงเนือยๆ 


 


"เอาน่าไปแต่งตัวเถอะ จะแบบไหนก็ได้ ยังไงเราก็น่ารักที่สุดอยู่แล้ว" ไอ้สัสชมไม่ดูเวล่ำ เวลา 


 


"ไม่ต้องชมไม่มีเงินให้หรอกนะ งั้นเดี๋ยวรอแป๊ปแล้วกัน เดี๋ยวมา" 


 


"อย่าลืมใส่ของที่ให้ไปมาด้วยนะ" 


 


"ครับๆๆๆ" 


 


หลังจากที่ทะเลาะกับพิมพ์นี่ก็ปาเข้าไปจะเกือบเดือนแล้ว ตั้งแต่วันนั้นพิมพ์ไม่เคยติดต่อกลับมาเพื่อจะอธิบายเลย โทรมาบ้างสิโทรมาอธิบายว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่เห็นไรงี้ จะสักนิดก็ยังดี แต่นี่ไม่มีการติดต่อใดๆเลย มันคงเป็นเรื่องจริงใช่มั้ย คิดแล้วก็ปวดหัว 


 


ผมที่เดินลงมาจากห้องของตัวเอง ก็เห็นเฮียซันนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอที่ด้านหน้าร้าน แต่ว่าวันนี้เฮียซันแต่งตัวได้แบบ... เห้อออ ฟังจากเสียงถอนหายใจของผม ทุกคนคงพอจะรู้ใช่มั้ย ใช่ครับ เสื้อเชิ้ตสีเขียว(เหมือนจะดูดีใช่มั้ย) แต่กางเกงนี่เอ่อ โอ๊ยจะอธิบายยังไงให้เห็นภาพ เริ่มจากสีกางเกง สีเหลืองเว้ย เหลืองแบบเหลื๊องงงง เหลือง ความยาวแบบกางเกงสามส่วน ชายกางเกงนี่ลุ่ยๆแบบกางเกงยืนที่เอาไปตัดขาออกอ่ะ เข้าใจผมมั้ย คือมันอธิบายไม่ได้อยากให้มาเห็นเองจริงๆ คิดดูเสื้อเขียวกางเกงเหลือง ส่วนรองเท้าคิดออกใช่มั้ย ผ้าใบสีแดงแปร๊ด กูเอ้ยยย นี่ยังไม่ออกจากบ้านเลยนะ ถ้าออกไปเดินตามถนน รถคงจะจอดกันตลอดทาง คนเหี้ยอะไรใส่เสื้อผ้าอย่างกับสัญญาณไฟจราจร งานนี้อายอย่างเดียวไม่มีอะไรผสมเลย 


 


"เชี่ย!! เฮีย นั่นจะไปยืนโบกรถแถวไหน ทำไมแต่งตัวแบบนี้เนี่ย คอสเพลย์เป็นไฟจราจรเคลื่อนที่เรอะ" 


 


"บ้าเหรอ นี่เฮียแต่งหล่อจัดเต็มขนาดนี้ พูดว่าคอสเพลย์ไฟจราจรได้ยังไง เขาเสียใจนะ ฮื้อออออ" มึงไม่ต้องมาแอ๊บแบ๊วร้องห่มร้องไห้ มึงควรสงสารกู ต้องเป็นกูที่จะต้องร้องไห้ไอ้เฮี๊ยยยยย 


 


"อย่ามาแอ๊บ แต่งตัวอะไรเนี่ย แล้วที่บอกจะพาไป จะพาผมไปไหน แล้วคือผมถามจริงจากใจไม่ติงนังเลยนะ อายคนอื่นเขามั้ยเนี่ย เสื้อผ้าเฮียเนี่ยไปขุดมาจากหลุมไหน โอ๊ย หนูเครียด"ผมพูดพลางยกมือขึ้นตบหน้าผากตัวเองแปะๆ  


 


"บอกได้คำเดียว...แม่งอย่างหล่อ"หล่อพ่อง อยากจะยกตีนขึ้นมาก่ายหน้าผากจริง จริ๊งง 


 


"โอ้ย ถามไปก็ปวดหัว" 


 


"ให้เฮียเป็นผัวมั้ยน้อง" 


 


"ผัวบ้าผัวบออะไรเล่า เดี๋ยวยกบาทาขึ้นมาฝากไว้บนหน้าเฮียซะเลย" เออ เอาซะดีม้างง ฟาดหน้ามันสักทีเผื่อสติที่ล่องลอยไปจะบินกลับมา 


 


"ใจร้ายกับคนแก่มากค่ะ"กูเกลียดคำพูด กับท่าทางของมึ๊งงง 


 


"พอเลยๆ รีบไปกันได้แล้ว แล้วจะพาผมไปที่ไหนเนี่ย แล้วจะไปยังไง"ผมถามอย่างสงสัย  


 


"เอาน่าเดินตามมาแบบหล่อๆก็พอ เดี๋ยวเฮียจัดการเอง" เห้อ ผมถอนหายใจรอบที่ล้านแปด 


 


"ก็ได้ เฮียนำไปสิ" วันนี้ชีวิตกูจะสงบสุขมั้ยเนี่ย 


 


เฮียซันพาผมเดินออกมาจากซอยบ้าน เดินตามถนนมาเรื่อยๆ แล้วรู้อะไรมั้ยครับเพื่อนๆ ชาวบ้านเขามองตามกันเป็นแถบๆ แล้วก็ซุบซิบๆกันสนุกปาก แต่กูไม่สนุกด้วยนะเว้ย ไม่ใช่แค่คนนะ ขนาดหมาแม่งยังเห่า เอ้ออ เอาเข้าไป กูอยากวาร์ปกลับไปเซฟโซนของกูเหลือเกิ๊นนนน จะบ้าตาย แล้วดูมันเล่นเดินไม่สนหมีสนแดดอะไรเลย สนใจคนอื่นเขาบ้างก็ได้นะเว้ย 


 


มันยังคงเดินไปเรื่อยๆโดยไม่สนหรือไม่พูดอะไรเลย คือตอนนี้ผมร้อนไง หิวน้ำด้วย ร้อนก็ร้อน 


 


"เฮีย..." 


 


 "..."เงียบ 


 


"เฮียยยยยย"กูร้อน กูเรียกฟังกูบ้างงง 


 


"..."นิ่ง ไอ้สัสเดี๋ยวกูโดดถีบแม่งซะเลย 


 


"เฮียคร้าบบบบ หนูร้อนครับ หนูหิวน้ำ ยังต้องเดินอีกไกลมั้ย"กูเกลียดมึงอิผี 


 


"เดี๋ยวก็ถึงแล้วอีกแป๊บเดียว จะงอแงทำไมล่ะครับ"แล้วมึงคิดว่ากูใช้ปีกบินเอาเรอะ แล้วดูแม่งเดินอย่างกับจะไปตามควาย ให้กูเหาะตามไปยังแทบจะไม่ทัน ไอ้บ้า และในที่สุด!! ในที่สูดดดไอ้เฮียมันก็หยุดเดิน 


 


"ถึงแล้ว.." 


 


"ที่นี่อ่ะนะ ที่จะพาผมมา"ผมถามพลางหันไปมองรอบๆ มันเป็นสวนสาธารณะธรรมดาที่มีต้นไม้ใบหญ้าเต็มไปหมด รอบๆสวนมีม้านั่งมากมายถูกวางไว้ในแต่ละจุด ผู้คนที่เดินไปมา บ้างก็นั่งเล่นกันเป็นกลุ่มๆ สระน้ำที่มองดูแล้วรู้สึกสบายตา 


 


"เป็นยังไง" 


 


"ก็ดูร่มรื่นดีนะครับ มองแล้วรู้สึกสบายใจดี"เพราะพักหลังๆมานี้ผมเครียดกับอะไรหลายๆอย่าง ไหนจะเรื่องพิมพ์ ไหนจะเรื่องฝันนั่นอีก บางทีอะไรๆก็ประเดประดังเข้ามาพร้อมๆกันจนบางทีมันจะทำให้ผมเป็นบ้าเอาได้ง่ายๆ 


 


"ชายน์ เราน่ะเครียดมากเกินไปแล้วนะ เฮียเห็นนะ บางวันเราก็เอาแต่ทำหน้าเครียด คิ้วขมวดแทบจะทั้งวันด้วยซ้ำ มีอะไรเล่าให้เฮียฟังบ้างก็ได้นะ" เชี่ย เป็นครั้งแรกเลยมั้ยที่ไอ้เฮียมันดูมีสาระ แต่สารรูปของมันยังเหมือนเดิม 


 


"ขอบคุณนะเฮีย ที่คอยอยู่ข้างๆตลอด" 


 


"ไม่ใช่แค่อยู่ข้างๆนะ ข้างหน้า ข้างหลัง ข้างบน แต่ข้างเดียวที่ไม่อยู่คือข้างล่าง..."มันพูดไม่พอแถมยังทำท่าทางเดินมาข้างหน้าบ้าง ถอยหลังบ้าง แต่ประสาคนบ้า แต่ว่าที่มันบอกว่าข้างบนข้างล่างนี่คืออะไรวะ 


 


"เฮียไม่อยู่ข้างล่างนี่หมายความว่าไงเหรอ"ผมถามออกไปเพราะสงสัย 


 


"เรื่องนั่นยังไม่ถึงเวลาครับ" พูดแล้วทำหน้ายิ้มๆคืออะไร กูสงสัยไงแล้วทำไมแม่งไม่ยอมตอบคำถามกู สับหน้าแม่งเลยดีมั้ย อีโต้อยู่ไหน!! 


 


"บุ่ย-3-" งอนแม่ง 


 


"เอาน่า ฮ่าๆ แล้วเป็นยังไงบ้างตอนนี้ สบายใจขึ้นมาบ้างหรือยังครับ" 


 


"ครับ รู้สึกโล่งขึ้นมาแปลกๆ " 


 


"ดีแล้ว อย่าเครียดนักเลย เฮียเป็นห่วงเรานะ กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมได้แล้ว" 


 


"เฮีย...ขอบคุณนะครับ สำหรับทุกเรื่องตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันจนถึงตอนนี้ แล้วก็ขอบคุณสำหรับนี่ด้วย"ผมพูดพร้อมกับยกมือตัวเองขึ้น เฮียมองมาที่ข้อมือของผมที่ตอนนี้ใส่สร้อยข้อมือที่เฮียซื้อให้ 


 


"ยินดีรับใช้ครับองค์หญิง"เฮียซันพูดพร้อมกับยิ้มกว้างออกมา แต่ยังไงมันก็ยังไม่เข้ากับชุดที่แม่งใส่มาอยู่ดี อายฉิบหาย ตอนนี้ยังมีคนมองมาอยู่เลย ฮ่าๆๆ แต่ว่ายกให้มันอีกวันนึงก็แล้วกัน ...  


 


เราสองคนเดินไปรอบๆสวนกันต่อ และก็ยังมีคนจ้องมองมาไม่ขาดสาย ฮ่าๆเพราะอะไรก็คงจะรู้กันดีเนอะ แต่กูอายไอ้สัส!! 


 


 


 


 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------  ตอนนี้มันจะละมุนๆนิดๆมุ้งมิ้งๆหน่อยๆเนอะ แต่น้องชายน์ก็ยังเป็นน้องชายน์ตัวแสบอยู่ดี ฮาาา อยากให้เฮียซันทำคะแนนบ้างไรบ้าง คอมเมนท์ติชมพูดคุย ให้กำลังใจกันได้นะที่รัก ><