[My] Forever Love คุณชายตัวร้ายกับนายตัวแสบ [Boy's Love]

'ไงเรา วันนี้หนีไปซนที่ไหนมาครับ' 


 


 'น้องชายน์ไม่ได้ซนสักหน่อย -3-' 


 


'มานี่สิไอ้ตัวแสบ ฮึบ!'  


 


'หว่าาาา เฮียทำอะไร ชายน์ตกใจหมดเลยอยู่ๆก็อุ้มชายน์ขึ้นมาแบบนี้ ถ้าตกลงไปเฮียต้องรับผิดชอบนะครับ' 


 


'ครับๆ เฮียจะรับผิดชอบเราไปตลอดชีวิตเลยครับ' 


 


'จริงๆนะ' 


 


'เฮียสัญญาครับผม' 


 


'ชายน์รักเฮียที่สุดเลยครับ' 


 


ฟอด~~~ 


 


พรึ่บ!! 


 


"ฝันเหรอเนี่ย นี่เราฝันถึงคนคนนั้นอีกแล้วเหรอ" ถึงจะเลือนรางแต่ความรู้สึกอบอุ่นนี้ผมจำได้ดี มันเป็นความรู้สึกที่คุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก ผมรู้สึกว่าหลังจากที่เจอกับเฮียซัน ผมก็ฝันถึงคนคนนั้นบ่อยขึ้น ผมบอกตรงๆว่าความทรงจำในวัยเด็กนั้นผมจำแทบไม่ได้เลย พอจะนึกถึงมันทีไร ผมก็จะปวดหัวจี๊ดขึ้นมาทันที เหมือนกับตอนนี้ 


 


"ซี๊ดดดดด แม่งปวดหัวสัส" มันปวดจริงๆนะทุกคน ปวดแบบเหมือนมีใครมาเต้นรอบกองไฟ(?)ในหัว เพราะแบบนั้นไม่พยายามนึกถึงจะดีกว่ามั้ยนะ 


 


ก๊อก ก๊อก ก๊อก


 


"ครับๆ มาแล้วจ้า~~"


 


แอ๊ดดดด 


 


"ห้าววว อ้าวเฮียมีอะไรหรือเปล่าครับ"ผมที่เดินหน้ามึนออกมาเปิดประตู ก็เห็นว่าคนที่มาซื้อดอกไม้ ... เออ คนที่มาเคาะก๊อกๆเมื่อกี้คือเฮียซันสุดหล่อ(?)นั่นเอง 


 


"..." เอ๊ะ ทำไมนิ่ง  


 


"เฮีย ฮัลโหวววววว ยู๊หูวววว"นิ่งสนิท นี่มึงหลับแล้วละเมอมาเคาะประตูห้องกูใช่มั้ย นิ่งเป็นรูปหล่อ(รูปปั้นน่ะนะ)ไปแล้ว 


 


ยืดดดด 


 


"เชี่ย!! เฮียๆๆมึงเลือดกำเดาไหล"ผมที่ตกใจร้องเสียงหลง ก็ไอ้เฮียมี่มันยืนนิ่งอยู่ๆก็กำเดาพุ่งซะงั้น 


 


"...เอ่อ ขอโทษนะ แต่ว่า ชะ ช่วยไปเอาอะไรก็ได้ ใบไม้หรือเซนเซอร์ หรืออะไรก็แล้วแต่ ปิดมันหน่อยได้มั้ย คือเฮียรู้สึกเหมือนจะของขึ้นยังไงไม่รู้ว่ะ"ไอ้เฮียที่ได้สติ ก็พูดพร้อมชี้นิ้วมาที่ ข้างล่าง? ข้างล่างเหรอ ผมก้มมองตามมือมันก็ไปเจอ... 


 


ไอ้เหี้ยยยย กูลืมใส่เสื้อผ้า ไอ้ห่า ที่มันยืนนิ่งเพราะเห็นผมที่ไม่ใส่อะไรเลยเดินออกมาเปิดประตู นี่ถึงขนาดกำเดาพุ่งกันเลยเรอะ ฉิบหายวายป่วง บรรลัยเกิดสิครับ 


 


"เชี่ย เฮียรอแปป" โปรดอ่านเว้นวรรคให้ถูกต้องนะครับ เชี่ยแล้วเว้นวรรคกับคำว่าเฮียนะ ไม่ใช่อ่านรวบเป็นเชี่ยเฮียนะ มันบ่งามน้อ 


 


ปัง!! 


 


ปิดประตูแทบจะพัง พรึ่บ พรึ่บ ฟิ้วว แล้ววิ่งกลับมาเปิดประตูอีกครั้ง  


 


"..." มันยังนิ่งอยู่ท่าเดิมเลย นี่มึงคนจริงใช่ไหมไม่ใช่แบตหมดไปแล้วหรอกนะ  


 


"เฮีย" 


 


"ห๊ะ...อ้อ จะขึ้นมาบอกว่ามีคนมาหา เขารออยู่ข้างล่าง" ไอ้เฮียมึงตาลอยๆนะ กำเดามึงไหลหมดตัวหรือไง 


 


"เช้าแบบนี้เนี่ยนะ เห้อ บอกเขาให้รอก่อนแล้วกันนะครับ เดี๋ยวอีกสิบนาทีผมลงไป" 


 


"..." 


 


"เฮีย ไหวมั้ยเนี่ย"มึงยืนนิ่งจนกูกลัวเลยไอ้สัส  


 


"อ้อ อื้มไหวๆ เดี๋ยวเฮียลงไปบอกเขาให้"พอพูดจบมันก็พาร่างที่ไร้ซึ่งสติเดินโงนเงนลงไปข้างล่าง 


 


"เห้อ จะรอดมั้ยนั่น" 


 


แต่แม่งผมก็ตกใจนะเพราะปกติผมจะไม่ใส่อะไรเลยเวลานอน ใส่อะไรรัดๆมาทั้งวันขอผ่อนคลายบ้างสิ แต่ก็ดันลืมไปเพราะมัวแต่คิดเรื่องที่ฝันนั่น เอาเถอะยังไงผมก็ไม่ได้เสียหายสักหน่อย ผู้ชายเหมือนกันด้วยซ้ำ คงจะมีอะไรเหมือนกันนั่นแหละ เอ๊ะหรือว่ามันไม่มี หรือว่าไอ้เฮียมันเป็นผู้หญิงปลอมตัวมาแบบในหนัง ที่ชอบเรียกตัวเอกว่าเจ้าฮะๆ เทือกนั้น พอๆเลิกดักแก่ได้แล้ว ไปจัดการตัวเองดีกว่า...ห้ามมาแอบดูนะเฟ้ย รีดทั้งหลายสาววายทั้งนั้น ผมก็อายเป็นนะ >.,<


 


สิบนาทีผ่านไป~~~ 


 


ผมเดินลงมาพร้อมกับแต่งตัวสบายๆเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนกับกางเกงขาสั้นสีขาว ไอ้สัสอย่างหล่อบอกเลย (ใคร!!ปารองเท้ามา โหววใหญ่ด้วยเบอร์สิบแน่ะ) :P พอเถอะชักออกทะเลไปตามหาวันปี๊ดกันแล้วมาๆกลับมาๆ  


 


"พี่ชายน์~~~"เสียงใสนำมาก่อนเชียว 


 


ฟอด~~ นั่น ขโมยหอมแก้มกูอีก 


 


"ผมกลับมาแล้วครับ" 


 


"เอ่อ...ขอโทษนะเรารู้จักกันด้วยเหรอ" 


 


เพี๊ยะ !! ตีกูทำไมเดี๋ยวต่อยแม่ง 


 


 "โหวผมหายไปอาทิตย์เดียวลืมผัวคนนี้ได้ไง" 


 


"ผัวพ่อง เดี๋ยวตีกะโหลกยุบเลยนี่" 


 


"-3-" 


 


"อ่ะๆ เอาใหม่ๆ ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะน้องครีม" เอาไงดีต้องให้อธิบายมั้ย แต่เอาเถอะถึงทุกคนจะไม่อยากรู้ ถึงอยากจะดูแต่ฉากอย่างว่า ผมก็จะเล่าให้ฟัง อิอิ  


 


ครีมเป็นพนักงานที่ร้านผมเอง ช่วงที่ผมปิดร้านเพื่อนไปงานศพญาติที่เชียงใหม่ผมบอกให้เขากลับบ้านไปพักผ่อนบ้าง ไหนๆก็หยุดร้านทั้งที แล้ววันนี้เป็นวันที่หมอนี่กลับมาไง ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาผมนึกว่าต้องทำงานคนเดียวจนเดี้ยงไปซะแล้วแต่ก็ดีที่ได้เฮียซันมาช่วยเพราะผมดันมาป่วยซะก่อน 


 


ครีมเป็นเด็กดีนะ ตัวเล็กน่ารัก แต่กับผมมันโคตรกวนตีนบอกเลย ดูอย่างเมื่อกี้ มันก็พยายามยัดเยียดตำแหน่งเมียมันให้ผม สกินชิพบ่อยจนลูกค้า(สาววาย?)จิ้นผมกับมันบ่อยๆ แต่ความจริงแล้วผมกับมันก็เป็นได้แค่พี่น้องเท่านั้น ผมรักมันเหมือนน้องชายคนหนึ่งเพราะว่าความน่ารักสดใสของมันทำให้ร้านดูมีสีสันขึ้นมาทันที 


 


"ผมกลับมาแล้วครับ พี่คิดถึงผมป่ะ" 


 


"คิดถึง" 


 


"จริงดิ"ดูมันทำหน้าเหมือนหมาน้อยที่เจ้านายชมอ่ะ ตานี่วิบวับมากมาย 


 


"คิดถึงว่าเมื่อไหร่แกจะมาทำงาน ฉันทำคนเดียวแม่งเหนื่อยโคตร" 


 


"ง่ะ ตลอดอ่ะ พอไม่มีผมพี่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย บู่ๆๆ"นั่น ส่งเสียงโห่ใส่กูอีก 


 


"ไม่ต้องมาส่งเสียงโห่ เดี๋ยวตีตายเลย ไปๆเอาของไปเก็บได้แล้ว แล้วก็ลงมาช่วยกันเปิดร้านเลย" 


 


"โห่พี่~~ ผมเพิ่งจะมาถึงเองนะ เหนื๊อยยเหนื่อย ขอพักก่อนไม่ได้เหรอ" 


 


ชิ้งงงง ส่งสายตาพิฆาตแม่ง 


 


"โอเคๆ ยอมก็ได้เพื่อเมียที่รัก" 


 


"ไปเลยให้ไวเดี๋ยวได้ตายตรงนี้จริงๆหรอก"เล่นขี้ เอ้ย ขี้เล่นไม่ดูเวล่ำเวลาไอ้เด็กคนนี้ ผมส่ายหัวให้กับความทะเล้นของมันอย่างเอือมระอา 


 


"สนิทกันดีนะ"อ้าวไอ้เฮียมันอยู่ตรงนี้ด้วยเหรอ 


 


"อ้าวเฮียเหรอ นึกว่าหุ่นขี้ผึ้งซะอีก ฮ่าๆ เห็นยืนนิ่งเหมือนหลับในแบบนั้น" 


 


 "..." 


 


"เอ๊ะไม่ตลกเหรอ ขอโทษๆ แล้วเมื่อกี้เฮียถามว่าอะไรนะ" 


 


"ฉันแค่บอกว่านายสองคนดูสนิทกันดี แค่นั้น" ไอ้เฮียทำสีหน้าแปลกๆนะว่ามั้ย อ้าวไม่เห็นกันเหรอ ฮ่าๆ  


 


"อ้อ ก็สนิทพอสมควรนะ ก็หมอนั่นพักอยู่ที่นี่เหมือนกัน แล้วหมอนั่นก็เป็นรุ่นน้องผมที่มหาลัย พอมันรู้ว่าผมเปิดร้านกาแฟ มันเลยมาขอทำงานด้วยน่ะ เฮียมีอะไรหรือเปล่าครับ" 


 


"ไม่มีอะไร แค่สงสัย" 


 


"ก็ตามที่ผมบอกนั่นแหละ ไม่มีอะไร เอ้อ เฮียวันนี้ไม่ต้องช่วยก็ได้นะ เพราะว่าครีมกลับมาแล้วให้มันทำไปก็ได้" 


 


"อืม งั้นวันนี้ฉันขอออกไปข้างนอกหน่อยก็แล้วกัน"  


 


"โอเคครับ"ผมตอบพร้อมพยักหน้าหงึกๆแล้วเฮียแกก็เดินออกไป 


 


 


#Sun Part 


 


ผมรู้สึกหงุดหงิดมาก เมื่อเห็นไอ้แสบกับเด็กครีมนั่นพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน อิจฉาตาร้อนจนไฟแทบจะลุกอยู่แล้ว ฮึ่ยย ผมเดินขึ้นมาที่ห้องก็เจอเจ้าครีมยืนลังเลอยู่หน้าตู้เย็น 


 


"จะแอบขโมยอะไร" 


 


 "เย้ย ! อ้าวเฮียนี่เองนึกว่าใคร ตกใจหมด" 


 


"แล้วนั่นนายกำลังหาอะไร" 


 


"แหะๆ หิวอ่าเลยมาหาไรกิน" 


 


"งั้นก็รีบๆกินแล้วมาหาฉันที่ห้องด้วย "ผมพูดจบก็เดินไปยังห้องของตัวเองทันที ผมได้ยินเสียงตอบกลับมา 


 


"ครับๆ รอแป๊บนึง" 


 


อ๊ะ สงสัยกันอีกแล้วอ่ะดิ เล่นเป็นนักสืบกันอยู่ใช่มั้ย แต่อย่าสืบเรื่องของผมเลยฮ่าๆกลัวจะรับไม่ได้แล้วอ้วกออกมาซะก่อนเพราะมันน้ำเน่ามาก เน่าถึงขนาดน้ำในคลองที่สลัมยังต้องกราบร้องขอชีวิต(?)ไม่มีใครเน่าเกินผมอีกแล้ว รอไม่นานผมก็ได้ยินเสียงเคาะประตู 


 


ก๊อก ก๊อก ก๊อก 


 


 "เข้ามา" 


 


"เฮียมีอะไรหรือเปล่า เรียกผมมาทำซากแมวอะไร" 


 


"บ่นมากจริง เอ้านี่ สำหรับเรื่องที่ฉันขอให้นายช่วย"ผมยื่นซองน้ำตาลซองหนึ่งให้ครีม 


 


"อ๊ะ ได้แล้วเหรอ เย้ๆ เย็นนี้กินไรดี"  


 


"ดีใจเกินไปมั้ย แล้วเรื่องที่ให้ทำ สรุปว่ายังไง"ผมถามออกไปพร้อมมองหน้าครีม 


 


"เอ่อ เฮียจะฟังจริงเหรอ" 


 


 "เล่ามาครีม อย่าอิดออด เดี๋ยวยึดเงินคืน" 


 


"โอเคๆเล่าก็ได้ "หลังจากที่ทำท่าอิดออดอยู่พักหนึ่ง ครีมก็ตัดสินใจเล่าเรื่องที่ผมอยากรู้มากที่สุดออกมา ผมได้ฟังสิ่งที่ออกมาจากปากของครีม ทุกอย่างมันเป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ 


 


"เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ แล้วเฮียจะเอายังไงต่อไป" อ้อ ผมคงจะลืมบอกไปว่าผมกับครีมเรารู้จักกันมาก่อนหน้านี้นานแล้ว และที่ครีมมาทำงานที่ร้านนี้ก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ


 


"ยังไงช่วงนี้ฉันฝากนายดูแลชายน์ด้วยนะ เพราะฉันคงต้องไปเคลียร์อะไรบางอย่างสักหน่อย" 


 


"ไว้ใจผมได้เลยครับ" 


 


"อ้อแล้วอีกอย่าง เรื่องที่นายทำกับชายน์เมื่อชั่วโมงก่อนน่ะ พอเลยนะฉันไม่ชอบ" 


 


"ไม่ชอบอะไรกัน หึงอ่ะเด๊~~ แน่ะๆๆๆ กิ้วๆ หึงใช่ม๊า~~"  


 


"พูดมากเอาเงินคืนดีมั้ย"  


 


"ม้ายยยย อ้อยเข้าปากผมแล้วใครจะยอมคายล่ะจ๊ะ โอเคๆผมจะไม่ทำอีกก็ได้ถ้าอยู่ต่อหน้าเฮีย แต่ลับหลังก็ไม่แน่ ฮ่าๆ"  


 


"เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวซะนิ ไปๆกลับออกไปได้แล้ว เดี๋ยวไอ้แสบจะสงสัยเอา นายหายไปนาน" ผมไล่ครีมให้กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองก่อนที่ผมจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูและเดินเข้าห้องน้ำไป 
 
#End Sun Part  
 
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------อะไรๆน้องครีมกับเฮียมีอะไรปิดบังอยู่กันนะ ต้องติดตามกันต่อไปน๊า